angry woman
© Yaniv Golan CC BY-NC-SA 2.0
Vertaald door Sott.net.

We hebben het allemaal waargenomen. En gehoord. Je bent in een restaurant. Daar zit een man met zijn vriendin. Terwijl mensen aan het eten zijn en met elkaar praten, signaleer je iets en je kan het niet negeren. Als de man iets probeert te zeggen, wordt hij afgekapt door zijn vriendin. Ze drijft de spot met hem als hij een verhaal vertelt waardoor hij wellicht goed uit de verf komt en maakt zijn grappen voor hem af. Als de ober de menu's brengt steekt ze de draak met zijn keuze. Terwijl ze klaagt over het geld dat ze constant aan hem moet uitgeven, kan je niet ontkennen dat hij al haar drankjes betaalt. Aan het eind van de avond kaffert ze hem onomwonden uit en als ze het restaurant uitgaan, zit de vrouw in een spiraal van complete razernij, al schreeuwende over iets dat niet gerelateerd is aan wat er dan ook de laatste drie uur heeft plaatsgevonden. Niemand zegt wat.

We noemen het emotionele mishandeling. Het is goed gedocumenteerd als mannen het vrouwen toebrengen. Minder bekend is dat vrouwen het mannen aandoen. Terwijl de emotionele mishandeling van vrouwen besproken wordt op Oprah, in bestsellers en overal in de popcultuur en de academische wereld, zijn er vrijwel geen faciliteiten voor mannen die emotioneel mishandeld zijn. Heel weinig faciliteiten duiken op in de Google-zoekopdrachten. Boeken over het onderwerp zijn in de meeste gevallen tirades die niet gedegen zijn onderzocht en academische striktheid vervangen door aanvallen op feminisme.

En toch iedereen die ik ken - en ik gok eenieder die deze woorden leest - kent een man die slachtoffer werd van emotionele mishandeling. Het enige wat u hoeft te doen is rondvragen. Dat is precies wat ik recentelijk deed toen ik de epidemie van mannen en zelfmoord onderzocht en wat ik ontdekte was verontrustend. Een man, een vriend uit mijn kindertijd, vertelde een verhaal dat leek op langzame, emotionele marteling.

Toen hij zijn toekomstige vrouw tien jaar geleden ontmoette, was hij betoverd door haar schoonheid, maar ook door haar ondeugende gevoel voor humor en haar vermogen om anderen, voornamelijk figuren uit de popcultuur, te hekelen.Zodanig waren ze een team en ze kregen samen een kind. Na een paar jaar veranderde er iets. Haar gevatheid richtte zich nu grotendeels op hem; eerst waren het sarcastische schimpscheuten en vervolgens onverholen mishandeling. Ze klaagde dat hij te weinig verdiende en spoedig dacht hij dat niets wat hij deed goed genoeg was. Ze begon met het hem onthouden van affectie en haar humeur was zo onvoorspelbaar dat hij dacht dat wat hij dan ook zei of deed onderuitgehaald zou worden. Het sarcasme dat hem ooit een schok van plezier gaf, verscheurde hem nu. Meerdere malen belde zijn vrouw hem op in een onsamenhangende uitbarsting van woede over iets dat hij niet begreep. Het vreemdste van alles was dat ze begon te liegen over bepaalde zaken, maar overtuigd leek dat ze de waarheid sprak. Weken na een weekeinde in Las Vegas - waar hij voor betaald had - klaagde ze dat ze "moe [was] van het betalen voor onze vakanties." Na de scheiding stond ze erop dat zij hun dochter op de dagen dat hij haar wilde meenemen om basketbal te spelen, haar favoriete sport, zou hebben.

Mijn vriend had een persoon getrouwd die hem emotioneel mishandelde en iemand die wellicht zelfs een serieuze persoonlijkheidsstoornis had. Het had een verwoestend effect op hem. Hij was gedeprimeerd en voelde zich verward en bracht zelfs zelfmoord ter sprake. Hij voelde zich angstig elke keer als ze in de buurt was. Jaren na de scheiding heeft hij er nog steeds mee te maken.

Een van de weinigen die hem begreep was dr. Tara J. Palmatier, de auteur van een binnenkort verschijnend e-boek Say Goodbye to Crazy: How to Rid Yourself of that Crazy Ex and Restore Sanity to Your Life. Dr. Palmatier runt de website Shrink4Men.com. Zij is een van de weinigen in de geestelijke gezondheidszorg die de emotionele mishandeling van mannen bespreekt. In een post op haar blog somt Palmatier tien gedragskenmerken van vrouwen die emotioneel mishandelen:
  • Tiranniseren
  • Onredelijke verwachtingen
  • Verbale aanvallen
  • Gaslighting (liegen en dan vervolgens beweren dat hij gestoord is)
  • Onvoorspelbare reacties
  • Constante chaos
  • Emotionele chantage
  • Afwijzing
  • Het onthouden van affectie en seks
  • Afzonderend
Het resultaat?
Je bent doorlopend gespannen, loopt op je tenen en wacht op het moment dat de bom barst. Dit is een traumarespons. Je raakt getraumatiseerd door haar gedrag. Daar je haar reacties niet kan voorspellen word je hyperwaakzaam aangaande elke verandering in haar humeur of mogelijke uitbarsting, wat resulteert in een voortdurende toestand van spanning en mogelijk angst. Het is een gezond teken om bang te zijn voor dit gedrag. Het is beangstigend. Schaam je niet om het toe te geven.
Een van de moeilijkheden met het behandelen van emotionele mishandeling van mannen is dat de zaken vandaag de dag zo gepolariseerd zijn op politiek vlak dat het lastig is om een kalme discussie hierover te voeren. Feministen hebben de laatste vijftig jaar zo hard gewerkt om mannen als verlichte metgezellen te veranderen in wangedrochten dat ze vinden dat elke concessie dat vrouwen ook in staat zijn om anderen te mishandelen een verraad is voor de zaak. Er is sprake van een gigantische infrastructuur in de academische wereld, politiek en popcultuur die dient om vrouwen die door mannen zijn mishandeld te ondersteunen. Dat is goed, daar geweld tegen vrouwen nog steeds prevaleert en een probleem is. Echter beredeneren experts op het gebied van mishandeling dat emotionele mishandeling erger kan zijn dan fysieke mishandeling. Een klap in het gezicht laat duidelijk bewijs achter, bewijs om te gebruiken bij de politie om de belager achter de tralies te stoppen. Emotionele mishandeling wat mannen kunnen tolereren en als normaal vergoelijken kan jaren voortduren, en een persoon zwak, wanhopig en door en door suïcidaal achterlaten. Ze zijn zichzelf kwijtgeraakt.

Aan de andere kant van het politieke spectrum zijn conservatieven geneigd te gillen dat de schuld bij het feminisme ligt als de discussie over vrouwen die mishandelen ter sprake komt. Elke vrouw die op onbeschaamde wijze een grap maakt over mannen wordt ogenblikkelijk Medusa. Dit bagatelliseert heuse emotionele mishandeling en maskeert vaak simpele vrouwenhaat. (Dit lijkt jammer genoeg het geval te zijn met Paul Elam, dr. Palmatiers co-auteur van Say Goodbye to Crazy. Palmatier is een briljante analyticus, maar in videogesprekken met haar komt Elam boos en grof over.)

Net zoals anekdotisch bewijs aangeeft dat emotionele mishandeling van mannen meer wijdverspreid voorkomt dan de media melden, onthult het ook dat emotionele mishandeling niet veel te maken heeft met politiek. De mishandelden hebben de neiging om zelf te mishandelen, een vreselijke realiteit die meer te maken heeft met de ziel en de psyche dan wie de leiding heeft in het Congres. Modern Amerikaans liberale en conservatieve vrouwen zijn zorgzame en behulpzame partners. Ze kunnen - net zoals mannen - ook pathologische narcisten zijn die hun echtgenoot of vriend pijnigen.