De cruciale vraag die we ons moeten stellen is of we, zoals velen, kunnen veronderstellen dat dit allemaal deel uitmaakt van de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde, vandaag omgedoopt tot klimaatverandering, of dat het kan worden veroorzaakt door iets heel anders: de periodieke cycli van zonneactiviteit die in de afgelopen maanden zijn ingevoerd wat astro-wetenschappers een Zonneminimum noemen. Als het aan het laatste te wijten is, geven we enorme bedragen uit om een verkeerd probleem aan te pakken - in feite biljoenen dollars.
Tot in afgelopen juli leden grote delen van India aan droogte. De reservoirs in Chennai daalden de afgelopen twee jaar tot 0,2% van de capaciteit, omdat een hittegolf 99% minder water zag dan een jaar geleden. Acute watertekorten hebben duizenden gedwongen hun dorpen te ontvluchten. Duizenden inwoners werden gedwongen hun dorpen te ontvluchten. Hoewel begin augustus bovengemiddelde moessonregens de situatie in sommige delen hebben verlicht, is de regenval tot nu toe verre van voldoende om lege reservoirs in heel India aan te vullen.
In het noorden van China in de provincie Hebei heeft ernstige droogte ongeveer 800.000 hectare gewassen getroffen, met regenval dat ongeveer 55% lager is dan normaal. Dat volgt op de verwoesting van de Chinese varkenspopulatie waaronder de verspreiding van de dodelijke Afrikaanse varkenspest en de gewassen in het hele land worden vernietigd door een plaag legerrupsen die bestand is tegen de meeste onkruidverdelgers.
Tegelijkertijd hebben recordregens de landbouw in belangrijke landbouwgebieden verwoest. Volgens de National Farmers 'Union heeft de buitensporige regenval de tarweoogst tot stilstand gebracht. In het Middenwesten van de VS hebben recordsneeuwval in de winter, in combinatie met recordregen dit voorjaar, de aanplant van maïs en sojabonen ernstig vertraagd. De twaalf maanden tot en met juli zijn de natste die zijn geregistreerd in de Middenwesten-graangordel, waardoor miljoenen hectaren niet geplant zijn.
In Afrika ervaart Zambia de ergste droogte sinds 1981 en er is melding gemaakt van ernstige droogte in andere Afrikaanse landen.
Zonneminimum...
De gebeurtenissen zijn gedramatiseerd door verschillende belangenorganisaties en politieke partijen als bewijs dat de door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde - uitstoot van CO2 door de industrie, kolencentrales, auto's en dergelijke - de oorzaak is. We worden overspoeld met voorstellen voor nieuwe belastingen oplopende tot honderden miljarden dollars, vooral in de Europese Unie - belastingen waarvan we horen dat ze nodig zijn om dit probleem op te lossen. Maar wat als we ons richten op de verkeerde oorzaak-gevolg relatie?
Recent onderzoek suggereert dat we te beperkt zijn geweest in onze wetenschap en negeren wat waarschijnlijk orden van grootte zijn die een grotere invloed hebben op het wereldwijde weer en de verschuivingen daarvan dan door de mens veroorzaakte emissies. Wat relevant is voor deze discussie is het feit dat geen enkel lineair klimaatmodel dat wordt gebruikt door het IPCC van de VN of een van de honderden klimaatdenktanks over de hele wereld in staat is om te modelleren een klimaatmodel op te stellen wat verreweg de grootste factor is die ons weer beïnvloedt, de " humeurige "zon.
Wat astrofysici hebben gedocumenteerd, is dat onze zon - verreweg de grootste factor voor of we hitte- of koudeperioden, El Nino Pacifische gebeurtenissen, of ernstige vulkanische of aardbevingsactiviteit ondervinden, zoals in de afgelopen maanden - een complexe cyclische reeks van intense activiteit gevolgd door afnemende activiteit, activiteit die algemeen bekend staat als zonnevlekken of zonne-uitbarstingen, ofwel enorme elektromagnetische gebeurtenissen.
Typisch komen de zonne-uitbarstingen voor in ongeveer 11-jarige cycli van pieken en dalen. Deze cycli overlappen langere cycli en hebben betrekking op de zeer complexe beweging van ons zonnestelsel in het universum. Momenteel ondervinden we sinds 2018 een periode van aanzienlijke achteruitgang van de zonneactiviteit, een Zonneminimum. De laatste keer was in 2008-2009. Er is overtuigend bewijs dat dit minimum een 'Grand Solar Minimum' zal zijn, veel langer dan enig andere in de afgelopen decennia. Wat zijn waarneembare effecten van dergelijke minimale cyclische Zonneminimum-periodes?
Kosmische Stralen en Wolken
Volgens astrofysici, wanneer het magnetische veld van de zon zwakker wordt, neemt de buitendruk van de zonnewind af. Hierdoor kunnen meer kosmische stralen de atmosfeer van onze planeet binnendringen. Op hun beurt creëren de kosmische stralen die de atmosfeer van de aarde raken aerosolen die op hun beurt wolken zaaien. Volgens dr. Roy Spencer: "Wolken zijn het zonnescherm van de aarde, en als de bewolking om welke reden dan ook verandert, heb je opwarming van de aarde of afkoeling."
De 'National Oceanic and Atmospheric Administration' (NOAA) van de Amerikaanse regering zegt:
Al het weer op aarde, vanaf het oppervlak van de planeet in de ruimte, begint met de zon. Ruimteweer en het aardeweer (het weer dat we aan de oppervlakte voelen) worden beïnvloed door de kleine veranderingen die de zon ondergaat tijdens de zonnecyclus. De belangrijkste invloed die de zon op aarde heeft, is de helderheid of straling van de zon zelf. "Wat zijn de effecten van zwakkere zonneactiviteit, een meer sluimerende cyclus, zoals we nu doormaken dat minder zonne-energie of straling de aarde bereikt? Naast een verhoogde wolkendekking wereldwijd, worden de vitale jetstromen zwakker en neemt de vulkanische activiteit toe, samen met aardbevingen, in combinatie met grillig onvoorspelbaar weer. De magnetosfeer van de aarde, die normaal gesproken de jetstream op zijn plaats raakt, verzwakt en dat zorgt er op zijn beurt voor dat de stabiele jetstream naar het zuiden verschuift zoals in januari 2019 in Noord-Amerika, recordkou en sneeuw in het Middenwesten van de VS veroorzakend. In sommige regio's zal er aanzienlijk meer droogte zijn, terwijl in andere regio's er aanzienlijke overstromingen plaatsvinden, met als mogelijk resultaat grote effecten op de wereldvoedselproductie. De zwakkere zonneactiviteit, ook bekend als Zonneminimum, correleert ook met een wereldwijde afkoelingstrend. Dit is gedocumenteerd en gaat eeuwen terug en langer.
De huidige zonnecyclus, door NASA de nummer 24-cyclus genoemd, bereikte een piek in begin 2014 voordat de meetbare daling van de jaarlijkse zonnevlekactiviteit begon. Het minimum zal naar verwachting in 2020 plaatsvinden. Het zou jaren kunnen duren. Sommigen voorspellen een nieuwe 'mini-ijstijd'.
Het onderwerp is complex en vrijwel niet nader onderzocht omdat we ons in plaats daarvan vrijwel uitsluitend richten op door de mens gemaakte veranderingen of mogelijke veranderingen in ons weer met simplistische computermodellen. Als de komende winter op het noordelijk halfrond zoiets is als de vorige, zou dit ons ertoe moeten brengen deze zonnecomponent van ons klimaat serieus te nemen. Door te weigeren daadkrachtig nieuw onderzoek te promoten, lopen we een reëel risico om de komende jaren onvoorbereid te zijn op dramatische mislukte oogsten wereldwijd, op een moment dat de meeste OESO-regeringen hebben besloten om de openbare graanreserves in noodsituaties te elimineren en onze voedselvoorziening is georganiseerd op een net-op-tijd systeem. Wetenschap gaat niet over 'consensus', maar eerder over het ontdekken van de waarheid, hoe controversieel ook.
Het originele artikel kunt u hier vinden: https://journal-neo.org/2019/08/26/world-extreme-weather-is-it-man-or-something-else/
Over de auteur
F. William Engdahl is strategisch risico-adviseur en docent, hij heeft een graad in politicologie behaald aan Princeton University en is een best verkopende auteur op het gebied van olie en geopolitiek, exclusief voor het online tijdschrift New Eastern Outlook.
Commentaar: Het is een beetje ingewikkelder dan alleen 'in welke stemming' de zon is (iets onbekends daarbuiten brengt hem in beweging!), Maar het is zeker 'in de marge' om de huidige uitersten te kaderen die mensen nu ondervinden in de context van natuurlijke krachten die verschillende orden van grootte krachtiger zijn dan menselijke activiteit.
De hele breedte van de focus op de mens die dit direct veroorzaakt - van de media-mirage van 'consensus'-wetenschap die beweert dat 'we precies' weten wat er gebeurt en dus precies wat eraan te doen', tot bespottelijke straatprotesten waarin mensen van hun overheid eisen' wat volgens de media eraan moet worden gedaan '- komt neer op één grote wereldwijde sessie van 'schreeuwen naar de hemel'.
Dit is veel groter dan wij.
Voor meer informatie, zie het volgende: