Banksters
© Facebook
Het wordt al snel heel vreemd als de banksters beginnen te praten over de aard van geld.

Neem bijvoorbeeld deze passage uit "The Socio-Political Dimensions of the Currency: Implications for the Transition to the Euro," een onderzoekspaper van de Franse econoom Bruno Théret, gepubliceerd in 1999 in het Journal of Consumer Policy. Gezien de titel, de herkomst en de context van de publicatie wordt het u vergeven als u denkt dat dit weer zo'n oersaaie exercitie in abstract filosofisch geoha is. Maar dat zou u mis hebben.
Aan de oorsprong van geld ligt een "voorstellingsrelatie" van de dood als een onzichtbare wereld, vóór en voorbij het leven, ten grondslag - een voorstelling die voortkomt uit de symbolische functie die eigen is aan de menselijke soort en die geboorte beschouwt als een oorspronkelijke schuldenlast gedragen door alle mensen, een schuld aan de kosmische machten waaruit de mensheid is voortgekomen (Malamoud, 1988; Rospabé, 1995; Thiveaud, 1995). De betaling van deze schuld, die echter nooit op aarde kan worden vereffend - aangezien de volledige terugbetaling ervan buiten bereik ligt - neemt de vorm aan van offers die, door het tegoed van de levenden aan te vullen, het mogelijk maken het leven te verlengen en zelfs in bepaalde gevallen de eeuwigheid te bereiken door zich bij de Goden te voegen.
Ik weet niet wat u verwachtte van een stoffige economische paper, maar waarschijnlijk niet zoiets. Maar dit is dan ook geen paper over economie. Het is een paper over de aard van het monetaire systeem zelf, wat, zo zult u toegeven, een geheel andere tak van sport betreft.

Wie mijn werk volgt, weet dat het vraagstuk omtrent monetaire hervorming niet zomaar een flauwe afleiding is uit een ivoren toren; het vormt het kernthema dat zich op de bodem van het konijnenhol van de samenzweringsrealiteit bevindt.

Zoals ik aanvoerde in Century of Enslavement: The History of the Federal Reserve, krijgt de geschiedenis van de Verenigde Staten (maar niet alleen die van de Verenigde Staten) een heel ander karakter als we deze zien als het gevolg van een geheime oorlog die plaatsvond om de controle over de munteenheid van het land. En, zoals u ook uit die documentaire heeft kunnen opmaken, werd de monetaire oorlog in de Verenigde Staten in 1913 beslist in het voordeel van de bankiersoligarchie met de oprichting van de Federal Reserve.

Agustin Carstens
© Corbett Report
Maar het verhaal van die oorlog is nog niet voorbij. De aard van geld wordt opnieuw ter discussie gesteld. Deze keer gaat het niet over de creatie van een nieuwe regionale munt (de euro), dat het onderwerp vormde van Théret's thesis. Nee, deze keer proberen de banksters een geheel nieuwe vorm van geld te scheppen, die als sluitsteen van hun machtspiramide zal dienen en hun overname van het financiële systeem van de wereld zal voltooien.

Het is in deze context dat de banksters wederom filosofisch mijmeren over de aard en de betekenis van geld.

Een mooi voorbeeld hiervan: Agustin Carstens - het extreem zwaarlijvige kopstuk van het belangrijkste orgaan van de banksters, de Bank for International Settlements - hield onlangs een toespraak over "Digitale valuta's en de ziel van geld" op een conferentie over digitale valuta's van centrale banken, georganiseerd door het Instituut voor Recht en Financiën (ILF) van de Goethe Universiteit.

En - net zoals Het Grote Verhaal van het Wereld Economisch Forum de moeite waard is om te ontleden voor inzicht in de wereld die Klaus Schwab en zijn trawanten aan het voorbereiden zijn - is ook deze toespraak de moeite waard om te ontleden omdat het ons iets kan vertellen over het op handen zijnde monetaire netwerk van slavernij dat door Carstens en zijn kornuiten wordt voorbereid.

Wat zijn CBDC's?
Digital Currency
© Corbett Report
Eerst de context: Ik hoop van harte dat u inmiddels weet dat de bankwereld in vuur en vlam staat als het gaat om "digitale valuta's van centrale banken", ofwel CBDC's. Een CBDC is - zoals de naam al doet vermoeden - een digitaal token dat door een centrale bank wordt uitgegeven als uitdrukking van een verplichting van de centrale bank.

Dat zegt Jan met de pet wellicht niet zoveel, maar voor de banksters daarentegen is dit van enorme betekenis. Om een culturele verwijzing aan te houden: CBDC's dreigen "de stromen te overschrijden" tussen de retail - en wholesale bankencircuits, terwijl ze de centrale banken zelfs de macht geven om het gebruik van die tokens op het niveau van de individuele consument rechtstreeks te controleren.

Dat idee zou u de rillingen over uw rug moeten bezorgen. Maar helaas wordt de realiteit van wat er gebeurt verborgen achter een sluier van bankjargon dat de meeste mensen in gelijke mate verveelt en in verwarring brengt. Gelukkig heeft Agustin Carstens zelf tijdens een IMF livestream in 2020 die de laatste tijd de ronde doet (en ik ben blij dat te kunnen constateren) precies uitgelegd wat dit in gewone taal inhoudt:
We weten niet wie er vandaag een briefje van 100 dollar gebruikt en we weten niet wie er vandaag een briefje van 1000 peso gebruikt. Het belangrijkste verschil met de CBDC is dat de centrale bank absolute controle zal hebben over de regels en voorschriften die het gebruik van die uitdrukking van verplichtingen van de centrale bank zullen bepalen, en we zullen ook de technologie hebben om dat af te dwingen.
Ik hoop van harte dat u mijn eerdere werk over CBDC's bekijkt om vertrouwd te raken met het concept. Het volstaat te zeggen dat CBDC's een geheel nieuwe vorm van geld vertegenwoordigen - programmeerbaar digitaal geld dat rechtstreeks wordt uitgegeven en gecontroleerd door de centrale bank - en dit vormt een essentieel onderdeel van het op handen zijnde netwerkt van onderwerping aan bioveiligheid/vaccinatiepaspoort/sociaal krediet. We hoeven niet verder te kijken dan de meest recente krantenkoppen uit Canada om te begrijpen wat de gevolgen van deze nieuwe stap zijn voor de toekomst van de vrije mensheid.

Wat is de ziel van geld?
One World Order
© Corbett Report
Met deze context in het achterhoofd, kunnen we ons richten op de recente toespraak van Agustin Carstens. Nog vol enthousiasme over de vooruitzichten van dit programmeerbare geld van de centrale bank, gebruikte Carstens zijn toespraak om de loftrompet te steken over de digitale munten van de centrale banken en te waarschuwen voor de "gevaren" van potentiële bedreigingen voor de hegemonie van de centrale banken over de op handen zijnde digitale monetaire orde.

Om te beginnen neemt Carstens een voorbeeld aan Goethe - de naamgever van de universiteit waar de conferentie plaatsvindt waar hij spreekt - door de "Gretchenfrage" van centraal bankieren te stellen, die hij als volgt formuleert: "Wat is de ziel van geld?"

Vervolgens beantwoordt hij die vraag zelf:
Mijn belangrijkste boodschap vandaag is simpel: de ziel van geld behoort noch toe aan een big tech [sic] noch aan een anoniem grootboek. De ziel van geld is vertrouwen. De vraag wordt dus: welke instelling is het best in staat om vertrouwen te wekken? Ik zal betogen dat centrale banken de instellingen zijn die het best in staat zijn om vertrouwen te wekken in het digitale tijdperk, en dat ook zullen blijven. Dit is eveneens de beste manier om te zorgen voor een efficiënt en inclusief financieel stelsel dat iedereen ten goede komt.
Het betoog dat volgt is precies wat men zou verwachten van het uithangbord van de klasse van de steenrijke dikke banksters (nadruk op dik). Grofweg komt dat betoog op het volgende neer:
  • Vertrouwen in de valuta houdt het monetaire systeem bij elkaar;
  • vertrouwen vereist solide instellingen, die de tand des tijds kunnen doorstaan;
  • centrale banken zijn precies het soort "solide" instellingen, die zich in de loop der eeuwen "betrouwbaar" hebben getoond;
  • ergo, de door Cartstens omarmde "visie van een open en globaal monetair en financieel systeem dat technologie inzet ten voordele van iedereen" (en die wij plebejers ook zouden willen als we wisten wat goed voor ons was) wordt gekenmerkt door CBDC's die door centrale banken worden gecontroleerd.
Geen verrassingen, toch? In feite is het zo overduidelijk(vanuit het gezichtspunt van Carstens als kingpin van de centrale bank wel te verstaan) dat het monetaire systeem gebaseerd zou moeten zijn op centrale banken, dat men zich kan afvragen waarom Carstens überhaupt de moeite zou nemen om een dergelijke toespraak te houden.

Nou, als u de toespraak zelf leest (en zoals altijd beveel ik u van harte aan dat te doen), zult u zien dat Carstens' overpeinzingen zijn ingegeven door wat hij ziet als de groeiende dreiging van potentiële rivalen voor de hegemonie van centrale banken over het monetaire systeem. Meer specifiek noemt hij "Big Tech stablecoins" - cryptocurrencies die hun waarde baseren op onderpand, meestal fiatvaluta zoals de Amerikaanse dollar - en "gedecentraliseerde financiering" - peer-to-peer cryptocurrencies en de daarop gebaseerde financiële innovaties - als concurrenten die op een dag de centrale banken zouden kunnen verdringen als spil van het monetaire systeem.

Gelukkig voor Carstens' betoog zal elke poging om centrale banken uit het monetaire systeem te elimineren (zo beweert hij) tot een zekere ramp leiden, waardoor het publiek zal schreeuwen om "een vertrouwde en ervaren partij" die "de ontketende geesten kan temmen en de orde kan herstellen." En wie kan er beter orde scheppen in die chaos dan de banksters en hun welwillende centrale banken? Q.E.D.

Waar leidt dit ons heen?
Piggy Bank
© Corbett Report
Zoals ik al zei, Carstens' toespraak is precies wat men zou verwachten van het hoofd van de belangrijkste centrale bankinstelling van de globalisten. Maar er is één ding dat misschien verrassender is aan dit alles: hij heeft het niet mis. Om precies te zijn, hij heeft het volledig, ontzaglijk bij het verkeerde eind over bijna alles, maar hij heeft het niet mis over één belangrijke bewering: de ziel van geld berust inderdaad op vertrouwen.

Hier valt veel over te zeggen en geloof me (ha ha ha) als ik zeg dat ik binnenkort nog veel meer over dit onderwerp zal zeggen. Maar voor nu is het belangrijk om te begrijpen dat geld een sociale constructie is. Daarom zijn toekomstige heersers zo geïnteresseerd in het in het leven roepen van uitgebreide sprookjes over de "oerschuld" die wij verschuldigd zijn "aan de kosmische machten waaruit de mensheid is voortgekomen" en hoe deze schuld moet worden afgelost door offers te brengen. Door zulke ingewikkelde mythen te verzinnen, kunnen de banksters de rol van de godheid op zich nemen, onze offers innen en ons de les lezen (zoals Carstens doet) over hoe alleen zij ons kunnen behoeden voor de chaoskrachten die de beschaving dreigen te vernietigen.

Het omverwerpen van de monetaire orde is dus geen kinderspel. We hebben het niet over een onbeduidend detail, zoals welk geld gebruikt kan worden om een kauwgompje te betalen in de supermarkt. We hebben het over het fundament van de maatschappij zelf: de behoefte aan vertrouwen en stabiliteit. Daarom heeft Carstens geen ongelijk als hij vertrouwen aanmerkt als de ziel van geld, noch heeft hij ongelijk als hij waarschuwt dat een te overhaaste stormloop op een nieuw monetair paradigma kan leiden tot een financiële ramp, sociale chaos en geopolitieke instabiliteit.

Maar hij heeft zeker ongelijk - zoals de lezers van deze column ongetwijfeld zullen weten - als hij stelt dat centrale banken de betrouwbare instellingen zijn die we nodig hebben om deze Grote Overgang naar het digitale monetaire paradigma te begeleiden. Integendeel. Als centrale banken dit systeem mogen beheren, zal de menselijke samenleving volledig en onomkeerbaar onder de duim van de heersende banksteroligarchie worden geplaatst. Er staat enorm veel op het spel.

Zoals ik al zei heb ik in de nabije toekomst nog veel meer te zeggen over dit meest urgente onderwerp van onze tijd. In de tussentijd hoop ik van harte dat u uw monetaire geschiedenis zult bijspijkeren nu de vrije mensheid zich voorbereidt om een nieuw monetair systeem te creëren ... of voor altijd slaaf zal zijn van de banksters.

Zie: https://corbettreport.substack.com/p/agustin-carstens-is-partially-right?utm_source=url