Slechts weinigen hadden zo'n schokkende ontwikkeling voorzien. Het was het begin van een nieuwe door de staat geleide oorlog, waarbij de vijand onzichtbaar was en zich dus overal kon bevinden. Niemand heeft ooit getwijfeld aan de alomtegenwoordigheid van potentieel gevaarlijke ziekteverwekkers, maar nu werd ons verteld dat het leven zelf volledig afhing van het vermijden ervan en dat alleen de volksgezondheidsinstanties de enige wegwijzer voorwaarts zouden vormen.
Alles veranderde. Niets bleef hetzelfde. Het trauma is reëel en blijvend. De bewering van "15 Dagen" bleek een misleiding te zijn. De noodtoestand duurde ruim drie jaar. De mensen en instanties die dit hebben bewerkstelligd zijn nog steeds aan de macht. De nieuwe chef van de CDC heeft een lange staat van dienst als het gaat om het mogelijk maken en toejuichen van de lockdowns en alles wat daarop volgde.
Het is goed om de nieuwe dingen die we de afgelopen jaren hebben ontdekt eens op een rijtje te zetten. Samen verklaren ze waarom de wereld anders lijkt en waarom we ons nu allemaal anders voelen en anders denken dan een paar jaar geleden.
Twintig verschrikkelijke realiteiten die door lockdowns aan het licht zijn gebracht
1. Toezicht en censuur door Big Tech.
Het verzet vond elkaar uiteindelijk, maar dat duurde maanden en jaren. Een regime van censuur daalde neer op alle grote sociale platforms, technologieën die waren ontworpen met de bedoeling om ons meer verbonden te houden en het scala aan meningen waaruit we konden putten te verruimen. We wisten niet dat het gebeurde, maar uiteindelijk hoorden we van de onderdrukking en daarom voelden velen van ons zich zo alleen. Anderen konden ons niet horen en wij hen niet. Het regime wordt op veel fronten voor de rechter aangevochten, maar het is nog steeds aan de gang, waarbij alle netwerken, behalve Twitter, voortdurend toezicht houden op een onvoorspelbare autoritaristische manier. We hebben nu ijzersterk bewijs dat zij allen aan de ketting liggen.
2. Macht en invloed van Big Farma.
In april 2020 vroeg iemand me of het doel van het door het farmaceutische kartel geproduceerde vaccin daadwerkelijk achter de lockdowns zat. De bedoeling zou zijn om ons angst aan te jagen en onze levens te ruïneren tot we erom zouden smeken om geïnjecteerd te worden. Ik dacht dat de hele idee krankzinnig was en dat de corruptie onmogelijk zo diep kon reiken. Ik had het mis. De farmaceutische industrie werkte al sinds januari van dat jaar aan een vaccin en schakelde elke vorm van gekochte invloed in om ze uiteindelijk verplicht opgelegd te krijgen. Nu zien we dat de belangrijkste regelgevende instanties volledig zijn overgenomen en gecontroleerd worden tot het punt dat noodzaak, veiligheid en werkzaamheid er niet echt toe doen.
3. Regeringspropaganda door de grote media.
Vanaf de eerste dag ging het er meedogenloos aan toe: de grote media bleken fanatieke aanhangers van Anthony Fauci. De machthebbers konden de New York Times, National Public Radio, Washington Post en de rest gebruiken wanneer en hoe ze maar wilden. Later werden de media ingezet om diegenen te demoniseren die zich niet aan de lockdowns hielden, mondkapjes weigerden en zich verzetten tegen de injecties. Het was gedaan met de gedachte dat de "democratie sterft in de duisternis" en de "toonaangevende kwaliteitskrant" werd vervangen door de duisternis zelf en door aanhoudende propaganda. Ze toonden geen echte nieuwsgierigheid naar de andere kant van het verhaal. De Great Barrington Declaration op zich begon als een poging om journalisten op te leiden, maar slechts een paar durfden zelfs maar te komen opdagen. Nu snappen we het: ook de reguliere media worden volledig gecontroleerd en zijn volledig overgenomen. Ze wisten al wat ze moesten melden en hoe ze het moesten melden. Niets anders deed ertoe.
4. Ontaarding van de volksgezondheid.
Wie had kunnen voorspellen dat de CDC en het NIH, om nog maar te zwijgen van de Wereldgezondheidsorganisatie, zouden worden ingezet als eerstelijnswerkers bij het opleggen van totalitaire controle? Sommige waarnemers hadden dit misschien voorspeld, maar op een ongeloofwaardige manier. In feite waren het echter deze instanties die verantwoordelijk waren voor alle absurde protocollen, het sluiten van ziekenhuizen voor niet-coronagevallen, het overal plaatsen van plexiglas, het gesloten houden van scholen, het demoniseren van alternatieve therapieën, het opzetten van mondkapjes bij peuters en het opleggen van injecties. Ze kenden geen grenzen aan hun macht. Ze ontpopten zich als trouwe instrumenten van de hegemoon.
5. Consolidering van de industrie.
Vrij ondernemerschap wordt verondersteld vrij te zijn, maar toen werknemers, industrieën en merken werden verdeeld tussen essentieel en niet-essentieel, bleef het stil aan de zijde van de grote bedrijven. Die gaven niet thuis. Ze bleken bereid om winst boven het concurrentiesysteem te stellen. Zolang ze maar konden profiteren van het consoliderings-, kartel- en centralisatiesysteem, vonden ze het allemaal wel best. De grootwinkelbedrijven konden de concurrentie wegvagen en hun industriële positie versterken. Hetzelfde geldt voor platforms voor leren op afstand en digitale technologie. De grootste bedrijven bleken de ergste vijanden van het ware kapitalisme en de grootste vrienden van het corporatisme. Wat kunst en muziek betreft: nu weten we dat de elites die als overbodig beschouwen.
6. Invloed en macht van de administratieve staat.
De Grondwet voorzag in drie takken van de overheid, maar de lockdowns hadden op geen enkele daarvan betrekking. In plaats daarvan ontstond er in de loop van de decennia een vierde tak, de permanente klasse van bureaucraten die door niemand wordt gekozen en door niemand uit het publiek wordt gecontroleerd. Deze permanente "experts" waren volledig ontketend en losgeslagen zonder ook maar enig toezicht op hun macht en stelden ieder uur protocollen op die ze afdwongen, terwijl wetgevende machten, rechters en zelfs presidenten en gouverneurs machteloos en vol ontzag toekeken. We weten nu dat er op 13 maart 2020 een staatsgreep plaatsvond, die alle macht overdroeg aan de nationale veiligheidsstaat, maar op dat moment wisten we dat nog niet. Het decreet was geheim. De administratieve staat regeert nog steeds.
7. Lafheid onder intellectuelen.
Van alle groepen zijn intellectuelen het meest vrij om hun mening te geven. Dat is zelfs hun taak. In plaats daarvan hielden ze zich grotendeels koest. Dit gold voor rechts en links. De experts en geleerden gingen gewoon mee in de meest flagrante aanvallen op de mensenrechten van deze generatie, misschien wel sinds mensenheugenis. We nemen deze mensen in dienst om onafhankelijk te zijn, maar ze bewezen allesbehalve dat te zijn. We stonden geschokt toe te kijken hoe zelfs beroemde burgerlijke libertariërs het leed aanschouwden en zeiden: "Dit is prima." Een hele generatie onder hen wordt tegenwoordig volledig in diskrediet gebracht. En trouwens, de weinigen die opstonden werden gruwelijk uitgescholden en raakten veelal hun baan kwijt. Anderen namen nota van deze realiteit en besloten in plaats daarvan zich te gedragen door te zwijgen of de lijn van de heersende klasse te onderschrijven.
8. Kleinzieligheid van universiteiten.
De oorsprong van de moderne academische wereld is gelegen in hun functie als toevluchtsoorden in tijden van oorlog en plagen, zodat grootse ideeën zelfs de slechtste tijden konden overleven. De meeste universiteiten - slechts een handvol uitgezonderd - deden volledig mee met het regime. Ze sloten hun deuren. Ze sloten studenten op in hun slaapzalen. Ze ontzegden betalende klanten persoonlijk onderwijs. Toen kwamen de injecties. Miljoenen mensen kregen onnodig prikken en konden alleen weigeren op straffe van verwijdering uit hun studieprogramma. Ze toonden een compleet gebrek aan een principiële houding. Alumni zouden hier nota van moeten nemen, evenals ouders die zich afvragen waar ze hun middelbare scholieren volgend jaar naartoe sturen.
9. Lafhartigheid van denktanks.
Het takenpakket van deze enorme non-profitorganisaties bestaat uit het testen van de grenzen van aanvaardbare meningen en het aansturen van de beleids- en intellectuele wereld in de richting van vooruitgang voor iedereen. Ook zij worden verondersteld onafhankelijk te zijn. Ze zijn niet afhankelijk van subsidies of politieke gunsten. Ze kunnen doortastend en principieel zijn. Dus waar waren zij? Vrijwel zonder uitzondering klapten ze dicht of werden laffe pleitbezorgers van het lockdownregime. Ze wachtten en wachtten tot de kust veilig was en verkondigden vervolgens kleine opinies die weinig effect hadden. Waren ze gewoon verlegen? Waarschijnlijk niet. Het financiële plaatje vertelt een ander verhaal. Ze worden gesteund door dezelfde industrieën die zouden profiteren van het flagrante beleid. Donateurs die geloven in vrijheid zouden dit ter harte moeten nemen!
10. Waanzin van menigten.
We hebben allemaal het klassieke boek Extraordinary Popular Delusions and the Madness of Crowds gelezen, maar dachten dat het een kroniek uit het verleden was en waarschijnlijk onmogelijk voor het heden. Maar in een oogwenk raakten mensenmassa's in een soort middeleeuwse paniek, joegen op mensen die zich niet aan de regels hielden en verstopten zich voor de onzichtbare ziektehaarden. Ze waren op een missie. Ze spoorden dissidenten op en verklikten de niet-nalevers. Anders zou dit alles niet hebben kunnen plaatsvinden. Net als tijdens de Culturele Revolutie in China werden deze zogenaamde leden van de Rode Garde voetsoldaten voor de staat. In zijn boek over massavorming legt Mathias Desmet op klassieke wijze uit hoe een bevolking die verstoken is van een zinvol leven dit soort politieke razernijen kan omvormen tot misleide kruistochten. De meesten van onze vrienden en buren gingen erin mee.
11. Gebrek aan ideologische overtuiging bij zowel rechts als links.
Zowel rechts als links hebben hun idealen verraden. Rechts liet zijn liefde voor beperkte overheid, vrij ondernemerschap en de rechtsstaat varen. En links keerde zich tegen zijn traditionele standpunten voor burgerlijke vrijheden, gelijke vrijheden en vrijheid van meningsuiting. Ze werden allemaal gecompromitteerd en ze verzonnen allemaal valse redenen voor deze erbarmelijke situatie. Als dit alles onder een Democraat was begonnen, zouden de Republikeinen het hebben uitgeschreeuwd. In plaats daarvan zwegen ze. Toen ging het coronaregime over naar een Democraat en dus bleven ze hun mond houden, terwijl de Republikeinen, beschaamd over hun eerdere stilzwijgen, veel te lang hun mond hielden. Beide partijen bleken ineffectief en tandeloos.
12. Sadisme van de heersende klasse.
Op sommige plaatsen konden kinderen een jaar of twee niet naar school. Mensen konden geen medische diagnoses krijgen. Bruiloften en begrafenissen werden op Zoom gehouden. Ouderen werden in wanhopige eenzaamheid gedwongen. De armen leden. Mensen raakten verslaafd en kwamen kilo's aan. De arbeidersklasse werd uitgebuit. Kleine bedrijven werden geruïneerd. Miljoenen mensen werden gedwongen te verhuizen en nog eens miljoenen mensen raakten hun baan kwijt. De heersende klasse die adverteerde met haar prachtige altruïsme en burgerzin werd gevoelloos en negeerde al deze ellende volledig. Zelfs toen de gegevens binnenstroomden over zelfmoordneigingen en mentale ziekten als gevolg van eenzaamheid, maakte dat geen verschil. Ze konden geen enkele bezorgdheid opbrengen. Ze veranderden niets. De scholen bleven dicht en de reisbeperkingen bleven van kracht. Degenen die hierop wezen werden vreselijk uitgescholden. Het bleek een vorm van grof sadisme, waarvan we niet wisten dat zij daartoe in staat konden zijn.
13. Het concrete probleem van enorme klassenongelijkheid.
Zou dit alles 20 jaar geleden ook gebeurd zijn, toen een derde van de beroepsbevolking niet bevoorrecht genoeg was om hun werk mee naar huis te nemen en te doen alsof ze op de laptop aan de slag gingen? Twijfelachtig. Maar rond 2020 was er een overklasse ontstaan, die volledig los stond van het leven van de mensen die met hun handen werkten om in hun levensonderhoud te voorzien. Maar het kon de overklasse niet schelen dat deze mensen het virus moedig en als eerste onder ogen moesten zien. Deze arbeiders en boeren hadden geen privileges en blijkbaar werd er niet veel belang aan hen gehecht. Toen de injecties op het toneel verschenen, wilde de overklasse dat hun gezondheidswerkers, piloten en bezorgers ze ook kregen, allemaal om de samenleving te zuiveren van ziektekiemen. Enorme ongelijkheden in rijkdom blijken een groot verschil te maken in politieke resultaten, vooral wanneer de ene klasse wordt gedwongen om lockdowns te ondergaan om de andere klasse te dienen.
14. De lafheid en verbastering van het openbaar onderwijs.
Honderd jaar geleden was onderwijs voor iedereen de meest prijzenswaardige prestatie van de progressieven. We gingen er allemaal van uit dat dit het enige was dat boven alles beschermd zou worden. De kinderen zouden nooit worden opgeofferd. Maar toen werden zonder goede reden alle scholen gesloten. De onderwijsbonden waardeerden hun verlengde betaalde vakantie wel en probeerden deze zo lang mogelijk te rekken, terwijl de leerlingen steeds verder achter raakten met hun lessen. Dit zijn scholen waar mensen jarenlang belasting voor hebben betaald, maar niemand beloofde een korting of compensatie. Thuisonderwijs ging van een juridisch bestaan plotseling naar een verplichting. En toen de scholen weer open gingen, werden de kinderen massaal monddood gemaakt met mondkapjes.
15. Mogelijkheid voor centrale banken om de hele boel te financieren.
Vanaf 12 maart 2020 wendde de Federal Reserve alle mogelijke middelen aan om te dienen als een drukpers van het Congres. De rente werd teruggebracht naar nul. De reservevereisten voor banken werden afgeschaft (geëlimineerd!). De economie werd overspoeld met nieuw geld, dat uiteindelijk een piek bereikte van een uitbreiding met 26 procent, oftewel $6,2 biljoen in totaal. Later vertaalde zich dit natuurlijk in prijsinflatie die de werkelijke koopkracht van al die gratis stimuleringsmaatregelen van de overheid snel wegvrat, waardoor zowel producenten als consumenten netto werden benadeeld. Het was een grote schijnvertoning, wat allemaal mogelijk werd gemaakt door de centrale bank en haar bevoegdheden. Verdere schade werd toegebracht aan de productiestructuur door een verlenging van de lage rente.
16. De oppervlakkigheid van de geloofsgemeenschappen.
Waar waren de kerken en synagogen? Ze sloten hun deuren en hielden mensen ten aanzien van wie ze gezworen hadden ze te verdedigen, buiten de deur. Ze annuleerden heilige dagen en vieringen van feestdagen. Ze verzuimden volledig om in opstand te komen. En waarom? Omdat ze meegingen in de propaganda dat het staken van hun diensten in overeenstemming was met de prioriteiten van de volksgezondheid. Ze gingen mee in de bewering van de staat en de media dat hun religies zeer gevaarlijk waren voor het publiek. Dit betekent dat ze niet echt geloven in wat ze beweren te geloven. Toen ze eindelijk open mochten, ontdekten ze dat hun kerkgemeenschappen drastisch waren gekrompen. Geen wonder. En wie van hen deed er niet aan mee? Dat waren de zogenaamde gekken en zonderlingen: de Amish, de vervreemde mormonen en de orthodoxe joden. Die vallen buiten het reguliere circuit. Hoe marginaal! Maar blijkbaar waren zij de enigen wiens geloof sterk genoeg was om de eisen van de prinsen te weerstaan.
17. De reisbeperkingen.
We wisten niet dat de overheid de macht had om ons reizen te beperken, maar ze deden het toch. Eerst op internationaal niveau. Maar daarna ook op nationaal niveau. Een paar maanden lang was het moeilijk om staatsgrenzen over te steken omdat iedereen die dat deed veertien dagen in quarantaine moest. Het was vreemd omdat we niet wisten wat wel en niet legaal was en we kenden ook het handhavingsmechanisme niet. Het bleek een oefening te zijn voor wat ze nu echt blijken te willen, namelijk 15-minuten steden. Blijkbaar zijn mensen die zich verplaatsen moeilijker te controleren en in bedwang te houden. We werden aangezet tot een meer middeleeuws en tribaal bestaan, waarbij we op onze locatie moesten blijven zodat onze meesters ons in de gaten konden houden.
18. De tolerantie voor segregatie.
Het aantal mensen dat de vaccins nam was zeker onevenredig verdeeld naar ras en inkomen. Rijkere en blankere bevolkingsgroepen gingen akkoord, maar zo'n 40% van de niet-blanke en armere gemeenschappen vertrouwden de prik niet en weigerden. Dat weerhield 5 grote steden er niet van om segregatie van vaccins op te leggen en af te dwingen met politiemacht. Een tijd lang waren grote steden gesegregeerd met ongelijke gevolgen per ras. Ik kan me geen enkel artikel in een grote krant herinneren dat hierop wees, laat staan dat het het afkeurde. Dat was het dan voor wat betreft openbare voorzieningen en verlichting! Segregatie is dus prima zolang het past bij de prioriteiten van de overheid - net als in die slechte oude tijd.
19. Het doel van een sociaal kredietsysteem.
Het getuigt niet van paranoia om te speculeren dat al deze segregatie in werkelijkheid te maken had met het opzetten van een vaccinatiepaspoortsysteem op nationale basis, het systeem dat ze heel graag willen implementeren. En een deel hiervan behoort tot het werkelijke en langetermijndoel om een sociaal kredietsysteem in Chinese stijl te creëren, dat onze deelname aan het economische en sociale leven afhankelijk maakt van politieke naleving. De CCP heeft de kunst onder de knie en heeft totalitaire controle opgelegd. We weten nu zeker dat belangrijke aspecten van de reactie op de pandemie in Beijing zijn bedacht en opgelegd door de invloed van China's heersende klasse. Het is volkomen redelijk om aan te nemen dat dit het daadwerkelijke doel is van vaccinatiepaspoorten en zelfs van de digitale valuta van de Centrale Bank.
Commentaar: Het zou nauwkeuriger zijn om te stellen dat de reactie op de pandemie was gemodelleerd naar wat China deed - niet voorgeschreven - wat ten onrechte zou suggereren dat China de hand had of heeft in de globalistische agenda. Want hoewel China totalitaire neigingen heeft, zijn er geen gegevens die erop wijzen dat het zijn bevolking wil vergiftigen, onnodige oorlogen wil beginnen, hongersnood wil veroorzaken, levensvatbare energievoorraden wil beperken, enz. - of alleen voor zichzelf buitensporige controle wil uitoefenen - hoe misplaatst sommige van zijn binnenlandse beleidsmaatregelen ook zijn.
20. Corporatisme als het systeem waaronder we leven, dat bestaande ideologische systemen tenietdoet.
Al vele generaties gaat het grote debat tussen kapitalisme en socialisme. Al die tijd gaat het eigenlijke doel aan ons voorbij: de institutionalisering van een corporatistische staat in het interbellum. Dit is waar particulier eigendom nominaal is en geconcentreerd is bij enkele topindustrieën in belangrijke sectoren, maar door de overheid wordt gecontroleerd met het oog op politieke prioriteiten. Dit is geen traditioneel socialisme en het is zeker geen concurrerend kapitalisme. Het is een sociaal, economisch en politiek systeem dat ontworpen werd door de heersende klasse om haar belangen boven alles te dienen. Dit vormt de belangrijkste bedreiging en de bestaande realiteit, maar het wordt niet goed begrepen door rechts of links. Zelfs libertariërs lijken dit niet te begrijpen: ze zijn zo gehecht aan het binaire model publiek/privaat, dat ze blind zijn voor de samensmelting van die twee en de manieren waarop grote bedrijven in hun eigen belang het etatisme opdrijven.
Als u de afgelopen drie jaar niet anders bent gaan denken, dan bent u of een profeet, of onverschillig, of u ligt te slapen. Er werd veel onthuld en er is veel veranderd. We moeten deze uitdagingen aangaan met onze ogen wijd open. De grootste bedreigingen voor de menselijke vrijheid zijn vandaag de dag niet die uit het verleden en ze ontrekken zich aan een gemakkelijke ideologische categorisering. Voorts moeten we toegeven dat het gewone menselijke verlangen om een bevredigend leven in vrijheid te leiden op veel manieren werd ondermijnd. Als we onze vrijheden terug willen, moeten we een volledig begrip hebben van de angstaanjagende problemen waar we mee geconfronteerd worden.
Brownstone's werk en invloed op dit gebied gaat veel verder dan wat we in het openbaar hebben verteld. U zou versteld staan van de omvang ervan. Deze tijden vereisen terughoudendheid in openlijke institutionele zelfverheerlijking.
We zijn onze donateurs dankbaar dat ze vertrouwen hebben in de kracht van ideeën. We zijn dagelijks verbaasd over het vermogen van gepassioneerde en gewetensvolle schrijvers en intellectuelen om werkelijk een verschil te maken voor de zaak van vrijheid. Mocht u daartoe in staat zijn, dan kunt u zich bij onze donateurs aansluiten om de vaart erin te houden, want deze heuvel is misschien wel de steilste die we ooit in ons leven hebben beklommen. We hebben geen "ontwikkelingsafdeling" en geen bedrijfs- of overheidsbegunstigers: u kunt het verschil maken.
Jeffrey A. Tucker is oprichter en voorzitter van het Brownstone Institute. Hij is ook Senior Economics Columnist voor Epoch Times, auteur van 10 boeken, waaronder Liberty or Lockdown, en duizenden artikelen in de wetenschappelijke en populaire pers. Hij spreekt veel over onderwerpen op het gebied van economie, technologie, sociale filosofie en cultuur.Zie: https://brownstone.org/articles/twenty-grim-realities-unearthed-by-lockdowns/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief