De Venezolaans-Amerikaanse journaliste Eva Golinger heeft herhaaldelijk vraagtekens geplaatst bij de verdachte omstandigheden rond de dood van de Venezolaanse president Hugo Chávez.De website aporrea.org citeert haar:
"Alles wat Washington probeerde te bereiken tijdens de regering van Hugo Chávez, is nu gerealiseerd in zijn afwezigheid. De tumor waaraan Chávez leed, was ongewoon agressief en verdacht en elke dag duiken er meer bewijs op dat Chávez mogelijk werd vermoord."De eerste tekenen van kanker bij Chávez werden gevonden in mei 2011. In juni onderging hij twee operaties in een gespecialiseerde kliniek in Havana. Cubaanse chirurgen vonden en verwijderden een kwaadaardige tumor. Omdat de tumor zich met ongekende agressiviteit had uitgezaaid, waren ondanks alle preventieve maatregelen nieuwe operaties nodig. Deze atletische man, die vol kracht en fysiek robuust was, overleed op 5 maart 2013 op 58-jarige leeftijd.
Verder ingaand op dit onderwerp schrijft Eva Golinger:
"Het is voldoende te weten dat die ene man die meerdere jaren één van zijn naaste assistenten was, die vaak alleen met hem was en hem zijn eten, koffie en water bracht, nu een beschermde getuige in de Verenigde Staten is. Binnenkort zullen de geheime activiteiten van Leamsy Salazar en zijn nauwe samenwerking met de inlichtingendiensten in Washington worden onthuld."In de schaduw
De naam van de belangrijkste lijfwacht van Hugo Chávez werd zelden in de media genoemd toen de president nog in leven was. Vanwege de aard van zijn werk meed Leamsy Villafaña Salazar de publiciteit, wilde niet gefotografeerd worden en probeerde zo veel mogelijk in de schaduw te blijven. Chávez beschouwde hem als een betrouwbare, onkreukbare en professioneel opgeleide Bolivariaanse officier. Dit was precies hoe de president hem op een TV-uitzending over de poging tot de pro-Amerikaanse coup van april 2002 omschreef. [2] De coupplegers slaagden er toen in Chávez voor drie dagen af te zetten, maar dankzij de steun van het volk en het leger kon hij triomfantelijk naar het presidentieel paleis Miraflores terugkeren. Vanaf het dak van het paleis werd hij verwelkomd door de militairen, onder wie Salazar, die duidelijk zegevierend zwaaiend met de Venezolaanse vlag zichtbaar was. Dat beeld werd het symbool van de overwinning op de contrarevolutie.
Vreemd genoeg is er weinig bekend over Salazar en wat er bekend is, komt meestal van Amerikaanse bronnen. Hij werd geboren in 1974 in Petare, een sloppenwijk in de Venezolaanse hoofdstad Caracas. Na de middelbare school ging hij naar de marine-academie, waar hij in 1998 afstudeerde. Hij was een middelmatige student, maar werd desalniettemin in 1999 lid van de presidentiële erewacht. De minister van Defensie en de vader van zijn eerste vrouw, Tito Rincón Bravo, speelde een belangrijke rol bij zijn benoeming. Salazar werd persoonlijk medewerker van Chávez. Die baan kwam, als gevolg van het hectisch tempo van het leven van de president, met een zeer intense werkdruk.
Na de gebeurtenissen van 2002 werd Salazar onverwacht overgeplaatst naar een marinebasis in Punto Fijo in staat Falcón, maar in 2006 keerde hij op bevel van Chávez terug naar zijn voormalige functie in de beveiliging.
Vreemd gedrag
Na de dood van Chávez werkte Salazar voor de beveiliging van de voorzitter van het parlement, Diosdado Cabello. Maar eigenaardigheden in het gedrag van Salazar maakte Cabello ongemakkelijk. Op dat moment woedde nog steeds het debat over de oorzaken van de dood van Chávez en de mensen die daarbij betrokken zouden kunnen zijn geweest. Dus vroeg Cabello uiteindelijk aan de minister van Defensie om Salazar op een andere post te benoemen.
Op een bepaald moment tijdens deze periode hertrouwde Salazar. Zijn nieuwe vrouw was Anabel Linares Leal, afgestudeerd aan de militaire academie, die haar zwaard van officier van Chávez zelf overhandigd kreeg. Een tijdje werkte Anabel voor de financiële afdeling van de Venezolaanse strijdkrachten bij Banco Bicentenario, wat betekende dat zij toegang had tot geheime informatie over wapenaankopen in het buitenland. De jonggehuwden vroegen toestemming om voor hun huwelijksreis naar de Dominicaanse Republiek te kunnen reizen. Die toestemming werd verleend en het echtpaar vertrok snel naar Santo Domingo. Van daar vloog het stel naar Spanje. Een speciaal vliegtuig van de Amerikaanse Drug Enforcement Administration (DEA) vloog Salazar en zijn familie vervolgens uit Spanje naar de Verenigde Staten.
DEA als CIA-dekmantel
Emili J. Blasco, een correspondent van de Spaanse krant ABC in Washington die vaak als spreekbuis van Amerikaanse inlichtingendiensten heeft gediend, omschreef de ontsnapping van Salazar met de bewering dat de Amerikanen in Spanje Salazar aan langdurige ondervragingen hadden onderworpen om de "ware doelstelling van zijn breuk met het regime" te kunnen bepalen. Volgens Blasco zou Salazar, toen Chávez nog leefde, een 'toegewijde Bolivariaan' zijn, maar dat na de dood van Chávez Salazar had besloten om met het regime te breken. Daarom had Salazar gedurende 13 maanden geheime onderhandelingen met de DEA gevoerd, niet alleen om zijn ontsnapping te regelen, maar ook om bepaalde beloftes met betrekking tot zijn veiligheid en die van zijn familie te krijgen. Dit verhaal verscheen ook in de internationale media en was kennelijk afkomstig uit dezelfde bron.
De CIA wordt niet genoemd, alleen de DEA. De reden daarvoor is duidelijk. De CIA is een spionagedienst en elke aanwijzing van mogelijke langdurige geheime banden met deze organisatie was iets dat de beschermers van Salazar probeerden te vermijden, in de wetenschap dat de Venezolaanse contraspionage dienst, Servicio Bolivariano de Inteligencia Nacional (SEBIN), zijn verhaal op betrokkenheid bij de moord op Chávez zou onderzoeken.
Gerekruteerd
Leamsy Villafaña Salazar in 2014; de Bolivariaanse media noemen Salazar "Judas"
De lastercampagne tegen Cabello werd ingezet als een preventieve maatregel omdat de Amerikaanse inlichtingendiensten in hem de meest waarschijnlijke opvolger van Chávez zagen, alleen met meer radicale anti-Amerikaanse standpunten. Onmiddellijk na zijn ontsnapping werd Salazar gerekruteerd voor een hetze tegen Cabello. Een deel van de informatie die van Salazar (of beter gezegd van zijn managers in de CIA en de DEA) werd verkregen, werd gebruikt door Emili J. Blasco in zijn boek Bumeran Chávez, dat gelijktijdig in Washington en Madrid in april 2015 werd gepubliceerd.
In het bijzonder vertelde Salazar hoe hij Diosdado Cabello vergezeld had op een reis, waarin hij de 'directe betrokkenheid' van de parlementsvoorzitter had gezien bij de begeleiding van een late nachtzending van drugs in volgeladen speedboten van het schiereiland Paraguaná in de staat Falcón. Voor wie de drugs bestemd waren en waarom dit zo dicht bij de eilanden Aruba en Curaçao plaatsvond, waar nauw toezicht wordt gehouden door buitenposten van het Pentagon, de CIA en de DEA, had Salazar niet kunnen uitleggen. Op basis van het commentaar van Blasco kan men concluderen dat de boten op weg waren naar Cuba!
Salazar beweerde ook dat hij, terwijl hij bij Cabello was, de kans had om zijn "geheime gepantserde kluizen gevuld met Amerikaans geld", met "bergen tot aan het plafond van verfrommelde dollarbiljetten" te zien. Zo ziet de geheime bergplaats van een drugsbaron eruit in een Hollywood-film. Volgens het verhaal van Salazar - of liever gezegd, de coverstory die de Amerikaanse inlichtingendiensten voor hem bedacht hebben - waren de problemen die één van de bewakers had, na geweigerd te hebben om deel te nemen aan de drugsdeal, de definitieve reden om te vluchten. "Ze dreigden de man fysiek te elimineren."
Primaire werkgever
De pro-Amerikaanse media doen hun uiterste best de vragen te verdoezelen die onvermijdelijk ontstaan over de deelname van Salazar bij de voorbereidingen voor de moord op Chávez. Zij beweren dat er geen twijfel over Salazar kan bestaan: hij zou het bewind eervol hebben gediend en verafgoodde Chávez, totdat hij besefte dat diegenen die direct boven hem stonden bij drugshandel betrokken waren. Echter, het onderzoek van SEBIN doet twijfels rijzen over de 'vlekkeloze rechtschapenheid' van Salazar. Zelfs zijn moeder heeft toegegeven dat het werk in de presidentiële garde hem zwaar viel. Maar hij had geen haast om zich van Chávez te distantiëren, omdat zijn primaire werkgever iemand anders was en die stond erop dat hij strikt zijn opdrachten uitvoerde.
Fabricaties
Recente media-onthullingen over banden tussen het Venezolaanse 'Kartel van de Zonnen' en het 'Sinaloa Kartel' tonen de verbeelding en de verve waarmee de Amerikaanse inlichtingendiensten verhalen fabriceren, met de bedoeling afbreuk te doen aan hun vijand. Naar verluidt was 'Chapo' Guzmán in augustus en september van 2015 zelf in Venezuela om een aantal gezamenlijke projecten te bespreken. Zo zou hij ook in 2009 en 2010 'zakenreizen' naar Venezuela hebben gemaakt en zeer warme relaties met generaal Hugo Carvajal, een naaste medewerker van Diosdado Cabello, onderhouden. Dit is dezelfde Carvajal die de DEA in de zomer van 2014 van het eiland Aruba probeerde te ontvoeren - ondanks zijn diplomatiek paspoort - om hem per schip als een drugshandelaar naar de VS te brengen. De ambtenaren op het eiland voorkwamen dit en Carvajal keerde terug naar Venezuela, waar hij als een held werd begroet door president Maduro, Diosdado Cabello en andere Bolivariaanse leiders.
Het zou naïef zijn te denken dat de jacht van de DEA op Carvajal voorbij is. Hij staat nog steeds op hun 'lijst van meest gezochte personen', op grond van bewijs dat door Amerikaanse agenten is gefabriceerd. Op deze lijst staan ook de namen van anderen die de DEA heeft geïdentificeerd als de leiders van het 'Kartel van de Zonnen'.
Judas
De verklaringen van Salazar staan compleet op gespannen voet met het beeld van de 'eervolle patriot' dat hij eerder had gecultiveerd. Onthullend zijn de beweringen dat Chávez niet in maart 2013 is overleden, maar in december 2012. Alle familieleden van Chávez zouden in dit complot zitten, evenals de leden van de Bolivariaanse regering, de leiders van Cuba en Cubaanse contraspionage. Dit zou zijn gedaan om de continuïteit van de overheidsinstanties, die de belangen van 'de Maduro facties' dienen, te behouden. Zo zou elk besluit en elke wet, die de president na december 2012 heeft ondertekend, als frauduleus kunnen worden bestempeld en de regering Maduro als illegaal.
Intussen wordt de drukte rondom de berichtgeving over 'drugdeals' van Venezolaanse leiders steeds luider. Het plan dat de Amerikaanse inlichtingendiensten bedacht hebben, wordt duidelijk zichtbaar: men wil het wereldwijde publiek afleiden van het feit dat Salazar de meest waarschijnlijke kandidaat is die Chávez heeft vermoord. De Bolivariaanse media noemen Salazar "Judas". Officiële (en officieuze) agentschappen in Venezuela zijn bewijzen aan het verzamelen van zijn criminele activiteiten, zijn heimelijke ontmoetingen met vertegenwoordigers van de CIA en de DEA en de mogelijkheid dat hij de Amerikanen informatie heeft verstrekt over reizen van de president en individuen die hij van plan was te ontmoeten, evenals biologisch materiaal van Chávez.
Commentaar: Ook de leiders van Brazilië, Zuid-Afrika, Rusland en andere landen die niet in de pas lopen worden gedemoniseerd. Het imperium zal zijn rol in de wereld nooit willen afstaan.
Zie ook:
De Amerikanen doen hun uiterste best om dit werk te belemmeren. In Madrid bijvoorbeeld, heeft het CIA-bureau een crisis gefabriceerd rond medewerkers van de Venezolaanse Defensie Attaché door hen te beschuldigen van spionage op leden van de oppositie. Natuurlijk is het echte probleem heel anders: de dreiging van onthulling van de lugubere moord op Chávez. Op dit moment is het moeilijk te zeggen wie precies de hele waarheid zal onthullen. Het zou een idealist zoals Snowden kunnen zijn, iemand die het vermoorden van een politicus onaanvaardbaar vindt. De leiders van Venezuela hebben besloten een financiële beloning te geven voor specifieke informatie over de personen die de moord op Hugo Chávez gecoördineerd en uitgevoerd hebben.
[1] http://www.strategic-culture.org/news/2016/03/14/murder-chavez-cia-and-dea-cover-their-tracks.html
[2] https://www.youtube.com/watch?v=jMmxAr0w3iY
Commentaar: Wie was deze geliefde president?