© WHOWereldgezondheidsorganisatie
In werkelijkheid en in de praktijk, zoals dit artikel zal aantonen, zal het verdrag Washington meer macht geven over de G20-landen - de houders van de andere 'ringen' - en zodoende over de rest van de westerse wereld: niet alleen de mensen, maar ook de dieren, de ecosystemen en de hulpbronnen. Dit, en niet de gezondheid van de wereld, is haar duistere doel.
DE BURGEROORLOG
De WHO, die sinds januari 2020 782 miljoen dollar aan subsidies heeft ontvangen van de Bill & Melinda Gates Foundation, is een door het bedrijfsleven gefinancierd en gelobbyd agentschap van de Verenigde Naties zonder wettelijke bevoegdheid over de bevolking van haar 194 lidstaten - ten aanzien waarvan zij, althans in beginsel, een adviserende rol vervult.
Maar dat zal binnenkort veranderen.
Op 3 maart 2022, toen in heel Europa de lockdownverordeningen werden ingetrokken en de NAVO haar proxy-oorlog tegen Rusland verklaarde, nam de Raad van Europa een besluit aan om machtiging te verlenen voor het openen van onderhandelingen over een internationaal Verdrag inzake preventie, paraatheid en reactie op pandemieën. Onder de voorwaarden van dit verdrag zullen de lidstaten van de WHO wettelijk verplicht zijn beperkingen van de mensenrechten en vrijheden toe te passen - zoals verdere lockdowns, verplichte mondkapjes, verplichte gentherapie, een systeem van digitale identiteit en programma's van toezicht en censuur - dit alles ter beoordeling van de WHO.
De grondslag van deze overeenkomst wordt gevormd door artikel 19 van het Statuut van de WHO, waarin staat dat de Algemene Vergadering van de WHO overeenkomsten kan aannemen die, als ze met een tweederde meerderheid worden aangenomen, bindend zijn voor alle lidstaten. Krachtens deze overeenkomsten zullen nationale staten, waaronder het Verenigd Koninkrijk en de 193 andere leden van de WHO, in beginsel hun soevereiniteit opgeven om te beslissen welke beperkingen de gekozen uitvoerende en wetgevende macht van die landen aan hun bevolking zullen opleggen.
Van essentieel belang is dat, zodra dit in een wettelijk bindend verdrag is vastgelegd, de doeltreffendheid of zin van deze zogenaamde 'maatregelen' - die geen van alle eerder zijn gebruikt als antwoord op een virale pandemie, en die alle aantoonbaar ondoeltreffend en vele malen gevaarlijker zijn dan het virus - niet langer ter discussie staat. In plaats daarvan wordt de WHO in feite een wereldwijde vorm van de Britse wetenschappelijke adviesgroep voor noodgevallen (SAGE), een bedrijfsmatige technocratie waaraan de regeringen van nationale staten zich kunnen onderwerpen wanneer zij dat willen, en die dient om ondemocratische vormen van bestuur af te schilderen als technische reacties op nieuwe crises.
Net als het Wereld Economisch Forum, waarmee het op 11 maart 2020 een partnerschap is aangegaan - op dezelfde dag dat de Wereldgezondheidsorganisatie de "pandemie" afkondigde - vormt deze niet-gekozen en onberekenbare internationale technocratie het nieuwe bestuursmodel dat onder de dekmantel van de gefabriceerde 'crisis' van het coronavirus is ontstaan en waarvan de globalistische bedoelingen met de dag duidelijker worden.
Achter de façade van democratie die onze nationale regeringen vertegenwoordigen, gaat de heerschappij schuil van een steeds meer autoritaire internationale technocratie, waarvan de Verenigde Naties en de Europese Commissie de modellen uit het verleden vertegenwoordigen en de Wereldgezondheidsorganisatie en het Wereld Economisch Forum die van het heden.
De Britse regering zowel als het Britse parlement zijn bereid zich aan te sluiten bij de resolutie van de Wereldgezondheidsorganisatie inzake preventie, paraatheid en reactie op pandemieën, waarvoor meer dan 70 lidstaten, waaronder de Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk, hebben gepleit voor een krachtig en juridisch bindend internationaal verdrag. Het lijkt erop dat de Britse regering, die na het Brexit-referendum met een meerderheid van 80 zetels werd verkozen, meer dan bereid is de Britse soevereiniteit af te staan aan mondiale en technocratische bestuursvormen die erop uit zijn ons te reduceren tot een neofeodale vorm van kapitalisme.
Maar in de praktijk zal dit verdrag, in plaats van de natiestaten van hun soevereiniteit te ontdoen, nationale regeringen in staat stellen de verwoestende gevolgen van lockdownbeperkingen, mondkapjesmandaten, gentherapieën en andere bioveiligheidsprogramma's te rechtvaardigen en te verdedigen als technische besluiten van een internationale gezondheidstechnocratie waartoe zij krachtens internationaal recht verplicht zijn. Wanneer het Verdrag inzake preventie, paraatheid en reactie op pandemieën wordt aangenomen, zal het ons bestuur door de Mondiale Bioveiligheidsstaat buiten de politieke sfeer plaatsen en onttrekken aan parlementaire of juridische betwisting.
Achter de woke-beginselen van inclusiviteit en een vaderlijke staat, drukt de leus 'Niemand is veilig totdat iedereen veilig is' - de slogan die in februari 2021 voor het eerst zijn entree maakte in het publieke debat en vervolgens werd overgenomen door de G7, de Verenigde Naties, de Wereldgezondheidsorganisatie, de Europese Unie, GAVI en een steeds groter aantal westerse regeringen, waaronder het VK, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Portugal, Nederland, Noorwegen, Griekenland, Servië, Oekraïne en de VS - op net zo'n perfecte wijze de totalitaire aspiraties van de Mondiale Bioveiligheidsstaat uit als 'Ein Volk, ein Reich, ein Führer' van het Derde Rijk.
De goedkeuring van dit verdrag door elke westerse regering, zonder referendum, parlementaire stemming, publiek debat of vermelding in de media, toont aan dat de façade van democratie die deze regeringen met moeite overeind hielden gedurende twee jaar van lockdown- en "vaccin"mandaten nu is afgebroken en dat we thans in staat van oorlog verkeren. En zoals elke oorlog die het westen sinds 1945 heeft gevoerd, werd ook deze begonnen door de VS. Wat deze oorlog anders en nieuw maakt, is dat hij niet alleen wordt gevoerd tegen landen die nog niet zijn opgenomen in de as van het kwaad - Rusland, China, Iran, enzovoort - maar vooral tegen de burgerbevolking van de westerse landen zelf. Het is dus, zoals de verdragstekst duidelijk maakt, een burgeroorlog, gevoerd door regeringen tegen hun eigen bevolking.
De wapens van deze oorlog - waarvan de proxy-oorlog van het westen in Oekraïne de voortzetting en rechtvaardiging is - bestaan niet uit tanks en langeafstandsraketten, maar uit digitale identiteit, de digitale munt van de centrale bank en gentherapie. De allianties van deze oorlog worden gevormd door Agenda 2030 en het Verdrag inzake preventie, paraatheid en reactie op pandemieën, terwijl de campagnes bestaan uit lockdowns en 15-minuten steden en de termen 'duurzaamheid,' 'inclusiviteit' en 'bioveiligheid' dienen als strijdkreten. En zoals we zullen zien, berusten de voorwaarden voor vrede op de volledige overgave van de rechten en vrijheden van de westerse bevolking aan de programma's van onze onderwerping. Gelooft u me niet? Lees dan verder!
VERPLICHTINGEN ONDER HET VERDRAG
Krachtens het verdrag van de Wereldgezondheidsorganisatie inzake preventie, paraatheid en reactie op pandemieën, waarvan het eerste ontwerp op 1 februari jl. werd gepubliceerd, zullen 194 landen 5% van hun gezondheidsbudget en een nog niet nader gespecificeerd percentage van hun bruto binnenlands product besteden aan de tenuitvoerlegging van de artikelen van het verdrag.
Hierdoor krijgt de WHO in feite de controle over een groter budget dan dat van het Amerikaanse ministerie van Defensie, en voor soortgelijke doeleinden. Hier volgen enkele passages uit het ontwerp van de artikelen waaraan de verdragspartijen wettelijk gebonden zullen zijn (de passages zijn inspringend, de cursivering is van mijzelf afkomstig).
Artikel 4. Rechten van de mensZelfs met deze verbloemende bewoordingen van verhulde bedreigingen en financiële prikkels, blijkt uit dit ontwerp dat het Verdrag inzake preventie, paraatheid en reactie op pandemieën een verdrag, een overeenkomst en een internationaal instrument is voor:
II. Het recht op gezondheid - Het genot van de hoogst bereikbare standaard van gezondheid, gedefinieerd als een staat van volledig lichamelijk, geestelijk en sociaal welzijn, is een van de fundamentele rechten van ieder mens, zonder onderscheid naar leeftijd, ras, godsdienst, politieke overtuiging, economische of sociale toestand.
III. Soevereiniteit - De staten hebben, overeenkomstig het Handvest van de Verenigde Naties en de beginselen van het internationale recht, het soevereine recht om hun benadering van de volksgezondheid, met name de preventie, de paraatheid, de reactie en het herstel van de gezondheidsstelsels, overeenkomstig hun eigen beleid en wetgeving te bepalen en te beheren, mits de activiteiten die onder hun rechtsmacht of toezicht vallen geen schade toebrengen aan hun bevolkingen en andere landen.
Artikel 5. Toepassingsgebied
De WHO CA+ [verdrag, overeenkomst of ander internationaal instrument inzake pandemiepreventie, -paraatheid en -reactie] is van toepassing op de preventie van, de paraatheid voor en de reactie op een pandemie, alsmede op het herstel van de gezondheidsstelsels op nationaal, regionaal en internationaal niveau.
Artikel 7. Toegang tot technologie
III. Gedurende interpandemische perioden dienen alle Partijen:Artikel 8. Intensivering van regelgeving
- (a) door middel van coördinatie, samenwerking, facilitering en stimulering van fabrikanten van pandemiegerelateerde producten om relevante technologie en kennis over te dragen aan bekwame fabrikanten . . . onder meer middels partnerschappen voor productontwikkeling.
- (c) entiteiten te stimuleren, waaronder fabrikanten binnen hun respectieve rechtsgebieden die onderzoek en ontwikkeling van prepandemische en pandemiegerelateerde producten verrichten, met name entiteiten die daarvoor aanzienlijke overheidsfinanciering ontvangen.
II. Elke Partij ontwikkelt en intensiveert haar regelgevende bevoegdheden en handhaving voor de tijdige goedkeuring van pandemiegerelateerde producten en versnelt in het geval van een pandemie het proces van goedkeuring en vergunningverlening van pandemiegerelateerde producten voor gebruik in noodsituaties.
Artikel 9. Uitbreiding van onderzoek en ontwikkeling
V. Partijen stellen uiterlijk op XX (sic), onder verwijzing naar bestaande modellen, een wereldwijd compensatiemechanisme in voor letsel als gevolg van pandemische vaccins (sic).
Artikel 10. WHO-systeem voor toegang tot ziekteverwekkers en batenverdeling
Eerlijke en billijke batenverdelingArtikel 11. Versterking en instandhouding van paraatheid
- (h) Deze opties omvatten, maar zijn niet beperkt tot: (i) onmiddellijke toegang van de WHO tot 20% van de productie van veilige, doeltreffende en effectieve pandemiegerelateerde producten, waaronder diagnostica, vaccins (sic), persoonlijke beschermingsmiddelen en therapeutica, om een billijke distributie mogelijk te maken, met name aan ontwikkelingslanden, overeenkomstig het risico en de behoefte op het gebied van de volksgezondheid en nationale programma's waarin prioritaire bevolkingsgroepen worden vastgesteld. De pandemiegerelateerde producten worden als volgt aan de WHO verstrekt: 10% als schenking en 10% tegen betaalbare prijzen aan de WHO; ii) toezeggingen van de landen waar zich productiefaciliteiten bevinden, dat zij de verzending naar de WHO van deze pandemiegerelateerde producten door de fabrikanten binnen hun rechtsgebied zullen vergemakkelijken, volgens tussen de WHO en de fabrikanten overeen te komen regelingen.
IV. Elke Partij zal, in overeenstemming met het internationale recht, beleid en strategieën vaststellen, ondersteund door uitvoeringsplannen, voor de openbare en de particuliere sector en de betrokken instanties [...] en versterkt en intensiveert de volksgezondheidsfuncties voor:Artikel 14. Bescherming van de rechten van de mens
- (c) surveillance
- (h) het creëren en in stand houden van actuele, universele platforms en technologieën voor prognoses en het tijdig delen van informatie, door middel van passende voorzieningen, waaronder het opbouwen van voorzieningen op het gebied van digitale gezondheid en wetenschap met omvangrijke data.
II. Daartoe zal elke Partij:Artikel 15. Wereldwijde coördinatie, samenwerking en medewerking
- (a) in haar wetgeving en beleid de bescherming van de rechten van de mens tijdens noodsituaties op het gebied van de volksgezondheid opnemen, met inbegrip van, maar niet beperkt tot, vereisten dat eventuele beperkingen van de rechten van de mens in overeenstemming zijn met het internationaal recht, onder meer door ervoor te zorgen dat: (i) alle beperkingen [...] noodzakelijk zijn om het doel van de volksgezondheid te bereiken en de minst beperkende zijn die noodzakelijk zijn om de gezondheid van mensen te beschermen.
I. Partijen erkennen de noodzaak van coördinatie, samenwerking en medewerking [...] met bevoegde internationale en regionale intergouvernementele organisaties.
II. Gelet op de centrale rol van de WHO als leidende en coördinerende autoriteit inzake internationale gezondheidswerkzaamheden [...] zal de directeur-generaal van de WHO overeenkomstig de hierin vastgestelde voorwaarden pandemieën afkondigen.
Artikel 17. Bevordering van kennis over pandemieën en volksgezondheid
I. Partijen verbinden zich ertoe kennis over wetenschap, volksgezondheid en pandemieën bij de bevolking te vergroten [...] en valse, misleidende misinformatie en desinformatie te bestrijden. In dat verband wordt elke Partij gestimuleerd tot:II. Partijen zullen bijdragen tot onderzoek naar en beleidsinformatie verstrekken over factoren die de naleving van volksgezondheids- en sociale maatregelen, het vertrouwen in en het gebruik van vaccins, het gebruik van passende therapieën en het vertrouwen in de wetenschap en de overheidsinstellingen belemmeren.
- (b) het regelmatig beoordelen en analyseren van sociale media om de verspreiding en profielen van desinformatie in kaart te brengen, hetgeen bijdraagt tot het ontwerpen van communicatie- en berichtgevingsstrategieën voor het publiek om misinformatie, desinformatie en vals nieuws te bestrijden en aldus het publieke vertrouwen te vergroten.
Artikel 18. One Health
III. Partijen zullen interventies [...], met inbegrip van maar niet beperkt tot klimaatverandering en verandering van landgebruik in kaart brengen en integreren in de desbetreffende pandemische preventie- en paraatheidsplannen.
VI. Partijen verbinden zich ertoe multisectorale, gecoördineerde, interoperabele en geïntegreerde One Health surveillancesystemen te intensiveren.
Artikel 19. Duurzame en voorspelbare financiering
I. Partijen:II. Partijen zullen zorg dragen voor, door middel van [...] financiering van mondiale, regionale en nationale systemen, versterking van de preventie van, de paraatheid voor, de reactie op en het herstel van gezondheidszorgstelsels [...], met name in ontwikkelingslanden.
- (c) verbinden zich ertoe . . . in hun jaarlijkse begrotingen niet minder dan 5% van hun lopende uitgaven voor gezondheidszorg toe te wijzen aan pandemiepreventie, paraatheid, reactie en herstel van gezondheidszorgstelsels;
- (d) verbinden zich ertoe om, overeenkomstig hun respectieve capaciteiten, XX% (sic) van hun bruto binnenlands product te bestemmen voor internationale samenwerking en bijstand inzake preventie, paraatheid, reactie en herstel van gezondheidszorgstelsels, met name door middel van ontwikkelingslanden.
III. Partijen zullen [...] financiering van de ontwikkeling en intensivering van programma's voor pandemiepreventie, paraatheid, reactie en herstel van gezondheidszorgstelsels van Partijen in ontwikkelingslanden bevorderen.
V. Partijen die vertegenwoordigd zijn in relevante regionale en internationale intergouvernementele organisaties en financiële - en ontwikkelingsinstellingen stimuleren deze instanties financiële bijstand te verlenen aan Partijen uit ontwikkelingslanden om hen te helpen hun verplichtingen uit hoofde van het WHO C+ [Verdrag] na te komen.
Artikel 21. Het Bestuursorgaan voor de WHO-CA+
II. Het Bestuursorgaan wordt samengesteld uit:IV. De Functionarissen van de Partijen [...] zullen:
- (a) de Conferentie van de Partijen (COP), die het hoogste orgaan van het Bestuursorgaan zal zijn, bestaat uit de Partijen en vormt het enige besluitvormingsorgaan; en
- (b) de Functionarissen van de Partijen, die het uitvoerend orgaan van het Bestuursorgaan zullen vormen.
Artikel 22. Mechanismen voor toezicht op de WHO CA+
- (b) ernaar streven besluiten bij consensus te nemen; indien de Voorzitters echter van oordeel zijn dat het bereiken van consensus geen resultaat oplevert, kunnen besluiten door de Voorzitter en de Vice-Voorzitters door middel van stemming worden genomen.
I. Het Bestuursorgaan zal in haar eerste vergadering samenwerkingsprocedures en institutionele mechanismen om naleving van de bepalingen van de WHO-CA+ [Verdrag] te bevorderen, overwegen en goedkeuren en tevens gevallen van niet-naleving behandelen.
Artikel 25. Voorbehouden
I. Er mogen geen voorbehouden of uitzonderingen op dit WHO-CA+ [Verdrag] worden gemaakt.
II. Een voorbehoud dat onverenigbaar is met de korte - en langetermijndoelstellingen van de WHO-CA+ zal niet worden toegestaan.
- De jaarlijkse ontrekking van biljoenen dollars aan publieke middelen uit de schatkisten van de verdragsluitende landen naar de begroting en administratieve controle van de Wereldgezondheidsorganisatie;
- (Met deze overheidsmiddelen) privatisering van de wereldwijde gezondheidszorg middels uitbestedingscontracten met het groeiende aantal bedrijven dat 'pandemieproducten' levert - van persoonlijke beschermingsmiddelen en RT-PCR-testen tot gentherapieën en bewakingstechnologie - terwijl de Wereldgezondheidsorganisatie voor ruim een vijfde deel van deze producten over distributierechten zal beschikken;
- (Met deze producten) toezicht op en censuur van alle meningen, gegevens, bewijzen, argumenten of kennis die in strijd zijn met de uitspraken en oordelen van de Wereldgezondheidsorganisatie;
- (Met deze afgedwongen consensus) het opleggen en juridisch afdwingen van illegale regelgeving, programma's en technologieën van wereldwijde bioveiligheid aan de bevolking van de aangesloten landen, van lockdowns, verplichte mondkapjes en gentherapie tot systemen van digitale identiteit en sociaal krediet, 15-minutensteden en digitale valuta van centrale banken;
Het verdrag is, met andere woorden, een instrument van het 21e eeuwse fascisme.
DE BEGINSELEN VAN BIOMACHT
Maar hoe wordt dit alles nou uitgevoerd ter rechtvaardiging van de bescherming van onze gezondheid? Om deze vraag te kunnen beantwoorden, moeten we de wettelijk afdwingbare beginselen begrijpen die in het Verdrag inzake pandemiepreventie, -paraatheid en -reactie van de Wereldgezondheidsorganisatie zijn opgenomen.
Het eerste beginsel betreft de 'One Health benadering,' die de WHO niet definieert in haar ontwerp van definities (blz. 9), maar erkent dat 'alle levens dezelfde waarde hebben' (blz. 4). Dit breidt het mandaat van het Verdrag uit van het voorkomen van pandemieën tot het 'optimaliseren van de gezondheid van mensen, dieren en ecosystemen' (blz. 6).
Om beter tegemoet te kunnen komen aan 'alle kwesties in verband met One Health' die voortvloeien uit dit streven naar optimalisering, heeft de Wereldgezondheidsorganisatie een 'quadripartite' gevormd met de Voedsel- en Landbouworganisatie van de Verenigde Naties, de Wereldorganisatie voor diergezondheid en het Milieuprogramma van de Verenigde Naties - nog eens drie niet-gekozen technocratieën. Als gevolg van dit beginsel erkent het verdrag gezondheid als:
'een voorwaarde voor, en een resultaat en indicator van, de sociale, economische en milieudimensies van duurzame ontwikkeling en de uitvoering van de [Verenigde Naties] 2030 Agenda voor Duurzame Ontwikkeling.'Van bijzonder belang voor de WHO, en de rechtvaardiging voor de buitengewone aanspraak van het verdrag op 5 procent van het gezondheidsbudget en een niet nader genoemd percentage van het BBP van de verdragsluitende landen, alsmede het recht op distributie van 20 procent van alle 'pandemische producten,' is dat pandemieën het vermogen van 'ontwikkelingslanden' om de 'Duurzame Ontwikkelingsdoelen' van de VN uit te voeren, belemmeren (blz. 6).
Dit is wat de WHO verstaat onder 'inclusiviteit' en 'billijkheid' (blz. 11) - twee van haar 'leidende beginselen en rechten': dat ontwikkelingslanden zullen worden belast met schulden uit de begrotingen van rijkere verdragsluitende landen en organisaties als de Wereldbank en het Internationaal Monetair Fonds, om de Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG's) uit te voeren die zijn ontworpen om de stroom van mondiaal kapitaal aan regeringen toe te wijzen op basis van hun naleving van milieu-, sociale en bestuurscriteria (ESG-criteria). De WHO zegt niets over het feit dat SARS-CoV-2, dat door deze rijkere landen in samenwerking met de WHO tot een crisis werd gefabriceerd, nauwelijks een spoor achterliet op het totale sterftecijfer van de ontwikkelingslanden, maar wel wordt gebruikt om de oplegging van dit schuldmodel aan hen te rechtvaardigen.
Achter hun VN-etiket worden ESG-criteria geformuleerd door Amerikaanse vermogensbeheerders als BlackRock, Goldman Sachs en JP Morgan, dezelfde bedrijven die geselecteerd werden om de 173,5 miljard dollar aan investeringen in Oekraïne te 'coördineren'.
De Duurzame Ontwikkelingsdoelen die in het WHO-verdrag zijn opgenomen en waarvan 'gezondheid' nu een 'voorwaarde en indicator' is, zullen het monopolie van rijke landen en internationale bedrijven die aan milieu-, sociale en bestuurscriteria kunnen voldoen nog meer versterken ten opzichte van armere landen en kleinere bedrijven.
En die landen die niet in staat zijn om aan deze criteria te voldoen, deze doelstellingen te implementeren of de aflossingen op hun leningen bij de uitvoering van beide niet na kunnen komen - met name in de grondstofrijke 'ontwikkelingslanden' waar het verdrag in artikel 19 zo bezorgd over is - zullen worden 'uitgenodigd' (net zoals Oekraïne werd 'uitgenodigd') om hun activa aan hun schuldeisers over te dragen. Dit is wat het pandemieverdrag bedoelt met 'universele gezondheidsdekking,' wat door de WHO wordt gedefinieerd als een 'fundamenteel aspect van het bereiken van de Doelstellingen voor Duurzame Ontwikkeling door het bevorderen van gezondheid en welzijn voor allen' (blz. 12).
Om die reden wordt in het verdrag de 'centrale rol van de WHO' omschreven als 'de leidende en coördinerende autoriteit op het gebied van wereldwijde gezondheid en de leider inzake multilaterale samenwerking bij het beheer van de wereldwijde gezondheid' (blz. 12). Daartoe wordt in artikel 4 'het recht op gezondheid' - dat wordt gedefinieerd als een per definitie nooit te bereiken 'toestand van volledig lichamelijk, geestelijk en maatschappelijk welzijn' - nu 'fundamenteel' gemaakt voor mensen 'zonder onderscheid naar leeftijd, ras, godsdienst, politieke overtuiging, economische of sociale omstandigheden' (blz. 10).
Wat dit betekent - of, beter gezegd, hoe het kan worden geïnterpreteerd - is dat ons nu fundamentele recht op een utopisch 'volledig welzijn' - dat juridisch wordt gehandhaafd door bijvoorbeeld lockdownbeperkingen, verplichte mondkapjes of gentherapie - zwaarder zal wegen dan de gekwalificeerde rechten op onze politieke of religieuze overtuigingen, of de gevolgen die handhaving daarvan zal hebben voor onze economische of sociale situatie. Met andere woorden, we kunnen gedwongen worden om in een totalitaire controlestaat te leven, opgesloten worden in onze 15-minuten graasgebieden, geïsoleerd worden van onze families en elkaar, gereduceerd worden tot armoede en beroofd worden van onze vrijheid van beweging, vereniging, gedachte of expressie - maar we zullen tenminste 'gezond' zijn volgens de definitie van de Wereldgezondheidsorganisatie.
En als we het niet eens zijn met die definitie, zal het ons krachtens artikel 17 worden verboden dergelijke 'misinformatie' en 'desinformatie' te uiten middels de nieuwe technologieën en programma's die zijn ontwikkeld om naleving af te dwingen. Hoe lang een lockdown ook duurt, hoeveel mondkapjes we ook moeten dragen, hoeveel gentherapiekuren we ook moeten ondergaan, uiteindelijk zullen we leren 'te vertrouwen op de wetenschap en de overheidsinstellingen.'
Dit vormt de grondslag van biomacht, waarin het voormalige burgerrecht op gezondheidszorg en behandeling, door veranderingen van zowel wetgeving als denk- en gedragsnormen, wordt omgezet in onze wettelijk opgelegde verplichtingen om te voldoen aan de voorschriften, programma's en technologieën van de Mondiale Bioveiligheidsstaat. De Wereldgezondheidsorganisatie zal dit nieuwe biopolitieke model van wereldbestuur voorzitten namens haar financiers, bedrijven en regeringen. Het pandemieverdrag zal dus de noodtoestand waaronder we tijdens de lockdowns twee jaar lang leefden tot het model van ons toekomstig bestuur maken - en deze 'wereldwijde gezondheidsregering' zal ons leven effectief in beschermende hechtenis nemen onder het voorwendsel van de handhaving van ons 'recht op gezondheid.'
De Wereldgezondheidsorganisatie heeft duidelijk gemaakt dat elke verdragsluitende partij die de verplichtingen van het verdrag niet nakomt, zal worden onderworpen aan 'nalevingsmechanismen' waarover de lidstaten beslissen. Dit betekent in feite door de Verenigde Staten van Amerika, die de grootste financieringsbron van de WHO blijven en die sinds 2020 1,178 miljard dollar in haar programma's hebben geïnvesteerd. Het verdrag zal dus ook fungeren als een instrument voor sancties tegen Rusland, China, Iran en andere staten die zich niet houden aan de 'op regels gebaseerde internationale orde' die unilateraal door de VS wordt opgelegd en collectief wordt afgedwongen door hun economische, politieke, veiligheids- en militaire bondgenoten.
Zoals we kunnen opmaken uit het dreigement van de Amerikaanse vice-president Kamala Harris tijdens de Veiligheidsconferentie van München in februari jl., kan elke verdragsluitende partij die de juridisch bindende aanbevelingen van de WHO niet uitvoert bijvoorbeeld worden beschuldigd van 'misdaden tegen de mensheid,' die een interventie rechtvaardigen van een WHO-coalitie - dat wil zeggen, nogmaals, het Amerikaanse leger - die het 'recht op gezondheid' van de burgers van de niet-conforme natie afdwingt.
Artikel 4 bepaalt dat elke verdragsluitende natie waarvan de WHO vindt dat haar 'benadering van de volksgezondheid' 'schade toebrengt aan haar bevolking en andere landen' aan dergelijke nalevingsmechanismen wordt onderworpen. En zoals we tijdens de twee lockdown-jaren hebben gezien, kan alles wat niet in overeenstemming is met de overheidsvoorschriften - waaronder, en misschien wel vooral, ons denken en onze meningsuiting - als een bedreiging voor anderen worden beschouwd.
Waar we ooit riepen 'Hier komen de vredeshandhavers!,' toen de macht en terreur van het Amerikaanse militair-industriële complex neerdaalde op elk volk dat onfortuinlijk genoeg was om 'bevrijd' te worden, zullen we in de toekomst roepen 'Hier komen de gezondheidsbeschermers!,' als Amerikaanse mariniers in hazmatpakken binnenvallen en het bestuur, de economie en de grondstoffen van weer een ander gevaarlijk land overnemen.
Aangezien een van de doelen van het verdrag is vast te stellen wat een 'pandemie' inhoudt - die, zoals we hebben laten zien, kan worden gefabriceerd door nationale regeringen en hun media en worden afgekondigd door de Wereldgezondheidsorganisatie - kan een pandemie die de handhaving van bioveiligheidsbeperkingen rechtvaardigt op bijna elk moment worden afgekondigd in elk land dat de VS kiest. Waarom zou de WHO, met dergelijke financiële prikkels en geopolitieke motieven, niet, zoals in artikel 15 lid 2 staat, 'pandemieën afkondigen' waar en wanneer haar meesters haar dat opdragen?
Dat is de bedoeling en het uiteindelijke doel van het Verdrag inzake preventie, paraatheid en reactie op pandemieën.
Over de auteurZie: https://off-guardian.org/2023/03/13/one-health-esg-sustainable-development-inside-the-whos-pandemic-treaty/
Simon Elmer is de auteur van twee nieuwe boeken met artikelen over de Britse bioveiligheidsstaat Virtue and Terror en The New Normal, die in hardback, paperback en als ebook verkrijgbaar zijn. Klik op deze links voor de inhoudsopgave, inleiding en aankoopmogelijkheden.
Commentaar: Afgeleid door interne politieke kwesties, de oorlog in Oekraïne, de instorting van het bankwezen, genderoorlogen...staan we aan de vooravond van de bedrieglijke wereldwijde overname van 'gezondheid' zonder optie, die grotendeels door één man wordt gefinancierd en aangestuurd: