Hoewel tijd al bestaat sinds het begin van, nou ja, tijd, was het toch nodig om het uit te vinden.
Tijd en astronomie zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. De mens gebruikt al duizenden jaren de bewegingen van de sterren, de Zon en de Maan om zijn jacht, oogsten, godsdienst en leven in alle opzichten te organiseren. En naarmate de astronomie zich ontwikkelde, groeide ook de behoefte aan een meer nauwkeurige tijdmeting.

Er zijn veel manieren om te vragen: "Hoe laat is het?" Astronomen kunnen de standaard zonnetijd, de middelbare zonnetijd, de sterrentijd, de Universele Tijd of de Juliaanse datum en zijn vele gewijzigde vormen gebruiken. Astronomen beschrijven drie verschillende soorten schemering, de tijdsvereffening, 24 tijdzones en een astronomische dag. Het begrijpen van deze verschillende "tijden" geeft ons een beter idee van onze relatie met de hemel boven ons, alsmede de draaiende Aarde waarop we leven.

Het begin van de tijd

Vroege beschavingen ontwikkelden twee soorten kalenders. De oudste is gebaseerd op de Maan. Het lijkt misschien logischer dat de Zon de eerste tijdwaarnemer geweest zou zijn, maar archeologen hebben botten van mammoeten en andere dieren gevonden van meer dan 20.000 jaar oud, waarop inkervingen zijn gemaakt van de maanfasen. In die periode van de menselijke geschiedenis moesten jagers die op jacht waren weten hoe lang zij van hun kamp waren weggeweest, waardoor de Maan de voor de hand liggende keuze werd om het verstrijken van de tijd te volgen.

Het zou nog millennia duren voordat de Zon de Maan zou vervangen in onze moderne kalender. Dit komt omdat de Aarde en de Maan betrokken zijn bij een kosmische mengelmoes die moeilijk te ontwarren is. De meeste oude culturen luidden het begin van de maand in wanneer de dunne maansikkel, of "Nieuwe Maan", na zonsondergang te zien was. Er zijn 354 en een fractie van de dagen in een maanjaar met 12 maanmaanden. De Aarde draait echter elke 365,242 dagen rond de Zon. Hoewel dit geen probleem vormde voor een louter ceremoniële of religieuze kalender, was het onmogelijk om deze twee kalenders op elkaar aan te laten sluiten.

De oplossing voor dit probleem werd voorgesteld door Sosigenes van Alexandrië, hofastronoom van Cleopatra en misschien wel de invloedrijkste astronoom uit de geschiedenis. Julius Caesar nam Sosigenes in dienst om de oude Romeinse maankalender te verbeteren. In de tijd van Caesar liep de maankalender zo slecht synchroon met de seizoenen dat een decreet van de keizer nodig was om de situatie te verhelpen. Op voorstel van Sosigenes werd de oude maankalender vervangen door een kalender die alleen de Zon gebruikte om het jaar af te bakenen. Men liet de Maan maar gewoon door de 12 maanden van Caesars nieuwe kalender voortschrijden.

Deze Juliaanse kalender voerde ook schrikkeljaren in, waarbij elke vier jaar een extra dag werd toegevoegd. Maar dit was geen perfecte oplossing, want de laatste fractie van een dag in een jaar is iets minder dan een kwart van een dag. In de 16e eeuw liep ook de Juliaanse kalender uit de pas met de seizoenen. Dit bracht paus Gregorius XIII er in 1582 toe de kalender aan te passen en schrikkeljaren over te slaan op jaren die deelbaar zijn door 100, behalve wanneer ze deelbaar zijn door 400. Dus terwijl 1900 geen schrikkeljaar was, was 2000 dat wel. Tweeduizend jaar later gebruikt de hele wereld nog steeds de aangepaste kalender van Sosigenes.

Iedereen houdt van een goed verhaal, vooral als het op een kern van waarheid gebaseerd is.

Neem de Griekse legende van de Titanomachy, waarin de Olympische goden onder leiding van Zeus de voorgaande generatie van onsterfelijken, de Titanen, verslaan. Dit conflict, zoals verhaald door de Griekse dichter Hesiod, is een spannend verhaal - en kan een kern van waarheid bevatten.

De uitbarsting rond 1650 v. Chr. van de vulkaan Thera zou de inspiratiebron kunnen zijn geweest voor Hesiod's verhaal. Iedereen die zich binnen een straal van honderden kilometers van de uitbarsting bevond, zou getuige zijn geweest van deze catastrofe in de zuidelijke Egeïsche Zee, die krachtiger was dan Krakatau.

Wetenschapshistoricus Mott Greene stelt dat sleutelmomenten uit de Titanomachie in kaart zijn gebracht met de " signatuur " van de uitbarsting. Hesiod merkt bijvoorbeeld op dat er luid gerommel uit de grond kwam toen de legers slaags raakten; seismologen weten nu dat harmonische trillingen - kleine aardbevingen die soms voorafgaan aan uitbarstingen - vaak soortgelijke geluiden produceren. En de indruk van de lucht - "de wijde Hemel" - die tijdens de strijd trilde, zou kunnen zijn ingegeven door schokgolven die door de vulkanische explosie in de lucht werden veroorzaakt. Vandaar dat de Titanomachy een creatieve verkeerde interpretatie van een natuurlijke gebeurtenis zou kunnen zijn.

In 2021 publiceerde ik het eerste studieboek op dit gebied, Geomythology: How Common Stories Reflect Earth Events. Zoals uit het boek blijkt, beoefenen onderzoekers in zowel de wetenschappen als de geesteswetenschappen geomythologie. In feite kan het hybride karakter van geomythologie helpen om de kloof tussen de twee culturen te overbruggen. En ondanks een oriëntatie op het verleden, kan geomythologie ook krachtige middelen bieden om toekomstige problematiek op milieugebied het hoofd te bieden.

Vroeger geloofde ik, zoals velen, in een verhaal dat "het Amerikaanse imperium" heette. Nadat ik hier de afgelopen tien jaar onderzoek naar heb gedaan, is dat geloof wel enigszins veranderd. Hoe meer ik keek naar de top-down vormen van invloed in de wereld op gebeurtenissen in het verleden en het heden die de geschiedenis veranderden, voelde de hand van de Britse Inlichtingendienst bij vrijwel iedere wending als een volle klap in het gezicht.

Wie controleerde het louche Steele-dossier dat Russiagate in gang zette en een vier jaar durende campagne op gang bracht om president Trump af te zetten? De Britse inlichtingendienst.

En de inlichtingen die gebruikt werden om de bombardementen op Irak te rechtvaardigen? Ook die kwamen uit de koker van de Britse inlichtingendienst.

Hoe zit het met de strategie van de Clash of Civilizations, die gebruikt werd om het Midden-Oosten op te blazen? Dat was nou juist toevallig Sir Bernard Lewis van de Britse Inlichtingendienst.

En dan de overname door de CFR van de Amerikaanse buitenlandse politiek in de 20e eeuw? Dat is de Britse Ronde Tafel Beweging in Amerika (opgericht als het Britse Chatham House in Amerika in 1921).

Over wie sprak Kissinger toen hij tijdens een Chatham House seminar op 10 mei 1981 pochtend verkondigde die meer te informeren dan zijn eigen Ministerie van Buitenlandse Zaken? Het Britse Ministerie van Buitenlandse Zaken (1).

Wat te denken van William Yandall Elliot, die een generatie neocon strategen opleidde die het Amerikaanse buitenlands beleid overnamen na de moord op JFK? Nou, hij was een Rhodes Scholar en we weten waarvoor zij gezombificeerd zijn.

Hoe zit het met het financiële imperium dat de wereldwijde drugshandel bestiert? Nou, HSBC is de aantoonbare leider van dat spel terwijl de Britse Kaaiman eilanden het welbekende centrum vormen van de internationale offshore witwaspraktijken van drugsgeld.

Opgravingen van overblijfselen uit de oudheid kunnen ons veel vertellen over een spookbeschaving, maar de locatie waar die overblijfselen gevonden werden is niet per se de plaats waar die lang verdwenen mensen vandaan kwamen.

Jarenlang bleef de oorsprong van de Etrusken een onopgelost mysterie. Zij bewoonden gedurende tweeduizend jaar Midden-Italië, voordat het Romeinse Rijk tot bloei kwam en aangenomen werd dat zij daar waren opgekomen. Er waren echter vermoedens dat zij van elders waren gemigreerd (niet op een soort Ancient Aliens-achtige manier). Waar hun vreemde - en nu dode - taal vandaan kwam is onbekend, maar het was zeker niet Indo-Europees. Dus waar kwamen ze dan vandaan?

Onderzoeker Cosmio Psoth van de Universiteit van Tübingen, die onlangs meeschreef aan een studie in Science Advances, onthulde dat zij de steppen van wat nu Rusland en Oekraïne is, overstaken om het Italiaanse schiereiland Etrurië te bereiken. Dit weerlegt de veronderstelling dat taal en oorsprong altijd op de een of andere manier met elkaar in verband staan. De Etruskische genen waren relatief stabiel totdat het Romeinse Rijk de overhand kreeg en veroverende heersers vreemde landen in beslag namen en nieuw bloed meebrachten.

"De Etrusken droegen de aan de steppen verwante genetische component die afkomstig was van bevolkingsgroepen die waarschijnlijk de Indo-Europese talen over Italië verspreidden. Desondanks behielden zij hun culturele en linguïstische identiteit," vertelde Psoth aan SYFY WIRE.

De Europese heksenjachten van de 15e tot 17e eeuw waren gericht tegen heksen die verantwoordelijk werden gehouden voor epidemieën en mislukte oogsten die samenhingen met de dalende temperaturen van de Kleine IJstijd. De "consensus" in die tijd werd gevormd door de overtuiging dat kwaadaardige mensen een negatieve invloed hadden op het klimaat en de weerpatronen. Hoe griezelig veel lijkt dat idee op de huidige, vaak herhaalde mantra dat menselijke activiteiten het klimaat bepalen en leiden tot catastrofale gevolgen?

De eerste grootschalige Europese heksenjachten vielen samen met dalende temperaturen toen het continent overging van de bevorderlijke warmte van de Middeleeuwse Warme Periode (850 tot 1250 n.Chr.) naar een toenemende koude, die in de 13e eeuw een aanvang nam. Deze koude luidde een tijdsspanne van bijna vijf eeuwen in van oprukkende berggletsjers en langdurige perioden van regenachtig of koel weer. Deze door de natuur veroorzaakte klimaatverandering ging gepaard met mislukte oogsten, honger, stijgende prijzen, epidemieën en massale ontvolking.

Grote systematische heksenvervolgingen begonnen in de jaren 1430 en werden later in die eeuw opgevoerd door Heinrich Kramer, een Dominicaanse broeder uit de Elzas en pauselijk Inquisiteur. Op aandringen van Kramer vaardigde paus Innocentius VIII een encycliek uit, waarin de vervolging en uitroeiing van weerzinwekkende heksen door dit pauselijk edict werden vastgelegd. De ergste misbruiken van de Inquisitie en latere systematische heksenvervolgingen werden gedeeltelijk door dit decreet bekrachtigd.

Deze eerste periode van koelere temperaturen en mislukte oogsten duurde tot de eerste paar decennia van de 16e eeuw, toen een lichte opwarming gepaard ging met verbeteringen van de oogsten. Het moge duidelijk zijn, dat de pogrom tegen de heksen die het weer konden veranderen succesvol was geweest!

Helaas voor de mensen in de late Middeleeuwen maakten de veertig jaar van lichte opwarming plaats voor een ernstiger periode van afkoeling. De zomer van 1560 bracht een terugkeer van koude en nattigheid, die leidde tot een ernstige afname van de oogsten, mislukte oogsten en een toename van kindersterfte en epidemieën. Vergeet niet dat dit een agrarische cultuur was, die bijna volledig afhankelijk was van de jaarlijkse oogst om te overleven. Eén slechte oogst kon nog worden doorstaan, maar achtereenvolgende mislukkingen zouden verschrikkelijke gevolgen hebben, en dat gebeurde dan ook.

Terwijl de aandacht van de wereld wordt opgeslokt door tektonische verschuivingen die zich in Amerika voltrekken als "een perfecte storm" van burgeroorlog terwijl een militaire staatsgreep zowel de verkiezingen als de grondvesten van de republiek zelf ongedaan dreigt te maken, verscheen er iets zeer onheilspellends "buiten het gezichtsveld" van de meeste toeschouwers. Dit iets is een financiële ineenstorting van de transatlantische banken welke chaos dreigt te ontketenen in de wereld. Het is deze ineenstorting die ten grondslag ligt aan de wanhopige pogingen die worden ondernomen door de neo-conservatieve krachten voor een totale oorlog met Rusland, China en andere leden van de groeiende Mutlipolaire Alliantie van vandaag.

In recente artikelen vermeldde ik dat de door de Bank of England geleide "oplossing" voor deze op handen zijnde financiële uiteenspatting van de zeepbel betreffende de $1.5 biljard derivaten wordt doorgedrukt onder de dekmantel van een "Grote Wereldwijde Reset", wat een lelijke en wanhopige poging is om COVID-19 te gebruiken als schijnreden voor het opleggen van een nieuw post-covid besturingssysteem van de wereldorde. Aangezien de nieuwe "regels" van dit nieuwe systeem erg lijken op de "oplossing" uit 1923 van de Bank of England voor de economische chaos in Duitsland, hetgeen uiteindelijk een fascistisch bestuursmechanisme vereiste om het aan de massa's op te leggen, wil ik dieper ingaan op de oorzaken en gevolgen van de volkomen onnodige ineenstorting van Weimar Duitsland welke gepaard ging met hyperinflatie en chaos gedurende de periode 1919-1923.

Reeds vijfenzeventig jaar lang houden revisionistische geschiedkundigen, grotendeels gefinancierd door de Britse Roundtable/Chatham House en haar Amerikaanse tak (The Council on Foreign Relations), onthullingen over de ware anti-imperialistische aard van de oprichtingsintentie van Bretton Woods en de naoorlogse orde afgestemd op de Verenigde Naties tegen.

Net als in onze huidige tijd streden destijds twee tegenover elkaar staande facties om vormgeving van de essentie van de wereldorde toen de nazi-machine (gefinancierd door Wall Street en de Londense Bank of International Settlements) ten einde liep.

Voor het geval er verwarring mocht bestaan over deze facties, heb ik het hier niet over kapitalisme versus communisme.

Hoe meer we gestimuleerd worden om als kille computers te denken, hoe meer de stelling dat "computers het menselijk denken moeten vervangen" kan worden gehandhaafd.

Zoals ik uiteenzette in mijn vorige artikel over de Botsing van de Twee Systemen, vond er aan het einde van de 19e eeuw een grote botsing plaats tussen twee tegengestelde denkmodellen van de politieke economie, welke grotendeels uit de geschiedenisboeken is geschrapt.

Net zoals vandaag werden de twee tegengestelde systemen aan de ene kant gekenmerkt door de vraag naar gecentraliseerde controle over de wereld door een unipolaire elite, die als moderne goden van Olympus boven de invloed van soevereine staten wilde staan, terwijl het andere uitging van een "multipolair" ontwerp van een gemeenschap van soevereine natiestaten, welke samenwerken aan grootschalige infrastructuur en technologische vooruitgang. Het ene was gebaseerd op Malthusiaanse economische normen van een gesloten systeem van aanpassing aan afnemende opbrengsten, terwijl het andere was gebaseerd op normen van voortdurende wetenschappelijke vooruitgang, waarbij creatieve sprongen uit de begrenzingen van beperkte hulpbronnenpakketten werden gegenereerd.

Vandaag zet ik mijn speurtocht voort naar de wortels van deze giftige ideeën, welke het huidige unipolaire denkmodel kenmerken dat zich verschuilt achter een door miljardairs beraamde "Grote Reset" van de wereldbeschaving. In deze reset wordt ons door mensen als Klaus Schwab verteld, dat een "Vierde Industriële Revolutie" niet alleen zal leiden tot verregaande automatisering en Kunstmatige Intelligentie op ieder gebied van de samenleving, maar ook tot een versmelting van de mensheid met machines. Figuren als Elon Musk en Ray Kurzweil van Google beweren dat deze versmelting nodig is om "relevant te blijven" in de volgende fase van onze evolutie. Ster van Davos Yuval Harari herhaalde dat de hendels van de evolutie thans zullen verschuiven van natuurlijke willekeur naar de nieuwe goden die Google, Facebook en het WEF besturen.

Matt Ehret zet de oorzaak uiteen van de opkomst van de perversie van de wetenschap welke bekend staat als "eugenetica" als een nieuwe wetenschappelijke religie in de 19e eeuw.

De wereld van vandaag bevindt zich in de greep van twee mogelijke toekomsten: aan de ene kant heeft een een multipolair verbond ter verdediging van soevereine natiestaten zich georganiseerd rond een model van denken op lange termijn, wetenschappelijk optimisme en win-win samenwerking, terwijl een unipolair model van een wereldregering, ontvolking en zero-sum denken (Red.: er kan maar één soort denken zijn) een programma van Grote Resets, gecontroleerde pandemieën en oorlog voortstuwt.

Inzicht verwerven in deze twee tegengestelde modellen is nu belangrijker dan ooit tevoren en een belangrijke punt om te beginnen is de verontrustende geest van de Grote Reset Architecten, die vandaag de samenleving in een "Vierde Industriële Revolutie" voortduwen waarin men gelooft, dat automatisering en Kunstmatige Intelligentie het overgrote deel van de mensheid overbodig zullen maken. Zoals Yuval Harari, ster filosoof van het World Economic Forum, deze vooruitzichten herhaaldelijk heeft beschreven:

"Technologie kan de menselijke samenleving en de betekenis van het menselijk leven op talloze manieren ontwrichten, variërend van het ontstaan van een wereldwijde nutteloze klasse tot de opkomst van datakolonialisme en digitale dictaturen."

In het eerste artikel van deze serie besprak ik de reorganisatie van de eugenetica beweging na de tweede wereldoorlog, toen deze Sir Julian Huxley's eis opvolgde dat "het ondenkbare opnieuw denkbaar moest worden gemaakt".

In dit tweede deel zullen we iets verder teruggaan in de tijd om beter te begrijpen wat de oorzaak was van de opkomst van de perversie van de wetenschap welke bekend staat als "eugenetica" als een nieuwe wetenschappelijke religie in de 19e eeuw, voordat we verder gaan met deel drie (Van Russell tot Wiener: De opkomst van Cybernetica en Transhumanisme).

Ontmoetingen met het mooie en het sublieme in de wetenschap van "het gevaarlijkste object dat de mensheid kent."

Op 13 juli 1862, terwijl een jong experiment in democratie verscheurd werd door haar eerste burgeroorlog, berichtte The Springfield Republican over een vreemde en wonderbaarlijke observatie aan de hemel in een onverdeelde lucht, zo helder als Polaris. Binnen enkele dagen namen twee astronomen - Lewis Swift en Horace Parnell Tuttle - onafhankelijk van elkaar het verschijnsel waar en stelden vast dat het om een reusachtige komeet ging. Het is nu bekend dat Komeet Swift-Tuttle - het grootste object in het zonnestelsel dat regelmatig in de buurt van de Aarde komt - om de 133 jaar terugkeert en in haar lange kielzog een schitterend jaarlijks geschenk meesleept: Elke zomer, als onze eenzame planeet de baan van Swift-Tuttle kruist en de brokstukken van de ijzige kolos in onze atmosfeer verbranden, trekt de Perseïden-meteorenzwerm langs het gewone luchtruim en overspoelt de hele mensheid met verwondering.