immigration
In mijn vorige artikel over het onderwerp immigratie schreef ik dat een van de "destructieve gevolgen van niet-geïntegreerde massamigratie een toename van de criminaliteit is".

Migration is the top concern for EU citizens
Migratie is de grootste zorg van EU-burgers
Ik geloofde, naïef dat ik was, dat het verband tussen migratie en criminaliteit voor de hand lag. Nadat ik het artikel had gepubliceerd, onderzocht ik het onderwerp en besefte ik dat dingen zoals gewoonlijk veel complexer en interessanter zijn dan ze lijken.

In dit artikel proberen we de eventuele verbanden tussen migratie en criminaliteit te begrijpen. Om dit te doen, zullen we een reeks grafieken doornemen, ze interpreteren en, nog belangrijker, zien hoe die gegevens vaak selectief worden uitgekozen en verdraaid om extremistische ideologische discoursen te dienen.

Laten we eerst eens kijken hoe migratie wordt waargenomen. In Europa is immigratie duidelijk de belangrijkste bron van zorg geworden onder de meeste burgers - het staat hoger dan terrorisme of werkloosheid.

Of deze bezorgdheid gerechtvaardigd is, doet er op dit moment eigenlijk niet toe, omdat het een belangrijk punt laat zien: een meerderheid van de Europeanen maakt zich ernstig zorgen over de immigratie in hun land, dat wil zeggen: er heerst een emotionele belasting. En we weten dat verhoogde emotionele toestanden een zeer vruchtbare voedingsbodem vormen voor hysterisatie, zwart-witdenken en extremistische ideologieën.

Perceived effects of immigration
Waargenomen effecten van immigratie
Negatieve Perceptie van Immigratie in Europa

Europese mensen zijn geneigd immigratie te associëren met negatieve effecten zoals verdunning van de cultuur, toename van werkloosheid, fraude met sociale uitkeringen en toename van criminaliteit.

Onder die schadelijke effecten is eigenlijk criminaliteit die de sterkste negatieve associatie met migratie vertoont, zoals te zien is in de grafiek aan de rechterkant.

Slechts 10% van de EU-burgers (paarse ellips) denkt dat migratie een positief effect heeft op criminaliteit. Deze enquête stamt uit 2014 en het cijfer is sindsdien waarschijnlijk verder verslechterd.

De vorige twee grafieken gaan alleen over de publieke opinie. Zijn deze meningen gebaseerd op harde bewijzen of zijn ze gewoon het resultaat van propaganda, angst, vooroordelen en racisme?

Immigratie en Criminaliteit

De correlatie tussen criminaliteit en immigratie is een zeer goed gedocumenteerd onderwerp. Wikipedia heeft hieraan een uitgebreide pagina gewijd. In de intro van deze 'gezaghebbende' bron, kunnen we lezen:
Een meta-analyse van 51 studies uit 1994-2014 over de relatie tussen immigratie en criminaliteit in verschillende landen heeft aangetoond dat immigratie over het algemeen de criminaliteit vermindert.
Crime rate by country of origin
Criminaliteit per land van herkomst
Het bovenstaande argument wordt uitgebreid geciteerd door liberalen om de voordelen van massamigratie en multiculturalisme te bewijzen. Immigratie vermindert de criminaliteit; de meeste wetenschappelijke analyses zeggen dat, zelfs meta-analyses. Zo simpel is het.

Maar als dat het geval is, hoe verklaren we dan de kloof tussen de negatieve publieke perceptie over immigratie en de positieve effecten van immigratie?

Liberalen zouden antwoorden dat het eenvoudig is: Europese blanken zijn een stel racistische, onderdrukkende kolonialisten; ze waarderen niet eens de gave van massale migratie die diversiteit, rijkdom en veiligheid brengt. Geen wonder dat Hitler drie generaties geleden slechts kort heeft geregeerd.

Maar laten we, voordat we conclusies trekken, eens kijken naar de bronnen van deze meta-analyse.

De meeste enquêtes over migratie worden op landelijke schaal uitgevoerd, waarbij Europese landen hun resultaten bekendmaken in de vorm van criminaliteit per land van herkomst.

Aan de rechterkant is een grafiek ontleend aan een dergelijke landelijke enquête (Denemarken in 2015). De andere landelijke enquêtes lijken erg op elkaar. De turquoise verticale lijn met turquoise geeft de gemiddelde criminaliteit aan. De paarse horizontale pijl links scheidt de 11 landen van herkomst met een criminaliteitscijfer hoger dan het gemiddelde uit de 19 landen van herkomst met een misdaadpercentage onder het landelijke gemiddelde.

Van de 11 landen van herkomst met een hoog misdaadcijfer, is de meerderheid van 82% (9 van de 11) moslim en 54% (6 van de 11) is onlangs door de NAVO gebombardeerd.

Muslims and crime
Moslims en criminaliteit
Je zult waarschijnlijk merken dat er een duidelijke correlatie is tussen het zijn van een moslimland en gebombardeerd worden door het Westen.

Komt dit door een reeds bestaande 'botsing der beschavingen', zoals getheoretiseerd door Huntington, of is het een zichzelf waarmakende voorspelling waarbij, met voldoende bombardementen en lijden, een beraamde botsing onvermijdelijk zal zijn?

De prevalentie van hoge criminaliteitscijfers onder populaties van moslimimmigranten in het westen wordt bevestigd door opsluitingspercentages.

In de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk, Nederland en België zijn moslimpopulaties dramatisch oververtegenwoordigd in gevangenispopulaties (zie de grafiek rechts).

In Frankrijk en Spanje vertegenwoordigt de moslimbevolking 70% van de gevangenen, terwijl het respectievelijk ongeveer 8% en 4% van de landelijke bevolking vertegenwoordigt.

Het bovenstaande verklaart waarom algehele migratie de criminaliteit niet vergroot: EU-migranten vertonen een lage criminaliteit, wat compenseert voor niet-EU-migranten die een hoog criminaliteitscijfer vertonen.

Manslaugther in Germany (2014)
Doodslag in Duitsland (2014)
Ultra-nationalisten gebruiken dit soort gegevens die een hoge criminaliteit onder moslimpopulaties laten zien om te generaliseren en alle moslims te labelen als criminelen.

Dit is inderdaad een grove generalisatie. Laten we, om dit punt te verduidelijken, misdaadcijfers in meer detail bekijken. Duitsland biedt officiële cijfers over de criminaliteitscijfers per land van herkomst. Rechts staat de grafiek voor doodslag in 2014 (grafieken voor andere soorten misdaden lijken sterk op elkaar).

Net als in Denemarken, zijn de 10 landen met de hoogste doodslagcijfers in Duitsland moslim. Terwijl Duitse autochtonen een criminaliteitscijfer van 1,7/100.000 vertonen, vertonen Algerijnen een mate die 40x hoger is.

Laten we nu de cijfers vanuit een ander perspectief bekijken. Het percentage doodslag onder Algerijnen in Duitsland is 67/100.000. Dit betekent dat 0,067% van de Algerijnen in 2014 verdacht zijn geweest van doodslag door de Duitse autoriteiten.

Omgekeerd betekent dit dat 99,93% van de Algerijnen die in Duitsland wonen niet worden verdacht van doodslag.

Dus, afgezien van de hysteriserende extremistische ideologieën die willen dat we geloven dat alle migranten engelen of demonen zijn, is de waarheid meer genuanceerd en complex: de overgrote meerderheid van moslims is niet betrokken bij misdaden, hoewel de oververtegenwoordiging van moslims in misdaad in Europese landen echt is.

De Echte Oorzaak van Criminaliteit

Hoe kan deze oververtegenwoordiging worden verklaard? Liberalen bieden een economische verklaring. De redenering gaat als volgt: minderheden, waaronder moslims, zijn arm, en daarom plegen ze vaker misdaden.

De correlatie tussen criminaliteit en armoede is zeer goed vastgesteld. Correlatie is echter geen oorzaak, zoals aangetoond door sociologieprofessor van de Universiteit van Oxford, Patrick Sharkey:
De relatie tussen armoede en criminaliteit is complex. Er is substantieel bewijs dat armoede in verband wordt gebracht met criminele activiteiten, maar het is minder duidelijk dat deze relatie causaal is of dat hogere niveaus van armoede in een buurt, een stad of een natie noodzakelijkerwijs leiden tot hogere niveaus van criminaliteit.

Misschien is de meest krachtige illustratie van deze empirische realiteit afkomstig van de eenvoudige observatie van Lawrence Cohen en Marcus Felson enkele tientallen jaren geleden tijdens de introductie van hun 'routine-activiteitentheorie' van criminaliteit. In de jaren zestig, toen armoede en raciale ongelijkheid in Amerikaanse steden afnamen, nam de criminaliteit toe.

De ervaring tijdens de economische neergang van 2008-2012 biedt een meer recent voorbeeld. Ondanks de toename van de armoede en de aanhoudende werkloosheid in deze jaren is de criminaliteit niet opmerkelijk gestegen.

De implicatie is dat om de relatie tussen armoede en misdaad te begrijpen, het noodzakelijk is verder te gaan dan de veronderstelling dat meer arme mensen zich direct vertaalt in meer criminaliteit.
Aanvullende enquêtes in Griekenland, Rusland en Oekraïne bevestigen dat er geen consistent verband bestaat tussen economische status en crimineel gedrag.

Torched cars in France and the UK
In brand gestoken auto's in Frankrijk en het VK
Een concreet voorbeeld van crimineel gedrag is het in brand steken van auto's wat regelmatig in Frankrijk, het Verenigd Koninkrijk of Denemarken plaatsvindt.

Hoewel er geen officiële data op Europese schaal voorhanden zijn kunnen we middels landelijke cijfers schatten dat er ieder jaar in Europa ongeveer 100.000 voertuigen met opzet in brand worden gestoken.

Dergelijk crimineel gedrag is niet economisch gemotiveerd, er valt geen materieel voordeel te behalen bij het in brand zetten van een auto, maar dergelijke misdaden komen zeer vaak voor.

Door armoede de schuld te geven voor criminaliteit, wordt een kernaspect van de liberale ideologie zichtbaar. Het ziet mensen als 'homo economicus', een soort van robotachtige consumenten wiens levens volledig worden bepaald door economische factoren.

Dit is een puur materialistische kijk op de mens en het negeert alle niet-materiële factoren die een fundamentele rol spelen: gevoel van verbondenheid, betekenis, opleiding, vertrouwen, respect, nederigheid en verantwoordelijkheid.

Je hebt misschien de ironie van de postmodernisten gemist die beweren dat alles een sociale constructie is, maar als het gaat om migranten en criminaliteit, wordt het opeens een economische constructie.

2005 riots in Paris suburbs
Rellen in 2005 in de buitenwijken van Parijs
Hoewel Sharkey armoede uitsluit als een oorzaak van criminaliteit, benadrukt hij de primaire rol van gemeenschappen en hun invloed op individueel gedrag. Mensen zijn geen economische wezens maar sociale wezens.

Jason Nicholson liet zien hoe individuen gedrag leren van hun sociale omgeving: leeftijdsgenoten, familie, de media, etc. Zijn 'Sociale Structuur Sociaal Leren'-theorie is getest door middel van verschillende enquêtes en heeft positieve resultaten opgeleverd in de context van verkrachting, geweld, drankmisbruik en digitale piraterij.

Feit is dat sommige Europese districten enclaves zijn geworden, waar politie, brandweerlieden en artsen niet ingrijpen vanwege het geweld dat ze ondergaan. Veel scholen hebben ook hun missie opgegeven om een deel van de adolescenten in dergelijke gebieden te onderwijzen.

Het gezag van de staat - de rechtsstaat - is uit die plaatsen verdwenen en is vervangen door een nieuw soort staat met eigen regels en waarden.

Cover of the Hungarian document listing 900 no-go zones
Cover van het Hongaarse document met 900 no-go zones
De twee belangrijkste bronnen van autoriteit zijn de drugshandelnetwerken geworden die illegaal gedrag en gebrek aan respect voor de autoriteiten prediken, en de fundamentalistische moskeeën die de prevalentie van religieuze wetgeving boven nationaal recht en de prevalentie van de religieuze gemeenschap boven de landelijke gemeenschap prediken.

Volgens de Hongaarse regering zijn er bijna 1.000 no-go zones in Europa. Ze zijn van invloed op veel stedelijke gebieden en zijn met name geconcentreerd in 7 grote Europese steden: Parijs, Londen, Berlijn, Stockholm, Marseille, Kopenhagen en Brussel.

Een toevoeging aan de eerder genoemde invloed van fundamentalistische moskeeën en bendes zijn berichten die meedogenloos worden gedestilleerd door de media en de politici, die de neiging hebben om een cultuur van geweld in minderheidsgroepen (rapcultuur) en verdelingen (multiculturalisme) en haat tegen de blanke bevolking van Europese landen, die worden afgeschilderd als kolonialistische onderdrukkers, te verheerlijken.

In zo'n negatieve omgeving kunnen we begrijpen waarom zoveel jongeren criminaliteit omarmen. We moeten ons ook bewust zijn van het grote aantal migranten dat nog niet in deze val is gelopen.

Hysterisatie en Divisie

De liberalen hebben hun werk gedaan. Hun open grensbeleid, antichristelijke houding en multiculturele aanpak hebben een kritieke massa van niet-geassimileerde migranten gecreëerd en hebben vervolgens de weg geëffend voor de opkomst van twee krachten: (ultra)-nationalisme en fundamentalistische islam.

Main issues facing Britain (June 2016)
Belangrijkste problemen voor Groot-Brittannië (juni 2016)
Hoewel het liberalisme waarschijnlijk sterk vertegenwoordigd zal blijven in media en academische kringen, zal het waarschijnlijk geleidelijk aan verzwakt raken op het politieke toneel, zoals gesuggereerd door de overwinning van nationalisten in Hongarije, Tsjechië, Oostenrijk, Duitsland, Italië en zelfs het VK (de Brexit-stem is meestal gemotiveerd door anti-immigratie sentiment).

De opkomst van rechts in deze landen weerspiegelt de huidige situatie, maar om een idee te krijgen waar Europa heen gaat, is het leerzaam om te kijken naar wat voor soort individuen (vaak 'experts' genoemd) worden uitgenodigd om in de reguliere media te verschijnen.

De rol van de media en deze zelfbenoemde experts lijkt te zijn om de publieke opinie en stemmingen te testen en vorm te geven. In feite bereiden zij het Europa van morgen voor.

In deze rol zenden zij tal van debatten uit over (globaal genomen) drie belangrijke onderwerpen: islam, immigratie en criminaliteit. Meestal zijn de uitgenodigde 'experts' liberalen of ultra-nationalisten (geen nationalisten) of fundamentalistische moslims. Deze keuze op zichzelf onthult precies wat deze machtige krachten willen wat de burgerij gelooft en het suggereert een weloverwogen poging om het nationalisme te verschuiven naar ultra-nationalisme en de gematigde islam in de richting van de fundamentalistische islam.

Een debat over de islam gaat meestal gepaard met een atheïstische activist tegenover een voorstander van de radicale islam, zoals Tarik Ramadan (de praatpop van de door Qatar gefinancierde Moslimbroederschap, die - tot zijn opsluiting voor beschuldigingen van verkrachting - vaak te vinden was op Zwitserse, Franse en Engelse tv-toestellen). Dus de twee zwart-wit opties voor het type samenleving dat we kunnen hebben is duidelijk: je bent een voorstander van een kleurloze nihilist of een bebaarde islamist. Je komt terecht in de Sovjet-Unie of in Saoedi-Arabië.

Er is geen derde weg, geen gebalanceerde benadering, geen ruimte voor gematigde islam, geen ruimte voor gebalanceerde beheersing van seksualiteit, geen ruimte voor vreedzaam naast elkaar bestaande religies en democratieën. Het is het ene extreme of het andere, ondanks het feit dat beide zeer destructief zijn voor individuen en samenlevingen.

In dezelfde zin zal in een debat over immigratie typischerwijze een globalist tegen een ultra-nationalist uitkomen. De eerstgenoemden zullen het open grensbeleid en de deugden van diversiteit en multiculturalisme prijzen, terwijl de laatstgenoemden elke vorm van immigratie zullen demoniseren en elke vorm van religieuze of etnische pluraliteit afwijzen.

Nogmaals, er worden geen alternatieven geboden tussen deze twee uitersten. Geen ruimte voor gecontroleerde immigratie, voor culturele assimilatie die etnische verschillen overstijgt, voor mensen van verschillende afkomst die met respect voor elkaar samenwonen, zoals Europa dat al sinds de helft van de 19e eeuw doet.

Criminaliteit onder migranten wordt aangepakt met dezelfde extremistische benadering. Aan de ene kant heb je meestal een liberaal die ofwel misdaden van migranten ontkent of rechtvaardigt door oneerlijke armoede of zelfs wraak door decennia van kolonialisme. Aan de andere kant zal het een ultra-nationalist zijn, voor wie alle migranten criminelen zijn en alle criminelen migranten, en die concludeert dat migrantenpopulaties, vooral moslims, fundamenteel onverenigbaar zijn met westerse democratieën.

Nogmaals, er is geen plaats voor een evenwichtige benadering die de correlatie tussen immigratie en criminaliteit erkent, maar niet vergeet dat de meerderheid van de immigranten geen criminelen zijn.

Hoewel liberalisme, ultra-nationalisme en fundamentalisme misschien tegengestelde ideologieën lijken, lijken ze in essentie erg op elkaar. Het zijn extreme en verdelende ideologieën die elke nuance, elke individualiteit uitwissen.

The clash of civilization
De botsing der beschavingen
Mensen worden uitsluitend beoordeeld op basis van een aantal willekeurige factoren: geslacht, etniciteit, religie. Er ontstaat een al te vereenvoudigde moraliteit, waarbij de goedheid of de slechtheid van een persoon niet gebaseerd is op wie hij is, wat hij denkt en wat hij doet, maar op de kleur van zijn huid en de naam van zijn God.

Vanuit dit perspectief verdedigen liberalen, ultra-nationalisten en fundamentalisten dezelfde xenofobe ideologie. Liberalen demoniseren blanke bevolkingsgroepen omdat ze overheersing en onderdrukking vertegenwoordigen, de ultranationalisten demoniseren de migrantenpopulaties door elke afzonderlijke migrant af te schilderen als een criminele barbaar, terwijl de fundamentalist blanke bevolkingsgroepen demoniseert omdat ze decadente ongelovigen zijn.

Deze drie extremistische standpunten dienen hetzelfde doel: het verdelen van Europese samenlevingen. De 'botsing der beschavingen' wordt in Europa ontwikkeld en de slachtoffers van deze botsing zijn zowel de autochtone burgers als de immigranten. Terwijl ze elkaar vernietigen, zal niemand zich realiseren dat ze beiden poppen en ten offer gebrachte getroffenen zijn van een groots nihilistisch plan gericht op het uitroeien van Europa zoals het nu bestaat.

Conclusie

De botsing der beschavingen die jarenlang grondig in Europa is georkestreerd, is geen uitgemaakte zaak. Er kunnen verschillende eenvoudige maatregelen worden geïmplementeerd om dit te voorkomen: het stoppen van overzeese oorlogen, het controleren van de grenzen, het sluiten van fundamentalistische moskeeën, het verbieden van buitenlandse financiering van moskeeën, het ondersteunen en bevorderen van gematigde islamitische leiders, het opnieuw installeren van legitiem gezag in no-go zones, ontmanteling van bendes, zorgen dat gevangenissen geen plaatsen zijn van ongebreidelde radicalisering. Als deze maatregelen met succes worden uitgevoerd, zullen ze op hun beurt het probleem van ultra-nationalisme grotendeels oplossen, wat grotendeels een reactie is op extremistische liberale immigratie en een beleid van kortzichtige culturele diversiteit.

Maar die simpele maatregelen kunnen natuurlijk alleen worden uitgevoerd door gevestigde Europese politici en technocraten, die - als een groep - vastbesloten zijn om op te treden tegen de wil van de mensen die zij geacht worden te vertegenwoordigen, en Europa naar de rand van een burgeroorlog brengen.

Alles wat nodig is voor een burgeroorlog is om een land te verdelen in twee oorlogvoerende groepen, twee tegengestelde legers. Ultra-nationalisme en fundamentalistische islam zijn de voornaamste kandidaten. De twee beste tegengiffen tegen deze extremistische ideologieën zijn hun gematigde tegenhangers: nationalisme en gematigde islam.

Als een rechtstreeks gevolg zullen twee vragen de toekomst van Europa bepalen. Wat voor soort islam zal in Europa overheersen: gematigd of fundamentalistisch? Welk soort nationalisme zal zegevieren: gematigd of ultra-nationalistisch? Het antwoord op die vragen zal bepalen welk pad we betreden, dat van verzoening of verdeling.

Toch schuilt er gevaar in elke hoek bij een dergelijk streven. Als Europa een pad van verzoening probeert te volgen, zouden we enkele valse vlag-terreuraanslagen moeten verwachten die zullen worden toegeschreven aan moslims, en verdere bestraffende oorlogen tegen moslimlanden, om Europese samenlevingen voldoende te repolariseren, ultra-nationalistische en fundamentalistische gelederen te versterken en de psychopathische elites de gekoesterde 'botsing der beschavingen', waar ze blijkbaar al heel lang hard naar toe hebben gewerkt, te geven.