Moskou Kremlin
De voortvarendheid waarmee de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken de bewering van het Kremlin ontkrachtte, is wellicht een teken aan de wand. Het zit in het DNA van de neocon om zich op zulke beslissende momenten schuil te houden. Desondanks distantieerde Blinken voorspelbaar ook de regering Biden van de aanval op het Kremlin.
Eerder deed de voorzitter van de Joints Chiefs of Staff, generaal Marks Milley, iets soortgelijks in een interview met het tijdschrift Foreign Affairs, waarin hij bij voorbaat elke verantwoordelijkheid voor het komende Oekraïense "tegenoffensief" afwees. Dit is het nieuwe refrein van de regering Biden - hoor geen kwaad, spreek geen kwaad. Er wordt ook niet meer gesproken over het volledig steunen van Kiev, "koste wat het kost" - zoals Biden tot vervelens toe placht te zeggen.
De kern van de zaak is dat Kievs veelgeprezen "tegenoffensief" het zwaar te verduren heeft temidden van de wijdverbreide westerse prognose dat het voorbestemd is om op een flop uit te lopen. De nadruk van de podcast van Buitenlandse Zaken deze week met generaal Milley lag dan ook op zijn twijfel over de uitkomst. Milley weigerde pertinent te zeggen dat Kiev zelfs maar een "tegenoffensief" zou beginnen!
Op dit moment bestaat er een enorm dilemma nu het hele westerse narratief van een Russische nederlaag als een pak leugens wordt ontmaskerd, terwijl ook de mythe van Kievs militaire bekwaamheid om het op te nemen tegen de veruit superieure militaire macht van een supermacht in rook is opgegaan. Het Oekraïense leger wordt systematisch tot stof vermalen. In werkelijkheid is Oekraïne een open wond geworden die zich in rap tempo ontwikkelt tot koudvuur, en er is nog maar weinig tijd om de wond dicht te schroeien.
Het regime in Kiev wordt echter geplaagd door factievorming. Er zijn machtige kliekjes die niets voelen voor vredesbesprekingen met Rusland zonder capitulatie van Moskou en in plaats daarvan een escalatie willen zodat de westerse mogendheden betrokken blijven. En zelfs na het vertrek van Boris Johnson hebben zij aanhangers in het westen.
De militante kliek die deel uitmaakt van de machtsstructuur in Kiev zou wel eens verantwoordelijk kunnen zijn voor deze gevaarlijke provocatie tegen het Kremlin, met als bijbedoeling een Russische vergelding uit te lokken.
Uit de inhoudsloze opmerking van Blinken blijkt dat de neocons in de regering-Biden onder leiding van Victoria Nuland ook geen zin hebben om de fanatiekelingen in Kiev in toom te houden. En wat Europa betreft, die heeft ook zijn stem verloren.
Dit zal waarschijnlijk de geschiedenisboeken ingaan als een historisch falen van Europees leiderschap, waarvan de kern wordt gevormd door de paradox dat niet Frankrijk maar de Duitse regering zich in de Oekraïne-oorlog dichter bij de VS heeft geschaard, waardoor een intra-Europees "tijdperk van confrontatie" dreigt.
Ook anderszins leven we in noodlottige tijden, nu het politieke middenveld in Frankrijk en Italië al geslonken is en in Duitsland zelf sterk verzwakt is door de pandemie, de oorlog en de inflatie. Belangrijk is dat dit slechts gedeeltelijk een economisch verhaal is, want de neergang van het centrum en de deïndustrialisatie in Europa zijn nauw met elkaar verbonden, terwijl het sociale weefsel dat het centrum ondersteunde, is losgeraakt.
Duitsland, de motor van Europa, heeft tot nu toe relatief veel geluk gehad. Het profiteerde van goedkope arbeidskrachten uit Oost-Europa en goedkoop gas uit Rusland. Maar dat is nu voorbij en het verval van de Duitse industrie valt te voorzien. Wanneer de samenleving uiteenvalt, valt ook het politieke systeem uiteen en zal het steeds meer moeite kosten om dergelijke landen te besturen. Duitsland en Italië hebben een coalitie van drie partijen; Nederland heeft vier partijen; België heeft een coalitie van zeven partijen.
Voorlopig bepalen de hardliners in Kiev het tempo van de gebeurtenissen en zullen de Europeanen gedwee volgen. Maar er is een "chill in the room" - om met de woorden van Judie Foster in de horrorfilm Silence of the Lambs te spreken toen Anthony Hopkins in een oogwenk veranderde in Hannibal Lecter.
Vergis u niet, dit is een kantelpunt; de onhandige aanslag op het leven van Poetin gooit de hele zaak overhoop. De enige geruststellende gedachte is dat de leiding van het Kremlin zich niet laat leiden door emotie. De weloverwogen reactie van het Kremlin blijkt uit de opmerkingen van de Russische ambassadeur in de VS, Anatoly Antonov:
"Hoe zouden de Amerikanen reageren als een drone het Witte Huis, het Capitool of het Pentagon zou raken? Het antwoord is duidelijk voor elke politicus en voor de gemiddelde burger: de straf zal hard en onvermijdelijk zijn."De ambassadeur concludeerde vervolgens: "Rusland zal reageren op deze onbeschaamde en arrogante terroristische aanval. We zullen antwoorden wanneer we dat nodig achten. We zullen reageren in overeenstemming met de inschatting van de dreiging die Kiev vormt voor de leiders van ons land."
Er zijn geen overhaaste reacties te verwachten. Toch moet het beperken van de viering van de Dag van de Overwinning op het Rode Plein op zich een moeilijke beslissing zijn geweest. De Dag van de Overwinning op 9 mei is de belangrijkste feestdag in Rusland waarop het publiek en de staat samenkomen in een patriottische viering, waarbij mensen hun familieleden herdenken die hun leven opofferden om het nazisme te verslaan.
Veel van de activiteiten op deze dag - parades, liederen en herdenkingspraktijken - dateren uit de Sovjettijd. Overwinningsdag is de enige belangrijke feestdag die de overstap naar het Rusland van na de Sovjet-Unie heeft gemaakt. In een land dat met het uiteenvallen van de Sovjet-Unie veel van zijn idolen en heldendaden verloor, vormde de overwinning op het nazisme een bron van enorme collectieve en persoonlijke trots.
Maar Poetins kan niet veel meer doen nu het land woedend is en vergelding eist, zoals blijkt uit de opmerkingen van de voormalige Russische president en huidige vice-voorzitter van de Veiligheidsraad van Rusland, Dmitri Medvedev: "Na de terroristische aanslag van vandaag zijn er geen andere opties meer dan de fysieke eliminatie van Zelenski en zijn kliek."
Wat Zelenski betreft, hij vertrok eenvoudigweg uit Kiev naar Helsinki - en daarna naar Den Haag, om op 13 mei in Berlijn aan te komen voor een staatsbezoek - misschien omdat hij aanvoelde dat er gevaar dreigde. Het lot van het Zelensky-regime lijkt inderdaad bezegeld. Zelensky doet ons denken aan de mythische Wandelende Jood, die Jezus bespotte op weg naar de kruisiging en vervolgens werd vervloekt om op aarde rond te lopen tot de Wederkomst.
Zie: https://www.indianpunchline.com/zelensky-regimes-fate-is-sealed/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief