anti-putin propaganda
© Metro (UK)Wat geaccepteerd wordt als 'objectieve informatie' in de westerse media
Voor het geval het je nog niet is opgevallen: in de afgelopen 12 maanden woedt er een oorlog overal om je heen. Geen 'bloedhete' oorlog, maar een massale propaganda-oorlog van het soort dat meestal voorafgaat aan een militair optreden.

Het Amerikaanse 'full-spectrum' desinformatie offensief tegen Rusland begon in alle ernst in 2006 met de dood van anti-Poetin activist Alexander Litvinenko, die vergiftigd werd met polonium. Ondanks het feit dat, vóór Litvinenko, de enige moordenaars met een eerder strafblad voor dood-door-polonium degenen zijn die verantwoordelijk zijn voor de moord op Yasser Arafat, de westerse media direct en persistent de beschuldigende vinger wezen naar Poetin als de boosdoener voor de moord op Litvinenko.

Eerder dit jaar startte de Britse overheid een onderzoek naar zijn dood en dezelfde beschuldigingen - op basis van de "iedereen weet dat Poetin een misdadiger is" school voor a priori juridische argumentatie beroofd van bewijs - werden geuit. Een klein stukje informatie, onthuld door het onderzoek, dat de bewering dat Poetin ook maar iets te maken had met de moord op Litvinenko ondermijnde, werd echter angstvallig genegeerd door de westerse media.

Volgens het verhaal van de Britste regering, werd de aarts 'anti-Poetin kruisvaarder' uitgeschakeld door twee FSB agenten die hem het radioactief gif hadden toegediend door hem de resterende thee (ongeveer een half kopje) aan te bieden, die zij hadden besteld in een hotel in Londen. Het probleem met deze bewering is dat Litvinenko zelf spontaan de ontmoeting met de twee mannen had geregeld, slechts een paar uur voordat hij hen ontmoette. Dus, als je gelooft dat de twee agenten hun vroegere landgenoot hebben vermoord, moeten we aannemen dat ze op een of andere manier vermoedden dat Litvinenko hen zou vragen om af te spreken, en toevallig voor een dergelijke gelegenheid een voorraadje polonium bij zich hadden. Daarnaast, stelde een van de agenten zijn 8-jarige zoon voor aan Litvinenko, en vertelde hem zelfs om zijn hand te schudden, nadat Litvinenko al wat van de veronderstelde radioactieve thee had gedronken. Litvinenko's vrouw, Marina, vertelde de onderzoekers dat op het moment van zijn dood Litvinenko voor MI6 werkte.

De enigszins beroemde toespraak van Poetin tijdens de 2007 Munich Security Conferentie wordt gepresenteerd als het moment dat Rusland in het openbaar en unilateraal zich 'afscheidde' van het Westen. Maar de opmerkingen van Poetin in Munich werden gemaakt nadat de Amerikaanse en Britse regering jarenlang heimelijke en openlijke pogingen hadden gedaan om de Russische regering te destabiliseren en haar te dwingen om de realiteit te accepteren dat het Anglo-Amerikaans imperium oppermachtig regeert. In plaats van te buigen voor deze druk, koos Poetin ervoor om een dosis waarheid en realiteit aan de oorlogsstokers te geven:
"De geschiedenis van de mensheid is zeker door unipolaire periodes gegaan en heeft aspiraties voor wereldheerschappij gezien. En wat is er niet gebeurd in de wereldgeschiedenis? Wat is een unipolaire wereld? Hoe men deze term ook verfraait, het verwijst naar één type situatie, namelijk een situatie waarin er één centrum van gezag is, één centrum van kracht, één centrum van besluitvorming.

Het is een wereld waarin er één meester, één soeverein, is. En uiteindelijk is dit rampzalig, niet alleen voor iedereen binnen dit systeem, maar ook voor de soeverein zelf, omdat het zichzelf van binnenuit vernietigt.

En dit heeft zeker niets gemeen met democratie. Omdat, zoals u weet: democratie is de macht van de meerderheid in het licht van de belangen en standpunten van de minderheid.

Overigens, wordt Rusland - wij - voortdurend onderwezen over democratie. Maar om welke reden dan ook, degenen die ons wat willen leren, willen zelf niet leren. Vandaag zijn we getuige van een bijna onstuitbaar hyper-gebruik van geweld - militair geweld - in internationale betrekkingen, geweld dat de wereld naar een afgrond van permanente conflicten sleept. We zien een steeds grotere minachting voor de basisbeginselen van het internationaal recht. En onafhankelijke juridische normen komen, in werkelijkheid, steeds dichter bij het rechtssysteem van één staat. Eén staat en, natuurlijk, heeft in de eerste plaats de Verenigde Staten, haar nationale grenzen in elk opzicht overschreden. Dit is zichtbaar in het economisch, politiek, cultureel en educatief beleid dat zij oplegt aan andere landen. Nou, wie vindt dit goed? Wie is hier blij mee?"
Sinds die toespraak, ligt Rusland op ramkoers met de VS en hun onderdanige ideologen in de EU. Terwijl Rusland concrete inspanningen had verricht om het evenwicht in de unipolaire wereld te herstellen door multilaterale economische, politieke en sociale banden met niet-imperium-gebonden landen (BRICS) te bewerkstelligen, hadden de VS en de EU hun demonisering en destabilisatie campagne tegen de Russische regering voortgezet. Samen met de gezamenlijke anti-Poetin mediacampagne, zijn de volgende tactieken gebruikt: het financieren en trainen van 'oppositie' groepen binnen Rusland, een poging werd gedaan om Rusland vals te beschuldigen van het neerschieten van een burgervliegtuig, economische en politieke sancties, speculatieve valuta-aanvallen, het manipuleren van energiemarkten ten nadele van Rusland (en bijna iedereen), en natuurlijk het organiseren van een gewelddadige omverwerping van de Oekraïense regering om een overvloed aan laffe landverraders te imponeren waarop vertrouwd kan worden om een oorlog te lanceren tegen de etnische Russen in Oost-Oekraïne, en dat allemaal om te proberen Rusland aan te zetten om een oorlog met Oekraïne - en potentieel met Europa - te beginnen.

Afbeelding
Al deze manoeuvres (en anderen) zijn uitgevoerd om te proberen een 'regime change' in Rusland te bewerkstelligen, om het ontstaan van een nieuwe, rechtvaardiger, wereldorde te voorkomen, die voor een groot deel door Rusland zou worden geleid. Het Anglo-Amerikaans imperium heerst vandaag oppermachtig omdat zijn agenten de afgelopen 100 jaar (langer in het geval van het Verenigd Koninkrijk) bezig zijn geweest met het infiltreren, manipuleren, ondermijnen, en chanteren van andere overheden. Zij hebben ook herhaaldelijk oorlog gevoerd tegen de mensen van andere naties en plunderden consistent hun grondstoffen. Met een dergelijke aanpak, kan het Anglo-Amerikaans imperium niet oppermachtig blijven heersen zonder door te gaan met het toe-eigenen van rijkdom (mens en natuur) van andere landen. Het is niet moeilijk om te zien hoe de stappen van Poetin in de richting van de creatie van een meer rechtvaardige mondiale economische orde de agenten van het imperium verbluft, en hen ertoe drijft om steeds extremere maatregelen te nemen om Russische intenties te dwarsbomen.

Wanneer er geschreven of gesproken wordt over de Oekraïense crisis, beschrijven de meeste geopolitieke experts in de alternatieve media, (waaronder kopstukken als William Polk, die bij de US State Dept. onder JFK had gewerkt, en voormalig Asst. Sec. van Financiën onder Reagan, Paul Craig Roberts) de nogal elementaire oorzaken van - en stellen oplossingen voor - de huidige impasse: dat de inmenging van VS/NAVO in Oekraïne, begrijpelijkerwijs, door Rusland wordt bekeken als een directe aanval op haar belangen; dat de VS nooit een soortgelijke behandeling zou aanvaarden van Rusland (bijv. als Rusland een staatsgreep in Mexico zou sponsoren en een anti-Amerikaanse Mexicaanse regering zou installeren); en dat de VS/NAVO dit zouden moeten accepteren en bakzeil moeten halen of het risico moeten lopen dat de planeet in een nucleaire oorlog verwikkeld zal raken. De hiervoor genoemde William Polk schreef onlangs:
"We moeten erkennen dat Oekraïne geen onderdeel is van onze invloedssfeer of dominantie. Het is noch in het westelijk halfrond, noch in het Noord-Atlantisch gebied. Aan de Zwarte Zee, is het concept van een Noord-Atlantische Verdragsorganisatie een oxymoron. Het Zwarte Zee gebied is onderdeel van wat de Russen 'het nabije buitenland' noemen. [...]

Het gevaar, natuurlijk, is dat, om binnenlandse politieke redenen - en vooral vanwege het aandringen van neoconservatieven en andere haviken - we dit geostrategisch feit niet zouden kunnen accepteren. Dan kan conflict, met alle gevolgen van dien, vrijwel onvermijdelijk worden.
Polk doelt op iets wat ik hierboven al heb uitgelegd - dat het behoud van de Amerikaanse wereldwijde hegemonie vereist dat de VS-'haviken' feiten negeren. De "binnenlandse politieke redenen" verwijzen naar de noodzaak van de VS om te blijven doen wat het doet. Om één voorbeeld te noemen, vereist het huidige Amerikaans energieverbruik dat het op zoek moet gaan naar olie in het buitenland. En dat is slechts één factor. Imperiale oorlog en plunderingen vormen de lijm die de Amerikaanse economie in stand houdt, een economie met een zeer wankel evenwicht tussen tussen arm en rijk, en tussen schulden en leningen. Ieder weldenkend analist kan zien dat de Verenigde Staten dringend behoefte heeft aan een radicale herstructurering en aan een deugdelijk bestuur.

Maar er is meer aan de hand dan alleen dit probleem van cognitieve dissonantie aangaande Amerikaanse beleidsmakers. 2-6% van de wereldbevolking bestaat uit psychopaten, hoewel ze niet in gelijke mate verspreid zijn over de hele wereld.

In een paper met de titel 'The Sociobiology of Sociopathy: An Integrated Evolutionary Model', beschrijft Linda Mealey van de afdeling Psychologie aan de Universiteit van Sint-Benedictus in St. Joseph, Minnesota, de toename van psychopathie in de Amerikaanse cultuur door te suggereren dat in een concurrerende samenleving - waarin bijvoorbeeld het kapitalisme domineert - psychopathie adaptief is en het waarschijnlijk zal toenemen. Ze schrijft:
Ik heb tot nu toe argumenten aangevoerd voor de stelling dat sommige individuen een genetische aanleg lijken te hebben voor [psychopathie].

[Psychopaten] komen voor in elke cultuur, ongeacht de sociaal-culturele omstandigheden [...]

Concurrentie verhoogt het gebruik van antisociale en machiavellistische strategieën en kunnen prosociaal gedrag tegengaan.

Sommige culturen stimuleren het concurrentievermogen meer dan anderen en deze verschillen in sociale waarden variëren zowel in tijd als cross-cultureel [...] Bij beide dimensies, is een hoog niveau van concurrentievermogen geassocieerd met hoge criminaliteitscijfers en machiavellisme.

Een hoge bevolkingsdichtheid, een indirecte vorm van concurrentie, wordt ook geassocieerd met verminderd prosociaal gedrag en verhoogd antisociaal gedrag.
Afbeelding
De conclusie is dat de 'Amerikaanse manier van leven' de overleving van psychopaten heeft geoptimaliseerd met als gevolg dat het een adaptieve ''levensstrategie'' is die zeer succesvol is in de Amerikaanse overleving, en is psychopathie dus in de bevolking toegenomen in strikt genetische termen. En, als gevolg van een samenleving die adaptief is voor psychopathie, hebben veel individuen die niet genetische psychopaten zijn zich eveneens aangepast, waardoor ze "effectieve" psychopaten worden, of "secundaire sociopaten."

Het is niet zo dat kapitalisme per se psychopathisch is; maar meer wanneer de ingrediënten van een succesvol kapitalisme - ondernemerschap, innovatie, hard werken, lange termijn visie, en 'die pioniersgeest' - corrupt raken en omgeleid worden naar het willen voeden (hoewel hierin nooit wordt geslaagd) van pure hebzucht, dan weet je dat psychopathie het stuur heeft overgenomen. De specifieke term die door Andrew Lobaczewski werd gebruikt in Political Ponerology om dit proces te beschrijven was 'ponerisatie'. Net als dat mensen en dieren geïnfecteerd kunnen raken met parasieten die hun geesten overnemen en ervoor zorgen dat ze zich gedragen op zeer zelfdestructieve manieren, zijn de 'ismen' (ideologieën) en organisaties (tot en met de nationale regeringen) zodanig omgevormd met de tijd en gebruikt om psychopathische activiteit te maskeren. [Lobaczewski was trouwens een Poolse psycholoog en maakte deel uit van een clandestien netwerk van onderzoekers die dit fenomeen bestudeerden in het communistische Oost-Europa in het begin-midden van de 20e eeuw.]

Gezien het feit dat centra van macht, invloed, corruptie en hebzucht psychopathische individuen van een bepaalde 'kaliber' zouden aantrekken, kunnen we veronderstellen dat psychopaten waarschijnlijk oververtegenwoordigd zijn in de Amerikaanse regering (hoge bevolkingscentra, concurrentievermogen en antisociaal gedrag = baan bij de overheid). De meeste academische studies zijn het erover eens dat het de meeste psychopaten ontbreekt aan een vooruitziende blik, in het bijzonder de mogelijkheid om de gevolgen van hun acties voor te stellen. Zij zien alleen wat ze willen zien, en wat ze willen is gebaseerd op hun primitieve onbewuste drang naar overheersing en vernietiging. Voor de psychopaat, zijn regels en feiten vervelende dingen die zij voortdurend trachten te omzeilen of te ontkennen. Ze zijn maar al te bereid om anderen regels op te leggen, maar ze overwegen nooit dat deze regels ook van toepassing op hen kunnen zijn.

Afbeelding
Voor de 'gewone' of 'huis-en-tuin' psychopaat, leidt dit vaak tot herhaalde arrestaties en bezoekjes aan de gevangenis, waar ze er niet in slagen om maar iets te leren, behalve manieren om te voorkomen dat ze weer gepakt worden, wat meestal ook faalt. Indirect bewijs suggereert echter dat sommige psychopaten - ze kunnen 'ambitieus' genoemd worden - in staat zijn om te begrijpen dat hun neigingen niet aanvaardbaar zijn in de normale samenleving (hoewel ze niet kunnen begrijpen waarom), dat de regels een bedreiging voor hen vormen, en dat het zich verheffen boven de 'normale' samenleving waar andere regels gelden (of zij krijgen de toestemming om de regels te maken) de beste manier is om de vrije uiting van hun dominante en destructieve impulsen te vergemakkelijken, zonder te hoeven lijden aan de nadelige gevolgen. Een positie van macht en invloed in een monolithische en monumentaal corrupte organisatie zoals de Amerikaanse regering is dan ook de perfecte plek voor een psychopaat om zijn vak te beoefenen. Maar eenmaal in die positie, en (terecht) overtuigd van zijn immuniteit voor consequenties, zal de psychopaat terugkeren naar het negeren van feiten en regels en, zeker, geen aandacht besteden aan de negatieve gevolgen van zijn daden voor anderen.

En zo zijn we terug bij William Polk's probleem dat "om binnenlandse politieke redenen - en vooral vanwege het aandringen van neoconservatieven en andere haviken - we [het] geostrategisch feit [dat] Oekraïne geen deel uitmaakt van onze invloedssfeer of dominantie, niet zouden kunnen accepteren". Dit is waar, maar vanuit het oogpunt van de psychopaten in de Amerikaanse regering (en daarbuiten) die het Amerikaans beleid ten aanzien van Rusland leiden, hebben "binnenlandse politieke redenen" weinig te maken met hun niet-aanvaarding van de feiten. Voor deze psychopaten, op het niveau van hun primitieve driften, ligt het probleem bij de feiten: ze conflicteren met wat zij willen. En zoals ik al heb opgemerkt, ze willen domineren en, als het nodig is om die dominantie te bereiken, zullen ze ook vernietigen. Hun posities van macht en invloed gecombineerd met hun uniek vermogen om feiten totaal te negeren en in plaats daarvan 'hun eigen feiten te creëren', is de kern van het probleem waarmee de mensheid vandaag kampt. Het is aan alle kanten solipsisme met een diepe narcistische inslag. Het is hebzucht en controle, bij lange na niet eens voor een of andere nobel doeleinde, (alhoewel allerlei nobele verhalen en rechtvaardigingen gebruikt worden om de normale mensen van deze wereld in verwarring te brengen zodat ze de psychopathische agenda volgen), maar als een doel op zich.

Dit is de waarheid van de situatie waarmee we geconfronteerd worden. Toch is het idee dat onze 'autoriteitsfiguren' onmenselijke roofdieren zijn die vastbesloten zijn om wereldwijde dominantie en controle voor hun eigen belang te bereiken, onmogelijk te accepteren voor de gemiddelde persoon omdat het zo fundamenteel onmenselijk is, buitenaards zelfs. Dit is de reden waarom de comfortabele (nochtans hopeloos naïeve) leugen dat (bijvoorbeeld) "Poetin een misdadiger is", en dat de Amerikaanse regering 'vrijheid en democratie' voor allen probeert veilig te stellen, geaccepteerd wordt door de massa.