Duurzame Ontwikkelingsdoelstelling 11 (b) van VN Agenda 2030 stelt:
Tegen 2020 het aantal steden en menselijke nederzettingen aanzienlijk verhogen die geïntegreerde beleidslijnen en plannen goedkeuren en implementeren.. adaptatie aan klimaatverandering, weerbaarheid tegen rampen, en in overeenstemming met het kader van Sendai voor rampenrisicovermindering 2015-2030 een holistisch ramprisicobeheer ontwikkelen en implementeren op alle niveaus.Het Kader van Sendai voor rampenrisicovermindering, dat in 2015 werd opgesteld, stelt:
De herstel-, rehabilitatie- en wederopbouwfase, die voorafgaand aan een ramp moet worden voorbereid, is een uitgelezen kans om Beter Terug te Bouwen.Met de opkomst in 2020 van de vermeende wereldwijde pandemie, voerden menselijke nederzettingen wel degelijk plannen uit. De inspanningen van onze leiders om beter terug te bouwen stroken volledig met Agenda 2030 en zijn gericht op een herstel dat lang voordat iemand zelfs maar van SARS-CoV-2 had gehoord lijkt te zijn voorbereid.
Een Toekomstvisie
De World Business Council for Sustainable Development (WBCSD) publiceerde in 2010 haar Vision 2050 document. Het doel is om de wereldeconomie te transformeren om de Duurzame Ontwikkelingsdoelen (SDG's) te halen en hiervoor is volgens hen een traject nodig. Dit zou "fundamentele veranderingen vereisen in bestuursstructuren, economische kaders, het bedrijfsleven en het menselijk gedrag". Zij voorzagen twee verschillende perioden van transformatie.
De WBCSD is een organisatie bestaande uit 200 CEO's van enkele van 's werelds grootste internationale ondernemingen. Het fungeert als een spil voor meer dan 60 nationale en regionale bedrijfsraden en partnerorganisaties, waaronder de Verenigde Naties, de Europese Commissie, het Wereld Economisch Forum (WEF), de Wereldbank, de Wereldgezondheidsorganisatie, het Wereld Natuur Fonds, de Bill and Melinda Gates Foundation, de Ford Foundation en BlackRock.
De WBCSD noemde het decennium tussen 2010 en 2020 de Turbulente Tienerjaren. Dit zou de tijd zijn om de mechanismen op te bouwen die het mogelijk zouden maken de fundamentele veranderingen tot stand te brengen. De Transformatie Tijd zou in 2020 een aanvang nemen, zodra de fundamentele veranderingen "geleid zouden hebben tot meer consistente kennis, gedrag en oplossingen."
De WBCSD stelde in zijn conclusie voor hoe het proces van de overgang van de Turbulente Tienerjaren naar de Transformatie Tijd zou kunnen verlopen:
Crisis. Kansen. Een zakelijk cliché, maar er schuilt wel waarheid in.Terwijl 2020 voor velen van ons een rampjaar was, behoorde de WBCSD tot de centrale planners van de wereldeconomie van het nieuwe normaal voor wie de wereldwijde pandemie niet op een beter tijdstip had kunnen komen. Het was een opmerkelijk toeval dat het juiste crisismoment zich precies volgens schema voordeed. In 2020 paste het zijn Vision 2050 aan. Er werd erkend dat de tijd voor transformatie was aangebroken en gesteld werd, dat:
Ondanks de enorme menselijke en financiële kosten heeft de COVID-19-pandemie een kans gecreëerd om veranderingen te stimuleren en te versnellen op een volledig ander tempo dan we voorheen voor mogelijk hadden gehouden.Hoewel het zich precies deze mogelijkheid had voorgesteld. Het WEF, partner van het WBSCD, telde ook zijn zegeningen. De vermeende wereldwijde Covid-19 pandemie bood een kans om aanzienlijke sociale, economische en politieke veranderingen door te voeren waarop het reeds lange tijd hoopte:
De Covid-19 crisis en de politieke, economische en sociale verstoringen die deze veroorzaakte, verandert op fundamentele wijze de traditionele context voor besluitvorming ... Nu we een unieke kans krijgen om het herstel vorm te geven, zal dit initiatief ... iedereen informeren die de toekomstige stand van de mondiale betrekkingen, de richting van de nationale economieën, de prioriteiten van de samenlevingen, de aard van de bedrijfsmodellen en het beheer van een mondiaal gemeengoed bepaalt.In zijn brief van 2021 aan de CEO's sprak Larry Fink, voorzitter van BlackRock, ook zijn dankbaarheid uit voor het geluk van BlackRock en ging hij nader in op de ongekende kans die Covid-19 biedt:
De pandemie heeft ons voor een zodanige existentiële crisis gesteld... dat ze ons ertoe heeft aangezet om de wereldwijde dreiging van de klimaatverandering krachtiger aan te pakken. De markten begonnen het klimaatrisico in de waarde van de effecten te verrekenen... toen greep de pandemie om zich heen... en de herverdeling van kapitaal versnelde op een nog hoger tempo. Ik geloof dat dit het begin is van een lange, maar rap versnellende transitie - een transitie die zich over vele jaren zal ontvouwen en de prijzen van allerlei soorten activa zal hervormen ... de klimaatovergang biedt een historische investeringsmogelijkheid.De opmerkingen van Fink schetsen hoe het Beter Terugbouwen in het kader van de Grote Reset bedoeld is te werken. Sommige mensen lijken te denken dat duurzame ontwikkeling iets te maken heeft met milieuactivisme, het redden van de planeet of een andere vage "groene agenda." Helaas, ze zitten er ver naast.
Zakelijk Kleefmiddel
Duurzame ontwikkeling betekent stakeholder kapitalisme als het zakelijke kleefmiddel dat een wereldwijd netwerk van publiek-private samenwerkingsverbanden bijeenhoudt, die collectief het leiderschap van mondiaal bestuur op zich nemen. Onder hun beheer wordt het internationale monetaire en financiële systeem (IMFS) hervormd. Het stakeholder samenwerkingsnetwerk is druk met de kapitalisatie van een CO2-obligatiemarkt ter waarde van 120 biljoen dollar als grondslag van het nieuwe IMFS.
Milieuactivisten zoals Greta Thunberg en Extinction Rebellion denken misschien dat zij zich in de voorhoede bevinden van een wereldwijde milieustrijd tegen klimaatverandering en de grote vervuilers die deze hebben veroorzaakt. In werkelijkheid fungeren zij, of ze daar nu wel of niet van op de hoogte zijn, als boegbeelden voor de public relations afdeling van de grote vervuilers.
Dezelfde verfoeide mondiale ondernemingen zijn belangrijke leden van een mondiaal publiek-privaat samenwerkingsverband, dat de list van klimaatverandering gebruikt om het nieuwe IMFS op te richten, die hun wereldwijde economische macht zal consolideren en daarmee hun wereldwijde autoriteit.
Niet alleen veroorzaakte de beweerde wereldwijde pandemie precies op het juiste moment de juiste crisis, maar door een ander uitermate opmerkelijk toeval maakte het ons vertrouwd met de gedragsveranderingen die nodig zijn om in ons nieuwe, duurzame IMFS te leven. Minder reizen, beperkte toegang tot hulpbronnen, weinig werkgelegenheid, bezuinigingen, afhankelijkheid van financiële steun van de overheid en nieuwe vormen van valuta gebaseerd op duurzame maatstaven van belanghebbenden, maken alle deel uit van onze geplande netto-nul toekomst.
Partner van het WEF Deutsche Bank behoort zeker tot de mondiale ondernemingen die zich hiervan bewust zijn. Deze Bank publiceerde in november 2020 een artikel waarin senior analist Eric Heymann uiteenzette wat een CO2-neutrale economie voorspelt:
De impact van het huidige klimaatbeleid op het dagelijks leven van de mensen is nog vrij abstract. Klimaatbeleid komt tot uiting in de vorm van hogere belastingen en heffingen op energie. Als we echt klimaatneutraal willen worden, moeten we ons gedrag op al deze terreinen van ons bestaan veranderen. Een grote omslag in het klimaatbeleid zal zeker verliezers opleveren, zowel bij huishoudens als bij bedrijven. Daarnaast zullen welvaart en werkgelegenheid er waarschijnlijk sterk onder lijden. Er zijn nog geen adequate kosteneffectieve technologieën waarmee we onze levensstandaard op een CO2-neutrale manier kunnen handhaven. Dat betekent dat de CO2-prijzen aanzienlijk zullen moeten stijgen om mensen ertoe aan te zetten hun gedrag te veranderen. Een andere (of wellicht aanvullende) optie is de wettelijke regelgeving aanzienlijk aan te scherpen. In hoeverre zouden we bereid zijn een soort ecodictatuur (in de vorm van wettelijke regelgeving) te accepteren om naar klimaatneutraliteit toe te werken?Dit is in overeenstemming met de opmerkingen van zowel de voormalige als de huidige gouverneurs van de Bank of England. Vóór zijn vertrek als gouverneur van de Bank of England waarschuwde Mark Carney, dat bedrijven die niet aan de SDG-regelgevingseisen kunnen voldoen "zonder meer failliet zullen gaan". Met andere woorden, kredietlijnen, zonder welke zelfs multinationale ondernemingen niet kunnen functioneren, zullen alleen worden beperkt tot die bedrijven die het zich kunnen veroorloven om de vereiste veranderingen door te voeren.
Meer recentelijk, nu als speciaal gezant van de VN voor klimaatactie en -financiering, speciaal adviseur van de Britse regering voor de COP26-conferentie en Board Trustee van het WEF, zette Carney zijn boodschap kracht bij en deelde aan zijn stakeholder partners mede hoe het nieuwe IMFS de winnaars en verliezers van het bedrijfsleven zal selecteren.
Er zullen industrieën, sectoren en bedrijven zijn die het tijdens dit proces zeer goed zullen doen omdat zij deel zullen uitmaken van de oplossing. Maar er zullen er ook zijn die achterblijven en die zullen worden gestraft.De winnaars en verliezers zullen niet alleen beperkt blijven tot bedrijven. Het nieuwe stakeholder IMFS lijkt ook niet te zijn gebaseerd op massale werkgelegenheid. Onlangs bracht de Britse regering haar Green Jobs Taskforce Report uit. Met de belofte van een schitterende toekomst van werkgelegenheidskansen citeert zij het rapport van het Internationaal Energie Agentschap (IEA) Net Zero by 2050: A Roadmap for the Global Energy Sector. Het IEA stelt:
De transitie naar netto-nul brengt substantiële nieuwe mogelijkheden voor werkgelegenheid met zich mee, met 14 miljoen gecreëerde banen tegen 2030 ... In ons traject gaan ongeveer 5 miljoen banen verloren ... wat betekent dat structurele veranderingen schokken kunnen veroorzaken voor gemeenschappen met gevolgen die in de loop van de tijd aanhouden. Dit vereist zorgvuldige beleidsaandacht om het verlies aan werkgelegenheid aan te pakken. Het zal van vitaal belang zijn om de ontberingen in verband met deze verstoringen tot een minimum te beperken ... door vestiging van nieuwe, schone energiefaciliteiten waar mogelijk in zwaar getroffen gebieden en regionale steun te verlenen.Cruciale Banen
Voor alle duidelijkheid, groene revolutionairen zoals Mark Carney en het IEA stellen voor dat we de zware industrie vrijwel kunnen elimineren, de productiecapaciteit tot praktisch nul kunnen reduceren, fossiele brandstoffen uit de huishoudelijke en commerciële energiemarkt kunnen verwijderen en tegelijkertijd de werkgelegenheid kunnen vergroten. Dit zal zeker als een verrassing komen voor PriceWaterhouseCoopers (PwC), partner van zowel het Chatham House als het WEF.
In 2018 stelde PwC een model op van de Workforce of the Future. Het presenteerde een aantal scenario's op basis van megatrends alsmede zijn beoordelingen omtrent de wijze waarop we ons zouden kunnen aanpassen aan deze schijnbaar onvermijdelijke opleggingen. Welk model ook uiteengezet werd, het gemeenschappelijke thema was toenemende automatisering en overheersing van AI op de werkplek. Het is onvermijdelijk dat banen verloren gaan, al zullen er wel nieuwe banen bijkomen.
De omvang en reikwijdte van deze nieuwe banen lijken echter uiterst beperkt te zijn. Deze nieuwe banen zullen worden vervuld door wat PwC omschreef als "sleutelpersonen". Zij beschikken over zeer specifieke vaardigheden waardoor zij waardevol zijn voor hun zakelijke stakeholder werkgevers. PwC voorspelde:
De werknemers die taken uitvoeren die nog niet door middel van automatisering kunnen worden gedaan, worden meer cruciaal - en dit betekent dat creativiteit, innovatie, verbeelding en ontwerpvaardigheden voorrang zullen krijgen bij werkgevers. Dit standpunt wordt wereldwijd gesteund door leiders in het bedrijfsleven die reageerden op onze meest recente CEO-enquête ... Dit zijn de 'cruciale' mensen.Het lijkt erop dat er in onze duurzame toekomst voor de rest van ons weinig werkgelegenheid zal zijn. De weinige resterende banen zullen zich beperken tot die taken die niet door automatisering of AI kunnen worden uitgevoerd. Alleen de buitengewone mensen, met vaardigheden die afgestemd zijn op de zakelijke stakeholders, zullen van enige waarde zijn. Er zijn veel redenen om een aanzienlijke mate van geloof te hechten aan de studie uit 2013 van onderzoekers van de Universiteit van Oxford, waarin werd voorspeld dat 47% van alle banen verloren zal gaan.
Het Royal Institute of International Affairs (Chatham House) onderzocht wat deze nieuwe CO2-toekomst voor ons, het gewone volk, zal betekenen. Eveneens in 2018 droeg de RIIA de Royal Society op een overzicht te maken van de beschikbare literatuur over de impact van AI en automatisering. Zij vonden een duidelijk gebrek aan onderzoek naar de gevolgen voor ons, als individuen. De Royal Society concludeerde:
Uit deze gegevens blijkt dat het gebruik van digitale technologie op het werk gepaard gaat met een toenemende polarisatie van werk tussen banen die voornamelijk worden uitgevoerd door werknemers met een laag formeel opleidingsniveau ("laaggeschoolden") en banen die worden uitgevoerd door hooggeschoolde werknemers ... Individuele verliezen door verdringing in verband met automatisering zijn nog niet geraamd, maar een bredere literatuur wijst erop dat deze verliezen aanzienlijk en aanhoudend kunnen zijn. Dit kan ... leiden tot een aanzienlijke toename van ongelijkheid, vooral als werkgevers een aanzienlijke marktmacht hebben.De basis voor het vertrouwen van de Green Jobs Taskforce en het IEA over het scheppen van banen lijkt dus enigszins mysterieus te zijn. Het is waarschijnlijk de moeite waard op te merken dat dit gemodelleerde voorspellingen zijn.
Carney's opvolger als gouverneur van de Bank of England (BoE), Andrew Bailey, heeft al verklaard dat het belangrijk zou zijn om zich te ontdoen van "onproductieve banen" en zei dat banenverlies, als gevolg van de "Covid-19 crisis", overmijdelijk is. En wederom zien we hoe de wereldwijde pandemie ons schijnbaar gewend heeft gemaakt aan de nieuwe CO2-neutrale economie.
Ongekende 'Economische' Respons
Mark Carney, voormalig gouverneur van de BoE, nam deel aan het symposium van centrale bankiers van de G7 in Jackson Hole, Wyoming, vier maanden voordat de eerste gevallen van Covid-19 werden gemeld. Op die bijeenkomst presenteerde het grootste investeringsmanagementbedrijf ter wereld, BlackRock, haar rapport Dealing With The Next Downturn aan de verzamelde centrale bankiers. BlackRock stelde:
Ongekende beleidsmaatregelen zullen nodig zijn om te reageren op de volgende economische neergang. Het monetaire beleid is zo goed als uitgeput nu de wereldwijde rentevoeten richting nul of lager duiken. Voor wat betreft het fiscale beleid zal het moeilijk zijn om tijdig grote stimulansen te geven, gezien de hoge schuldniveaus en de typische vertragingen bij de tenuitvoerlegging.Volgens BlackRock zou het huidige IMFS niet in staat zijn om doeltreffend te reageren op een grote financiële crisis:
Conventioneel en onconventioneel monetair beleid werkt voornamelijk via het stimulerende effect van lagere kortlopende en langlopende rentetarieven. Dit kanaal is bijna uitgeput.Het fiscale beleid (overheidsuitgaven en belastingen) zou niet kunnen reageren op een belangrijke "inzinking" omdat de overheidsschuld de pan uit rijst. Een gebrek aan activiteit in de productieve economie betekende dat belastingverhogingen onvoldoende zouden zijn om te reageren op een grote financiële crash. Ook het monetaire beleid (het scheppen van geld) was uitgeput omdat de interbancaire kredietverlening, en de daarmee samenhangende obligatiemarkten, op het punt stonden te imploderen.
Er bestond een gevoel van urgentie onder de bankiers van de G7, zoals Mark Carney onthulde. In augustus 2019, sprekend op het Jackson Hole symposium, zei hij:
Het meest fundamentele is dat er een destabiliserende asymmetrie in het hart van het IMFS groeit... Een multipolaire wereldeconomie vereist een nieuw IMFS teneinde haar volledige potentieel te kunnen realiseren. Dat zal niet gemakkelijk zijn. De geschiedenis leert dat de overgang naar een nieuwe mondiale reservevaluta wellicht niet soepel verloopt ... Technologische ontwikkelingen bieden de mogelijkheid om zo'n wereld te laten ontstaan. De Bank of England.. is duidelijk geweest.. de voorwaarden voor enig nieuw structureel systeem van particuliere betalingen moeten ruim voor enige lancering van kracht zijn .. wellicht door middel van een netwerk van digitale valuta's van centrale banken.. de tekortkomingen van de IMFS worden in toenemende mate sterker. Zelfs een matige kennis van de monetaire geschiedenis suggereert dat dit bolwerk niet zal standhouden... Ter afsluiting wil ik de urgentie van de uitdaging waar Ben Bernanke voor staat verhogen. Laten we een einde maken aan de venijnige verwaarlozing van het IMFS en een systeem opbouwen dat de diverse, multipolaire wereldeconomie die aan het ontstaan is, waardig is.Het is duidelijk dat de stakeholder-kapitalisten al vóór de wereldwijde pandemie hadden geaccepteerd dat het bestaande IMFS niet meer voldeed. Daarom stelde BlackRock een andere oplossing voor.
Voorgesteld werd dat een onderneming voor beleggingsbeheer, bijvoorbeeld BlackRock, namens regeringen belast zou worden met het opzuigen van speculatieve effecten en derivaten. Dit zou kunnen gebeuren door alle risicoanalyses te omzeilen en centrale banken toe te staan enorme hoeveelheden "junk assets" te kopen om het regeringsbeleid rechtstreeks te financieren.
Daarmee suggereerde BlackRock dat het begrotingsbeleid van de overheid zou moeten worden gecontroleerd door het monetaire beleid van de centrale bank. In feite creëerden zij een systeem waarbij de centrale bank het overheidsbeleid controleert. Dit werd "going direct" genoemd.
BlackRock zei dat going direct alleen nodig zou zijn in het geval van een "ongebruikelijke voorwaarde" als gevolg van "ongebruikelijke omstandigheden". Terwijl de "ongebruikelijke voorwaarde" een "permanente opzet" zou vereisen, zou going direct slechts tijdelijk worden gebruikt. Zodra de doelstellingen van het fiscale beleid, welke volgens het plan tevens de doelstellingen van het monetair beleid zouden behelzen, zouden zijn bereikt, zou de tijdelijke permanente opzet kunnen overgaan naar de "exit-strategie" die op de "beleidshorizon" was geplaatst.
Te Groot om te Falen - Alweer
Slechts een maand later deden deze ongebruikelijke voorwaarden zich voor met de ineenstorting van de repo-markt (terugkoopmarkt) in de VS.
Repo-overeenkomsten zijn kortetermijnleningen, meestal met een looptijd van één nacht, waarbij obligatiehandelaren in de eerste plaats staatsobligaties aan beleggers aanbieden met de afspraak deze de volgende dag tegen een hogere prijs terug te kopen. Dit marginale verschil komt tot uiting in de repo-koers.
De repo-markt stelt bedrijven en andere obligatiehouders in staat snel kapitaal aan te trekken. Beleggers kunnen snel winst maken en aangezien de markt hoofdzakelijk uit veilige effecten (staatsobligaties) bestaat, wordt de repo-markt doorgaans als stabiel beschouwd. Het is een vitaal onderdeel van het interbancaire leenstelsel waar banken reserves van de centrale bank uitwisselen om betalingen te verrichten en kapitaal te verplaatsen.
De repo-rente bedraagt doorgaans ongeveer 2%, maar op 17 september 2019 kwam de repo-markt in de VS tot stilstand, waardoor de houders van staatsobligaties gedwongen werden de rente in één dag te verhogen tot 10%. Ondanks deze veel aantrekkelijkere rente stapten beleggers nog steeds niet in de repo-markt. Ze hadden de kans moeten grijpen om een snelle slag te slaan met de verhoogde repo-rente, maar dat deden ze niet.
Toen de repo-markt instortte, hadden slechts vier Amerikaanse bankgiganten [JPMorgan Chase & Co, Bank of America, Wells Fargo en Citibank (Citigroup Inc.)] samen 25% van de Fed-reserves en 50% van de Amerikaanse Treasuries (staatsobligaties van de VS) in handen. Hun liquide middelen waren sterk gericht op staatsobligaties. In haar vierde kwartaalverslag van 2019 legt de Bank voor Internationale Betalingen (BIB) uit waarom dit een ernstig probleem was:
Repo-markten herverdelen liquiditeit tussen financiële instellingen: niet alleen banken maar ook verzekeringsmaatschappijen, vermogensbeheerders, geldmarktfondsen en andere institutionele beleggers. Op deze wijze helpen zij andere financiële markten soepel te functioneren. Dus elke aanhoudende verstoring van deze markt ... zou snel effect kunnen hebben op het financiële stelsel. Het bevriezen van de repo-markten eind 2008 was een van de schadelijkste aspecten van de Grote Financiële Crisis. Met name de vier grootste Amerikaanse banken werden belangrijke spelers: hun netto-kredietverleningspositie ... nam snel toe en bedroeg eind juni 2019 ongeveer 300 miljard dollar. Tegelijkertijd verminderden de volgende 25 grote banken hun vraag naar repo-financiering... schommelingen in de reserves verminderden waarschijnlijk de kasreserves van de grote vier banken en hun bereidheid om op de repo-markt te lenen.De BIB erkende dat jaren van kwantitatieve geldverruiming (het virtueel drukken van geld) na de financiële crash van 2008 de Amerikaanse commerciële banken zoveel liquiditeit hadden verschaft dat zij minder behoefte hadden om de repo-markt te gebruiken. Tegelijkertijd hielden de grootste financiële instellingen zo veel staatsobligaties aan dat ze het risico liepen hun eigen klanten te worden. Amerikaanse staatsobligaties vormden bij lange na geen stabiele beleggingen en gaven een nadrukkelijk wankel beeld. Dit vormde een extra ontmoediging voor potentiële beleggers in repo's.
Daarnaast, met zoveel reserves, veroorzaakten schommelingen in de basisrente onstabiele kasstromen bij de grootste banken. De BIB merkte op dat voor deze banken, die te groot waren om failliet te gaan, "hun vermogen om op korte termijn financiering aan te bieden op repo-markten was verminderd". Zij voegden eraan toe dat dit "een onderliggende structurele factor was die de reactie op de repo-rente had kunnen versterken".
Vervolgens beweerde de BIB dat de Fed de markten had "gekalmeerd" door nog meer QE (geldschepping) toe te passen door de opkoop van staatsobligaties van de bankreuzen die het systeem verstopten. De financiële reguliere media zwegen vrijwel volledig toen de Fed 6 biljoen dollar in Wall Street pompte. Het interbancaire leenstelsel liep weer vast, net als in 2007.
Op Direct Wijze Overheden Financieren
BlackRock's going direct-plan, zoals dat in augustus 2019 aan de G7 werd gepresenteerd, trad in september 2019 in werking met de ineenstorting van de repo-markt. Slechts een paar maanden later, toen de WHO de wereldwijde pandemie afkondigde, werden de economische omstandigheden en omstandigheden nog ongebruikelijker. BlackRock legde uit hoe going direct de economische respons op de wereldwijde pandemie mogelijk maakte:
De toekomstige evolutie en wereldwijde verspreiding van de uitbraak van het coronavirus is hoogst onzeker ... Inperking en afstand houden worden uiteindelijk bereikt door de economische activiteit te verminderen ... Dat vereist een doortastende, preventieve en gecoördineerde beleidsrespons ... Een grondige mondiale respons moet de volgende elementen bevatten: ... Ruimhartige steun bij ziekte en regelingen voor werktijdverkorting om de inkomens te stabiliseren en het banenverlies te beperken ... uitbreiding van de financieringsfaciliteiten voor leningen ... Het monetaire beleid moet erop gericht zijn een ongerechtvaardigde verstrakking van de financiële voorwaarden te voorkomen en de werking van de financiële markten te waarborgen.Door het middel van going direct wendden centrale banken over de hele wereld, waaronder de BoE, ongekende niveaus van QE aan om overheidsuitgaven tijdens de wereldwijde pandemie direct te financieren. Dit plan was bedacht in augustus 2019, zeven maanden voordat de WHO een Covid-19 crisis afkondigde. Er is momenteel geen eind in zicht van wat in feite geldcreatie op een onvoorstelbare schaal is.
Tijdens de G7-top in Cornwall in 2021 meldden de financiële media dat "wereldleiders" waren overeengekomen om QE voort te zetten. Ze waren het oneens over voortzetting van wat dan ook, die beslissing was maanden eerder genomen door BlackRock en de verzamelde G7 bankiers in Jackson Hole. We moeten onze waanideeën, dat de politieke marionetten die voor de tv-camera's paraderen de leiding hebben laten varen. Zij hebben nergens de leiding over.
Eind mei 2021 kwamen de centrale bankiers van de G7 opnieuw bijeen om het nieuwe IMFS te bespreken dat zij reeds aan het opzetten waren. De presidenten van de centrale banken voegden zich bij de vertegenwoordigers van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), de Wereldbankgroep, de OESO, de Eurogroep en de FSB (BIB). Door het going direct kregen de aanwezige ministers van Financiën van de G7-landen de opdracht elk fiscaal beleid uit te voeren dat de bankiers aan hen oplegden.
Na hun bijeenkomst maakten de centrale bankiers hun communiqué wereldkundig:
Wij zullen blijven samenwerken om te zorgen voor een sterk, duurzaam, evenwichtig en inclusief mondiaal herstel dat beter en groener uit de Covid-19 pandemie komt ... Wij benadrukken de noodzaak om het mondiale financiële systeem groener te maken, zodat bij financiële besluiten rekening wordt gehouden met klimaatoverwegingen ... Wij verbinden ons ertoe onze bijdragen tot de klimaatfinanciering tot 2025 te verhogen en te verbeteren, onder meer door meer financiering voor aanpassing en voor op de natuur gebaseerde oplossingen ... Wij verbinden ons er tevens toe per land een wereldwijde minimumbelasting van ten minste 15% in te voeren.BlackRock presenteerde aan de G7 de oplossing die het als respons op de pandemie zou gebruiken. Het lockdown-beleid veroorzaakte de daaropvolgende ineenstorting van economieën en de wereldhandel. Dit verergerde de financiële crisis die was begonnen met het falen van de repo. De centrale banken verhoogden vervolgens de schaal van het going direct.
QE zorgde voor royale steun bij ziekte en regelingen voor werktijdverkorting werden gebruikt om de inkomens te stabiliseren en het banenverlies te beperken. Er was nooit een wetenschappelijke onderbouwing of een voordeel voor de volksgezondheid voor lockdowns. Deze waren bedoeld om een grondige wereldwijde respons te creëren om de financiering-voor-leningen uit te breiden en zo de werking van de financiële markten te beschermen en te waarborgen.
Nu weten we welke vorm BlackRock's exit-strategie beleidshorizon aanneemt. Het is de succesvolle overgang naar een netto-nul, CO2-neutrale wereldeconomie. De centrale bankiers zullen beslissen wanneer deze duurzame doelstellingen zijn bereikt en tot die tijd gaan zij "going direct" en hebben zij alles stevig in de hand.
In januari 2020, net toen de wereldwijde pandemie toenam, publiceerde het Wereld Economisch Forum (WEF) zijn Metrics for Sustainable Value Creation. Daarin zijn de SDG-criteria vastgelegd aan de hand waarvan alle investeringsactiva zullen worden beoordeeld.
Elk bedrijf dat kapitaal wil aantrekken, zal aan deze eisen moeten voldoen. Zij bepalen dat de winnaars in dit nieuwe IMFS de juiste (cruciale) mensen in de raad van bestuur zullen hebben, dat zij zich met de juiste belanghebbenden zullen bezighouden, dat hun ethisch gedrag aan de goedkeuring van het WEF zal voldoen en dat zij zich alle noodzakelijke CO2-compensaties en andere aanpassingen aan de klimaatverandering zullen kunnen veroorloven.
In maart 2020, toen de pandemie werd afgekondigd, combineerde het WEF zijn duurzame maatstaven in een score voor milieu, maatschappij en governance (ESG). Het WEF verklaarde:
In het licht van toenemend bewijs, activisme en regelgeving, nemen investeerders klimaatoverwegingen mee in hun investeringsbeslissingen. Een groep beleggers die 118 biljoen dollar aan activa beheert, verwacht nu bijvoorbeeld dat bedrijven informatie verstrekken in overeenstemming met de Task Force on Climate-related Financial Disclosures (TCFD).Het groeiende bewijs werd geleverd door computermodellen, de activisten waren mensen als Mark Carney, die dreigde bedrijven failliet te laten gaan als ze zich niet aan de regels hielden, en de regels (TCFD) werden vastgesteld door de Financial Stability Board van de BIB. Dit betekende dat het hele systeem uiteindelijk onder controle kwam van de Bank for International Settlements.
Wereldwijde PPP - Een Grote Reset
Tegen januari 2021 gingen de stakeholder kapitalisten akkoord met "convergentie". ESG's werden vastgelegd als de Stakeholder Capitalism Metrics. Door middel van een proces dat zij "dynamische materialiteit" noemden, construeerde het WEF een mechanisme om een verbintenis tot de SDG's om te zetten in de basis voor een nieuw IMFS.
De Stakeholder Capitalism Metrics definiëren een duurzame belegging als een belegging in een bedrijf met een goede ESG-rating. Aangezien de SDG's inzake klimaatverandering worden onderbouwd door internationale overeenkomsten, worden bedrijven met een hoge ESG-rating beschouwd als veilige beleggingen. Als bedrijven geen goede ESG-rating kunnen krijgen, zullen ze niet overleven.
Nu wenst het WEF zijn ESG-rating bij te stellen en 'R' op te nemen voor veerkracht (resilience). Dit typeert hoe dit systeem is ontworpen om te functioneren. Het beoordelingssysteem is willekeurig en staat volledig onder controle van de belangrijkste partners in het wereldwijde publiek-private samenwerkingsverband van stakeholders. Alleen die bedrijven die het meest bedreven zijn in het zich op het juiste moment in allerlei bochten te wringen zullen voordeel halen uit het ESG (R?) Stakeholder Capitalism Metrics beoordelingssysteem. Het is een spel waarbij de winnaar alles krijgt en de prijs verleidelijk dichtbij is. De WEF stelt:
ESG, dat een veelgebruikte metrieke reeks is geworden, houdt in dat milieu-, sociale en governancefactoren worden geanalyseerd bij het bepalen in welke programma's, fondsen en bedrijven moet worden geïnvesteerd. Met deze focus op transformatie zal het gebruik van ESG-raamwerken waarschijnlijk toenemen naarmate veel huidige en opkomende bedrijven of nieuwe projecten een meevaller van oplopende investeringen meemaken, zowel van privékapitaal als van overheden over de hele wereld: bijvoorbeeld de Europese Green Deal van 1 biljoen dollar en het Amerikaanse plan voor duurzame infrastructuur van 2 biljoen dollar.Terwijl het de juiste multinationals stakeholder corporaties en particuliere investeerders zullen zijn die profiteren van de overgang naar de nieuwe, CO2-neutrale IMFS is het de belastingbetaler die het subsidieert. Geen wonder dat zij zo graag klimaatverandering willen tegengaan. In ruil daarvoor kunnen we, zoals Deutsche Bank en anderen al aangaven, verwachten dat onze "welvaart en werkgelegenheid" er "aanzienlijk onder zullen lijden". Dit begint op neofeodalisme te lijken.
Janet Yellen, voormalig voorzitter van de Fed en huidig minister van Financiën van de VS, heeft uiteengezet hoe de bevoorrechte publiek-private samenwerkingsverbanden de financiers zullen zijn van de netto-nul-hegemonie van ondernemingen. BlackRock heeft bijvoorbeeld al 200 miljard dollar aan duurzame ETF-effecten. Deze volgen de prestaties van beleggingen met een ESG-rating en stimuleren zo bedrijven die kapitaal nodig hebben om zich in te zetten voor SDG's. BlackRock is voornemens om zijn ETF-aandelen te verhogen tot 1 biljoen Britse ponden in 2030 en houdt vast aan zijn beleid van "CO2-overgangsgereedheid".
Beleggers slokken bedrijfsobligaties op van de ESG-hoogvliegers en hebben al een duurzame activamarkt van 17,1 biljoen dollar gecreëerd. Met 120 biljoen dollar aan ESG-activa die reeds worden beheerd door financiële instellingen als BlackRock, is dit waar beleggers naartoe gaan in de CO2-neutrale, door de belastingbetaler gefinancierde goudkoorts.
Dit is de kapitalisatie van de markt voor groene obligaties waar de Britse kanselier Rishi Sunak en andere politieke spreekbuizen zo vol vertrouwen over hebben gesproken. Om ervoor te zorgen dat deze obligatiemarkt van 120 biljoen dollar de basis wordt voor een nieuw IMFS, moeten beleggers sterk worden aangemoedigd om activa met een ESG-rating te kopen. Dit proces moet in een hoog tempo worden voortgezet om de transformatie te voltooien.
Daarom kondigde Sunak op 9 november 2020 aan, dat het Verenigd Koninkrijk van plan was zijn soevereine groene obligatie uit te geven. De Britse regering verklaarde dat zij TCFD-openbaarmakingen verplicht zou stellen voor alle bedrijven, om investeringen in nieuwe technologieën "zoals stablecoins en Central Bank Digital Currencies" aan te moedigen. De Britse regering verklaarde:
Het Verenigd Koninkrijk wordt het eerste land ter wereld dat tegen 2025 op de Task Force on Climate-related Financial Disclosures (TCFD) afgestemde openbaarmakingen volledig verplicht stelt voor de hele economie ... Het VK zal ook een groene taxonomie invoeren - een gemeenschappelijk kader om te bepalen welke activiteiten als ecologisch duurzaam kunnen worden gedefinieerd.Grappig dat de Britse regering doet alsof zij dit proces onder controle heeft. De Stakeholder Capitalism Metrics die de ESG (R?)-activawaardering bepaalt, wordt niet beheerd door de Britse regering.
Gigantische wereldwijde beleggingsmaatschappijen zoals BlackRock en wereldwijde bedrijfsinstellingen zoals het WEF en de WBSCD controleren deze beleggingsstrategieën. Regeringen zijn slechts ondergeschikte, faciliterende partners in het wereldwijde publiek-private samenwerkingsverband.
De TCFD-verplichtingen die zij het Britse bedrijfsleven opleggen, worden gecontroleerd door de FSB van de BIB. Niet alleen gaan de centrale banken, onder het gezag van de BIB, going direct en financieren zij het mondiale fiscale beleid, zij bepalen ook hoe het bedrijfsleven zal worden geleid. In feite hebben zij nu, dankzij de wereldwijde pandemie, de leiding over de economieën in de hele wereld. Op wie we stemmen is irrelevant.
Ongeacht uw mening ten opzichte van Covid-19, feit is dat deze een wereldwijd publiek-privaat samenwerkingsverband de perfecte gelegenheid heeft geboden om de wereldeconomie te resetten. De sociale, economische, politieke en zelfs culturele veranderingen die zij teweeg heeft gebracht sluiten precies aan bij de veranderingen die wij moeten doorvoeren om over te schakelen op de voorgestelde CO2-neutrale economie. De kans is aangegrepen om het herstel te gebruiken om snel een nieuw IMFS te creëren ter vervanging van het falende model dat enkele maanden voordat de wereldwijde pandemie werd uitgeroepen op het punt stond volledig in te storten.
Voor de BIB en het mondiale stelsel van centrale banken dat het leidt, is de pandemie een geschenk dat maar blijft geven. Niet alleen heeft het alles opgeleverd wat we hebben besproken, maar het stelt hen ook in staat om alle grondstoffen op Aarde in beslag te nemen en elk aspect van ons leven te controleren via een nieuw monetair systeem. Het nieuwe normaal is heel ver van normaal - iets wat we binnenkort zullen ontdekken.
Zie: https://www.ukcolumn.org/article/the-not-so-great-carbon-reset
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief