thuisbibliotheek boeken censuur
Het is nog nooit zo gemakkelijk en goedkoop geweest om een enorme persoonlijke bibliotheek samen te stellen van de belangrijkste literatuur die onze beschaving (en andere beschavingen) heeft voortgebracht - en misschien is het ook nog nooit zo belangrijk geweest om dat te doen.

Tijdens een vragenronde na zijn laatste toespraak voordat hij werd ontslagen bij Fox News, kreeg Tucker Carlson de vraag voorgelegd wat de grootste culturele verschuiving van de afgelopen decennia is geweest. Zijn antwoord verraste me. Hij noemde niet het internet zelf, maar de toenemende censuur op digitaal gebied en de mogelijkheid dat dissidente informatie volgens hem steeds moeilijker te verkrijgen zou zijn. Zijn advies?
Gooi je gedrukte boeken niet weg, want die vormen de blijvende opslagplaats van [de westerse beschaving]. Ik ben bloedserieus. Ik ga je niet vertellen dat je goud of munitie moet kopen - hoewel je daar natuurlijk wel over na moet denken. Maar gooi je boeken zeker niet weg omdat ze niet weggemaakt kunnen worden - omdat ze fysiek bestaan.
Voor de meeste mensen klinkt dit wellicht wat overdreven. Het grootste probleem van het digitale tijdperk ligt in de enorme hoeveelheid informatie die beschikbaar is en het vermogen daarvan om mensen af te leiden, in een hokje te stoppen en te verankeren - heel wat anders dan in het boek Fahrenheit 451. Maar de afgelopen jaren hebben we gezien hoe historische figuren werden gecanceld, geliefde museumstukken werden afgebroken (mijn favoriete kindertentoonstelling in het Royal BC Museum [in Canada] werd vernietigd in naam van "dekolonisatie") en standbeelden omver werden geworpen. Het advies van Carlson lijkt nu minder paniekzaaiend dan vijf jaar geleden. De nieuwscyclus laat consequent zien dat veel elites, als ze de kans zouden krijgen, graag heel wat zaken aan de vergetelheid zouden overgeven.


In 2019 organiseerde een Franstalig schoolbestuur in Ontario, Canada, een boekverbranding om boeken die als beledigend voor de inheemse bevolking werden beschouwd, te verwijderen. In het kader van een "zuiveringsceremonie" werden dertig boeken verbrand voor "educatieve doeleinden," waarna de as werd gebruikt als meststof om een boom te planten. Het symbolische gebaar luidde slechts het begin in - bijna 5.000 boeken werden uit bibliotheken van dertig scholen in het district gehaald en vernietigd of weggegooid. De zuivering omvatte romans, encyclopedieën en stripboeken van Kuifje, Asterix en Lucky Luke (het was een problematisch "machtsonevenwicht" dat de inheemse bevolking daarin niet als protagonisten fungeerden) en werd formeel goedgekeurd door een schoolcommissie.

Dat is een extreem voorbeeld, maar het weerspiegelt het huidige onderwijsethos. Progressieve opvoeders lijken voortdurend verbolgen als ze ontdekken dat de schrijvers uit het verleden niet de waarden van het heden aanhingen, voorzover er geen homoseksuele pinguïns, transgender-krijtjes of non-binaire kinderen in voorkwamen. En nu plakt de Universiteit van Cambridge "trigger warnings" op klassieke kinderliteratuur, terwijl volgens de Daily Mail onderzoekers "meer dan 10.000 boeken en tijdschriften doornemen om aanstootgevende auteurs te ontmaskeren, nadat campagnevoerders eisten dat leraren racistische uitspraken zouden censureren bij het lezen van To Kill A Mockingbird van Harper Lee." Zelfs een Pulitzer Prize-winnende antiracistische klassieker is niet bestand tegen de nieuwe normen.

Maar het begint nog maar bij Lee. Het Kleine Huis op de Prairie van Laura Ingalls Wilder zou "potentieel schadelijk" zijn. Het Jungleboek van Rudyard Kipling werd - en ik verzin dit niet - "bekritiseerd vanwege de 'koloniale' weergave van dieren." Volgens het tijdschrift Salon kreeg Matilda van Roald Dahl de status van transfoob omdat Miss Trunchbull mannelijk was (niet lachen, racist). Ik had het racisme in Sjakie en de Chocoladefabriek niet opgemerkt, maar blijkbaar zijn de fictieve Oompa-Loompa's onverdraagzaam jegens Afrikaanse pygmeeën. De Geheime Tuin van Frances Hodgson Burnett is doordrenkt van "racistisch dialect en koloniale ondertoon."

De Mail merkte hilarisch genoeg op dat een aantal critici "hebben beweerd dat Belle en het Beest niet zozeer een romantisch liefdesverhaal is, als wel een verhaal over een ontvoerd jong meisje dat het stockholmsyndroom ontwikkelt." Als we achter sprookjes aan gaan, zullen de gebroeders Grimm volledig worden gecanceld, en als de censuur de Russische sprookjes ontdekt - mijn hemel. Dan hebben we therapiedieren, begeleiders en een knetterend vreugdevuur nodig. Peter Pan kan op de hoop worden gesmeten als het vuur goed heet is, want volgens critici is het racistisch, net als Babar's Travels - de cartooneske olifantenkoning ontmoet "wilde kannibalen" en die bestaan blijkbaar niet en als ze wel bestaan, mogen ze niet worden gestereotypeerd. Babar bevat ook kolonialisme en dit heeft er al voor gezorgd dat Babar uit een bibliotheek in Groot-Brittannië werd verwijderd.

Trigger warnings, hoe kinderachtig ook, zijn één ding. Het werk van Ernest Hemingway werd onlangs opnieuw uitgegeven met een waarschuwende kanttekening van Penguin Random House voor kwetsbare lezers. Maar veel verontrustender is het besluit van Puffin Books om "sensitivityreaders" in te huren om delen van de boeken van Roald Dahl te herschrijven, honderden veranderingen aan te brengen en passages toe te voegen die niet door Dahl zijn geschreven. Zelfs gedichten worden aangepast, met speciale aandacht voor de beschrijvingen van de fysieke kenmerken van personages (niemand is meer dik, bijvoorbeeld). De Oompa-Loompa's worden ook herschreven om genderneutraal te zijn. Rod Dreher had hier het volgende over te zeggen:
Dit biedt mij weer een gelegenheid om u eraan te herinneren om gedrukte exemplaren te kopen van de boeken waar u het meest van houdt... als er een boek is dat iets voor me betekent en ik heb het op Kindle gelezen, dan koop ik er een gedrukt exemplaar van, om te voorkomen dat het uit mijn elektronische bibliotheek wordt verwijderd, of dat het wordt onderworpen aan sensitivity editing, à la Dahl. U weet toch dat Amazon in uw elektronische bibliotheek kan kijken en alles wat erin staat kan aanpassen? Het zal niet lang meer duren voordat alle boeken worden onderworpen aan deze soft-Stalinistische herschrijving. Ze maken de Oompa-Loompa's non-binair. Het lijkt wel een poppenkast, maar het gebeurt echt! Dit therapeutisch totalitarisme zal niet snel stoppen. Neem maatregelen om het culturele geheugen in stand te houden: koop echte boeken.
De Kronieken van Narnia van C.S. Lewis liggen ook onder vuur, met de Calormenen die een duidelijk racistisch stereotype van moslims worden genoemd (duidelijk, tenminste, voor degenen die op zoek zijn naar zulke dingen en ze met verbazingwekkende en scherpzinnige regelmaat vinden). Lewis staat de laatste tijd op verschillende lijstjes. Als onderdeel van de 'Prevent'-werkstroom, die centraal staat in de antiterrorismestrategie van Groot-Brittannië, bracht de Research Information and Communications Unit (RICU) van het ministerie van Binnenlandse Zaken in 2019 een rapport uit. Het document bevatte boeken die wezen op mogelijke radicalisering, en naast conservatieve schrijvers als Douglas Murray en Peter Hitchens, omvatte het ook boeken van Thomas Hobbes, John Locke, Edmund Burke - en Aldous Huxley, Joseph Conrad, J.R.R. Tolkien en C.S. Lewis.

In een prachtig moment van bijna volmaakte ironie stond 1984 van George Orwell ook op de RICU-lijst van potentieel gevaarlijke boeken.

Het is gemakkelijk om deze waanzinnige onzin belachelijk te maken. Alleen iemand die werkelijk fanatiek is in het opsnuiven van onverdraagzaamheid zou het kunnen vinden in De Geheime Tuin of Narnia. Het is minder grappig dat mensen die dit geloven het voor het zeggen hebben. Ze willen niet alleen de klassiekers waaruit onze culturele erfenis bestaat, veroordelen - ze willen ze vervangen. In plaats van Het Kleine Huis op de Prairie krijgen we I Am Jazz. In plaats van De Leeuw, de Heks en de Kleerkast krijgen we The Hips on the Drag Queen Go Swish, Swish, Swish. Veel klassiekers werden vervangen door boekenlijsten zoals deze, die verplichte lectuur vormen voor kinderen vanaf de kleuterschool. De literatuur waarmee progressieven de canon willen vervangen bestaat uit boeken die actief corrumperen en verwarren. Als kind vond ik het altijd heerlijk om naar de openbare bibliotheek te gaan. Tegenwoordig zijn het dit soort boeken die overal prominent tentoongesteld worden.

In het licht van dit alles lijken Carlson en Dreher geen paniekzaaiers. Het goede nieuws is dat het nog nooit zo gemakkelijk en goedkoop is geweest om een thuisbibliotheek aan te leggen, als men bereid is er wat tijd in te steken. De klassiekers werden ontelbare keren herdrukt en zijn voor spotprijzen te vinden in tweedehands winkels. Met meerdere bezoekjes kunt u met gemak een uitgebreide collectie opbouwen zonder ooit een boek nieuw (of een van die vreselijke verkorte versies) te hoeven kopen. Omdat steeds minder jongeren lezen, vindt u bij tweedehands winkels een overvloed aan geweldige literatuur tegen zeer betaalbare prijzen. Mijn eigen bibliotheek thuis bevat duizenden boeken, waarvan de overgrote meerderheid tweedehands is gekocht voor minder dan een paar euro per stuk.

De boekenverkoop van de bieb is een geweldige manier om te beginnen - er worden boeken verkocht die niet regelmatig worden uitgeleend, wat betekent dat geweldige boeken meestal in grote hoeveelheden te koop zijn. Websites zoals AbeBooks en Thriftbooks kunnen u in contact brengen met duizenden verkopers en u helpen Amazon te vermijden en betaalbaar te vinden wat u zoekt. Nooit in de geschiedenis van de mensheid was het eenvoudiger en goedkoper om een enorme persoonlijke bibliotheek te vergaren van de grootste literatuur die door onze beschaving (en anderen) werd voortgebracht - en nooit was het misschien belangrijker om dat te doen. De tijd zal leren of Carlson en anderen paniek zaaien. We leven momenteel in een vreemde historische periode, waarin de elites actief de klassieke canon veroordelen die onze sociale verbeelding heeft geschapen. In de tussentijd - begin met het opbouwen van een thuisbibliotheek gevuld met fysieke boeken. Daar zult u geen spijt van krijgen.
Jonathon Van Maren schreef voor First Things, National Review, The American Conservative en is redacteur bij The European Conservative. Zijn laatste boek heet Prairie Lion: The Life & Times of Ted Byfield.
Zie: https://europeanconservative.com/articles/essay/why-tucker-carlson-says-you-must-build-a-home-library/