Nog maar enkele jaren geleden werd het als vanzelfsprekend beschouwd dat een overvloedige, betrouwbare, efficiënte en betaalbare energievoorziening bepalend is voor de economie. Zonder efficiënte energie kunnen we geen staal of beton maken, geen grondstoffen delven en geen andere dingen doen die onze moderne economieën ondersteunen. In de afgelopen maanden is de wereldprijs van steenkool voor elektriciteitsopwekking verdubbeld. De prijs van aardgas is met bijna 500% gestegen. Olie is op weg naar $90 per vat, de hoogste prijs in zeven jaar. Dit is een gepland gevolg van wat soms de Grote Reset van Davos wordt genoemd, of de nul-koolstof-gekte van de Groene Agenda.
Zo'n twintig jaar geleden begon Europa met een grote verschuiving naar zogenaamde hernieuwbare energiebronnen of Groene Energie, voornamelijk zonne- en windenergie. Duitsland, het hart van de EU-industrie, leidde de transformatie met de ondoordachte Energiewende van voormalig kanselier Merkel, waarbij Duitsland's laatste kerncentrales in 2022 zullen sluiten en kolencentrales snel worden uitgefaseerd. Dit alles is nu in botsing gekomen met de realiteit dat groene energie helemaal niet in staat is om grote tekorten in de energievoorziening op te vangen. De crisis was volkomen voorspelbaar.
De Groene Maatregelen Zullen Ons Zuur Opbreken
Door de wijdverspreide coronalockdowns van industrie en verkeer in 2020 is het aardgasverbruik in de EU drastisch gedaald. De grootste gasleverancier in de EU, het Russische Gazprom, heeft, in het belang van een geordende langetermijnmarkt, zijn leveringen aan de EU-markt naar behoren verminderd, zelfs met verlies. Dankzij de ongewoon zachte winter van 2019-2020 kon de EU-gasopslag het maximum bereiken. Een lange, strenge winter heeft dat in 2021 zo goed als uitgewist.
In tegenstelling tot wat EU-politici beweren, heeft Gazprom geen politiek bedreven met de EU om de goedkeuring van zijn nieuwe NordStream 2-gaspijpleiding naar Duitsland af te dwingen. Toen de vraag in de EU in de eerste zes maanden van 2021 weer aantrok, haastte Gazprom zich om aan de vraag te voldoen en zelfs de recordniveaus van 2019 te overtreffen, hetgeen bovendien ten koste ging van het aanvullen van de Russische gasvoorraad voor de komende winter.
Nu de EU zich vastberaden heeft gecommitteerd aan de Groene Energie agenda, Fit for 55, en aardgas expliciet afwijst als langetermijnoptie, terwijl kolen en kernenergie tegelijkertijd worden afgeschreven, breekt de ongeschiktheid van de klimaatmodellen van de denktanks, die een 100% CO2-vrije, elektrische samenleving tegen 2050 rechtvaardigden, ons nu op.
Omdat financiële investeerders van Wall Street en Londen het voordeel zagen van enorme winsten voortvloeiend uit de agenda voor Groene energie en samenwerkten met het Wereld Economisch Forum in Davos om het lachwekkende ESG-investeringsmodel te promoten, investeren conventionele olie-, gas- en steenkoolbedrijven hun winsten niet in een uitbreiding van de productie. In 2020 daalden de wereldwijde uitgaven voor olie, gas en steenkool met naar schatting 1 biljoen dollar. Dat komt niet meer terug.
Terwijl BlackRock en andere investeerders ExxonMobil en andere energiebedrijven praktisch boycotten ten gunste van "duurzame" energie, leidde een uitzonderlijk koude en lange winter in Europa en een recordgebrek aan wind in Noord-Duitsland begin september wereldwijd tot paniekaankopen van gas op LNG-markten.
Het probleem was dat het aanvullen van de voorraden te laat kwam, aangezien het meeste LNG uit de VS, Qatar en andere bronnen die normaal beschikbaar zouden zijn, al was verkocht aan China, waar een al even verward energiebeleid, met inbegrip van een politiek verbod op Australische steenkool, heeft geleid tot sluiting van centrales en een recent regeringsbevel om gas en steenkool "tegen elke prijs" veilig te stellen. Qatar, LNG-exporteurs uit de VS en anderen zijn massaal naar Azië getrokken en laten de EU letterlijk in de kou staan.
Deregulering van Energie
Wat weinigen begrijpen is hoe de huidige markten voor Groene energie worden opgetuigd ten gunste van speculanten zoals hedgefondsen of investeerders zoals BlackRock of Deutsche Bank, terwijl energieconsumenten worden bestraft. De belangrijkste prijzen voor aardgas dat in Europa wordt verhandeld, het Nederlandse TTF-futures contract, wordt verkocht middels de in Londen gevestigde ICE Exchange. Het speculeert op wat de toekomstige groothandelsprijzen voor aardgas in de EU over één, twee of drie maanden zullen zijn. De ICE wordt onder meer gesteund door Goldman Sachs, Morgan Stanley, Deutsche Bank en Société Générale. De markt bestaat uit zogeheten gasfutures of derivaten.
Banken of anderen kunnen voor een appel en een ei speculeren, en toen bekend werd hoe laag de gasvoorraden in de EU voor de komende winter waren, zagen de financiële haaien hun kans schoon. Begin oktober explodeerden de futures-prijzen van Nederlands TTF-gas in enkele dagen tijd met een ongekende 300%. Sinds februari is het nog veel erger, aangezien een standaard LNG lading van 3,4 biljoen BTU (British Thermal Units) nu 100-120 miljoen dollar kost, terwijl de kosten eind februari nog minder dan 20 miljoen dollar bedroegen. Dat is een stijging van 500-600% in zeven maanden.
Het onderliggende probleem is dat, in tegenstelling tot het grootste deel van de naoorlogse periode sinds de politieke promotie van onbetrouwbare en dure "hernieuwbare" zonne- en windenergie in de EU en elders (bijv. Texas, februari 2021), de markten voor elektrische energie en hun prijzen opzettelijk zijn gedereguleerd om groene alternatieven te bevorderen en gas en steenkool te verdringen met het dubieuze argument dat hun CO2-uitstoot de toekomst van de mensheid in gevaar brengt als deze niet tegen 2050 tot nul wordt gereduceerd.
De prijzen die de eindverbruikers betalen worden vastgesteld door de energieleveranciers die de verschillende kosten onder concurrerende voorwaarden integreren. De duivelse manier waarop de elektriciteitskosten in de EU worden berekend, zogenaamd om inefficiënte zonne- en windenergie aan te moedigen en conventionele bronnen te ontmoedigen, is dat, zoals de Franse energieanalist Antonio Haya het formuleerde, "de duurste installatie van die welke nodig zijn om aan de vraag te voldoen (marginale installatie) de prijs bepaalt voor elk productie-uur van alle productie die op de veiling wordt afgestemd." De huidige aardgasprijs bepaalt dus de prijs voor in wezen goedkope hydro-elektrische elektriciteit. Gezien de snel stijgende prijs voor aardgas bepaalt dat de elektriciteitskosten in de EU. Het is een demonische constructie om de prijs te bepalen welke speculanten bevoordeelt en consumenten ten gronde richt, met inbegrip van huishoudens en de industrie.
Een fundamenteel verzwarende oorzaak voor de recente tekorten aan steenkool, gas en olie is het besluit van BlackRock en andere wereldwijde geldbeleggers om in plaats van olie, gas of steenkool - alle volkomen veilige en noodzakelijke energiebronnen - investeringen af te dwingen in de opbouw van uiterst inefficiënte en onbetrouwbare zonne- of windenergie. Dat noemen ze ESG-beleggen. Het is de nieuwste rage op Wall Street en andere financiële wereldmarkten sinds BlackRock's CEO Larry Fink in 2019 toetrad tot het bestuur van het World Economic Forum van Klaus Schwab. Zij zetten ESG-certificerende dekmantelbedrijven op die "politiek correcte" ESG-ratings toekennen aan beursgenoteerde bedrijven terwijl ze degenen die niet in de pas lopen straffen. De stormloop op ESG-beleggen heeft miljarden opgeleverd voor Wall Street en co. Het heeft ook de rem gezet op de toekomstige ontwikkeling van olie, steenkool of aardgas voor het grootste deel van de wereld.
De 'Duitse Ziekte'
Na 20 jaar van dwaze investeringen in zonne- en windenergie, is Duitsland, eens het vlaggenschip van de EU-industrie, het slachtoffer geworden van wat we de "Duitse ziekte" kunnen noemen. Net als de economische Dutch Disease heeft de gedwongen investering in groene energie geleid tot een gebrek aan betrouwbare en betaalbare energie. En dat alles voor een onbewezen 1,5C-claim van het IPCC, die onze beschaving tegen 2050 tot een einde zou brengen als we er niet in slagen een netto nul CO2-uitstoot te bereiken.
Ter bevordering van die Groene Energie agenda van de EU, is land na land, op een paar uitzonderingen na, begonnen met het ontmantelen van olie, gas en kolen en zelfs kernenergie. De laatst overgebleven kerncentrales van Duitsland zullen volgend jaar definitief sluiten. Nieuwe kolencentrales, met de modernste SO2 schrobbers, worden gesloopt nog voor ze zijn opgestart.
Het Duitse geval wordt zelfs nog dwazer.
In 2011 nam de regering Merkel een energiemodel over dat was ontwikkeld door Martin Faulstich en de staatsadviesraad voor het milieu (SRU), waarin werd beweerd dat Duitsland in 2050 100% hernieuwbare elektriciteit kon opwekken. Zij betoogden dat het gebruik van kernenergie niet langer nodig zou zijn, evenmin als de bouw van kolengestookte centrales met koolstofafvang en -opslag (CCS). Daarmee was Merkels catastrofale Energiewende geboren. Volgens de studie zou dit werken omdat Duitsland contracten kon sluiten ter aankoop van overtollige, CO2-vrije, hydro-elektrische energie van Noorwegen en Zweden.
Nu, door extreme droogte en een hete zomer, zijn de waterkrachtreserves van Zweden en Noorwegen voor de komende winter gevaarlijk laag, op slechts 52% van hun capaciteit. Dat betekent dat de elektriciteitskabels naar Denemarken, Duitsland en nu ook het VK in gevaar zijn. En om het nog erger te maken is Zweden verdeeld over het sluiten van zijn eigen kerncentrales, die 40% van de elektriciteit leveren. En Frankrijk overweegt maar liefst een derde van zijn kerncentrales te sluiten, wat betekent dat die bron voor Duitsland ook onzeker zal zijn.
Reeds op 1 januari 2021 werden 11 kolengestookte elektriciteitscentrales met een totale capaciteit van 4,7 GW stilgelegd als gevolg van een door de Duitse regering opgelegde geleidelijke stopzetting van de steenkoolproductie. Dit duurde slechts 8 dagen toen verschillende van de kolencentrales opnieuw aan het net moesten worden gekoppeld als gevolg van een langdurige periode met weinig wind. In 2022 zal de laatste Duitse kerncentrale worden gesloten en zullen meer kolencentrales definitief worden gesloten, allemaal voor het groene nirwana. In 2002 vormde Duitse kernenergie een bron voor 31% van de elektriciteit, koolstofvrije elektrische stroom.
Voor wat betreft het tekort aan windenergie in Duitsland, zullen in 2022 ongeveer 6000 windturbines met een geïnstalleerd vermogen van 16 GW worden ontmanteld als gevolg van het aflopen van de feed-in subsidies voor oudere turbines. Het tempo van de goedkeuringen van nieuwe windparken wordt geblokkeerd door toenemende burgeropstand en juridische aanvechtingen tegen de geluidsoverlast en andere factoren. Een vermijdbare catastrofe is in ontwikkeling.
De reactie van de EU-Commissie in Brussel, in plaats van de flagrante tekortkomingen in hun agenda voor Groene Energie toe te geven, is om er nog een schepje bovenop te doen, alsof het probleem te wijten zou zijn aan aardgas en steenkool. EU-klimaatkoning Frans Timmermans verklaarde dwaas: "Als we de Green Deal vijf jaar eerder hadden gehad, hadden we ons nu niet in deze positie bevonden, want dan waren we minder afhankelijk geweest van fossiele brandstoffen en aardgas."
Als de EU doorgaat met die suïcidale agenda, zal ze zich binnen een paar jaar in een gedeïndustrialiseerde woestenij bevinden. Het probleem is niet gas, kolen of kernenergie. Het is de inefficiënte Groene Energie uit zon en wind die nooit stabiele, betrouwbare stroom zal kunnen leveren.
De Groene Energie Agenda van de EU, de VS en andere regeringen, samen met de door Davos gepromote ESG-beleggingen, zullen er alleen maar voor zorgen dat er in de toekomst nog minder gas, kolen of kernenergie zal zijn om op terug te vallen als de wind stopt, als er een droogte is in hydro-elektrische dammen of bij gebrek aan zonneschijn. Je hoeft geen professor te zijn om te beseffen dat dit de weg is naar economische ondergang. Maar dat is in feite het doel van de VN 2030 "duurzame" energie of de Grote Reset van Davos: bevolkingsvermindering op een massale schaal. Wij mensen zijn de kikkers die langzaam gekookt worden. En de Machthebbers zetten het vuur nu echt op een hoger pitje.
Zie: https://journal-neo.org/2021/10/11/the-green-agenda-or-how-this-energy-crisis-is-different-from-all-others/
F. William Engdahl is strategic risk consultant en docent, hij heeft een diploma Politicologie van Princeton University en is een best-selling auteur over olie en geopolitiek, exclusief voor het online magazine "New Eastern Outlook".
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief