OF THE
TIMES
De Europese ministers van Buitenlandse Zaken en Defensie kwamen gisteren overeen om een EU-missie (EU Navfor Med) op te starten. Het gaat om een eenjarige operatie die tot doel heeft om het "business model van smokkelaars en mensenhandelaars in het Middellandse Zeegebied te breken". Een operatie die evenwel de situatie in Libië nog verder kan destabiliseren.Een paar weken geleden lanceerde Staatssecretaris Theo Francken het plan om de boten van mensensmokkelaars te bombarderen. Her en der klonken er wat kritische reacties, maar in het algemeen bleef de verontwaardiging verbijsterend beperkt. Nu blijken de suggesties van Francken niet zomaar een denkpiste te zijn in bepaalde politieke salons, maar het inmiddels tot Europees beleid hebben geschopt. Uit een interne gelekte EU-nota blijkt dat de mogelijkheid wordt overwogen van een "aanwezigheid aan wal" in Libië door "speciale troepen van de deelnemende landen". Zij moeten dan zorgen voor de "inbeslagname of fysieke vernietiging van de smokkelinfrastructuur" zoals "boten, brandstofplaatsen en inschepingsfaciliteiten". De nota waarschuwt bovendien voor "het hoge risico aan collaterale schade met inbegrip van het verlies aan mensenlevens".
Onafhankelijk journalist John Pilger wikt zijn woorden niet. Wat in Oekraïne gebeurt, drijft ons naar een nieuwe wereldoorlog. Hij plaatst wat daar gebeurt in een historische context. Alleen massaal protest kan dit nog tegenhouden.Onlangs was het de zeventigste verjaardag van de bevrijding van Auschwitz, een herinnering aan de grote misdaad van het fascisme, wiens nazi-iconen in ons geheugen staan gegrift. Fascisme wordt beschouwd als geschiedenis, met flikkerend beeldmateriaal van zwarthemden [1] in ganzenpas, met hun misdaden afschuwelijk en duidelijk afgebeeld. In deze zelfde liberale samenleving, waar een oorlogszuchtige elite wil dat we deze historische gruwel nooit vergeten, wordt de steeds gevaarlijker wordende moderne versie van dat fascisme verzwegen, want dat is hún fascisme.
Voor het eerst sinds de Tweede Wereldoorlog bedraagt het aantal vluchtelingen, asielzoekers en verplaatste personen in de hele wereld meer dan 50 miljoen. Ongeveer 1100 onder hen bevonden zich afgelopen week op de Middellandse Zee. Ze stierven. De drogredenen waarmee dat, zelfs in een splinternieuw EU-ontwerpakkoord, feitelijk wordt gedoogd, krijgen van advocaat Ivo Flachet stuk voor stuk een weerwoord.Op een week tijd stierven naar schatting 1100 vluchtelingen in de Middellandse Zee. Ze overleefden de oversteek naar een veilige toekomst niet. Europa roept vandaag donderdag 23 april een extra EU-top bijeen om een Europese aanpak voor te stellen. Verschillende organisaties zoals Amnesty International Vlaanderen, CIRÉ en Vluchtelingenwerk Vlaanderen organiseren een stille mars onder het moto "Act. Save Lives". Zij roepen Europa op humanitaire actie te ondernemen en eisen het opzetten van een grootschalige reddingsoperatie en het creëren van veilige toegangsroutes tot Europa.
Zolang westerse landen het continent Afrika blijven leegroven en imperialistische oorlogen blijven voeren met als gevolg dat landen zoals Libië, Somalië en Syrië totaal in puin liggen, zal deze continue vluchtelingenstroom aanhouden en het aantal dodelijke slachtoffers groeien. Dáár wringt de schoen.Zie ook: Europa gevaarlijkste bestemming voor vluchtelingen: 22.000 verdronken bij oversteek sinds 2000
En zolang hele Europese volksstammen de westerse propaganda geloven, zullen ze hun haat en ongenoegen projecteren op een van de zwakste groepen van onze samenleving: de vluchtelingen.
Om de huidige crisis in de Europese Unie te begrijpen, helpt het als je weet wat er in de jaren 1930 in Europa gebeurde, en hoe beide crises invloed hebben gehad op de betrekkingen tussen Duitsland -het centrum van het Europese economisch stelsel- en de periferie, waarbij we ons in dit artikel concentreren op Griekenland, en met ook nog enige opmerkingen over de betrekkingen tussen Duitsland en Spanje in beide historische tijdvakken.In Duitsland leidde de eerste crisis, die gedeeltelijk het gevolg was van de enorme opgehoopte openbare schuld (die het resultaat was van de eisen van de landen die de Eerste Wereldoorlog gewonnen hadden en die van Duitsland herstelbetalingen wilden voor de tijdens de oorlog aan de vijanden toegebrachte schade), ertoe dat een nazi-regering onder leiding van Hitler gekozen werd. De enorme bezuinigingen op de publieke uitgaven, nodig voor het betalen van de schuld, en de hervormingen van de arbeidsmarkt die leidden tot de groei van de door deze bezuinigingen veroorzaakte werkloosheid, veroorzaakten een afkeer van de bevolking jegens de partijen die deze maatregelen opgelegd hadden en voerden tot de eerste verkiezing van een nazi-regering in Europa. We mogen niet vergeten dat het nazisme op democratische wijze in Duitsland aan de macht kwam, dankzij haar electorale aantrekkingskracht (en ook door de verdeeldheid aan linkerzijde, in concreto tussen de sociaaldemocratische SPD en de communistische KPD).
Hoe komt Afrika zo arm? Hoe is het mogelijk dat een continent dat zo rijk is aan grondstoffen, zich economisch niet kan ontwikkelen? Adequate voedselvoorziening, goede gezondheidszorg, onderwijs voor iedereen: hier de gewoonste zaak van de wereld, maar in Afrika is het op de een of andere manier nooit gelukt.Veel mensen wijten de schrijnende armoede in Afrika aan de corrupte dictators die daar aan de macht zijn. Anderen denken dat het komt door het woestijnklimaat: de lange periodes van droogte waardoor daar niks wil groeien. Sommigen denken ook dat de inwoners van Afrika niet hard genoeg werken en gewoon niet ondernemend genoeg zijn. Zou het?
Commentaar: Lees ook: