Professor Hermann Harde
Terwijl Duitsland de wereld afstruint naar olie- en gasvoorraden en sluimerende kolencentrales opstart, bekritiseerde een van zijn meest vooraanstaande atmosfeerwetenschappers, professor Hermann Harde, politici voor hun reacties op de steeds grimmiger wordende horrorverhalen over het klimaat, alsmede wegens hun "geloof dat ze de wereld kunnen redden." Veel onderzoeken en "horrorscenario's" zijn niet gebaseerd op een solide natuurkundige basis, zegt hij, "maar zijn eerder computerspelletjes die weergeven wat ze aan input binnenkregen." De idee dat de mens het klimaat kan beheersen met zijn CO2-uitstoot zou een "absolute waanvoorstelling" zijn.

Volgens professor Harde bestaat er aanzienlijke twijfel over een "wetenschappelijk onhoudbare stelling" van een uitsluitend door de mens veroorzaakte klimaatverandering, "en het is volstrekt onjuist om aan te nemen dat 97% van de klimaatwetenschappers, of zelfs meer, zou uitgaan van een uitsluitend antropogene opwarming." Naar zijn mening kunnen klimaat- en energiebeleid alleen door de bevolking worden aanvaard wanneer zij gebaseerd zijn op betrouwbare kennis, "en niet op speculaties of geloof." Harde ging enkele jaren geleden met pensioen als professor experimentele fysica aan de Helmut Schmidt Universiteit in Hamburg, na een lange carrière in de wetenschappelijke academische wereld.

Jarenlang hebben de Duitse politici deugdzame groene geluiden kunnen laten horen door kerncentrales te sluiten en de exploratie naar fossiele brandstoffen te verbieden. Tegelijkertijd begon het land grote hoeveelheden olie en gas uit een instabiel Rusland in te voeren. De oorlog in Oekraïne doet Duitsland en de EU plotseling beseffen hoe uiterst dom dit gevaarlijke beleid is.

Volgens Harde werd de aanzet tot het opleggen van een "klimaatnoodbeleid" gegeven door rivaliteit tussen verschillende onderzoeksgroepen om elkaar te overtreffen in het voorspellen van horrorscenario's. Alarmerende voorspellingen trokken media-aandacht "en onze besluitvormers voelden zich verplicht snel te reageren." Maar, aldus Harde, het is absoluut duidelijk dat zonder een betrouwbare en toereikende energievoorziening "Duitsland, en vele andere landen die een dergelijke weg inslaan, in een situatie van anarchie zullen eindigen."

Professor Harde stelt op grond van zijn onderzoek, dat het Intergovernmental Panel on Climate Change van de VN het thermische effect van een verdubbeling van de kooldioxide-uitstoot in de atmosfeer vijf keer overschat. Hij wijst op de "sterk overlappende en verzadigde absorptiebanden" van CO2 en waterdamp, alsmede op het aanzienlijk verminderde effect van broeikasgassen onder bewolking. Verder stelt hij, dat de recente toename van CO2 in de afgelopen eeuw tot een opwarming van minder dan 0,3°C heeft geleid.

Hij vervolgt:
Aangezien slechts ongeveer 15% van de wereldwijde CO2-toename van antropogene oorsprong is, blijft er slechts 15% van 0,3°C, d.w.z. minder dan 0,05°C over, die in de totaalbalans aan de mens kan worden toegeschreven. Gezien deze minieme bijdrage, waarbij de Duitsers slechts met 2,1% [van de uitstoot] betrokken zijn, is het absurd te veronderstellen dat een uitstap uit fossiele brandstoffen ook maar in de verste verte een invloed op ons klimaat zou kunnen hebben. Veranderingen van ons klimaat zijn terug te voeren op natuurlijke interactieprocessen die onze menselijke invloed met ordes van grootte overtreffen.
Naar de mening van professor Harde, heeft de moderne klimaatwetenschap zich meer ontwikkeld als een ideologie en wereldbeeld dan als een serieuze wetenschap. Wetenschappers die vraagtekens plaatsen bij of wijzen op ernstige inconsistenties over de door de mens veroorzaakte of antropogene opwarming van de aarde, worden "publiekelijk in diskrediet gebracht" en uitgesloten van onderzoeksgelden. Daarnaast worden onderzoeksbijdragen in tijdschriften onderdrukt, en in een verwijzing naar de recente zaak van professor Peter Ridd in Australië, met verlof gestuurd of ontslagen door hun universiteit. Immers, zo merkt hij op, dit is "gevestigde klimaatwetenschap", en twijfels over het schadelijke effect van CO2 op het milieu en het klimaat zijn niet toegestaan, "want het gaat om niets minder dan het redden van de planeet."

Wat wij waarheden noemen, vervolgt Harde, hangt in hoge mate af van onze stand van kennis. Hij meent dat de klimaatwetenschap een fundamentele herziening van de hypothesen vereist en moet afstappen van de wijd en zijd gevestigde klimaatindustrie. De wetenschap mag zich niet laten misleiden door commerciële belangen, politiek of ideologie, zegt hij. Het is de eigenlijke taak van universiteiten en door de staat gefinancierde onderzoeksinstellingen, "om tegenstrijdige kwesties te onderzoeken en onafhankelijk, vrij onderzoek dat ons eerlijke antwoorden geeft te waarborgen, ook als die antwoorden vaak complex zijn en niet passen in een gewenste politieke context."

Harde besluit met de waarschuwing aan politici, dat het een onverantwoord milieu- en energiebeleid zou zijn om door te gaan met het negeren van serieuze wetenschappelijke publicaties, die collegiaal getoetst zijn, en die aantonen dat de invloed van de mens op het klimaat veel kleiner is dan eerder werd gedacht. Het is ook onverantwoord om een betrouwbare, toereikende en betaalbare energievoorziening stop te zetten, en deze te vervangen door miljoenen windturbines, "die onze natuur vernietigen en triljoenen vogels en insecten versnipperen."

Chris Morrison is Milieuredacteur bij de Daily Sceptic.

Zie: https://dailysceptic.org/2022/06/24/climate-scientist-says-humans-cause-less-than-0-05c-of-global-warming-and-warns-of-anarchy-from-delusional-net-zero-policies/