Kerry Fukushima
© amazonaws.com/Unknown/KJNRamp met de reactor in Fukushima, Japan - Speciaal gezant van de President voor klimaatverandering John Kerry
Ons hele leven al worden we dagelijks herinnerd aan de litanie van crises welke immer sluimeren; de eindeloze dreiging voor het bestaan, het naderende onheil, de dreigende rampen en de bedreigingen voor het leven en dan weten we, dat we op de Dag van de Aarde het paniekzaaiende gewauwel van het establishment en hun spreekbuizen in de media kunnen verwachten, die hun inspanningen opvoeren om ons de stuipen op het lijf te jagen. Het is een belangrijke datum op de kalender van de paniekzaaiers en ze verspillen geen seconde.

Of het nu gaat om de dreiging van terrorisme, de dodelijke virusuitbraak, de inkomende asteroïden, de nucleaire apocalyps, het uitsterven van de bijen of de racistische White Supremacists, ons wordt voorgehouden dat er altijd wel een reden is om bang te zijn en dus een reden om meer geld in de zakken van de parasieten te stoppen, meer controle in handen van de roofzuchtigen. Vandaar dat niemand verbaasd had moeten zijn toen de aristocraten op de Dag van de Aarde van stal werden gehaald om met hun vingertjes te wijzen en ons eens ernstig toe te spreken, de massa's er nog eens aan te herinneren wat een overlast zij als soort vormen en de onnoemelijke schade te veroordelen die zij aan het milieu blijven toebrengen. De wereld wordt geconfronteerd met een onmiddellijke catastrofe, zo vertellen ze ons, en het is allemaal onze schuld.

Onze manier van leven, zo wordt ons verteld, is er door de generaties heen een van egoïsme en gulzigheid geweest en als gevolg daarvan zijn wij verantwoordelijk voor de verwoesting. Het is nu aan ons om het te herstellen. Het goede nieuws is natuurlijk dat het nog niet te laat is. Gelukkig kunnen we de strijd tegen klimaatverandering aangaan op dezelfde manier als we het afgelopen jaar de strijd tegen de pandemie zijn aangegaan - door onze vrijheden op te geven en alles op te offeren wat ons dierbaar is. Dit lijkt de pasklare oplossing te zijn voor elk belangrijk wereldprobleem.

Zolang we de machthebbers maar blindelings vertrouwen en doen wat ons gezegd wordt, slepen we ons er wel doorheen. We zitten zogezegd allemaal in hetzelfde schuitje - en dat geldt zelfs voor de in limousines rijdende, in privé-jets vliegende, Tsaar van het Klimaat John Kerry, die ons op de Dag van de Aarde allemaal opriep om meer druk uit te oefenen op onze regeringen met betrekking tot klimaatverandering en meldde dat we ook nog agressiever de CO2-uitstoot moeten terugdringen.

Opmerkelijk om zoiets te horen als we in beschouwing nemen dat deze meneer zo'n 24 uur eerder geen snars om het milieu leek te geven.

Wanneer er een echte crisis dreigt die grote milieuschade zal veroorzaken en het leven van miljoenen, wellicht miljarden mensen in gevaar brengt, is John Kerry kennelijk apathisch - hij wimpelt dat dan terloops af en zegt dat hij er niet bij betrokken wil raken. Als het tijd is om het motto 'de wereld vergaat over 12 jaar, dus geef ons meer macht' te gebruiken, dan is meneer Kerry altijd als eerste van de partij. Maar als de regering van een land besluit om miljoenen tonnen kankerverwekkend radioactief materiaal in de oceaan te dumpen - nou, dan gaat het hem eigenlijk niet aan. Hij houdt er niet van zijn neus te steken in andermans zaken.

Ik heb het hier natuurlijk over Japan en de plannen van hun verkozen leiders om meer dan 1,2 miljoen ton radioactief afvalwater in de Stille Oceaan te dumpen. Dit plan, dat grote verontwaardiging teweegbracht, is door vele milieugroeperingen over de hele wereld veroordeeld en leidde tot demonstraties. Het lozen van verontreinigende stoffen in de oceaan is onverantwoord, gevaarlijk en schadelijk voor tal van partijen, waaronder niet in de laatste plaats de plaatselijke visserij-industrie. Desondanks houdt de Japanse regering vol dat dit de enige optie is die voor haar openstaat en zij houdt vast aan haar plannen. Dit, ondanks de wetenschap dat het afvalwater tritium bevat, ook bekend als waterstof-3, dat rechtstreeks in verband is gebracht met kanker bij de mens.

Het zal geen verbazing wekken dat veel internationale diplomaten kritiek hebben geuit op Japan. De Zuid-Koreaanse regering heeft zich al luidkeels verzet tegen de geplande stortplaats in Fukushima terwijl China de voorgestelde daad bestempelde als misdadig. Haar woordvoerder van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, Wang Wenbin, nam geen blad voor de mond toen hij over dit onderwerp sprak. Hij verklaarde:
"Ondanks de twijfels en het verzet van de internationale gemeenschap en in strijd met haar eigen internationale verantwoordelijkheden, probeert Japan het nucleaire rioolwater te lozen en het risico van de veiligheid van milieu en gezondheid over de hele wereld uit te spreiden. Dit soort gedrag is ondoorzichtig, onwetenschappelijk, illegaal, onverantwoordelijk en immoreel, hetgeen een groot onrecht vormt voor de wereld."
Er is geëist dat de Japanse leiders verdere besprekingen voeren met hun naaste buren en zij hebben het advies gekregen dat transparantie van het grootste belang is. Ook is voorgesteld dat deze besprekingen worden gehouden in het kader van de Verenigde Naties en de Internationale Organisatie voor Atoomenergie (IAEA). Japan is van plan het kankerverwekkende water in de komende twee jaar in de oceaan te lozen, hetgeen de vrees voor een massale verstoring van het milieu en een enorme bedreiging van de volksgezondheid aanwakkert. Men zou dus verwachten dat de Verenigde Staten, met name hun speciale presidentiële gezant voor het klimaat, John Kerry, dezelfde afschuw zou uiten als de woordvoerders van landen als China en Zuid-Korea hebben gedaan. Maar toen Kerry hiernaar gevraagd werd, zei hij simpelweg:
"We denken niet dat het gepast is voor de Verenigde Staten om in een proces in te grijpen dat al gaande is."
Ironisch genoeg is het door de decennia heen uitvoerig gedocumenteerd dat de Verenigde Staten de gewoonte heeft in te grijpen waar dat niet zou moeten. Om dit te bevestigen, hoeft u alleen maar te praten met de mensen in Irak, Afghanistan, Libië, Syrië, Venezuela, Wit-Rusland of Iran. Of maak een wandeling door de geschiedenis en onderzoek de CIA en haar betrokkenheid bij de verkiezingen van 1990 in Nicaragua of de verkiezingen van 2000 in Servië, om maar een paar gevallen van Amerikaanse interventie te noemen.

In feite deinst Kerry er zelf niet voor terug om in te grijpen waar dat niet zou moeten. Dit is de meneer die in 1985 naar Nicaragua vloog om het Sandinistische regime te ontmoeten voor onderhandelingen, een daad die lijnrecht inging tegen het buitenlands beleid van Ronald Reagan. En recentelijk heeft hij de Logan Act van 1799 geschonden bij zijn pogingen steun te krijgen voor de Iraanse nucleaire deal, in strijd met de inspanningen van de zittende president Donald Trump. Dus wees gerust, Kerry zal op elk moment 'ingrijpen. Hij heeft in het verleden al vaak bewezen dat hij een reguliere bemoeial is. Dus waarom zal hij niet 'ingrijpen', zoals zijn goed recht zou zijn in de positie die hij nu bekleedt, in dit specifieke geval dat wel degelijk een reële bedreiging vormt; veel groter dan, laten we zeggen, de bedreiging van scheten latende koeien, waarbij de klimaatbeweging welke hij vertegenwoordigt in het verleden een actief belang had?

Dat komt omdat John Kerry zwemt in een vervuilde oceaan van schijnheiligheid. En daar is de laatste tijd inderdaad een zondvloed van geweest.

Kerry's passiviteit ten aanzien van de afvalwaterlozing in Fukushima is net zo opmerkelijk als zijn stilzwijgen over het lozen van 286.000 kilo giftig nitraat in 2019 in de oceaan in Hawaï, met dank aan het Amerikaanse leger. Waar waren de klimaatactivisten toen? Waar was de reguliere media? Waar was John Kerry? Als het om de Amerikaanse regering en Big Business gaat, horen we er niets over. Als u of ik tegen de dictaten van de anti-CO2 religie ingaan, is er eindeloze schaamte en veroordeling. Het wijzen met de vinger, waarbij de heersende klasse de schuld bij het publiek legt, is alomtegenwoordig, maar als het gaat om de machthebbers en hun sponsors horen we geen kik, want dan wordt het in de doofpot gestopt en genegeerd.

Neem de mondkapjesmandaten van 2020 als een ander voorbeeld in deze. Degenen die al tientallen jaren zeuren over plastic voor eenmalig gebruik eisen nu plotseling, dat elke levende persoon op aarde altijd een mondkapje bij zich heeft en bekritiseren (of rapporteren aan de autoriteiten) degenen die dat niet doen. En natuurlijk wordt er met geen woord gerept over de naar schatting 1,5 miljard wegwerpmondkapjes die dit jaar in de oceaan zullen belanden. Hoe snel laten de 'red de planeet'-fanatici hun agenda varen voor een agenda die belangrijker is voor de globalistische machthebbers.

Met betrekking tot landbouw zien we meer van de klimaatschijnheiligheid. Het is algemeen bekend, en door veel boeren en deskundigen op het gebied van voedselproductie beaamd, dat kleine boerderijen in staat zijn duurzaam, lokaal, biologisch voedsel te produceren dat het publiek kan voeden zonder de negatieve gevolgen voor het milieu, zoals vervuiling van rivieren, schade aan koraalriffen en aantasting van regenwouden, welke worden veroorzaakt door grootschalige, industriële landbouw. Er wordt ook aangenomen dat er veel meer koolstofemissies vrijkomen bij deze laatste vorm van landbouw. Dus alleen al om die reden (koolstofemissies zijn natuurlijk een gruwel voor de klimaatbeweging) zou men toch denken, dat de klimaatcultus zou staan te springen bij de idee van kleinschalige, regeneratieve landbouw? In plaats daarvan gaan ze mee met de ideologieën van miljardairs als Bill Gates en Klaus Schwab, die ons met glyfosaat beladen troep willen laten eten, zoals Impossible Burgers en die het gebruik van pesticiden, kunstmest en genetisch gemanipuleerde organismen stimuleren. Dit ondanks het toenemende bewijs van de schade welke deze aanrichten aan zowel de gezondheid van het milieu als de mensen. John Kerry zelf heeft gepleit voor het gebruik van dergelijke technieken, hij heeft zich sterk gemaakt voor de ontwikkeling van biotechnologie en aangedrongen op het creëren van "slimme gewassen". Als dat meer geld en meer controle betekent, hebben Kerry cum suis geen bezwaren.

Schwab en Gates zijn niet de enige miljardairs die een vrijbrief krijgen. Elon Musk dreigt niet alleen de nachtelijke hemel voorgoed te bederven met zijn Starlink en Space X ondernemingen, hij is ook van plan gigantische hoeveelheden grondstoffen en energie te gebruiken om dat voor elkaar te krijgen. Daar komt nog bij dat, mocht slechts 5% van de satellieten die hij de ruimte in lanceert op enig moment defect raken, hij een enorme hoeveelheid afval in de baan van de aarde zal hebben gecreëerd, welke nog eeuwenlang aanwezig zal zijn. De straling die vervolgens door Musks 5G radiofrequentie-emissies zal worden uitgezonden, zal naar verwachting milieuvervuiling op de planeet veroorzaken en ernstige gevolgen hebben voor planten en vogels. Desondanks wordt Musk, in plaats van op zijn roekeloosheid te worden aangesproken, volledig gesteund door de Amerikaanse regering - met name door het Pentagon, dat zijn technologie ziet als een aanvulling op zijn alziend oog.

Dus in plaats van degenen die werkelijk een bedreiging vormen voor het voortbestaan van de planeet onder de loep te nemen, zijn het u en ik die het moeten ontgelden, terwijl wereldleiders ons berispen - ons het jak uitschrobben voor trivialiteiten, zoals het af en toe genieten van een malse biefstuk. Zelfs dit kleine pleziertje is al te veel voor sommige mensen, zoals de Britse premier Boris Johnson, die ooit beweerde dat vlees op rantsoen zou moeten worden gesteld. Zijn peervormig vadsige lijf bewijst dat hij niet in praktijk brengt wat hij predikt en geeft ons des te meer reden te geloven dat de enige crisis die er is, er een van schijnheiligheid is.

Als er inderdaad een klimaatcrisis zou zijn, zouden Musk, Gates, Schwab en anderen natuurlijk als eersten op de lijst staan voor een uitbrander. Het zou niet aan u en mij worden overgelaten om het beetje plezier op te offeren dat de psychopaten ons hebben nagelaten in onze post-2020 dystopie. In plaats daarvan zouden de machthebbers-die-geen-macht-zouden-moeten-hebben een einde moeten maken aan de gevaarlijke tactieken van hun technocratische handlangers. Een goede plaats om hiermee aan te vangen zou Japan zijn en het initiatief dat zou zijn genomen door John Kerry om ervoor te zorgen dat het lozen van het radioactieve materiaal in de oceaan wordt voorkomen.

Maar dit alles zou zinvol zijn als er inderdaad een echte klimaatcatastrofe in het verschiet lag en als er bij mensen als John Kerry en Boris Johnson een oprecht verlangen bestond om een betere, veiligere en schonere wereld te creëren.

Daar is geen sprake van.

In mijn boek, De The COVID-19 Illusion; A Cacophony of Lies, leg ik uit hoe de cabal van machthebbers leugens en propaganda gebruikt om controle te krijgen en haar agenda's te bevorderen, zoals ze doet met zowel de illusoire pandemie als het verzonnen klimaatveranderingsverhaal. Wat we in feite beleven is de implementatie van op angst gebaseerde retoriek en hypnose door de reguliere media. De manipulatie van de bevolkingen wordt uitgevoerd zodat wijzelf stap voor stap onze eigen slavernij tegemoet marcheren.

Of in de woorden van de Vrijmetselaars Club van Rome, het is weer een stap in de richting van 'Het Herschikken van de Internationale Orde'. De voortzetting van De Eerste Wereldwijde Revolutie heeft hun 'zoektocht naar een nieuwe vijand om ons te verenigen' tot een succes gemaakt en zij hebben ontdekt dat 'vervuiling, de dreiging van opwarming van de aarde, watertekorten, hongersnood en dergelijke in het plaatje zouden passen'.

Uiteindelijk, als we voorbij alle hypocrisie kijken, zult u snel ontdekken dat, om met hun eigen woorden te spreken, 'de echte vijand dan de mensheid zelf is'.

Zie: https://waketfupweekly.substack.com/p/a-crisis-of-hypocrisy