© Corbett Report
Ja, voor de gelukkigen onder u die niet onder invloed staan van de onophoudelijke nieuwsstroom en die nog van niets weten, breng ik het nieuws dat de langst regerende vorst in de Britse geschiedenis, koningin Elizabeth II, dood is.
Het is verleidelijk om de dubbele regenboog die boven Buckingham Palace verscheen toen Hare Koninklijke Laagheid het loodje legde, te interpreteren als een teken dat haar dood inderdaad een geschenk van God is, maar - zoals ik bij dit soort gelegenheden altijd zo graag opmerk - de dood van een onbekeerlijke zondaar betekent nog geen overwinning en het is een schamele troost dat slechts één van de vele koppen van de Hydra is verwijderd. Het bewind van koning Charles zal ongetwijfeld nog schaamtelozer zijn dan dat van zijn moeder.
Wat de toekomst ook in petto moge hebben voor de trouwe onderdanen van Zijne Koninklijke Hoogheid, Grote Reset-charlatan, pedovriend, doordrammer van carbon-eugenetica koning Charles III, gezien de ontmoedigende (zij het voorspelbare) reactie van het reguliere publiek op dit laatste koninklijke overlijden, is een diepgravend onderzoek naar de dieptepunten van de Britse koninklijke familie des te relevanter. En hoewel ik in de komende 24 uur(!!) een twee uur durende documentaire met 18.000 woorden online zal zetten waarin ik mijn conclusie kenbaar zal maken, heb ik voor dit artikel de tijd genomen omdat ik u deze informatie niet wil onthouden.
"Geniet ervan" is een verkeerde woordkeus, maar u begrijpt wel wat ik bedoel.
De officieuze geschiedenis van het koningshuis
© Corbett Report
Het verhaal is vrijwel zeker apocrief. Maar, zoals bij veel van dit soort verzonnen anekdotes, schuilt er een kern van waarheid in. De vorsten zijn inderdaad niet per se socialisten of kapitalisten. Ze maken deel uit van een veel oudere traditie, die de wereld in een heel ander licht beziet.
Om dit koninklijke wereldbeeld te begrijpen, moeten we terug naar het begin. Nee, niet naar 1952 toen het bewind van Elizabeth een aanvang nam. Niet naar het begin van de Engelse tak van het Huis Windsor waartoe zij behoorde. Zelfs niet naar het begin van het monarchistische systeem in Engeland.
We moeten terug naar het begin van de monarchie zelf. En, tot verrassing van absoluut niemand onder mijn lezers, zullen we ontdekken dat de koninklijke ideologie een voorloper was van wat we vandaag de dag kennen als eugenetica.
In 2016 schreef ik:
De oude Egyptenaren vereerden de Farao's als afstammelingen van de zonnegod Ra. De Japanners werd verteld dat hun keizerlijke familie afstamde van de zonnegodin Amaterasu en de zeegod Ryuujin. In Europa beweerden vorsten dat God zelf hen rechtstreeks een "goddelijk recht" had verleend om over hun onderdanen te heersen. In China noemde men dit het "Mandaat van de Hemel."Ja, de Ouden werd geleerd te geloven dat hun keizers letterlijke goden waren. De Europese dynastieën floreerden ondertussen eeuwenlang in de collectieve waan dat deze families speciaal door God waren uitverkoren om over hun volk te heersen. Is het dan verrassend dat de vorsten op een gegeven moment hun eigen propaganda begonnen te geloven?
Al zolang er koningshuizen zijn, bestaan er uitgebreide theologische rechtvaardigingen waarom vorsten over het volk mogen heersen . . . en koningshuizen zijn er altijd geweest.
Het is gemakkelijk te begrijpen waarom de heersende klasse heeft geprobeerd dit idee van goddelijke heerschappij in cultuur na cultuur te instigeren. Immers, als de koningen en koninginnen en keizers en farao's geen goden waren, of op zijn minst door God waren uitverkoren, waarom zou iemand dan naar hen luisteren? Het verschil tussen een vorstelijke koning en een ordinaire dictator verdwijnt als de goddelijkheid van de koning wordt ontkend.
Zelfs tegenwoordig, in dit "post-monarchische" tijdperk, blijft het oude bijgeloof over koninklijke families bestaan. Ze worden nog steeds "blauw bloed" genoemd, alsof het bloed dat door hun aderen stroomt anders is dan dat van u of mij. Er bestaat nog steeds een uitgebreide etiquette voor een ontmoeting met de koningin van Engeland, en die wordt zonder uitzondering strikt nageleefd. Zelfs Obama moest lessen volgen voordat hij Hare Majesteit Elizabeth II mocht ontmoeten.
De rituelen van klassenonderscheiding bestaan niet alleen voor de sier. Leden van koningshuizen hebben zichzelf altijd als superieur aan het gewone volk beschouwd, anders dan de armoedige onderdrukte massa die onder hen in ellende voortploetert.
Maar, zoals deze proto-eugenetisten al snel doorhadden, als hun bloed te kostbaar was om vermengd te worden met dat van gewone mensen, dan moest dat bloed in de familie blijven. En zo begonnen eeuwen van koninklijke inteelt, resulterend in misvormingen, afwijkingen en genetische rariteiten waarvan de koninklijke bloedlijnen vandaag de dag doordrongen zijn (aangeboren hemofilie is slechts een van de bekendste voorbeelden). Misschien wel het meest opmerkelijke voorbeeld van huwelijken binnen de familie die tot genetische ondergang leidden, is dat van de Spaanse Habsburgers, die er na 500 jaar heerschappij over grote delen van Europa in slaagden zichzelf door inteelt uit te roeien.
Met dit begrip van de proto-eugenetische filosofie als achtergrond, kunnen we een begin maken met het begrijpen van het duizendjarige verhaal van de Britse monarchie. Alfred de Grote blablabla Henry onthoofde zijn vrouwen en stichtte een kerk blablabla de waanzin van koning George enz. enz. enz. Mevr. John Brown en ga zo maar door tot aan Eddie (VII, voor wie het thuis bijhoudt) en de intriges die WO I inluidden, wat de geboorte van de moderne wereld tot gevolg had. U weet wel, dat verhaal.
Ter afsluiting, om die geschiedenis te begrijpen, moeten we nog een ander element aan het verhaal toevoegen: het blijkt dat de "Britse" koninklijke familie helemaal niet zo Brits is. Het Huis van "Windsor" werd immers pas in 1917 het Huis van "Windsor." Daarvoor was het Saxe Coburg-Gotha. Maar het Britse publiek was niet echt gecharmeerd van de moffen vanwege dat hele, u weet wel, gedoe omtrent WO I, dus werd het "Windsor."
Het opmerken van de ware oorsprong van het Huis "Windsor" is natuurlijk niet zomaar een goedkope anti-Duitse belediging. Het wijst op iets nog fundamentelers. Deze koninklijke leden - verbonden, zoals we weten, door inteelt - hadden veel meer gemeen met hun Europese broers en zusters, neven en ooms, dan met de bevolking waarover zij zogenaamd regeerden.
Met die historische achtergrond in het achterhoofd, begrijpen we bijvoorbeeld de goed gedocumenteerde voorliefde van de Windsors voor de eugenetica bevorderende nazi's. Waar anders zouden de nazi's hun eugenetische overtuigen vandaan hebben? Gezien de koninklijke stamboom van het eugenetische wereldbeeld is het misschien niet verwonderlijk vast te stellen dat Francis Golton aan de wieg stond van de pseudowetenschap van de eugenetica. Francis Golton, ontvanger van de Koninklijke Onderscheiding, was zelf afkomstig uit het gevierde (en van inteelt doorspekte) geslacht Darwin-Galton, dat vele gewaardeerde Fellows van de Royal Society voortbracht.
De openlijke banden tussen het Edwardiaanse (VIII, voor wie het thuis bijhoudt) hof en Hitlers door eugenetica geobsedeerde regime zijn uitvoerig gedocumenteerd. De geheime banden zijn nog intrigerender. (Hmm, dat brengt me op een idee voor een documentaire . . .) Maar het zijn niet alleen de privé-filmpjes waarop de toekomstige koningin de Hitlergroet brengt, of Edward VIII's omgang met Hitler, of koning Charles' levenslange vriendschap met de onverbetelijke SS-officier (en medeoprichter van Bilderberg) Prins Bernhard van Nederland, of prins Harry's voorliefde voor nazi-verkleedpartijtjes. Wat de kern van de zaak meer raakt, is het beruchte verlangen van prins Philip om te reïncarneren als "een bijzonder dodelijk virus," om bij te dragen aan de ontvolking van de planeet (een opmerking die door Snopes op feiten is gecontroleerd, dus u weet dat het waar is!).
De arrogantie van die leden van het koningshuis zou niet zo erg zijn als ze zich enkel superieur aan het gewone volk waanden op een manier van "Wat, verzorg jij je eigen stoelgang?" Mijn hemel!" Helaas is het niet louter snobisme dat hen motiveert, en hun grote verlangen is niet alleen om van het gewone volk afgeschermd te blijven. Het blijkt dat de koninklijke familie zich niet alleen superieur voelt aan haar onderdanen, ze hebben een uitgesproken hekel aan hen en beramen voortdurend plannetjes om hen te onderwerpen, te beroven, te verarmen en te misleiden.
Koninklijke valse vlaggen
© Corbett Report
Maar voor een uitstekend voorbeeld van de trouweloosheid waarmee de Britse monarchie eeuwenlang heeft geregeerd (en die aanleiding gaf tot de bijnaam "Perfide Albion"), hoeft men alleen maar te kijken naar de geschiedenis van hun specialiteit: operaties onder valse vlag.
Zoals het de regerende monarchie van een land betaamt dat al eeuwenlang bekend staat om zijn verraad, gebruikt het Britse koningshuis ook al eeuwenlang valse vlag-gebeurtenissen om publieke steun op te wekken voor de vervolging van hun vijanden. Voor een goed voorbeeld daarvan moeten we denken aan het "Buskruitverraad van de vijfde November."
Buiten Groot-Brittannië is het "buskruitcomplot" slechts zijdelings bekend dankzij culturele artefacten, zoals de verwijzingen naar het complot in V for Vendetta en de daaropvolgende invoering van het Guy Fawkes-masker als symbool van Anonymous. Zelfs in Engeland zullen de meesten alleen de officiële versie van het verhaal kennen - welke is opgetekend in het zogenaamde "King's Book" van koning James I zelf.
Volgens dat officiële relaas werd Guy Fawkes op de avond van 4 november 1605 ontdekt met 36 vaten buskruit en een stapel hout en kolen in de kelder onder het House of Lords in het Parlement, vermoedelijk om het gebouw op te blazen. Na zijn aanhouding werd Fawkes voor de koning gebracht en, zwichtend tijdens het verhoor, leidde hij de ambtenaren van de koning uiteindelijk naar de andere samenzweerders in het complot. Later bleek dat het gehele onbezonnen plan om het Parlement op te blazen toen dat op 5 november bijeen zou komen, was beraamd door de Jezuïeten en uitgevoerd door een groepje gestoorde Engelse provinciale katholieken. Koning James nam toen de verstandige voorzorgsmaatregel om de katholieken in Engeland hard aan te pakken, en zorgde er zo voor dat katholiek verraad het koninkrijk nooit meer zou bedreigen.
Uiteraard is dit verhaal - zoals zoveel van de door de winnaars geschreven geschiedenis - totale onzin. Er zouden hele boeken geschreven kunnen worden over het complot, wat we er werkelijk van weten en hoe de officiële versie tot stand is gekomen ... en ten minste één boek deed dat ook! Het heet The Gunpowder Plot, geschreven door Hugh Ross Williamson en gepubliceerd in 1952. Geïnteresseerden in het volledige verhaal wordt van harte aangeraden Williamsons beschrijving te lezen. Hoewel de volledige waarheid van het complot waarschijnlijk nooit bekend zal worden - begraven als het is in een zee van vervalste documenten, vervalst bewijsmateriaal en officiële geheimhouding - kunnen we met zekerheid zeggen dat het officiële verhaal is opgebouwd uit getuigenissen die werden verkregen door martelingen en vervalste bekentenissen, dat de spionnen van de koning waarschijnlijk betrokken waren bij elke fase van het complot, dat de zondebokken die uiteindelijk de schuld kregen van de hele affaire dit onmogelijk zelf hadden kunnen bewerkstelligen en, het belangrijkste, dat het koning James het perfecte excuus bood om de katholieken op de door hem gewenste manier aan te pakken.
Met andere woorden, Guy Fawkes was waarschijnlijk niet het radicale katholieke terroristische meesterbrein zoals het hof van Koning James hem voorstelde, noch de rebellerende anti-autoritaire held die V for Vendetta en Anonymous van hem maken, maar eerder een zondebok, een slachtoffer of een spion, die door de monarchie werd gebruikt als een handig excuus om draconische nieuwe wetten uit te vaardigen tegen de tegenstanders van de koning. Wat een verrassing.
Maar de operaties onder valse vlag van de Britse monarchie eindigen daar niet mee. Kijkers van mijn documentaire WWI Conspiracy zullen al op de hoogte zijn van de centrale rol die Koning Edward VII en zijn Duitsland-hatende vrouw speelden bij het smeden van de zogenaamde "Triple Entente" tussen Engeland, Frankrijk en Rusland, waarmee de weg werd vrijgemaakt voor de "Grote" Oorlog tegen de moffen. U herinnert zich waarschijnlijk ook de getuigenis van samenzweerder Edward Mandell House over zijn nogal opmerkelijke gesprek met Edward VII's opvolger, koning George V, op de ochtend van 7 mei 1915. House verhaalt in zijn Intimate Papers, dat "de twee vreemd genoeg aan de praat raakten over de waarschijnlijkheid dat Duitsland een trans-Atlantisch schip zou laten zinken." Nog "toevalliger" vertelt House dat George specifiek vroeg wat er zou gebeuren als de moffen "de Lusitania zouden laten zinken met Amerikaanse passagiers aan boord." Later die dag werd de Lusitania tot zinken gebracht en keerde de publieke opinie in Amerika zich resoluut tegen Duitsland, hetgeen het pad effende voor de uiteindelijke deelname van de VS aan de oorlog aan de zijde van de Britten.
Tuurlijk, heel toevallig.
Wat de operaties onder valse vlag van de afgelopen decennia betreft, heeft de Britse kroon niet alleen lange tijd gespeeld met het vuur van het moslimextremisme - door het afwisselend te steunen of zich ertegen te verzetten, zoals ik heb aangetoond in deel 1 van The Secret History of Al Qaeda - maar, zoals ik zal aantonen in deel 3 van The Secret History of Al Qaeda, werkte de Britse regering, voorgezeten door de leden van het koningshuis, actief samen met de neocons bij de ontwikkeling en doorvoering van de agenda voor de oorlog tegen het terrorisme. (Blijf luisteren! . . .)
Maar ik durf te wedden dat de nieuwe koning wenst dat het grootste van zijn politieke problemen een ongemakkelijke donatie van een miljoen pond van de familie Bin Laden zou zijn. . .
Het pedofielenprobleem van de Windsors
© Corbett Report
Was hij nou maar de onschuldige weldoener van het bedrog, oplichterij, afpersing, diefstal en plundering van zijn voorvaderen.
Was zijn ergste zonde maar zijn belachelijke klimaathypocrisie of zijn campagne voor Klaus Schwabs Grote Reset of zijn poging om koeien mondkapjes op te doen.
Was hij maar een gewone, alledaagse tiran, een psychopaat die kickt op het martelen en vermoorden van anderen.
Jammer genoeg voor ons allemaal is het veel erger dan dat.
De bevolking ving een glimp op van wat zich werkelijk afspeelt achter de gesloten kasteelpoorten van de koninklijke familie, toen het Jimmy Savile-schandaal tien jaar geleden voor het eerst aan het licht kwam. Als u in staat bent terug te kijken op de onschuldige dagen van 2012, kunt u zich misschien herinneren dat het bestaan van pedofiele netwerken op hoog niveau (laat staan necrofiele pedofiele netwerken op hoog niveau) destijds werd beschouwd als paranoïde samenzweringsonzin.
Wellicht herinnert u zich ook dat de relatie van de koninklijke familie met Savile zeker "problematisch" was (om kinderjargon te gebruiken). Maar, gezien wat het publiek toen wist, niet noodzakelijkerwijs problematischer dan de betrokkenheid van al die andere mensen die in de loop van zijn carrière een wit voetje hadden gehaald bij de monsterlijke pedofiel. Zeker, de koningin had Savile in 1990 geridderd, en uit alle foto's valt op te maken dat hij vreselijk dikke vriendjes was met Charles. Toch lag het ridderschap misschien in de lijn der verwachting, gezien het feit dat hij een groot deel van zijn leven aan liefdadigheid had gewijd en gaandeweg veel belangrijke vrienden had gemaakt. In feite werden de eerste scherpe vragen over wie wat wanneer wist over Savile gesteld aan de BBC, die tientallen jaren voordat de walgelijke misbruiker eindelijk stierf zeker op de hoogte was van de beschuldigingen.
Maar in de loop der jaren werd de "wie had dat kunnen weten?"-truc van de verdedigers van de Windsors steeds onverdraaglijker. Eerst kwam de onthulling dat Savile zo nauw verbonden was met de koninklijke familie dat hij bijna peetvader van prins Harry was geworden. Daarna kwamen de steeds kwalijker wordende rapporten over Savile's hechte persoonlijke vriendschap met Charles, met als hoogtepunt de publicatie eerder dit jaar van brieven, waaruit bleek dat de huidige koning van Engeland Savile regelmatig om advies vroeg over politiek gevoelige kwesties. En dan was er nog Savile's eigen ongemakkelijke bekentenis, dat het ridderschap hem "vrijpleitte" van zijn vroegere zonden.
Het zal niemand verbazen dat de koninklijke familie nooit op enigerlei wijze heeft hoeven reageren op de publieke verontwaardiging over deze berichten. Geen enkele politicus die zijn baan wil behouden zou Charles ooit onder druk durven zetten over deze kwestie en aangezien Savile's misdaden pas na zijn dood aan het licht kwamen, kon het koningshuis zich altijd verschuilen achter de "plausibele ontkenning," dat zij niet wisten wat Sir Jimmy uitspookte. Ze hoefden niet eens een formele procedure te starten om Savile zijn ridderschap te ontnemen. Want, zo blijkt, onderscheidingen "vervallen automatisch als een persoon sterft."
Maar, zoals ik al zei, ontplofte het Savile-schandaal in het vervlogen tijdperk van een decennium geleden, toen het concept van politieke pedofiele netwerken nog tot het domein van gestoorde complot-podcasts behoorde. Dat veranderde natuurlijk allemaal toen het Epstein-verhaal in 2019 eindelijk doordrong tot het publieke bewustzijn. En wie bevond zich toevallig in het middelpunt van dat schandaal?
© Corbett Report
Ik bedoel, ja, die foto van hem met zijn arm om een minderjarige Giuffre is er (met inlichtingenhandelaar en veroordeelde vrouwenhandelaar Ghislaine Maxwell rondhangend op de achtergrond), maar hij zweet niet dus ... het is allemaal gelogen?
Niemand neemt ook maar iets van wat Zijne Koninklijke Laagheid, Prins Andrew, Hertog van Dork, uitkraamt serieus. Het is immers duidelijk dat er sprake is van een PR-puinhoop als zelfs de koninklijke familie zich genoodzaakt ziet zijn titels en koninklijke patronaten in te trekken om hem uit de schijnwerpers van de publieke belangstelling te houden. Zoals we hebben gezien, deelde het koningshuis dat soort straf met terugwerkende kracht zelfs niet aan Sir Jimmy uit.
Iedereen weet dat het publiek niet meer zo naïef is als in 2012 en helaas wordt de nachtmerrieachtige realiteit van beschermde politieke pedofiele netwerken dermate geaccepteerd als gedocumenteerd feit dat het niet langer wordt bespot als een complottheorie. En, voor een ieder die kennis draagt van de onwaardige geschiedenis van de koninklijke familie, is het Huis Windsor betrokken bij twee van de meest prominente pedofielie-schandalen uit de recente geschiedenis.
Vandaar deze retorische vraag: wie binnen de gecontroleerde reguliere media zal dit onderwerp ooit nog ter sprake durven brengen nu prins Charles officieel koning Charles is geworden?
Tot besluit
Ik krijg bij dit schrijven het gevoel dat ik achter elkaar in één keer aan een kind uit de doeken doe dat de Kerstman niet echt is, de Paashaas niet bestaat en de tandenfee gewoon zijn mama is.
Maar in werkelijkheid is het erger dan dat. Het is het aan volwassenen vertellen dat de Kerstman niet bestaat, de Paashaas ook niet en dat de tandenfee gewoon hun moeder is, om vervolgens als een gek in de marge weggezet te worden.
Dit is niet mijn eerste poging om mensen op dit vlak de ogen te openen. In 2015 schreef ik het volgende over de absolute waanzin die zich meester had gemaakt van de wereldwijde media rond de aankondiging van de geboorte van prinses Charlotte:
Wie gaat er zo uit zijn dak voor deze koninklijke baby? Zeker niemand die weet heeft van de werkelijke geschiedenis van het bewind van de "Windsors," een bewind dat gekenmerkt werd door de tientallen miljoenen levens die verloren gingen in de Eerste en Tweede Wereldoorlog (waaraan de koninklijke familie een grote mate van schuld had), nauwe samenwerking met de banksters die ons naar de rand van de volgende grote depressie hebben gebracht, de vorming van de Anglo-Amerikaanse "speciale relatie" voor een gemeenschappelijke zaak met gelijkgestemde eugenetisten in Amerika zoals Teddy Roosevelt, het cultiveren en beschermen van pedofielen (waarvan Jimmy Savile slechts het meest opvallende topje van een zeer grote ijsberg uitmaakte), de moord op Diana en een willekeurig aantal andere wreedheden die deze familie tot een van de meest verguisde zouden moeten maken in het "gemenebest" waarover zij beweren te heersen. En toch loven de media elke actie van deze familie, prijzen hen als een eerbiedwaardige instelling in het hart van de Britse samenleving, treden plichtsgetrouw op als de koninklijke PR- spreekbuis in de berichtgeving over hun liefdadigheidswerk en marginaliseren ieder gesprek over de afschaffing van de koninklijke familie als "republikeinse stemmingmakerij."Hoe meer dingen veranderen . . .
En nu krijgen we weer zo'n koninklijk evenement om ons eraan te herinneren hoeveel mensen nog steeds stevig verankerd zijn in normaalland. Na alles wat het koningshuis ons heeft aangedaan, is het verbijsterend dat ze nog steeds in zulk hoog aanzien staan. Nog ontmoedigender is dat er nog steeds enorme groepen mensen zijn die geloven dat deze familie door God zelf is uitverkoren om over een hele natie (of zelfs een "gemenebest") te heersen.
Ik toost op de dag dat dit soort artikelen overbodig wordt en de dood van een zesennegentigjarige in haar eigen huis geen enkele politieke betekenis heeft. Een mens kan altijd dromen . . .
Zie: https://corbettreport.substack.com/p/the-dark-history-of-the-royals
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief