In de Britse tv-serie The Prisoner uit de jaren zestig is het personage van Patrick McGoohan een naamloze Britse inlichtingenagent die om nooit uitgelegde redenen ontslag neemt, wordt vergast en wakker wordt in een bedrieglijk mooie plaats met de naam The Village."Ik ben geen nummer. Ik ben een vrij man"
#6, The Prisoner
Ter identificatie krijgt hij het nummer Zes. In de eerste aflevering ontmoet hij nummer Twee, die hem zegt: "De informatie in je hoofd is onbetaalbaar. Ik weet niet of je beseft wat een waardevol bezit je bent."
Tijdens die eerste ontmoeting ontdekt nummer Zes dat "ze" hem al zijn hele leven in de gaten houden. Nummer Twee zegt hem: "Er is niet veel dat we niet van je weten, maar men wil graag alles weten."
Het lijkt erop dat hoe meer we over onszelf "weten," hoe minder echt we worden. Misschien waren de inboorlingen iets op het spoor toen ze weigerden gefotografeerd te worden, in de overtuiging dat de camera's hun ziel stalen. Elke keer dat we meer van onszelf in technologische apparaten stoppen, worden we dan minder persoon hier - in de "echte" wereld? Wat is echt? Weten we dat eigenlijk wel? Vroeger zeiden ze: "Een foto zegt meer dan duizend woorden." Maar nu kunnen foto's fantasie echt maken en werkelijkheid nep.
Identificatie is in de loop van duizenden jaren geëvolueerd van fysieke symbolen en merktekens op de huid of tatoeages, naar het geschreven woord en tegenwoordig naar biometrische verificatie. Je zou kunnen zeggen dat de mens altijd geobsedeerd is geweest door statistieken, of het verzamelen van gegevens.
Het woord "statistiek" komt van het 18e eeuwse Duitse woord Statistik, dat "analyse van gegevens over de staat" betekende. Voor regeringen is het verzamelen van gegevens bijzonder waardevol.
Het eerste bekende geval van een regering die gegevens over haar burgers verzamelde, dateert uit het Babylon van zo'n 3.800 voor Christus. Regeringen moesten weten hoeveel mensen er waren, zodat ze konden berekenen hoeveel voedsel er nodig was om hen te voeden. Een fundamentele en noodzakelijke berekening.
In de Bijbel vinden we het boek Numeri, waarin God Mozes in de woestijn van Sinaï opdroeg te tellen wie in staat was te vechten. Het bekendste voorbeeld uit de bijbel is toen Maria en Jozef naar Bethlehem reisden om geteld te worden en dat Jezus daar geboren werd.
In het Romeinse Rijk werden bevoegdheden verleend aan een censor, die verantwoordelijk was voor het onderhouden van de volkstelling, zoals het toezicht op de overheidsfinanciën en het bewaken van de publieke moraliteit.
Koning Hendrik V van Engeland voerde in 1414 de eerste "paspoorten" in voor degenen die namens de koning naar het buitenland reisden.
De Metropolitan Police Act van 1829 erkende de noodzaak voor de politie om dossiers bij te houden over individuen, die voorzien waren van een nummer.
In 1849 had Nederland het eerste gedecentraliseerde persoonsnummer-systeem (PN) ontwikkeld. En in 1936 gaven de Verenigde Staten de eerste Social Security-kaarten uit.
Vanaf het midden van de jaren 1800 werd foto- en vingerafdrukidentificatie binnen het identificatiesysteem eveneens belangrijk.
Rond 1977 werd al deze informatie in computers ingevoerd. En toen kwam deze obsessie met identificatie pas echt op gang. Computers maakten het mogelijk om enorme hoeveelheden informatie over mensen te verzamelen en op te slaan.
In 2004 werden in de gehele VS de eerste geautomatiseerde handpalmafdruk-databanken opgezet, die vooral door de FBI werden gebruikt om verdachten op te pakken.
In 2010 werd in India Aadhaar ingevoerd, het grootste biometrische digitale identificatiesysteem ter wereld.
Dit systeem "legt de vingerafdrukken en/of irisscans van mensen vast en kent een uniek 12-cijferig Aadhaar-nummer toe. In 2019 hadden bijna 1,2 miljard mensen zich vrijwillig ingeschreven voor het programma, dat bedoeld is om de verificatie voor overheidsprogramma's te vereenvoudigen en te versnellen en tegelijkertijd fraude te verminderen."
Biometrische verificatie "bereikte de consumentenmarkt in 2013, toen Apple een vingerafdruksensor in de iPhone 5S opnam. Andere smartphonefabrikanten volgden dit voorbeeld. Apple Touch ID werd later aangevuld met een Face ID in de iPhone X van 2017."
De computer moest ons leven gemakkelijker, handiger maken. We zouden niet langer verdrinken in papierwerk. Elke persoon zou gemakkelijk te identificeren zijn. Dit is allesbehalve het geval geweest.
Op hoeveel manieren moeten we nu bewijzen wie we zijn? Ooit was dat middels onze fysieke zelf, eenvoudigweg onze lengte en gewicht, de kleur van onze ogen, het feit dat we bekend waren in ons geboortedorp, en daarmee was de kous af. Mensen hadden geen "identiteitscrisis." Mensen waren niet geobsedeerd door het categoriseren van zichzelf op honderd verschillende manieren, of door het opsommen van hun voornaamwoorden, of door het valideren van hun bestaan door het aantal likes dat ze op sociale media kregen.
Dat is wat er nu met ons gebeurt. Deze obsessie met het bewijzen van identiteit kunnen we ons als een sneeuwbal voorstellen, die van een berg afrolt en in omvang en snelheid toeneemt zonder te kunnen stoppen. Elke mogelijke manier waarop de overheid burgers kan identificeren en hun gegevens kan innemen wordt nu toegepast, en het is nog steeds nooit genoeg. Spraakherkenning, irisherkenning, gezichtsherkenning, DNA sequencing, handgeometrie en vasculaire patroonherkenning, dat zich baseert op bloedvatpatronen in de handen, zelfs het monitoren van ieders unieke hartslag.
Soms vraag ik me af of de "geesteszieken" die op straat rondzwerven en tegen zichzelf praten in werkelijkheid al die informatie die overal rondzwerft hebben aangeboord. Waar blijft al die informatie? Waar gaat het heen? Zit het gevangen in een andere dimensie die we niet begrijpen? Misschien breekt die enorme opeenhoping van eindeloos geklets over alles en niets op de een of andere manier door naar het bewustzijn van degenen die stemmen horen - in stukjes en beetjes.
Het is moeilijk om niet helemaal door te draaien onder die omstandigheden. We worden allemaal een beetje (of misschien wel heel erg) gek gemaakt door de hoeveelheid informatie die uit ons wordt gezogen en in de 'Vast Machine' wordt ingevoerd, waarbij berekeningen worden gemaakt om vervolgens weer in onze hersenen en ons lichaam te worden uitgebraakt. Niet alleen om informatie te verzamelen, zoals vroeger, maar om ons met die informatie te controleren.
"heeft toegang tot waar u woont, uw telefoonnummers, uw fysieke omschrijving, uw foto's, uw leeftijd, uw medische problemen, al uw wettelijke overtredingen gedurende uw leven, of het nu gaat om ernstige misdrijven of kleine overtredingen, de namen van uw ouders, kinderen en echtgenoten, uw politieke partijbanden, waar u werkt en wat u doet, het eigendom dat u bezit en de waarde ervan, en soms zelfs de aantekeningen van uw psychotherapeuten, doktersdossiers en financiële informatie."Ze kunnen te weten komen wat u in uw vrije tijd graag doet, wat uw zwakke en sterke punten zijn, of u een hond heeft, welke landen u heeft bezocht en wanneer, of u gevoelig bent, lief, boos, op het randje van gewelddadigheid. Ze kunnen berekenen of u religieus bent, een leugenaar, een hypocriet, of een verspreider bent van mis- of desinformatie, een opruier. Laat u uw voornaamwoorden zien, hoeveel medicijnen u neemt, of u drugsverslaafd bent? Het is een eindeloze lijst.
Het begon allemaal zo eenvoudig. Gewoon een manier om te tellen hoeveel mensen er op een bepaalde plek woonden, of om het bezit van land te bewijzen, of dat iemand uit naam van de koning op reis ging.
Nu, in plaats van dat uzelf het ultieme bewijs vormt van wie u bent, zijn er honderd verschillende manieren waarop u wordt geïdentificeerd door de 'Vast Machine' en als u niet in de pas loopt met die machine, raakt u in de problemen. Er is niet eens meer een persoon achter een bureau waar u terecht kunt, deze in de ogen kunt kijken en gefrustreerd kunt roepen: "Kijk, hier ben ik, dit ben ik!"
Als u niet meer in de 'Vast Machine' bestaat, bestaat u daarbuiten ook niet meer. Het is bijna onmogelijk te ontsnappen aan de 'Vast Machine' die ons in zich opslokt. Elk stukje van ons wezen. Het is alsof het onze obsessie met identiteit heeft overgenomen. De machine staat erop dat we bewijzen wie we zijn, keer op keer, en hoe meer we doen, hoe minder tevreden hij lijkt te zijn.
IBM Kwantumcomputer
Een paar jaar? Dat is niet erg lang. Dat klinkt verontrustend. Dus waarom blijven we dit doen?
Digitale computers zullen binnenkort de grenzen bereiken van veeleisende technologieën zoals Artificial Intelligence. Denk alleen al aan de impact van deze twee prognoses: tegen 2025 kunnen alleen al zelfrijdende auto's evenveel gegevens produceren als er nu in de hele wereld bestaan; volledige digitalisering van elke cel in het menselijk lichaam zou het tienvoudige opleveren van alle gegevens die vandaag de dag wereldwijd worden opgeslagen. In deze en vele andere gevallen moeten we manieren vinden om met ongekende hoeveelheden gegevens en complexiteit om te gaan. En daarmee betreden we het terrein van de kwantumcomputer.Maar, waarom? Waarom is dit nodig?
Volgens mij begrijpen we niet wat de drijvende kracht is achter deze onverzadigbare obsessie om elk stukje van gegevens te verzamelen dat in de hoofden van miljarden mensen ligt opgeslagen, elk intiem detail van seksuele gewoonten tot favoriete tv-programma's, van het armste kind dat in de straten van Mumbai om eten bedelt tot de rijkste tiener in Beverly Hills, die tegen zijn moeder zeurt dat als hij niet de nieuwste I-phone heeft, hij letterlijk zal sterven.
Het kan niet alleen gaan om ons meer spullen te laten kopen of om het ego van miljardairs, die onderling wedijveren om te zien wie "over de wereld kan heersen."
Er moet toch meer achter zitten.
Ondanks alle manieren die we hebben geleerd om informatie te verzamelen, ondanks alle machines die we hebben gebouwd om ons te helpen die informatie te rangschikken, te berekenen en te gebruiken om de bevolking te controleren, lijkt die controle ons steeds verder door de vingers te glippen. Uiteraard zullen degenen die zich aan de top bevinden dit nooit toegeven. Zij denken dat ze slechts nog een paar aanpassingen hoeven te maken.
Microsoft is vol vertrouwen "het juiste te kunnen doen." Daarom financieren ze ID2020
Ze rechtvaardigen hun digitale ID door ons te vertellen dat "de mogelijkheid om te bewijzen wie je bent een fundamenteel en universeel mensenrecht is. Omdat we in een digitaal tijdperk leven, hebben we een vertrouwde en betrouwbare manier nodig om dat te bewerkstelligen, zowel in de fysieke wereld als online.
Als het mijn onvervreemdbare recht is, waarom moet Microsoft mij dat dan geven? Wat ze in feite doen, is het van me afnemen.
De Covid-19-crisis vormde de ultieme rechtvaardiging voor het verzamelen van steeds meer gegevens onder het mom van gezondheid en veiligheid. Daartoe bouwde Microsoft een team van wereldwijde partners. Hier volgen er vier:
GAVI: De Vaccin Alliantie. Opgericht en gefinancierd door de Bill & Melinda Gates Foundation voor een bedrag van tot dusverre 4,1 miljard dollar.
Accenture: Handelt in cyberbeveiliging, kunstmatige intelligentie, duurzaamheid. Het is geen verrassing dat Accenture's top 3 financiers uit Vanguard Group, BlackRock en State Street Corportation bestaat.
The Rockefeller Foundation: Deze houdt zich bezig met het "verhogen van de vaccinatiegraad en het verbeteren van de wereldwijde gezondheid en daartoe werkt de Rockefeller Foundation samen met partners uit het land om kennis te vergaren, inzichten te delen en meer vraag naar vaccins te creëren in gemeenschappen met een lage vaccinatiegraad."
En de Nummer Een, Microsoft. Een artikel in The Intercept onthult "The Microsoft Police State":
Microsoft's banden met handhavingsinstanties worden door het bedrijf verborgen gehouden ..... Microsoft heeft samengewerkt met tal van verkopers van politiesurveillance, die hun producten exploiteren op een "overheidscloud," geleverd door de Azure-divisie van het bedrijf, en het ontwikkelt platforms om politieoperaties in de praktijk aan te sturen, met inbegrip van drones, robots en andere apparaten.Microsoft bezit octrooi op een CRYPTOCURRENCY-SYSTEEM DAT GEBRUIK MAAKT VAN GEGEVENS OVER LICHAAMSACTIVITEIT
In de nasleep van 9/11 leverde Microsoft belangrijke bijdragen aan gecentraliseerde inlichtingencentra voor handhavingsinstanties.
In 2016 had het systeem 2 miljard kentekenplaten van ALPR-camera's verwerkt (3 miljoen metingen per dag, vijf jaar lang gearchiveerd), naast 15 miljoen klachten, meer dan 33 miljard openbare documenten, meer dan 9.000 camerabeelden van de NYPD en particulieren, video's afkomstig van meer dan 20.000 lichaamscamera's en nog veel meer. Om hieruit wijs te worden, pikken analytische algoritmen relevante gegevens eruit, ook voor voorspellend politiewerk.
De Bill & Melinda Gates Foundation en Microsoft geven miljarden uit om iedereen op de planeet te identificeren, zodat ze ieder mens kunnen vaccineren; een apparaat in ons implanteren voor het kopen en verkopen met behulp van cryptocurrency; alles samenvoegen tot een digitale ID - zodat u kunt "bewijzen" wie u bent.
ICC, Mastercard en IBM sluiten zich aan bij het initiatief ID2020 voor de Goede Gezondheidspas
ID2020 lanceerde het Samenwerkingsverband voor de Goede Gezondheidspas om de interoperabiliteit te bevorderen tussen de oplossingen inzake Covid-19-gezondheidslegitimatie, die door tal van organisaties worden ontwikkeld.U kunt het volledige stuk hier lezen.
Aangesloten bij het nieuwe initiatief zijn onder meer de internationale luchthavenraad (ACI), Hyperledger, het COVID-19 Legitimiteits-Initiatief, de internationale kamer van koophandel (ICC), Mastercard en tal van andere organisaties.
Onderzoekers hebben nu een nieuwe manier ontwikkeld om de vaccinatiegegevens van een patiënt vast te leggen: de gegevens worden opgeslagen in een voor het blote oog onzichtbaar kleurstofpatroon dat tegelijk met het vaccin onder de huid wordt aangebracht.
Het onderzoek werd - uiteraard - gefinancierd door de Bill and Melinda Gates Foundation en het Koch Instituut.
Het begon allemaal, lang geleden, met symbolen en merktekens op onze huid. En wederom bevinden we ons in dat stadium en doen we hetzelfde. Gaan we werkelijk vooruit of maken we de cirkel rond en keren we terug naar het begin. Terug naar het bewijzen van onze identiteit door nummers en symbolen in onze huid te graveren om te identificeren wie we zijn.
Ik heb de serie The Prisoner weer bekeken. Ik weet nog dat ik er als kind naar keek. Het was vreemd en meeslepend. Ik begreep er niets van. Nu lees ik, al grinnikend, dat McGoohan de serie destijds voor een "klein publiek - intelligente mensen" gemaakt heeft.
De laatste aflevering van de serie is exact hetzelfde als de eerste. Zes kan niet bevrijd worden uit zijn gevangenschap. Hij moet voortdurend vechten tegen onbekende krachten die zijn diepste geheimen willen ontsluieren en zijn verhalen willen stelen, terwijl ze hem proberen te veranderen in een gehoorzaam, leeg omhulsel.
McGoohan zei dat de laatste scène bedoeld was om te laten zien dat "vrijheid een mythe is." De serie had een open einde omdat "we gevangenen blijven."
Wie heeft ons in deze gevangenis gestopt? Is het een kracht van buitenaf of zijn we het zelf?
Hoe bevrijden we onszelf van deze obsessie om te bewijzen wie we zijn, want we hoe meer we het proberen, hoe verder we verdwaald raken in de 'Vast Machine'*.
*Ik gebruik de term de 'Vast Machine' vaak in mijn stukken, dankzij een van mijn favoriete auteurs Jonathan Twelve Hawks en zijn boek De Reiziger.
Karen Hunt [alias KH Mesek] is auteur en illustrator van 19 kinderboeken, de YA-serie Night Angels Chronicles en de sciencefictionroman LUMINARIA: Tales of Earth & Oran, Love & Revenge, die in augustus verschijnt. Onlangs keerde ze terug van een verblijf in Luxor, Egypte, waar ze de eerste boksclub voor meisjes opende. Omdat ze veel achter het IJzeren Gordijn heeft gewoond en gereisd, wijdt ze haar tijd aan het schrijven van essays over het verlies van vrijheid in het westen. U kunt hier meer van haar werk lezen, of u aanmelden voor haar nieuwsbrief. Op twitter kunt u haar niet meer volgen, want ze werd verbannen.Zie: https://off-guardian.org/2022/12/09/digital-id-and-our-obsession-with-identity/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief