© Hollandse Hoogte
Het interview was bedoeld voor het programma De Nieuwe Wereld, maar sneuvelde in de montage. Toen de VPRO onlangs de oude banden uit de archieven ging digitaliseren werd de opname terug gevonden.
Fortuyn beschrijft, als bevlogen politicus en socioloog, zijn visie op het leven in de stad. Daarbij put hij rijkelijk uit voorbeelden uit zijn leefomgeving Rotterdam. Verpauperde buurten, troep op straat, de houding van de politie, het gebrek aan verantwoordelijkheidsgevoel van burgers. Regelmatig aangevuld met cijfers en feiten uit wetenschappelijk onderzoek.
Commentaar: Hij heeft het niet alleen over Rotterdam. Amsterdam kent dezelfde problematiek.
Kleinschaligheid en tolerantie
Zijn oplossing: kleinschaligheid. Anonimisering leidt volgens Fortuyn tot onverschilligheid en achteruitgang. Hij pleit voor "een modern wijkgevoel", waarbij hij "niet terug wil naar de spruitjesgeur van de jaren vijftig". Leefbaarheid is volgens hem een grote mate van betrokkenheid van burgers. "Niet als consumenten, maar ook als mensen die functies vervullen."
Ook gaat hij in op emancipatie. Want als de vrouwen emanciperen, dan moeten die mannen vanzelf, is zijn oordeel:
"We moeten veel doen aan de emancipatie van islamtische vrouwen in achterstandswijken. Het is hemeltergend dat in dit land wordt toegestaan dat die vrouwen maar één recht hebben, het aanrecht, en maar één lijn, de waslijn. Dat wordt door die linkse kerk, de Partij van de Arbeid en Groen Links enzo, allemaal goedgepraat met 'dat is hun cultuur'. Amehoela!"
De Partij van de Arbeid krijgt het er vaker flink van langs. De status van Nederland, die Fortuyn niet als erg rooskleurig beoordeelde, was volgens hem grotendeels aan de PvdA te wijten. Hij wilde Nederland graag zelf leiden. Wat is typisch Nederlands? "Typisch Nederlands is voor me de tolerante cultuur, de democratische gezindheid, waar duizend bloemen bloeien; die prachtige kanten aan onze samenleving."
Commentaar: Als de VPRO bovenstaand interview zou hebben uitgezonden, dan zouden vast en zeker sommige mensen van 'die linkse kerk' begrepen hebben waar Pim Fortuyn werkelijk voor stond en dit zou de demoniseringscampagne die de overheid en zijn handlers zorgvuldig hadden opgebouwd wellicht te gronde hebben gericht. In dit interview wordt namelijk duidelijk dat Fortuyn noch een racist noch een fascist was.
Met de liquidatie van Pim Fortuyn op 6 mei 2002 heeft Nederland een staatsman van formaat verloren. Zijn integriteit en manier van handelen doen denken aan de Syrische president Assad en de Russische president Poetin die ook in interviews hun ondervragers stevig - en gebaseerd op feiten - van repliek dienen, maar altijd correct blijven.
Pim Fortuyn hield van Nederland en velen hielden van hem.