© The CradleWashingtons concurrentiestrijd met Rusland als opkomende macht is zo hevig, dat het bereid is Europa op te offeren.
Het helpt om een actrice van de vijfde colonne op een strategische plek te hebben - in dit geval de verbijsterend incompetente voorzitter van de Europese Commissie Ursula von der Leyen - met haar luidkeelse aankondiging van een verpletterend nieuw sanctiepakket: Russische schepen verbannen uit EU-havens; wegtransportbedrijven uit Rusland en Wit-Rusland mogen de EU niet meer binnenkomen; geen kolenimport meer (meer dan 4,4 miljard euro per jaar).
In de praktijk komt dit erop neer dat Washington zijn rijkste westerse klanten en volgelingen de duimschroeven aandraait. Rusland is natuurlijk te machtig om rechtstreeks militair uit te dagen, en de VS hebben een aantal van Ruslands belangrijkste exportproducten hard nodig, vooral mineralen. Dus zullen de Amerikanen in plaats daarvan de EU aanzetten tot het opleggen van steeds zwaardere sancties, die hun nationale economieën moedwillig zullen laten instorten, terwijl het de VS toestaat alles op te slokken.
De volgende komende catastrofale economische gevolgen zullen door de Europeanen in hun dagelijks leven worden gevoeld (maar niet door de rijkste vijf procent): inflatie die salarissen en spaargeld opslokt; energierekeningen van de komende winter die een zware klap zullen betekenen; producten die uit de supermarkten verdwijnen; vakantieboekingen die bijna zijn bevroren. De Franse Le Petit Roi Emmanuel Macron - die misschien voor een onaangename electorale verrassing komt te staan - heeft zelfs aangekondigd dat "voedselbonnen zoals in WO II tot de mogelijkheden behoren."
Duitsland wordt geconfronteerd met het terugkerende spook van de hyperinflatie van Weimar. President Rob Kapito van BlackRock zei in Texas: "Voor het eerst zal deze generatie een winkel binnengaan en niet kunnen krijgen wat ze willen hebben. Afrikaanse boeren kunnen zich dit jaar helemaal geen kunstmest veroorloven, waardoor de landbouwproductie daalt met een hoeveelheid waarmee 100 miljoen mensen gevoed kunnen worden.
Zoltan Poszar, voormalig goeroe van de Federal Reserve Bank van New York en het Amerikaanse ministerie van Financiën en huidig grootvizier van Credit Suisse, was druk met het benadrukken hoe grondstofreserves - en op dat gebied is Rusland ongeëvenaard - een essentieel kenmerk zullen zijn van wat hij Bretton Woods III noemt (hoewel hetgeen Rusland, China, Iran en de Economische Unie van Eurazië ontwerpen een post-Bretton Woods voorstelt).
Poszar merkt op dat oorlogen historisch gezien worden gewonnen door degenen die over meer voedsel- en energievoorraden beschikken, in het verleden om paarden en soldaten aan te drijven en vandaag de dag om soldaten te voeden en tanks en straaljagers van brandstof te voorzien. Overigens heeft China van vrijwel alles grote voorraden aangelegd.
Poszar constateert dat ons huidige Bretton Woods II-systeem een deflatoire impuls heeft (globalisering, open handel, just in time- toeleveringsketens) terwijl Bretton Woods 3 voor een inflatoire impuls zal zorgen (deglobalisering, autarkie, hamsteren van grondstoffen) van toeleveringsketens en extra militaire uitgaven om te kunnen beschermen wat er over zal blijven van de handel over zee.
De consequenties zijn natuurlijk overweldigend. En het impliceert onheilspellend dat deze stand van zaken zelfs tot WO III kan leiden.
Roebelgas of Amerikaans LNG?
De Russische rondetafel Valdai Club voerde een essentiële discussie met deskundigen over wat wij bij The Cradle hebben omschreven als Roebelgas - de echte geo-economische revolutie in het hart van het post-oliedollartijdperk. Alexander Losev, lid van de Russische Raad voor Buitenlands en Defensiebeleid, gaf de contouren van het grote plaatje aan. Maar het was aan Alexey Gromov, hoofddirecteur Energie van het Instituut voor Energie en Financiën, om met de cruciale details te komen.
Rusland verkocht tot dusver 155 miljard kubieke meter gas aan Europa per jaar. De EU belooft retorisch om daar tegen 2027 van af te zijn en de levering tegen eind 2022 met 100 miljard kubieke meter te verminderen. Gromov vroeg "hoe", en merkte op dat "geen enkele deskundige daar een antwoord op heeft. Het grootste deel van het Russische aardgas wordt via pijpleidingen vervoerd. Dit kan niet zomaar simpelweg vervangen worden door vloeibaar aardgas (LNG)."
Het belachelijke Europese antwoord was "begin met besparen", in de zin van "bereid je voor om slechter af te zijn" en "verlaag de temperatuur in huishoudens". Gromov merkte op hoe in Rusland "22 tot 25 graden in de winter de norm is. Europa promoot 16 graden als 'gezond', en het 's nachts dragen van truien."
De EU zal het gas dat zij nodig heeft niet kunnen betrekken uit Noorwegen of Algerije (dat de voorkeur geeft aan binnenlands verbruik). Azerbeidzjan zou in het beste geval 10 miljard kubieke meter per jaar kunnen leveren, maar "dat zal 2 tot 3 jaar duren" voordat dit kan plaatsvinden.
Gromov benadrukte dat "er momenteel geen overschot is op de markt voor LNG uit de VS en Qatar," en dat de prijzen voor Aziatische klanten altijd hoger liggen. Waar het op neerkomt is dat Europa "tegen eind 2022 niet in staat zal zijn om aanzienlijk te verminderen" wat het van Rusland koopt: "misschien met 50 miljard kubieke meter, maximaal." En de prijzen op de spotmarkt zullen hoger zijn - ten minste 1.300 dollar per kubieke meter.
Een belangrijke ontwikkeling is dat "Rusland de logistieke aanvoerketens naar Azië al heeft veranderd." Dat geldt ook voor gas en olie: "Je kunt sancties opleggen als er een overschot op de markt is. Nu is er een tekort van minstens 1,5 miljoen vaten olie per dag. We zullen onze voorraden naar Azië sturen - met korting." Op dit moment betaalt Azië al een premie van 3 tot 5 dollar meer per vat olie.
Met betrekking tot olietransporten maakte Gromov ook een opmerking over de belangrijke kwestie van verzekeringen: "De verzekeringspremies zijn hoger. Vóór Oekraïne was alles gebaseerd op het Free on Board (FOB)-systeem. Nu zeggen kopers 'wij willen niet het risico nemen om jullie lading naar onze havens te vervoeren'. Dus passen ze het Cost, Insurance and Freight (CIF)-systeem toe, waarbij de verkoper de lading moet verzekeren en vervoeren. Dat heeft natuurlijk gevolgen voor de inkomsten."
Een absoluut belangrijke kwestie voor Rusland is hoe het de overgang kan maken naar China als zijn belangrijkste gasklant. Het draait allemaal om de Power of Siberia 2, een nieuwe 2.600 km lange pijpleiding die begint in de Russische Bovanenkovo- en Kharasavey-gasvelden in Yamal, in het noordwesten van Siberië - en die pas in 2024 op volle capaciteit zal draaien. En eerst moet de interconnector door Mongolië worden aangelegd - "we hebben 3 jaar nodig om deze pijpleiding aan te leggen" - zodat alles pas rond 2025 klaar zal zijn.
Voor wat de Yamal-pijpleiding betreft "gaat het meeste gas naar Azië. Als de Europeanen niet meer kopen, kunnen we het omleiden." En dan is er nog het Arctic LNG 2-project - dat nog groter is dan Yamal: "de eerste fase moet binnenkort klaar zijn, het is voor 80 procent klaar." Een extra probleem kan worden gevormd door de door Rusland als "onvriendelijken" aangewezen in Azië: Japan en Zuid-Korea. De in Rusland geproduceerde LNG-infrastructuur is nog steeds afhankelijk van buitenlandse technologieën.
Om die reden merkt Gromov op dat "het model van een op mobilisatie gebaseerde economie niet zo goed is". Maar dat is waar Rusland mee te maken krijgt, althans op de korte tot middellange termijn.
Positief is dat het nieuwe model "meer samenwerking binnen de BRICS-landen (de opkomende economieën van Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika, die sinds 2009 jaarlijks bijeenkomen)" mogelijk maakt; de uitbreiding van de Internationale Noord-Zuid Transportcorridor (INSTC); en meer interactie en integratie met "Pakistan, India, Afghanistan en Iran".
Alleen al voor wat Iran en Rusland betreft zijn er reeds ruiloperaties in de Kaspische Zee aan de gang, aangezien Iran meer produceert dan het nodig heeft en de samenwerking met Rusland in het kader van hun versterkte strategische partnerschap zal worden opgevoerd.
Hypersonische geo-economie
De Chinese energiedeskundige Fu Chengyu legde op beknopte wijze uit waarom het streven van de EU om Russisch gas te vervangen door Amerikaans LNG welbeschouwd een utopie is. In wezen is het aanbod van de VS "te beperkt en te duur."
Fu Chengyu liet zien hoe een langdurig, lastig proces afhankelijk is van vier contracten: tussen de gasontwikkelaar en het LNG-bedrijf; tussen het LNG-bedrijf en het bedrijf van de koper; tussen de LNG-koper en het vrachtbedrijf (dat schepen bouwt); en tussen de koper en de eindgebruiker.
"Elk contract," zo benadrukte hij, "neemt veel tijd in beslag om af te ronden. Zonder al deze ondertekende contracten zal geen enkele partij investeren - of het nu gaat om investeringen in infrastructuur of in de ontwikkeling van gasvelden." De daadwerkelijke levering van Amerikaans LNG aan Europa veronderstelt dus dat al deze onderling verbonden bronnen beschikbaar zijn - en op rolletjes lopen.
Fu Chengyu's oordeel is grimmig: deze obsessie van de EU om Russisch gas te schrappen zal "een impact hebben op de wereldwijde economische groei en een recessie veroorzaken. Ze pushen hun eigen mensen - en de wereld. In de energiesector zullen we allemaal schade ondervinden."
Het was heel verhelderend om de komende geo-economische turbulentie - de obsessie van de EU om Russisch gas te omzeilen en het begin van Roebelgas - af te zetten tegen de werkelijke redenen achter Operatie Z in Oekraïne, volledig verdoezeld door westerse media en analisten.
Een door de wol geverfde professional van de Amerikaanse Diepe Staat, inmiddels gepensioneerd, die goed bekend is met het reilen en zeilen van de oude OSS, de voorloper van de CIA, tot en met de neocon-dementie van vandaag, gaf enkele ontnuchterende inzichten:
"De hele Oekraïne-kwestie gaat over hypersonische raketten die Moskou in minder dan vier minuten kunnen bereiken. De VS wil ze daar hebben, in Polen, Roemenië, de Baltische staten, Zweden, Finland. Dit is een directe schending van de afspraken in 1991 dat de NAVO niet zal uitbreiden in Oost-Europa. De VS hebben nu geen hypersonische raketten, maar zouden die over een jaar of twee wel moeten hebben. Dit vormt een existentiële bedreiging voor Rusland. Daarom moesten zij Oekraïne binnenvallen om dit te voorkomen. De volgende landen zijn Polen en Roemenië, waar lanceerinrichtingen in Roemenië zijn gebouwd en momenteel in Polen worden gebouwd."
Vanuit een heel ander geopolitiek perspectief is het veelzeggend dat zijn analyse toevallig aansluit bij de geo-economie van Zoltan Poszar: "De VS en de NAVO zijn volstrekt oorlogszuchtig. Dit vormt een reëel gevaar voor Rusland. De idee dat een kernoorlog ondenkbaar is, is een mythe. Als je kijkt naar de brandbombardementen op Tokio in vergelijking met Hiroshima en Nagasaki, dan zijn er in Tokio meer mensen omgekomen dan in Hiroshima en Nagasaki. Deze steden werden herbouwd. De straling gaat weg en het leven kan weer beginnen. Het verschil tussen een brandbombardement en een kernbombardement is slechts in efficiëntie gelegen. De provocaties van de NAVO zijn zo extreem dat Rusland zijn kernraketten in een verhoogde staat van paraatheid heeft moeten brengen. Dit is een zeer ernstige zaak. Maar de VS negeerde het."
Zie: https://thecradle.co/Article/columns/8853
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief