Stop TTIP
© Justin Tallis/AFP/Getty ImagesBurgers komen vóór bedrijven

Commentaar:
De vrijhandelsverdragen als TTIP, TISA en CETA geven de grote partijen (multinationals als banken, waterbedrijven, voedselbedrijven, chemiebedrijven, tech-bedrijven, etc) het breekijzer dat ze nodig hebben om de beschermde markt open te breken. In deze verdragen staat dat de marktwerking niet meer geblokkeerd mag worden door overheden. [...]

De ISDS [Investor-State Dispute Settlement] is in het leven geroepen om de weg terug te blokkeren nadat de markt is open gebroken met TTIP. De ISDS maakt het namelijk mogelijk dat grote bedrijven overheden voor geheime, commerciële arbitrage commissies die boven de wet staan slepen, wanneer die overheid van gedachten verandert. Een uitspraak in zo'n commerciële arbitrage commissie geldt dan boven de Nederlandse en Europese wetgeving, zonder mogelijkheid tot hoger beroep. [...]

Het TTIP (eerst nog CETA en daarna nog TISA en zelfs CISA) breekijzer in combinatie met de ISDS bescherming zijn een zeer dodelijke één-twee slag voor de bevolking. Elk recht wordt ons met deze verdragen ontnomen, elke investering die bevolkingen hebben gedaan in hun publieke werken wordt hen afgenomen. Het wordt overgedragen aan de grote bedrijven. Regeren door bedrijven, zonder enige vorm van inspraak of verantwoording. Bedrijven doen wat ze doen, volledig en alleen belust op het maximaliseren van financiële winst. En laat je niet misleiden, dat gaat niet de economische verbetering opleveren die u worden beloofd.

Waarom we absoluut geen TTIP en andere 'vrijhandelsverdragen' willen in Europa

In een vorig bericht (ISDS: Is Sociaal-Democratie Schizofreen ?) hadden we over de manoeuvres binnen het Europees Parlement om te vermijden dat vrijhandelsakkoorden zoals TTIP of CETA zouden afgewezen worden wanneer het Parlement zich daarover zal moeten uitspreken. Vooral de speciale voorrechten van buitenlandse bedrijven om overheden voor een uitzonderingsrechtbank ('arbitragehof" met zakenadvocaten als 'rechters' ) te dagen via een zogenoemde ISDS-clausule krijgen de verdedigers moeilijk aan het publiek verkocht. Een nieuw voorbeeld van het 'juridisch massavernietigingswapen' ISDS: het bedrijf TransCanada eist 15 miljard dollar van de Amerikaanse overheid wegens het verbod dat deze oplegde voor de Keystone XL teerzandpijplijn. Het bedrijf kan zich voor zijn claim beroepen op de ISDS-clausule in NAFTA, het vrijhandelsverdrag tussen de USA, Canada en Mexico.

De Europese Commissie probeert de kritiek op ISDS te smoren door een voorstel om de arbitragehoven te vervangen door permanente speciale rechtbanken, ICS genoemd (Investment Court System). Dat dit niet veel meer is dan oogverblinding is wordt uitgelegd in een artikel van de milieuorganisatie ClientEarth.

Niet alleen milieuactivisten, maar ook de Vereniging van Duitse rechters (Deutscher Richterbund, DRB) sprak zich onlangs uit tegen dergelijke speciale rechtsbehandeling , omdat er geen nood aan is, en er ook geen rechtsgrond voor bestaat. Meer hierover: German judges slap TTIP down en TTIP investor court illegal, say German judges.


Commentaar: En het is illegaal, aldus de Duitse rechters.


Rechtsgrond of niet, de voorvechters van deregulering en investeerdersbescherming blijven doorgaan op hun ramkoers. CETA, het vrijhandels- en investeringsakkoord met Canada, ligt klaar om goedgekeurd te worden door de Raad en het Europees Parlement. Alleen wilde men het nog door het Europees Hof van Justitie eerst laten doornemen om te voorkomen dat CETA zou aangevallen worden op gronden van Europees recht. Maar dat kan ook zijn tijd nemen, te veel blijkbaar voor minister Ploumen (PvdA): ze blijkt CETA op de agenda geplaatst te hebben van de Europese ministerraad van mei. Dat achterhaalde de SP (zie Ploumen drukt Canadees handelsverdrag CETA door). Het krasse is dat CETA voorlopig in voege kan treden; daarvoor moet alleen de Raad zijn goedkeuring geven. Dat is wat Ploumen dus beoogt. Men kan zich gemakkelijk voorstellen dat de omzetting van een voorlopig ja door een definitief nee weinig kans maakt; onze (sociaal-)democratisch verkozen leiders zijn dus bereid om alles uit de trukendoos te halen om de rode loper voor de multinationals te kunnen uitrollen.