Ook de media maken zich schuldig aan het normaliseren van pedocriminele activiteiten. Krantenknipsels uit de jaren 80.
Commentaar: Het is verheugend nieuws dat ook andere websites met bepaalde regelmaat aandacht besteden aan 'pedofilie' en pedocriminele netwerken en zich niet laten verleiden om zich slechts te richten op één individu zoals Demmink. De saga die rond hem ontstaan is leidt af van waar het werkelijk om draait, namelijk dat pedonetwerken tot op het hoogste niveau opereren.
Lees ook dit SOTT Focus artikel ter aanvulling: Pedocriminele netwerken: ook in Nederland
De seksuele revolutie van de jaren '60 zou onze samenleving voor altijd veranderen. Vrije seks, vrouwenemancipatie en de acceptatie van homoseksualiteit deden hun opgang. Jammerlijke neveneffecten hiervan waren de ondergang van traditionele familiewaarden en de sterke toename van de prevalentie van geslachtsziektes. In het kielzog van de culturele omslag streed een geheel andere groep voor de aanvaarding van hun verderfelijke seksuele voorkeur: pedofielen. Tijdens de softe jaren '70 raakte de emancipatie van pedofilie aanvankelijk in zwang, hoewel de voorvechters uiteindelijk toch niet de gewenste acceptatie wisten te verwezenlijken. Desalniettemin is de strijd om de aanvaarding van pedofilie nooit gestaakt. Sterker nog, recente ontwikkelingen tonen aan dat de acceptatie van pedofilie in academische kringen aanmerkelijke progressie maakt.
Foute figuren
De jaren '70 vormde het hoogtepunt voor de pedofielenbeweging. De Nederlandse Vereniging voor Seksuele Hervorming (NVSH) brak een lans voor pedofilie en telde in die tijd meer dan 200.000 leden. Zelfs politici spraken zich toentertijd uit voor de acceptatie van pedofilie. Onder andere de PvdA-politici Annemarie Grewel, Jan Knot, Ed van Thijn en Edward Brongersma waren lid van de NVSH. Intellectuele steun kwam er in de vorm van de vooraanstaande socioloog Paul Schnabel. Vreemd genoeg werden zowel Brongersma als Schnabel benoemd tot Ridder in de Orde van de Nederlandse Leeuw.
De onderstaande video bevat een interview met Brongersma. Dergelijke uitspraken zijn tegenwoordig absoluut niet meer mogelijk.
De NVSH was slechts het topje van de ijsberg. Talloze politici en andere prominente figuren maakten zich sterk voor de aanvaarding van pedofilie, waarvan we ons nu moeten afvragen of de desbetreffende individuen wellicht zelf ook rondliepen met pedofiele gevoelens. Zo verklaarde voormalig PSP-leider Bram van der Lek bij de NCRV dat kinderporno evenals seksuele handelingen tussen kinderen en volwassenen normaal waren. VVD-minister Frits Korthals stelde voor seks met kinderen vanaf twaalf jaar te legaliseren. Voormalig voorzitter van GroenLinks Herman Meijer ging zelfs zover door te zeggen dat alle leeftijdsgrenzen uit de zedelijkheidswet gehaald moesten worden.
De softe opstelling ten opzichte van pedofilie bracht veel narigheid met zich mee. Kindermisbruikschandalen volgden elkaar in rap tempo op. Denk hierbij aan de Oude Pekela-affaire van 1987, of de Bolderkar-zaak van 1988. Ook de affaire-Demmink is tot op de dag van vandaag een veelbesproken onderwerp. De zaak wordt in verband gebracht met de betrokkenheid van invloedrijke personen, doofpotten en zelfs moord. De onthulling van het Zandvoortse kinderpornoschandaal in 1998 toonde aan dat Nederland als een uitvalsbasis fungeerde voor (internationale) pedofielen, die zich tevens bezig hielden met de grootschalige productie en distributie van kinderporno.
Ook in internationaal opzicht konden criminelen meesurfen op de golf van tolerantie. In de nasleep van het Jimmy Savile schandaal in het Verenigd Koninkrijk onthulde de Britse geheime dienst het bestaan van een omvangrijk pedofielennetwerk dat decennia lang ongestoord haar gang kon gaan. Bij het netwerk waren politici, artiesten, rechters en andere topfunctionarissen betrokken. Honderden kinderen zijn seksueel misbruikt en enkelen verloren zelfs het leven.
De zaak-Dutroux van de late jaren '90 in België betekende het kantelmoment voor de acceptatie van pedofilie. Hoe ver de aanvaarding van pedofilie destijds gevorderd was klinkt anno 2015 bijna te gek voor woorden. Een SGP-motie uit 1998 om het bezit van kinderporno strafbaar te stellen ging kansloos ten onder in de Tweede Kamer; vrijwel alle partijen zagen dit als een als een aantasting van de privacy (!). Pas rond het einde van de millenniumwisseling vond er een politieke en culturele omslag plaats waarbij - godzijdank - pedofilie wederom werd beschouwd als een taboe.
De keerzijde van tolerantie
Hoewel politici en opiniemakers niet langer openlijk strijd voeren voor de acceptatie van pedofilie, zijn er in de jaren tijdens en na de seksuele revolutie fundamenten gelegd die maar niet lijken te verdwijnen. Het tolerante en "alles moet maar kunnen"-karakter van Nederland schrikt criminelen - en dus ook pedofielen - niet af.
Zo heeft pedofielenvereniging Martijn ongehinderd kunnen bestaan vanaf 1982 tot dat de organisatie eindelijk werd verboden door de rechter in 2012. Alleen al het feit dat een dergelijke organisatie dertig jaar lang is getolereerd door de autoriteiten bewijst het morele failliet van onze samenleving. Ook zorgde het voor een blamage op internationaal niveau waar zelfs de Russische president Poetin zich op een gegeven moment mee leek te bemoeien.
Commentaar: Poetin heeft de moed om het beestje bij zijn naam te noemen.
Vele Nederlanders laten zich helaas nog steeds in de luren leggen door propaganda en desinformatie die dagelijks door de westerse én alternatieve media over ons worden uitgestort. Bekijk vooral dit Russische nieuwsitem dat de spijker op zijn kop slaat.
Het advocatenkantoor van Bart Swier dat 'pedofielen' bijstaat en waar SOTT Redacteur Sanne Bosma ook over schreef in het bovenstaande artikel wordt ook genoemd in dit item.
Daarnaast blijkt er amper controle te zijn betreffende pedofielen met bestuurlijke functies. Denk hierbij aan zeilinstructeur Bas Reuijl, die ondanks zijn zedenverleden in zowel binnen- als buitenland keer op keer met kinderen mag werken. Of zwemmeester Benno Larue, die pas zes jaar na het ontvangen van de eerste klacht omtrent kindermisbruik daadwerkelijk werd gearresteerd.
De Amsterdamse zedenzaak toont aan dat Nederland nog altijd een belangrijke uitvalsbasis is voor (internationale) pedofielen. De Let Robert Mikelsons - die al eerder in Duitsland veroordeeld was voor de verspreiding van kinderporno - en zijn partner Richard van Olffen konden zich jarenlang vergrijpen aan zeer jonge kinderen in de crèche Het Hofnarretje. Bijna honderd kinderen werden misbruikt waarvan het jongste slachtoffer slechts negentien dagen oud was.
Ook bleken Mikelsons en van Olffen beeldmateriaal te hebben gemaakt van hun misdrijven. Zo nam de politie computers en harde schijven in beslag waar maar liefst acht terabyte (!) aan kinderporno op werd aangetroffen. Het ging om 46.803 foto's en 3672 films die via het internet wereldwijd verspreid werden. In de nasleep van de zaak werden er in meerdere Europese landen, de Verenigde Staten en Canada contacten van Mikelsons en van Olffen gearresteerd. Weer was Nederland de spil in een internationaal netwerk. Hoewel Mikelsons een zware straf ontving, zijn van Olffen en een andere medeverdachte alweer geruime tijd op vrije voeten. Waarom toonde de rechtbank genade in een zaak van dergelijke omvang?
Commentaar: De grip van psychopathische pedonetwerken op de maatschappij is ongelofelijk stevig. Deze criminelen bevinden zich overal. Hoe eerder we dit inzien - naast het feit dat onze samenleving moreel failliet is - des te minder zullen onze kinderen risico lopen.
Het 'Establishment' van het VK: de ontmaskering van psychopathische koppen - pedofilie en moord op HELE hoge posities
Terug bij af
In vrijwel ieder land wordt pedofilie door het gros van de bevolking als verwerpelijk beschouwd. Toch komen er de laatste jaren weer berichten naar voren van buitenlandse initiatieven die de acceptatie van pedofilie in de hand moeten werken. Het betreft (nog) geen politici, maar er bestaat momenteel een onheilige alliantie tussen pedofielenbelangenorganisaties en een groeiende groep foute academici.
Commentaar: Ook in Nederland bestaat er een dergelijke onheilige alliantie. De Volkskrant publiceerde vorig jaar een open brief aan de Hoge Raad van een aantal 'wetenschappers ' e.d. met het verzoek om de vereniging Martijn niet te verbieden.
In 2011 werd er een conferentie gehouden in de Amerikaanse stad Baltimore. Het doel van de conferentie was uit te vinden hoe pedofielen druk uit konden oefenen op de American Psychological Association (APA) om de definitie van pedofilie te herzien. Bij de conferentie waren vooraanstaande geleerden aanwezig van onder andere de John Hopkins University School of Medicine en Harvard Medical School. De tegenstanders die tevens aanwezig waren op de bijeenkomst waren geschokt over het feit dat men openlijk seks met kinderen propageerde.
In 2013 vond er een soortgelijk congres plaats in de Canadese stad Toronto. Aldaar beweerde Dr. James Kincaid dat "alle volwassenen zich in wezen aangetrokken voelen tot kinderen." Pogingen om Kincaid de toegang tot het land te ontzeggen faalden. Het congres werd gefaciliteerd door de University of Toronto.
Vorig jaar organiseerde de University of Cambridge een academische conferentie waar eveneens voor de aanvaarding van pedofilie werd gepleit. De conferentie trok zelfs bezoekers uit Japan aan. Ook hier probeerde men druk uit te oefenen op de APA. Bovendien moeten we in acht nemen dat de Universiteit van Cambridge een van de beste universiteiten ter wereld is. Waarom leent een universiteit van dit niveau zich voor een dusdanig controversieel onderwerp?
Pedocriminelen Mikelsons en Van Olffen misbruikten jarenlang kinderen, produceerden een gigantische hoeveelheid kinderporno en waren onderdeel van een pedocrimineel netwerk
Pedofilie is een taboe en dat is maar goed ook. In de nasleep van de seksuele revolutie heeft de Nederlandse overheid veel te veel ruimte gegeven aan dit weerzinwekkende fenomeen. Hierdoor zijn er fundamenten gelegd waar we tot op de dag van vandaag last van ondervinden en met talloze schandalen als gevolg. Tot slot moeten de huidige ontwikkelingen in het buitenland met waakzaamheid betracht worden, omdat het slechts een kwestie van tijd zal zijn voordat deze overwaaien naar Nederland.
Commentaar: Het is al lang overgewaaid naar dit land. Sterker nog, deze verschrikkelijke praktijken hebben Nederland nooit verlaten. Een paar jaar geleden hadden we hier ook twee seksuologen die het een goed idee vonden om virtuele kinderporno te introduceren.