woman red lipstick
© Getty
Er is niets "exceptioneel" verkeerds aan Donald Trump. Hij vertegenwoordigt eerder "hoe het er normaal aan toegaat" voor het imperium.

Afgelopen weekeinde was ik zoals gewoonlijk een gastspreker op het How the Light Gets In-festival, wat normaal plaatsvindt in het dorp Hay-on-Wye op de Engels-Welsh grens, maar deze keer was de locatie in de liberale landen van Noord-Londen. Ik ben de excuus-"edele wilde" tijdens deze gelegenheid, de rouwdouwer onder de beter of duurder opgeleide experts, vrijwel exclusief verbonden met de neoliberale orthodoxie. Doorgaans ben ik edeler dan wild ondanks tegenstand - los van dit alles; waar anders kan ik een veganistische schnitzel als middagmaal verorberen - maar deze keer ontsnapte het wilde beest.

De motie hield in dat Trump als president een "misstap" weergeeft - een onderbreking van de "op regels gebaseerde" wereldorde. Diegene die dit onderschreef was Mary Ann Sieghart, de voorzitter, een pijnlijk liberale feminist, zelf een eersteklas intellectueel, een uitstekend schrijfster en denker, die lid is van de Raad voor de Programmering van Ofcom. Zodoende overweegt ze momenteel om mij van de televisie en radio af te halen.


[Zat net een panel voor op het #HTLGI-Festival waar @georgegalloway Donals Trumps beleid inzake Noord-Korea prees. Boeiend, hè?]

Diegene die de motie ook goedkeurde was nog zo'n hoofdpijn-gevende liberaal, mijn debatpartner, Mark Leonard, hoewel hij niet hetzelfde niveau heeft als de voorzitter (het zijn er altijd twee tegen een als ik erbij betrokken ben, met uitzondering van sommige jaren als het er drie tegen een zijn).

Op een gegeven moment (terwijl er tegen me gezegd werd dat ik zachter moest spreken als ik het over oorlogen heb waarbij tientallen miljoenen mensen omkwamen, verminkt raakten en hun levens verwoest zagen worden - welnu, we waren per slot van rekening in Hampstead, en de paarden angst aanjagen, dat doe je niet) beschuldigde de voorzitter mij ervan dat ik "vurig tegen de op regels gebaseerde orde" was. Feitelijk was ik vurig tegen het ontbreken van een op regels gebaseerde orde en nog erger de hypocriete schijn alsof er zo'n orde was, of was geweest totdat de vulgaire Trump op het toneel verscheen.

In feite is er niets exceptioneels aan Donald Trump behalve misschien dat hij tot nu toe veel minder mensen dan zijn voorgangers heeft omgebracht en bijzonder veel minder mensen dan zijn rivaal Hillary Clinton gedaan zou hebben. Ongetwijfeld zou de Hampstead-klasse desalniettemin de veganistische schnitzel uitgerold hebben.

Als ze uitgedaagd worden om "ons de te laste gelegde feiten" van deze liberale orde "te tonen" hebben zijn protagonisten geen andere keuze dan toe te geven dat er sprake was van "inbreuken" of nog erger, "fouten", gemaakt door de heersende orthodoxie. Maar hoeveel inbreuken of fouten vergt het om het bestaan van een voorgewende op regels gebaseerde orde? Hoeveel voordat het duidelijk wordt dat het een wrede fantasie is?

Laten we beginnen met dat geval dat ervoor zorgde dat ik mijn stem liet horen: Irak. Welke regels werden er gevolgd tijdens de invasie en bezetting van Irak? De VN-Veiligheidsraad weigerde in te stemmen met de invasie, dus deden George W. Bush en Tony Blair het toch. En kijk naar de consequenties die hier noch in Hampstead nauwelijks verduidelijkt hoeven te worden. Niet alleen werden de regels niet gevolgd, elke regel in het binnenlandse boek werd ook gebroken.

Inlichtingen werden verdraaid zodat ze niet meer herkenbaar waren, waarschuwingen door de veiligheidsdiensten werden veronachtzaamd, er werd gelogen tegen het parlement en het volk, de Verenigde Naties werden afgeluisterd, verboden wapens werden gebruikt, niet-oorlogszuchtige bondgenoten zoals Frankrijk werden net zo onbeschoft behandeld door de oorlogszuchtige machten als welke Trump-tweet dan ook.

Maar hoewel ze hun neuzen waarschijnlijk zouden ophalen voor Bush (hoewel, wacht maar), zou Tony Blair vorig weekeinde op het festival van ideeën met gemak ingepast zijn als ze hem hadden kunnen permitteren.

Welke regels werden gevolgd tijdens Obama's mislukte avontuur in Libië, dat veranderde van een disfunctionele staat in een non-staat met zwarte slaaf-markten en veelvoudige "regeringen" die doorlopend strijd voeren voor macht (en geld)?

Welke regels werden gevolgd - lang voor Trump - in de Golgotha van Syrië, de kruisiging van een gehele natie door een op grote schaal illegale interventie door die Europese en Amerikaanse bandieten in pak die het luidst spreken over een "op regels gebaseerde orde" terwijl ze geld, wapens en bliksempropaganda in de rugzakken van de keeldoorsnijdende massamoordenaars van IS, Al Qaida en de daarbij aangesloten hoofdafhakkers schepten, dit alles zonder een spoor van rechtsgeldige sanctionering.

Volgens welke regels verwoestten dezelfde barbaren - niets nobels aan hen, we hebben het hier over Bill Clinton (alhoewel hij het geweldig zou doen op het festival) - Joegoslavië?

Dit waren geen van alle "misstappen", allemaal waren zij een continuüm van "het gelijk van de macht" van de imperiale krachten. Van Vietnam tot Cambodja, Laos, Indonesië, Chili, Centraal-Amerika, Iran en Suez in de jaren 50. Van Patrice Lumumba tot Salvador Allende helemaal tot aan diegenen die nu de klappen moeten opvangen; het VK en de VS zijn schurkenstaten, internationale criminelen die de regels aan hun laars lappen.

De realiteit is verfoeilijk, en wordt niet mooier door het aanbrengen van liberale lipstick en de industrie van denktankers die tijdens het festival-seizoen over het toneel lopen alsof ze modellen zijn. En ik zal dit blijven zeggen, soms luidkeels, hetzij op televisie, de radio, op festivals of niet. Zolang Gods adem mij bezielt.
Over de auteur

George Galloway was bijna 30 jaar lid van het Britse parlement. Hij presenteert televisie- en radioshows (waaronder op RT).
Hij is een filmmaker, schrijver en gerenommeerd spreker. Volg George Galloway op Patreon.com.