© Robin Utrecht/AFPProtest in Den Haag: Israëlische demonstratie tegen de hoorzitting bij het Internationaal Gerechtshof over een genocideaanklacht van Zuid-Afrika tegen Israël • Den Haag • 11 januari 2024
Al vanaf het moment dat het huidige Israëlische kabinet onder leiding van Benjamin Netanyahu in december 2022 aan de macht kwam, heerst er consensus, zelfs in de westerse reguliere opinie en onder de Israëlische politieke oppositie, dat dit een Joodse supremacistische, racistische regering is.
Typeringen van de regering, die duidelijk de voorkeuren van een meerderheid van het Israëlisch-Joodse electoraat vertolkte, als "de meest extreme," "de meest fundamentalistische" en "de meest racistische" uit de geschiedenis van Israël werden gemeengoed. Andere beschrijvingen bestempelden haar als Israëls "eerste fascistische" regering.
Dit is nog afgezien van het feit dat twee jaar voor de opkomst van de huidige regering, historisch pro-Israël reguliere westerse mensenrechtenorganisaties Israël al sinds de oprichting hadden bestempeld als een racistische "apartheidsstaat." Dit etiket werd ook door de Palestijnen en hun aanhangers gebruikt om Israël te beschrijven, op zijn minst al sinds de jaren 1960.
Deze zelfde regering, die door de internationale gemeenschap werd veroordeeld, heeft de aanhoudende genocidale oorlog tegen het Palestijnse volk ontketend, waarbij tot nu toe meer dan 100.000 Palestijnse doden en gewonden vielen, terwijl meer dan twee miljoen Palestijnen ontheemd raakten.
Toch wordt diezelfde racistische regering en haar genocidale oorlog gesteund, bewapend en gefinancierd door de VS en hun Europese bondgenoten, die, hun eerdere kritiek terzijde schuivend, er niet voor terugdeinzen om de Israëlische misdaden te rechtvaardigen, net zoals ze eerder de Joodse vestigingskolonie verdedigden tegen beschuldigingen van apartheid.
Steeds vaker echter wordt er niet langer gediscussieerd over de vraag of de Israëlische regering racistisch, fascistisch of genocidaal is, maar over de vraag of een meerderheid van de Israëlische Joden ook aan deze beschrijvingen voldoet en of deze regering inderdaad niet meer is dan een manifestatie van de Israëlisch-Joodse politieke cultuur.
'Niet langer marginaal'
De hoofdredacteur van Middle East Eye, David Hearst, merkte onlangs op :
"degenen onder de Israëlische Joden die genocidaal racisme uiten - waaronder soldaten, zangers, artiesten en politici - zijn niet langer een randgroep. Zij vertegenwoordigen wat de meerderheid van Israël denkt. Ze zijn genocidaal, racistisch en fascistisch geworden als ze het over Palestijnen hebben - zonder schaamte. Ze zijn trots op en maken grapjes over hun racisme en doen weinig om het te verhullen."Volgens peilingen van het Israel Democracy Institute en de Peace Index van de Universiteit van Tel Aviv, die meer dan een maand na het begin van de massale Israëlische bombardementen op Gaza werden gehouden en die tegen die tijd aan duizenden mensen het leven hadden gekost...
zei "57,5 procent van de Israëlische Joden dat ze geloofden dat de Israëlische Strijdkrachten (IDF) te weinig vuurkracht gebruikten in Gaza, 36,6 procent meende dat de IDF een gepaste hoeveelheid vuurkracht gebruikte, terwijl slechts 1,8 procent zei dat ze geloofden dat de IDF te veel vuurkracht gebruikte."In zijn commentaar op de genocidale standpunten van een meerderheid van de Israëlische Joden en hun steun voor de etnische zuivering van het Palestijnse volk, lijkt de Israëlische journalist Gideon Levy verbijsterd te zijn:
"Dat is ofwel het ware gezicht van Israël, en de aanval op de 7de legitimeerde het om aan de oppervlakte te komen, of de 7de heeft de dingen echt veranderd. Ik weet niet welke van de twee waar is."Levy's reactie is echter verrassend, gezien het gedocumenteerde racisme van de zionistische beweging sinds haar oprichting en het welbekende feit dat ze er altijd op uit is geweest om Palestina etnisch te zuiveren van de inheemse Palestijnse bevolking.
De Israëlische pers heeft schijnbaar "redelijke" artikelen gepubliceerd, waarin Israëls geplande etnische zuivering van de Palestijnen van Gaza en hun mogelijke verdrijving naar de Egyptische Sinaï als iets geweldigs wordt voorgesteld, door het te beschrijven als "een van de meest geschikte plaatsen op aarde om de mensen van Gaza hoop en een vreedzame toekomst te bieden."
Maar men zou dat voorstel vermoedelijk, en net zo redelijk, kunnen weerleggen met een voorstel dat de Israëls Joodse kolonisten vrijwillig naar de VS en Europa verhuizen, in het bijzonder naar Duitsland, waar hun rechten en privileges gewaarborgd worden. Inderdaad, deze behoren tot "de meest geschikte plaatsen op aarde om [Israëlische Joden] hoop en een vreedzame toekomst te bieden."
Dit is vooral zo omdat Israëlische bestuurders en intellectuelen vaak beweren dat ze in een "slechte" of "moeilijke" buurt wonen, of zelfs in de "jungle." Europa en de VS zijn duidelijk veel betere buurten met zeer lage veiligheidsproblemen. Per slot van rekening is Europa een "tuin," terwijl "het grootste deel van de rest van de wereld een jungle is," zoals Josep Borrell, de EU-buitenlandchef, vorig jaar op schandalige wijze verklaarde.
De Duitse voorzitter van de EU, Ursula von der Leyen, benadrukte eveneens:
"Joodse cultuur is Europese cultuur" en dat "Europa zijn eigen Joods-zijn moet waarderen. Zodat het Joodse leven in Europa weer kan opbloeien."Zo'n vrijwillige verhuizing van Israëlische Joden, van wie er al meer dan een miljoen in het bezit zijn van een Europees of Amerikaans paspoort, zou het Palestijnse volk (en het Midden-Oosten in het algemeen) de gewelddadigheden en oorlogen besparen die de zionistische kolonisatie sinds de jaren 1880, en vooral na 1948, heeft veroorzaakt voor de mensen in de regio.
Misschien moeten de Verenigde Naties en de Arabische staten, in plaats van Israël en zijn westerse sponsors in het geheim te laten onderhandelen met "Congo" of Canada om verdreven Palestijnen op te nemen zoals onlangs bekend werd, er bij westerse landen op aandringen om Israëlische Joden in hun midden te verwelkomen.
Een geweldadige cultus
Aangezien recente opiniepeilingen en analyses de haatdragende en genocidale houding van de overgrote meerderheid van de Israëlische Joodse burgers jegens Palestijnen weergeven, zou hun verhuizing naar Europa en de VS hen meer geluk en gemoedsrust moeten brengen.
Bovendien zouden degenen die de vernietiging van Palestijnen rechtvaardigen om de westerse beschaving te "redden," alsook de waarden waarmee Israël zich identificeert, er beter aan doen die westerse beschaving vanuit het centrum ervan te redden, ver weg van de koloniale grens en het antikoloniale Palestijnse verzet.
In deze geest bevestigde de coördinator van de Europese Commissie voor het bestrijden van antisemitisme en het stimuleren van het Joodse leven, de Duitse Katharina von Schnurbein onlangs:
"Europa zou Europa niet zijn zonder het Joodse erfgoed. Joods erfgoed maakt deel uit van het DNA van Europa. En als Europese instellingen willen we het Joodse erfgoed beschermen, waarborgen en koesteren. Dit is een belangrijk aspect van het stimuleren van het Joodse leven, wat het uiteindelijke doel is van de EU-strategie voor het bestrijden van antisemitisme en het koesteren van het Joodse leven."Men zou verwachten, als gevolg van een dergelijke bevestiging, dat Europa's deuren zich deze keer zouden openen voor Joden, in tegenstelling tot de jaren 1930 en 1940, of dat de VS, die weigerden Joodse vluchtelingen toe te laten die de Nazi's waren ontvlucht en in 1939 een schip vol met deze mensen terugstuurden naar Europa waar velen van hen omkwamen in Hitler's vernietigingskampen, Israëlische Joden met open armen in hun betere buurt zouden ontvangen.
Een groot aantal Israëlische psychiaters heeft het land al verlaten op zoek naar groener gras in Groot-Brittannië, verwijzend naar de hoge werkdruk, die sinds 7 oktober alleen maar is toegenomen, en een instortend stelsel voor geestelijke gezondheidszorg.
Dit is niet verwonderlijk, want de steun voor het afslachten van Palestijnen in onbeschrijflijke bloedbaden en oorlogen sinds 1948 is duidelijk een ware genocidale cultus geworden binnen alle segmenten van de Israëlische samenleving en overheid. Zoals voor alle leden van gewelddadige sektes geldt, is deprogrammering de enige manier om deze mensen van zichzelf te redden. Dit zal ongetwijfeld een langdurig en ingewikkeld proces zijn dat, in het geval van veel Israëlische Joden, het ongedaan maken van tientallen jaren van hersenspoeling vereist.
Misschien kunnen diezelfde psychiaters die vertrokken zijn de Israëlische Joden helpen deprogrammeren in een veilige Europese omgeving, zodat ze bevrijd worden van hun gehechtheid aan etnische zuiveringen en genocidale oorlogen.
Een vreedzame toekomst
Ondertussen laat de zaak die Zuid-Afrika heeft aangespannen bij het Internationaal Gerechtshof (ICJ), waarin Israël wordt beschuldigd van genocide, alarmbellen rinkelen in het Witte Huis en de West-Europese hoofdsteden. Dit is de meest recente zaak die het ICJ heeft ontvangen waarin Israël wordt beschuldigd van misdaden.
Een jaar geleden keurde de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties een verzoek goed voor een advies van het ICJ over Israëls bezetting van de Palestijnse gebieden met 87 stemmen voor en 26 tegen - de tegenstanders zijn overwegend dezelfde landen die vandaag de dag Israëls genocidale oorlog in Gaza steunen.
Het ICJ houdt volgende maand openbare hoorzittingen over de zaak. De meer recente zaak die Zuid-Afrika heeft aangespannen, zal op 11 januari tijdens een spoedzitting door het ICJ behandeld worden.
Het ICJ heeft sinds de Tweede Wereldoorlog te maken gehad met soortgelijke verzoeken in de context van vestigingskolonialisme. In juli 1966 verwierp het ICJ een verzoekschrift dat in 1962 was ingediend door Liberië en Ethiopië over de Zuid-Afrikaanse vestigingskolonie Namibië, omdat geen van beide landen de juridische status had om het verzoekschrift in te dienen. Beide landen waren voormalig lid van de Volkenbond, die Zuid-Afrika na de Eerste Wereldoorlog had aangewezen als de verplichte heerser over Namibië.
In het verzoekschrift van Liberië en Ethiopië uit 1962 werd het Hof verzocht om een oordeel uit te brengen over de wettelijke status van Namibië. De voorzitter van het hof, Sir Percy Spender, die zelf afkomstig was uit de vestigingskolonie Australië, gaf de doorslag in de zeven tegen zeven beslissing ten gunste van Zuid-Afrika. Dat besluit vormde de aanleiding tot de gewapende strijd van de South West Africa People's Organisation (Swapo) tegen de Zuid-Afrikaanse apartheidsbezetters. Dat jaar herriep de Algemene Vergadering het mandaat van Zuid-Afrika, maar het mocht niet baten.
In 1969 bekrachtigde de VN-Veiligheidsraad uiteindelijk de herroeping van het mandaat van Zuid-Afrika door de Algemene Vergadering uit 1966. Toen Zuid-Afrika de VN trotseerde en weigerde zich terug te trekken, werd de zaak in juli 1970 doorverwezen naar het ICJ voor een advies.
In tegenstelling tot 1966 werd in het advies van het ICJ, dat op 21 juni 1971 werd uitgebracht, de positie van de VN ditmaal volledig gerechtvaardigd door de uitspraak dat de VN de rechtmatige autoriteit in Namibië was en dat Zuid-Afrika zich moest terugtrekken.
In tegenstelling tot het pro-koloniale ICJ-besluit van 1966, werd met het besluit van 1971 het laatste restje legitimiteit dat het blanke supremacistische regime nog bezat, weggenomen. Niet dat Zuid-Afrika zich aan de uitspraak hield; dat gebeurde niet. Zuid-Afrika's westerse NAVO-sponsors bleven ongegeneerd de vertragingstactieken steunen die werden gemaskeerd als een "vredesproces" en spraken hun veto uit over VN-resoluties die opriepen tot sancties tegen de blanke supremacistische staat.
Desalniettemin was het de uitspraak van het ICJ uit 1971 die leidde tot de internationale erkenning van Swapo en het recht van het Namibische volk op zelfbeschikking. Er was een bevrijdingsoorlog nodig voordat Namibië uiteindelijk in 1990 onafhankelijk werd.
Dit betekent dat een uitspraak van het ICJ, waarin Israëls oorlog als genocide wordt veroordeeld, een goed voorteken zal zijn voor de strijd van het Palestijnse volk tegen hun wrede en bloeddorstige kolonisten.
Hoewel het geen onmiddellijke bevrijding en dekolonisatie zal bewerkstelligen, zal het dat proces aanzienlijk versnellen totdat Israëls regime van Joodse suprematie wordt ontmanteld en zowel Palestijnen als Israëlische Joden worden gered van de genocidale cultus van het zionisme.
Over de auteur:Zie: https://www.middleeasteye.net/opinion/how-israels-war-gaza-exposed-zionism-genocidal-cult
Joseph Massad is hoogleraar moderne Arabische politiek en intellectuele geschiedenis aan Columbia University, New York. Hij heeft vele boeken en academische en journalistieke artikelen op zijn naam staan. Een greep uit zijn boeken: Colonial Effects: The Making of National Identity in Jordan; Desiring Arabs; The Persistence of the Palestinian Question: Essays on zionism and the Palestinians, en recentelijk Islam in Liberalism. Zijn boeken en artikelen werden in een tiental talen vertaald.
Commentaar: Psychopathische markers werden geactiveerd - open en bloot, voor de hele wereld zichtbaar. Programmering voltooid.