Dezelfde stad, zoveel jaar later. Waar destijds de Joden in alle hevigheid werden vervolgd door het Nazi-regime, zo zullen daar straks de moslims het doelwit worden.
Afbeelding
Destijds werd talloze Franse Joden het leven gered doordat ze konden onderduiken onder de Grote Moskee in Parijs.

De verdeel- en heersstrategie is weer in alle hevigheid losgebarsten. Frankrijk heeft min of meer martial law ingevoerd met het inzetten van zo'n 10.000 militairen voor de bescherming van de burgers tegen terroristische aanslagen. Daar valt onder andere de bewaking van 700 Joodse scholen in Frankrijk onder.

In Duitsland groeit de antimoslim beweging Pegida met de week en de gebeurtenissen in Parijs zijn uiteraard koren op hun molen.

Kortom, alles en iedereen is binnenkort elkaars nog grotere vijand en uiteraard zijn in de publieke opinie uiteindelijk de Joden altijd de gebeten hond en de Moslims altijd de aanstichters van alle ellende.

Dat de werkelijkheid anders is, bewijst een prachtig verhaal dat zich afspeelt in hetzelfde Parijs ten tijde van de Tweede Wereldoorlog. Het verslag kwam naar boven door een in 2011 uitgebrachte film met de titel: Free Men.

Het beschrijft iets wat volkomen ontbreekt in onze geschiedenisboeken en dat is dat de Moslims tijdens de Tweede Wereldoorlog Joden hielpen onderduiken in het door de Duitsers bezette Parijs. Het is als het ware het een nooit eerder verteld Oscar Schindler verhaal (Schindler's list) maar dan wél gebaseerd op de waarheid.


Commentaar:
De zonde schrijft geschiedenis, de goedheid is stil
- Goethe (1749-1832)
Zie ook: Remember when Paris Muslims helped Jews escape the Nazis?


De film is geïnspireerd op ware gebeurtenissen en in dit geval is Schindler de rector van de Grote Moskee in Parijs tot 1954, Si Kaddour Benghabrit.

Onder het gebouw, bestaande uit een mozaïek van rustige tuinen dat een compleet stadsblok bezet in het beroemde Quartier Latin, bevinden zich de ondergrondse grotten die ooit dienden als schuilplaats voor leden van het verzet en Franse Joden. Gedurende hun verblijf in die grotten werden de Joden voorzien van nieuwe identiteitspapieren waaruit bleek dat ze Moslim waren.

Terwijl zich dit allemaal ondergronds afspeelde, gaf boven de grond Benghabrit, een wijze in Algerije geboren religieuze en politieke leider, rondleidingen aan Nazi officieren en hun echtgenotes, die geen flauw benul hadden wat er zich onder hun voeten afspeelde.

Volgens een Noord Afrikaanse Jood, Albert Assouline, die was ontsnapt uit een Duits gevangenkamp en zelf ook eindigde in de grotten onder de moskee, zijn er in totaal niet minder dan 1.732 verzetsstrijders, Joden en Christenen geweest die daar onderdak vonden. Het grootste deel bestond uit Franse Joden.

Het was niet een strak door de moskee georganiseerde operatie, maar meer iets dat spontaan was ontstaan om medemensen in nood te helpen.

Veel mensen zullen deze film niet gezien hebben toen hij werd uitgebracht omdat er niet dezelfde publiciteit aan is gegeven als de Hollywood blockbusters. De regisseur van de film, Ismael Ferroukhi, pleit ervoor dat deze film in alle scholen wordt getoond.

Zo zei hij tegen de New York Times: "Het laat een andere werkelijkheid zien, een waarbij moslims en Joden vreedzaam naast elkaar leefden. Dat moeten wij ons herinneren en er trots op zijn".

Dat was toen en de grote vraag wordt straks natuurlijk of de Franse Joden van vandaag hetzelfde zullen doen voor hun Moslim broeders en zusters wanneer de tijd daar is?

Die tijd zal komen en dit keer zijn het de Moslims die de behandeling zullen ontvangen die de Joden kregen tijdens het Nazi regime.

Zullen wij dit laten gebeuren?