Afbeelding
Zwartgeblakerde lichamen, moeders die hun verbrande kinderen niet konden herkennen en mensen die nog in leven zijn en gillen van de pijn - dat zijn gruwelijke details die de overlevenden van de nucleaire bombardementen op Hiroshima en Nagasaki zich op de 70e herdenkingsdag van de tragedie herinneren.

De VS was de eerste natie die kernwapens gebruikte tegen een vijand toen ze atoombommen op de Japanse steden Hiroshima en Nagasaki dropten aan het einde van de Tweede Wereldoorlog op 6 en 9 augustus 1945.

Meer dan 80.000 burgers stierven onmiddellijk als gevolg van de Hiroshima bom - een projectiel die de bijnaam 'Little Boy' (kleine jongen) kreeg van de Amerikaanse luchtmacht - en ongeveer 80.000 anderen kwamen om het leven bij de Nagasaki-aanval, door 'Fat Man' (dikke man).

Met ingang van augustus 2014 hebben de gedenktekens in Hiroshima en Nagasaki een lijst met de namen van meer dan 450.000 mensen die tijdens de tragedie stierven: 292.325 in Hiroshima en 165.409 in Nagasaki.

Chiyoko Kuwabara, een overlevende van de atoombom die op Hiroshima viel, vertelde tegen RT dat ze slechts 13 jaar oud was toen het gebeurde, maar de momenten die haar leven voor altijd hebben veranderd "blijven in haar geheugen hangen."

"Overal lagen er lijken en wanneer moeders door de straten liepen en hun kinderen zochten hoorden ze vaak kreten: 'mama...mama...' Maar zelfs als ze naar de gezichten van hun kinderen keken, konden ze hen niet herkennen. Het waren de kinderen die hun moeders herkenden," zei Kuwabara met tranen in haar ogen.

Mensen zoals Kuwabara worden in Japan Hibakusha genoemd - een term voor hen die aan de straling van de nucleaire bombardementen werden blootgesteld.

Kuwabara leidde het RT team naar het Hiroshima Peace Memorial Museum waar de verschrikkingen van de nucleaire bombardementen op de stad te zien zijn: de schade die werd veroorzaakt evenals foto's van stervende of dode mensen.

"Het doet me pijn bij het kijken van deze foto's...Arme mensen...Ik denk dat ze allemaal stierven," zei ze, toen ze naar de foto's keek.

Kuwabara vertelde tegen RT dat ze teleurgesteld is door de huidige Amerikaanse regering van president Barack Obama.

"Hij [Obama] zei dat hij kernwapens zou beperken. In plaats daarvan, zorgt hij ervoor dat het toeneemt. Wat voor mooie woorden hij ook spreekt of daden die hij uitvoert, ik denk dat Amerika niet met oprechtheid handelt. Hij zou ten minste naar Hiroshima en Nagasaki moeten komen om eer te betonen."

RT sprak ook met een overlevende van hetnucleaire bombardement op Nagasaki, Sumiteru Taniguchi, die op 9 augustus 1945 post aan het bezorgen was toen de bom op de stad viel.

nagasaki victim
Atoombom-slachtoffer Sumiteru Taniguchi laat zijn rug zien die ernstig verbrand is door de atoombom. De foto vóór hem werd ongeveer een half jaar na de aanval genomen in zijn huis in Nagasaki.
"Ik was 16 jaar oud. Twee kilometer vanaf het epicentrum liep ik en de ontploffing raakte me van achteren. Ik kon zien dat het van achter het licht kwam dat mij omver gooide," zei Taniguchi tegen RT.

De huid op zijn rug en linkerarm smolt door de hitte van de explosie. De beelden van zijn gruwelijke verwondingen zijn iconisch geworden en Taniguchi is nu een levend symbool van het leed veroorzaakt door de bommen.

De 86-jarige zei dat hij na de explosie drie jaar en zeven maanden in het ziekenhuis verbleef, en gedurende het eerste jaar en negen maanden lag hij op zijn borst.

"Mijn rug was volledig tot het bot verbrand. En delen van mijn lichaam werden hard en de ribben staken in mijn hart en longen. Het is vandaag de dag nog steeds zeer pijnlijk."

Een andere overlevende van de Nagasaki bombardementen, Sanae Ikeda, 82, herinnert zich hoe hij zijn broers en een zus tijdens de tragedie verloor.

"De explosie verbrandde de huid van mijn hand en ik begon te bloeden. Het licht was groen en toen kon ik niets zien."

In het midden van de weg zag Ikeda iemand - "een verkoolde persoon die aan het lopen was," beschreef hij aan RT. Hij kon zelfs niet achterhalen of het een man of een vrouw was.

"Overlevenden die ernstig gewond raakten konden nergens ontsnappen, dus iedereen ging naar een smalle stroom die in de buurt was waar ze zich onderdompelden."

Ikeda herinnert zich het afschuwelijke moment dat hij het lichaam van zijn zus zag, dat volledig was vervormd door de explosie.
hiroshima photo
Japanse luchtaanval-werkers dragen een slachtoffer van de atoombom in Hiroshima weg van de rokende ruïnes op 6 augustus 1945.

"Ik vond dit lichaam helemaal zwart, verkoold. Ik hield het met mijn handen en het had geen gezicht. Toen vond ik de draad of het lint van de taille van haar broek. Het buitenste deel was helemaal verbrand door de explosie, maar het binnenste deel van het lint was onaangetast. Ik zag de kleine bloemen en toen wist ik dat dit het lichaam van mijn zusje is. "


De bombardementen werden goedgekeurd door de toenmalige Amerikaanse president Harry S. Truman, die herhaaldelijk verklaarde dat het aanvallen van Japan levens aan beide zijden heeft gered.

"Ik denk dat er op dat moment werd verondersteld dat de bommen noodzakelijk waren, zoals generaal [George] Marshall, die tijdens de oorlog hoofd van het Amerikaanse leger was, na de oorlog zei, 'als het kon wilden we Japan niet binnenvallen," vertelde Richard Rhodes, een Amerikaanse historicus, journalist en auteur die een Pulitzer Prize won voor zijn boek 'The Making of the Atomic Bomb', tegen RT.

"We wisten dat we veel Japanners zouden vermoorden, en veel Amerikanen zouden ook sterven," voegde hij eraan toe.

Maar volgens Peter Kuznick, hoogleraar geschiedenis en directeur van de Nuclear Studies Institute aan de American University, was de atoombom "helemaal niet noodzakelijk" om de Tweede Wereldoorlog te beëindigen.


"Ik denk niet dat je tot een andere conclusie kan komen anders dan dat de bom niet nodig was, de Sovjet-invasie zou de oorlog beëindigen, en de Amerikaanse invasie zou niet eerder beginnen dan 1 november, dus we dropten de bom op 6 en 9 augustus om een invasie te voorkomen die pas na drie maanden zou plaatsvinden. Waarom deden we dit? Nou, dan moet je concluderen dat we het wilden doen."

Hij voegde eraan toe dat als je kijkt naar de opmerkingen van de Amerikaanse leiders in die tijd, "in feite zes of zeven 5-sterren admiraals en generaals die hun vijfde ster kregen tijdens de oorlog [Tweede Wereldoorlog], zij hebben openlijk verklaard dat de bom militair onnodig was of moreel verwerpelijk, of beide."