stress sunset freedom
© Pixabay
Vertaald door Sott.net.

Mijn leven is een zooitje, waarom kan ik er geen grip op krijgen?

De meesten van ons hebben een variatie op dit spoor van geklets in onze hoofden of we hebben het anderen horen zeggen. Als ik dit probleem maar niet zou hebben, denken we, dan zou alles in orde zijn.

We voelen ons belast door wat lijkt op onze unieke lastige problemen. Ondergedompeld in een dergelijke geestestoestand leggen onze acties wellicht niet onze hoogste waarden en zin aan de dag. Wat als, zo vraagt Ryan Holiday, tegenspoed waarmee we geconfronteerd worden "een formule [biedt] om te floreren niet alleen in weerwil van wat er dan ook gebeurt, maar als gevolg daarvan?"

Holiday, in zijn boek The Obstacle Is the Way, leent van de wijsheid van Marcus Aurelius en andere Stoïcijnse filosofen. Hij wijst erop dat Aurelius ieder obstakel, iedere omstandigheid van tegenspoed bezag "als een gelegenheid om zichzelf te bekwamen in enige deugdzaamheid: geduld, moed, nederigheid, vindingrijkheid, rede, rechtvaardigheid en creativiteit." Hoe meer deugden we praktiseren des te meer creëren we betekenis in ons leven. Weerstand bieden aan onze problemen houdt in dat we kansen om de beste versie van onszelf te worden, voorbij laten gaan.

De schoonheid in ons leven valt vaak samen met onze spanningen. De schoonheid blijft lang nadat het probleem is verdwenen.

"Obstakels," instrueert Holiday, "zijn niet alleen te verwachten maar zijn te omarmen. Omarmen? Ja, omdat deze obstakels in feite kansen zijn om onszelf te testen, nieuwe dingen uit te proberen en uiteindelijk te zegevieren."

Tegenslagen geven betekenis aan ons leven

In haar boek The Upside of Stress nodigt psycholoog Kelly McGonigal haar lezers uit om "Even de tijd te nemen om een tijd in je leven te bepalen die een periode inluidde van significante persoonlijke groei - een keerpunt dat leidde tot positieve veranderingen of nieuwe zingeving." Overdenk dit nu eens: "Zou je deze tijd ook omschrijven als stressvol?"

De meesten antwoorden met "ja". Aurelius weergalmend merkt McGonigal op, "Tegenslagen kunnen veerkracht creëren, en trauma zet vaak aan tot persoonlijke groei." Doorzetten, legt ze uit, "draait om het in stand houden van optimisme dat nodig is om betekenis na te streven, zelfs als we geconfronteerd worden met tegenslagen."

McGonigal vraagt ons om gewaar te worden hoe vaak we de negatieve kanten van ongunstige omstandigheden zien, als we zeggen Dit is zo stressvol of Ik ben zo gestrest. Experimenten door professor psychologie van Stanford Alia Crum vermeldende legt McGonigal uit dat wanneer we stress bezien als schadelijk we "aan stress proberen te ontsnappen of het te verminderen."

Pogingen om te ontsnappen zijn wellicht erger dan het probleem zelf. Als we een geestestoestand hebben van stress-is-schadelijk, in plaats van de basisoorzaken aan te pakken, proberen we van onze gevoelens af te komen door over te gaan op roken, alcohol, drugs, eindeloos televisie kijken, onze smartphones duizenden keren op een dag checken en andere afleidingen.

Er bestaat een betere manier. Crums onderzoek toont dat diegenen met een stress-is-nuttig geestestoestand "stressvolle situaties als een uitdaging, niet een overdonderend probleem" bezien. Het resultaat van die verschuiving van de geestestoestand is meer productiviteit op het werk, meer tevredenheid met het leven, "meer energie en minder gezondheidsproblemen." Wellicht het belangrijkste, "zijn" diegenen met een stress-is-nuttig geestestoestand "beter in staat om betekenis te vinden in moeilijke omstandigheden."

Met een stress-is-nuttig geestestoestand roert men "een natuurlijke capaciteit om hoop te vinden, keuzes uit te oefenen en betekenis voort te brengen" aan. Uitdagingen in het leven zijn kansen om "kracht, groei en veerkracht te ondervinden."

Onderzoek toont dat de gelukkigste mensen niet zonder tegenslag zitten. McGonigal reikt aan:
Gelukkige levens zijn niet vrij van stress, noch garandeert een leven vrij van stress geluk. Alhoewel de meesten stress bezien als schadelijk lijken hogere niveaus van stress samen te gaan met zaken die we graag willen: liefde, gezondheid, en tevredenheid met onze levens.
Stress is een van de beste predictoren van een betekenisvol leven. Waarom? McGonigal legt uit: "Een reden is dat stress een onvermijdelijk gevolg lijkt te zijn van het aanwenden van rollen en het nastreven van doelen die ons gevoel van zingeving voeden." Ze voegt eraan toe, "het vermogen om betekenis te vinden in onze levens helpt ons gemotiveerd te blijven wanneer we geconfronteerd worden met grote moeilijkheden."

Hoe Tegenslag Betekenis Gaf aan Mijn Leven

Toen ik een jonge jongen was, was ik me er niet bewust van dat ik stotterde. Goedbedoelende logopedisten veranderden me in een "professionele" stotteraar door me te coachen in technieken die me gefocust hielden op het onder controle houden van onvloeiendheid. Tegen de tijd dat ik in de hogere klassen van de middelbare school zat was ik bang om in de klas te spreken uit angst om gepest te worden.

Een zelfconcept als stotteraar was volledig gevormd. Als een spreekuitdaging aan de horizon verscheen verteerde gepieker mijn mentale bandwijdte. Als ik maar niet stotterde, dan zou mijn wereld in orde zijn, klonk alsof het waar was.

Professor worden leek geen wijze carrièrestap, toch twijfelde ik er weinig aan of lesgeven mijn weg was.

Op 24-jarige leeftijd terwijl ik nog op de universiteit zat gaf ik les in mijn eerste principes van economie. Toen ik 32 was had ik de eerste van de tien prijzen voor uitmuntendheid in het onderwijs gewonnen.

Stotteraars hebben moeite met lezen in het openbaar: ik kwam nooit in de verleiding om me er als een Jantje van Leiden van af te maken en las mijn aantekeningen of PowerPoint dia's hardop voor. Al doende kwam ik erachter dat het stotteren afnam als ik naar buiten was gefocust, volledig aanwezig in het klaslokaal, reagerend op wat op dat moment en op die plek nodig was. Op deze manier verbeterde het stotteren mijn lesgeven.

Die beginjaren als professor waren vooral stressvol. Toch wist ik dat het leven niet alleen draaide om mijn mentaal lijden en die realisatie luidde een levenslange interesse in de ontwikkeling van de mens en spiritualiteit in. Zoals McGonigal schrijft:
Mensen hebben een aangeboren instinct en vermogen om iets zinnigs van hun lijden te maken. Dit instinct is zelfs onderdeel van de biologische stressreactie. Vaak wordt dit ervaren als gepeins, spiritueel onderzoek en gewetensonderzoek. Stressvolle omstandigheden ontwaken dit proces in ons. Dit is nog een reden waarom een stressvol leven vaak een betekenisvol leven is; stress daagt ons uit om de betekenis in ons leven te vinden.
Succes in de klas leidde voor mij naar verzoeken van studenten om meer cursussen van het MBA-programma te onderrichten. Als gevolg daarvan ontwikkelde ik een tweede gebied van expertise in leiderschapsontwikkeling, wat leidde naar bevredigende mogelijkheden om workshops te geven.

Het piekeren over gestotter is niet verdwenen in mijn leven, maar het neemt minder mentale bandwijdte in beslag. Ik heb baat bij het werken met logopedist Barbara Dahm. Dahm bestudeerde de manier waarop normale sprekers spontaan hun denken omzetten in hoorbare spraak. In plaats van het strijden tegen onvloeiendheid met meer sturing helpt haar aanpak de door de stotteraar zelf gecreëerde barrières tot het natuurlijke spreekproces te verwijderen.

Heeft het stotteren me geholpen meer betekenis aan mijn leven te geven? Marcus Aurelius zou met ja hebben geantwoord, tegenslag wees de weg naar voren aan: "De hindernis voor actie bevordert actie. Wat in de weg staat wordt de weg."

In de aangrijpende aflevering van Star Trek: The Next Generation "Tapestry," krijgt kapitein Picard de mogelijkheid om een vroeger incident in zijn leven te herleven; een incident waardoor hij lang berouw om zijn acties voelde. Een draad wordt uit het wandkleed van zijn leven getrokken en Picards leiderschapsvaardigheden worden gereduceerd. In dit alternatieve leven, in plaats van dat hij kapitein wordt, is Picard een onopvallende junior-officier. De baan van Picards leven wordt hersteld als hij zijn les heeft geleerd.

Het lijkt erop dat een leven zonder tegenslag een makkelijker pad zou zijn, maar zou de rijkdom van ons leven niet verloren gaan?

Keer je tot Je Waarden

McGonigal vermeldt onderzoek door psychologen Geoffrey Cohen en David Sherman. Het schrijven over je waarden is een simpele interventie van de geestestoestand en leidt tot een gigantische beloning in je vermogen om tegenslag aan te kunnen:
Als mensen in contact staan met hun waarden is het waarschijnlijker dat ze geloven dat ze hun situatie kunnen verbeteren door moeite en de steun van anderen. Dan is het waarschijnlijker dat ze positieve actie ondernemen en minder waarschijnlijk dat ze vermijdende copingstrategieën inzetten zoals uitstelgedrag of ontkenning. Dan is het waarschijnlijker dat ze de tegenslag waar ze door heen gaan bezien als iets tijdelijks en minder waarschijnlijk dat ze denken dat het probleem iets onveranderlijk gestoords over henzelf of hun leven onthult.
Wellicht spenderen mensen hun hele leven aan het streven naar permanente oplossingen om de gevoelens van stress in hun leven te verzachten. Zulke oplossingen lijken wellicht tergend nabij; in werkelijkheid zijn ze buiten bereik. Aurelius adviseerde om in een andere richting te kijken: "Een objectief oordeel nu op dit ogenblik. Onbaatzuchtige actie, nu op dit ogenblik. Bereidwillige acceptatie - nu op dit ogenblik - van alle externe gebeurtenissen. Dat is alles wat je nodig hebt."

McGonigal merkt op dat het leven "niet [draait] om het onaangetast blijven door tegenslag of om het niet opgeschud worden door moeilijkheden." Ze schrijft, "Hoewel mensen een leven zonder tegenslag idealiseren, zijn diegenen die zo'n leven hebben eigenlijk minder gelukkig en gezond dan diegenen die geconfronteerd werden met enige ellende." We kunnen tegenslag gebruiken om meer betekenis te vinden. McGonigal schrijft - wat bemoedigend is -:
Het goede dat van moeilijke ervaringen komt is niet van de stressvolle of traumatische gebeurtenis zelf; het komt van jou - van de kracht die ontwaakt door tegenslag en van het natuurlijk menselijk vermogen om lijden te transformeren naar betekenis.
In Man's Search for Meaning leert Viktor Frankl ons om hoop en betekenis te vinden te midden van grote tegenslag. "Elke man," schreef Frankl, "wordt ondervraagd door het leven en hij kan alleen antwoorden op het leven door zijn eigen leven te verantwoorden; hij kan alleen reageren op het leven door verantwoordelijk te zijn." We hebben allemaal het vermogen om onze kracht op te wekken.

Barry Brownstein is emeritus professor economie en leiderschap op de University of Baltimore. Hij is de auteur van The Inner-Work of Leadership. Abonneer uzelf op Mindset Shifts als u Barry's essays wilt ontvangen.