We beginnen met een overzicht van de geschiedenis van biologische wapenbeheersing, waarna we snel over zullen gaan naar de Covid-pandemie, om uiteindelijk te eindigen met plannen ter bescherming van de toekomst.
Massavernietigingswapens: Chemisch/Biologisch
Traditiegetrouw worden massavernietigingswapens (WMD) bestempeld als chemisch, biologisch, radiologisch en nucleair (CBRN).
De wereldbevolking wil niet dat ze tegen ons gebruikt worden - aangezien het goedkope manieren zijn om in korte tijd grote aantallen mensen te doden en te verminken. En dus werden er internationale verdragen opgesteld om te proberen de ontwikkeling (alleen in de latere verdragen) en het gebruik (in alle biologische wapenbeheersingsverdragen) ervan te voorkomen. Het eerste was het Protocol van Genève van 1925, naar aanleiding van het gebruik van gifgassen en beperkte biologische wapens tijdens de Eerste Wereldoorlog, dat het gebruik van biologische en chemische wapens in oorlogen verbood. De VS en veel andere landen ondertekenden het, maar het duurde 50 jaar voordat de VS het ratificeerde en gedurende die 50 jaar achtte de VS zich niet gebonden aan het verdrag.
Gedurende die 50 jaar hebben de VS zowel biologische als chemische wapens gebruikt. Het is vrijwel zeker dat de VS biologische wapens tijdens de Koreaanse oorlog hebben ingezet (zie hier, hier, hier en hier) en misschien wel beide in Vietnam, waar tijdens de oorlog een vreemde uitbraak van de pest plaatsvond. Het gebruik van napalm, witte fosfor, agent orange (met zijn dioxinehulpstof die massale aantallen geboorteafwijkingen en andere tragedies veroorzaakte) en waarschijnlijk andere chemische wapens zoals BZ (een hallucinogene/incapaciterende stof) leidde tot veel verzet, vooral omdat we het Protocol van Genève hadden ondertekend en we geacht werden een beschaafde natie te zijn.
In 1968 en 1969 werden twee belangrijke boeken gepubliceerd die een grote invloed hadden op de Amerikaanse psyche wat betreft onze enorme voorraden en het gebruik van deze middelen. Het eerste boek, geschreven door een jonge Seymour Hersh over het Amerikaanse programma voor chemische en biologische oorlogsvoering, was getiteld Chemical and Biological Warfare; America's Hidden Arsenal. In 1969 schreef congreslid Richard D. McCarthy, een voormalige journalist uit Buffalo, NY, het boek The Ultimate Folly: War by Pestilence, Asphyxiation and Defoliation over de Amerikaanse productie en het gebruik van chemische en biologische wapens. Prof. Matthew Meselson schreef in zijn recentie het volgende over het boek:
Onze operatie, "Flying Ranch Hand," heeft anti-plant chemicaliën gesproeid over een gebied ter grootte van zowat de staat Massachusetts, meer dan 10% van de landbouwgrond. "Ranch Hand" heeft weinig meer te maken met de officiële rechtvaardiging van het voorkomen van een hinderlaag. Het is eerder een soort milieuoorlog geworden, waarbij grote stukken bos worden verwoest om onze luchtverkenning te vergemakkelijken. Ons gebruik van "supertraangas" (dat tevens een krachtig irriterend middel voor de longen is) is geëscaleerd ten opzichte van het oorspronkelijk aangekondigde doel om levens te redden in "oproerachtige situaties," tot het gebruik op grote schaal van gasgranaten, gasraketten en gasbommen om de dodelijke kracht van conventionele hoge explosieven en vuurwapens te vergroten. Tot nu toe werd er 14 miljoen pond gebruikt, genoeg om heel Vietnam te bestrijken met een effectieve concentratie ter plekke. Veel landen, waaronder enkele van onze eigen bondgenoten, vinden dat dit soort gasoorlogsvoering in strijd is met het Protocol van Genève, een mening die wordt gedeeld door McCarthy.
Een biologisch wapenverdrag
Te midden van grote weerstand tegen het gedrag van de VS in Vietnam en in een poging om zijn presidentschap op te vijzelen, kondigde president Nixon in november 1969 aan de wereld aan dat de VS een einde zou maken aan het programma voor biologische wapens (maar niet aan het chemische programma). In februari 1970 kondigde Nixon aan dat we ons ook zouden ontdoen van onze gifwapens, waaronder slangen-, slakken-, kikker-, vis-, bacteriële en schimmelgiffen die gebruikt konden worden voor moordaanslagen en andere doeleinden.
Nixon vertelde de wereld dat de VS een internationaal verdrag zouden opstellen om te voorkomen dat deze wapens ooit nog gebruikt zouden worden. En dat deden we: het Verdrag tot verbod van de ontwikkeling, de produktie en de aanleg van voorraden van bacteriologische (biologische) en toxinewapens en inzake de vernietiging van deze wapens uit 1972, oftewel het Verdrag inzake biologische wapens (BWTC), dat in 1975 van kracht werd.
In 1973 ontdekten de Amerikanen Herbert Boyer en Stanley Cohen genetische manipulatie (recombinant-DNA), waardoor de uitgangspunten voor biologische oorlogsvoering veranderden. En wederom verkregen de VS een technologisch voordeel met betrekking tot dit soort activiteiten.
Het Verdrag inzake biologische wapens stelde conferenties in die elke 5 jaar gehouden moesten worden ter aanscherping van het verdrag. De verwachting was dat deze conferenties een methode zouden toevoegen om 'uitdagingsinspecties' uit te laten voeren om te voorkomen dat landen vals zouden spelen en sancties (straffen) zouden toevoegen als landen zich niet aan het verdrag zouden houden. Sinds 1991 hebben de VS echter consequent de toevoeging van protocollen die invloed zouden kunnen hebben op valsspelen, tegengehouden. Inmiddels accepteert iedereen dat er gesjoemeld wordt en dat dit waarschijnlijk op grote schaal gebeurt.
Een lek in een antraxfabriek in Sverdlovsk, USSR, in 1979 veroorzaakte de dood van zo'n 60 mensen. Hoewel de USSR probeerde dit op slordige wijze in de doofpot te stoppen door besmet vlees van de zwarte markt als oorzaak aan te wijzen, vormde dit voor iedereen die bekend was met antrax een duidelijke schending van het BWTC.
Amerikaanse experimenten met de productie van antrax tijdens de regering Clinton, beschreven door Judith Miller et al. in het boek Germs uit 2001, werden door experts eveneens beschouwd als een overtreding van het BWTC.
Het heeft meer dan 40 jaar geduurd, maar in 2022 waren alle opgeslagen voorraden aan chemische wapens vernietigd door de VS, door Rusland en de andere 193 aangesloten landen die het verdrag hadden ondertekend. Het verdrag inzake chemische wapens bevat wel bepalingen voor onaangekondigde inspecties en sancties.
Het is nu 2023 en in de 48 jaar dat het Verdrag inzake biologische wapens van kracht is, werd de muur die het moest opwerpen tegen de ontwikkeling, productie en het gebruik van biologische wapens steeds verder uitgehold. Ondertussen, vooral sinds de antraxbrieven van 2001, hebben landen (de VS voorop) hun vermogen tot "biologische verdediging" en "pandemische paraatheid" verder uitgebouwd.
Onder het mom van het voorbereiden van hun verdediging tegen biologische oorlogsvoering en pandemieën, voerden landen onderzoek voor "tweeërlei gebruik" (zowel offensief als defensief) uit, wat heeft geleid tot het creëren van dodelijkere en beter overdraagbare micro-organismen. Er werd nieuwe terminologie ontwikkeld om deze inspanningen te onttrekken aan nader onderzoek. En zo werd onderzoek naar biologische oorlogsvoering omgedoopt tot "gain-of-function" onderzoek.
Hoe maak je een biologisch wapen?
Gain-of-function is een verbloemende benaming voor onderzoek naar biologische oorlogsvoering, ook wel bekend als kiemoorlogsvoering. Het is zó riskant dat financiering ervan in 2014 door de Amerikaanse overheid werd verboden (maar alleen met betrekking tot SARS-coronavirussen en vogelgriepvirussen) nadat honderden wetenschappers hun ongenoegen hadden geuit. In 2017 werd het moratorium door Dr. Tony Fauci en Dr. Francis Collins opgeheven, zonder dat er sprake was van duidelijke voorzorgsmaatregelen. Fauci en Collins waren zelfs zo onbeschaamd om hun mening dat het risico van dit gain-of-function onderzoek 'het waard' was te publiceren.
Wat houdt gain-of-function eigenlijk in? Het betekent dat wetenschappers verschillende technieken kunnen gebruiken om gewone of ziekteverwekkende virussen en bacteriën in biologische wapens te veranderen. Het onderzoek wordt gerechtvaardigd door de bewering dat wetenschappers de natuur voor kunnen zijn en kunnen voorspellen waaruit een toekomstige pandemische dreiging zou kunnen bestaan, of wat een andere natie als biowapen zou kunnen gebruiken. De functies die virussen of andere micro-organismen verwerven om er biologische wapens van te maken, bestaan uit twee categorieën: verbeterde overdraagbaarheid en verbeterde pathogeniteit (ernst van de ziekte).
1) Verbeterde overdraagbaarheid kan het gevolg zijn van:
a) het gebruik van een lager aantal virale of bacteriële kopieën om een besmetting te veroorzaken,
b) waardoor hogere virale of bacteriële titers worden aangemaakt,
c) een nieuwe wijze van verspreiding, zoals het toevoegen van transmissie door de lucht aan een virus dat zich voorheen alleen via lichaamsvloeistoffen verspreidde,
d) een uitbreiding van het aantal vatbare organen (ook wel weefsel troop genoemd); zo kunnen bijvoorbeeld niet alleen uitscheidingen via de luchtwegen, maar ook urine of ontlasting het virus overbrengen, hetgeen bij SARS-CoV-2 het geval was,
e) groter gastheerbereik; in plaats van vleermuizen te besmetten, wordt het virus bijvoorbeeld door gehumaniseerde muizen geleid en zo afgestemd op de menselijke ACE-2-receptor, hetgeen bij SARS-CoV-2 werd aangetroffen,
f) verbeterde cellulaire toegang; bijvoorbeeld door een furin-splitsingsplaats toe te voegen, zoals werd aangetroffen bij SARS-CoV-2,
2) verhoogde ziekteverwekkendheid, dus in plaats van een mildere ziekte te veroorzaken, zou de ziekteverwekker met behulp van verschillende methoden ernstige ziekte of de dood kunnen veroorzaken. SARS-CoV-2 vertoonde ongebruikelijke homologieën (identieke korte segmenten) met menselijke weefsels en het HIV-virus, wat de oorzaak kan zijn geweest van of kan hebben bijgedragen aan het late auto-immuunstadium van de ziekte, de verminderde immuunrespons en 'long Covid.'
Financiering voor (natuurlijke) pandemieën, inclusief jaarlijkse griep, werd op één hoop gegooid met financiering voor biologische verdediging
Misschien was het samenvoegen van de financiering bedoeld om het voor het Congres en het publiek moeilijker te maken om te begrijpen wat er precies werd gefinancierd en hoeveel geld van de belastingbetaler naar gain-of-function werk zou gaan, waardoor ze zich zouden kunnen afvragen waarom het überhaupt werd uitgevoerd, gezien het verbod in het Verdrag inzake biologische wapens en bijkomende vragen over de waarde ervan. Voormalig CDC-directeur Robert Redfield, arts en viroloog, verklaarde in maart 2023 aan het Congres dat onderzoek naar gain-of-function bij zijn weten nog geen enkel heilzaam geneesmiddel, vaccin of therapeuticum had opgeleverd.
Non-profitorganisaties en universiteiten zoals EcoHealth Alliance en de daaraan verbonden veterinaire faculteit van de Universiteit van Californië in Davis werden gebruikt als intermediairs om het feit te verdoezelen dat Amerikaanse belastingbetalers wetenschappers in tientallen buitenlandse landen, waaronder China, subsidieerden voor onderzoek dat gain-of-function werk met betrekking tot coronavirussen omvatte.
Misschien om de lucratieve financiering gaande te houden, werd de angst voor pandemieën de afgelopen decennia opzettelijk aangewakkerd. De federale overheid heeft de afgelopen 20 jaar enorme bedragen uitgegeven aan voorbereidingen met betrekking tot pandemische paraatheid, die via vele federale en staatsagentschappen worden geleid. President Biden vroeg in zijn voorgestelde begroting voor 2024 om "20 miljard dollar aan verplichte financiering binnen het gehele Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid) voor pandemische paraatheid," terwijl het ministerie van Binnenlandse Veiligheid (DHS), het ministerie van Defensie (DOD) en het ministerie van Buitenlandse Zaken (State Department) over aanvullende budgetten voor pandemische paraatheid beschikken ten behoeve van zowel binnenlandse als internationale uitgaven.
Hoewel de 20e eeuw slechts drie pandemieën van betekenis kende (de Spaanse griep van 1918-19 en twee grieppandemieën in 1957 en 1968), kregen we in de 21e eeuw van de massamedia bijna non-stop pandemieën voorgeschoteld: SARS-1 (2002-3), vogelgriep (vanaf 2004), varkensgriep (2009-10), ebola (2014, 2018-19), Zika (2016), COVID (2020-2023) en apenpokken (2022-23). En we krijgen voortdurend te horen dat er nog meer op komst zijn en dat die waarschijnlijk erger zullen zijn.
Al meer dan twintig jaar worden we bestookt met waarschuwingen en dreigementen om een diepe angst voor besmettelijke ziekten te creëren. Het lijkt erop dat het zijn vruchten heeft afgeworpen.
Het genoom van zowel SARS-CoV-2 als het apenpokkenvirus (MPOX) van 2022 deed vermoeden dat het in beide gevallen ging om biotechnologische ziekteverwekkers uit laboratoria. De groep virologen die door Drs. Fauci en Farrar werd samengesteld, identificeerde al op 1 februari 2020 zes ongebruikelijke (waarschijnlijk uit laboratoria afkomstige) delen van het SARS-CoV-2 genoom, terwijl er sindsdien nog meer werden gesuggereerd.
Ik weet niet of deze virussen per ongeluk of met opzet werden verspreid, maar ik neig naar de conclusie dat ze beide met opzet werden verspreid op basis van de locaties waar ze voor het eerst opdoken, de zorgvuldig voorbereide maar vervalste video's die door de massamedia voor Covid werden verspreid en de onlogische en schadelijke officiële respons op beide virussen. In geen van beide gevallen kreeg het publiek juiste informatie over de ernst of de behandeling van de infecties, terwijl de reacties van westerse regeringen wetenschappelijk gezien nergens op sloegen. Waarom zou je gevallen niet in een vroeg stadium behandelen op de manier waarop artsen al het andere behandelen? Het leek erop dat onze regeringen gebruik maakten van het feit dat maar weinig mensen voldoende kennis hadden over virussen en therapieën om onafhankelijk te kunnen oordelen over de informatie die ze voorgeschoteld kregen.
Toch volgde er in augustus 2021 geen navenante koerscorrectie. In plaats daarvan gaf de federale regering extra gas en legde 100 miljoen Amerikanen in september 2021 vaccinatiemandaten op, ondanks 'de wetenschap.' Tot nu toe heeft nog geen enkel federaal agentschap een accurate verklaring afgelegd over het gebrek aan nut van mondkapjes voor een virus dat zich door de lucht verspreidt (wat waarschijnlijk de reden is waarom de Amerikaanse overheid en de WHO de erkenning van verspreiding door de lucht door COVID gedurende anderhalf jaar hebben uitgesteld), het gebrek aan effectiviteit van sociaal afstand houden voor een virus dat zich door de lucht verspreidt en de risico's en slechte effectiviteit van twee gevaarlijke orale medicijnen (paxlovid en molnupiravir), die door de Amerikaanse overheid waren aangekocht voor de behandeling van Covid, zelfs zonder een recept van een dokter.
Geen enkel federaal agentschap heeft ooit de waarheid erkend over de veiligheid en werkzaamheid van de Covid-vaccins. In plaats daarvan maakt de CDC een potje van definities en statistieken zodat ze kunnen blijven beweren dat de injecties "veilig en effectief" zijn. Erger nog, met alles wat we weten wordt er dit najaar een derde generatie Covid-vaccin uitgerold, terwijl de FDA heeft aangekondigd dat er jaarlijkse boosters zullen volgen.
Het gaat allemaal gewoon door, zelfs één jaar nadat we hebben vastgesteld (met voortdurende bevestigingen) dat kinderen en volwassenen van 15 tot 74 jaar sterven met percentages die 25 procent of meer boven de verwachte gemiddelden liggen, en dat de vasculaire bijwerkingen van vaccinatie de enige redelijke verklaring daarvoor vormen.
Verminking door myocarditis
Van beide Amerikaanse vaccins tegen apenpokken/pokken (Jynneos en ACAM2000) is bekend dat ze myocarditis veroorzaken, net als van alle drie de Covid-vaccins die momenteel beschikbaar zijn in de VS: de Pfizer en Moderna Covid-19 mRNA-vaccins en het Novavax-vaccin. Het Novavax-vaccin werd tijdens de klinische studie voor het eerst in verband gebracht met myocarditis, maar dit werd gebagatelliseerd waarna het vaccin werd goedgekeurd en op de markt gebracht, bedoeld voor diegenen die geen mRNA-vaccins wensten te ontvangen vanwege het gebruik van foetaal weefsel bij de productie ervan.
De beoordelaars van de FDA schreven het volgende over de cardiale bijwerkingen die werden vastgesteld in de klinische onderzoeken met Jynneos:
Tot 18,4% van de proefpersonen in twee studies ontwikkelden na vaccinatie een verhoging van troponine [een hartspierenzym dat duidt op hartschade]. Al deze troponineverhogingen waren echter asymptomatisch en zonder een klinisch geassocieerd voorval of ander teken van myopericarditis. p.198Met andere woorden: hoewel de enige manier waarop een verhoogde troponinespiegel wordt veroorzaakt, wordt gevormd door de afbraak van hartspiercellen, vereiste de FDA geen specifiek onderzoek om de omvang van de hartschade te evalueren die door Jynneos zou kunnen worden veroorzaakt toen zij in 2019 het vaccin goedkeurde.
De aanvrager heeft toegezegd een observationele studie na het in de handel brengen uit te voeren als onderdeel van hun routinematige PVP. De sponsor zal gegevens verzamelen over cardiale voorvallen die zich voordoen, welke beoordeeld zullen worden als een routinematig onderdeel van de medische zorg. p. 200
Hoe vaak komt myocarditis voor na deze vaccins? Als je verhoogde hartenzymen als marker gebruikt, veroorzaakt ACAM2000 dit bij één op de dertig mensen die het vaccin voor de eerste keer toegediend krijgen. Als je andere maatstaven gebruikt, zoals een abnormale cardiale MRI of echo, komt het volgens de CDC voor bij één op de 175 gevaccineerden. Ik heb geen onderzoek gezien met percentages myocarditis voor Jynneos, maar er was sprake van een niet nader gespecificeerde verhoging van hartenzymen bij 10 procent en 18 procent van de ontvangers van Jynneos in twee niet-gepubliceerde studies voorafgaand aan de goedkeuring die beschikbaar zijn op de website van de FDA. Ik denk dat de mRNA Covid-vaccins myocarditis veroorzaken binnen dit algemene bereik (tussen 1 op de 10 en 1 op de 250 ontvangers per dosis), terwijl de overgrote meerderheid van de gevallen waarschijnlijk asymptomatisch is en nooit gediagnosticeerd zal worden.
Waarom zouden onze overheden vijf afzonderlijke vaccins opdringen waarvan bekend is dat ze myocarditis veroorzaken bij jonge mensen die een extreem laag risico lopen op Covid? Apenpokken veroorzaakt gewoon een paar erupties (zoals gordelroos) die 1-4 weken aanhouden, tenzij de geïnfecteerde persoon ernstig immuungecompromitteerd is.
De vraag waarom gevaarlijke vaccins worden opgedrongen aan jonge bevolkingsgroepen met een laag risico voor wie de gezondheidsrisico's van vaccinatie aanzienlijk groter zijn dan de risico's van de ziekte, is een belangrijke vraag. Medisch gezien is het niet logisch. Vooral niet voor een vaccin dat waarschijnlijk niet werkt.
Jynneos voorkwam geen besmetting bij de apen waarop het werd getest, terwijl het bij mensen evenmin succesvol was. En het CDC heeft verzuimd om zijn proef met het Jynneos-vaccin te publiceren bij de ~1.600 Congolese gezondheidswerkers bij wie het CDC het in 2017 heeft getest op werkzaamheid en veiligheid. Het CDC kondigde aan dat het de proef uitvoerde en plaatste deze zoals vereist op clinicaltrials.gov, maar heeft de adviescommissie die het vaccin beoordeelde, noch het publiek geïnformeerd over de resultaten van de proef. We kunnen gerust aannemen dat als het vaccin veilig en effectief uit de bus was gekomen bij de enige praktijkproef, de adviseurs van het CDC en het publiek hiervan op de hoogte zouden zijn gebracht.
Er kan geen twijfel over bestaan: onze gezondheidsinstanties maken zich schuldig aan wangedrag, geven een onjuiste voorstelling van zaken en berokkenen hun eigen burgers opzettelijk schade.
Eerst zaaiden de gezondheidsinstanties terreur met apocalyptische voorspellingen; daarna eisten ze dat patiënten medisch werden verwaarloosd; en tenslotte dwongen ze vaccinaties en behandelingen af die vergelijkbaar waren met wanpraktijken.
Covid-vaccins: De kip of het ei?
De gezondheidsautoriteiten kunnen gewoon onwetend zijn geweest - dat zou de eerste paar maanden van de uitrol van de Covid-vaccins kunnen verklaren. Maar toen ze er eenmaal achter waren gekomen, en zelfs in augustus 2021 hadden aangekondigd, dat de vaccins niet verhinderden dat Covid werd opgelopen of overgedragen, waarom bleven onze gezondheidsautoriteiten dan Covid-vaccins opdringen aan bevolkingsgroepen met een laag risico die duidelijk meer risico liepen op een bijwerking van het vaccin dan op Covid? Vooral naarmate de tijd verstreek en nieuwere varianten steeds minder virulent werden?
Wanneer deze basisfeiten worden erkend, realiseren we ons dat de vaccins misschien niet voor de pandemie werden ontwikkeld, maar dat de pandemie werd ontwikkeld om de vaccins uit te rollen. Hoewel we het niet zeker kunnen weten, moeten we op zijn minst achterdochtig zijn. En het feit dat de VS contracten afsloten voor 10 doses per persoon (bekijk de aankopen hier, hier, hier, hier en hier), terwijl de Europese Unie (hier en hier) en Canada dat ook deden, zou ons nog achterdochtiger moeten maken - er is geen rechtvaardiging om akkoord te gaan met de aanschaf van zoveel doses aan vaccins op een moment dat het twijfelachtig was of de vaccins besmetting en overdracht konden voorkomen en de veiligheid ervan verdacht of zorgwekkend was.
Waarom zouden regeringen tien doses per persoon willen? Drie misschien. Maar tien? Zelfs als er jaarlijkse boosters werden verwacht, was er geen reden om contracten te tekenen voor genoeg vaccins voor de komende negen jaar voor een snel muterend virus. Australië kocht 8 doses per persoon. Op 20 december 2020 had Nieuw-Zeeland drie keer zoveel vaccins aangeschaft als het nodig had. Niemand heeft ooit een verklaring voor deze excessieve aankopen gegeven.
Bovendien heb je geen vaccinatiepaspoort nodig (ook wel digitaal ID genoemd, oftewel een telefoonapp die in Europa een mechanisme voor elektronisch betalen bevatte) tenzij je regelmatig boosters verstrekt. Werden de vaccins ontworpen als het middel om onze vaccinaties, gezondheidsdossiers, officiële documenten - en nog belangrijker, onze financiële transacties online te brengen, allemaal beheerd aan de hand van een app op de telefoon? Dat zou een aanslag zijn op de privacy maar ook de opstap vormen naar een sociaal kredietsysteem in het westen. Interessant is dat er in de Europese Unie in 2018 al plannen waren voor vaccinatiepaspoorten.
Een pandemieverdrag en wijzigingen: Ontwikkeld door dezelfde mensen die er de afgelopen 3 jaar een potje van hebben gemaakt, om ons van henzelf te redden?
Dezelfde Amerikaanse en andere regeringen en de WHO - die draconische maatregelen oplegden aan burgers om ons te dwingen ons te laten vaccineren en gevaarlijke, dure, experimentele medicijnen te slikken, effectieve behandelingen achterhielden en weigerden ons te vertellen dat de meeste mensen die IC-zorg nodig hadden voor Covid een vitamine D-tekort hadden en dat het slikken van vitamine D de ernst van Covid zou verminderen - besloten in 2021 dat we plotseling een internationaal pandemieverdrag nodig hadden. Waarom? Om toekomstige pandemieën of biologische oorlogsgebeurtenissen te voorkomen en te beperken... zodat we niet opnieuw zouden lijden zoals tijdens de Covid-pandemie, zo stelden ze. De WHO zou het allemaal in goede banen leiden.
Om Ronald Reagan te parafraseren: "Ik ben van de WHO en ik ben hier om te helpen" zouden de meest angstaanjagende woorden in onze taal moeten zijn na het Covid-fiasco.
Wat de WHO en onze regeringen gemakshalve verzuimden te vermelden, is dat we zo zwaar hebben geleden door hun medisch wanbeheer en door het wanbeheer en het genadeloze platleggen van onze economieën door onze regeringen. Volgens de Wereldbank zijn alleen al in 2020 nog eens 70 miljoen mensen in extreme armoede gestort. Dit was te wijten aan het beleid van de machthebbers in onze landen, hun elitaire adviseurs en de Wereldgezondheidsorganisatie, die met richtlijnen kwam om de economische activiteit lam te leggen, die door de meeste landen klakkeloos werden overgenomen. Dat de WHO zich terdege bewust was van de gevolgen van het lamleggen van de economie blijkt uit deze WHO-publicatie :
'Ondervoeding bleef in al haar vormen bestaan, waarbij kinderen een hoge prijs betaalden: in 2020 zouden meer dan 149 miljoen kinderen onder de vijf jaar een groeiachterstand hebben opgelopen, of te klein zijn voor hun leeftijd; meer dan 45 miljoen - uitgemergeld, of te dun voor hun lengte...'
Hongersnood heeft wellicht meer slachtoffers veroorzaakt dan Covid, en het waren onevenredig veel van de jongsten in plaats van de oudsten. Maar de WHO bazelt maar door over gelijkheid, diversiteit en solidariteit, terwijl ze zelf de ergste voedselcrisis van onze tijd heeft veroorzaakt, die niet door de natuur maar gewoon door mensen werd veroorzaakt.
Hoe kan iemand de beweringen van diezelfde ambtenaren die Covid zo rampzalig hebben aangepakt nog serieus nemen? Ze beweren dat ze ons willen behoeden voor een nieuwe medische en economische ramp - door dezelfde strategieën te gebruiken die ze op Covid toepasten, nadat ze de vorige ramp hadden beraamd. En het feit dat geen enkele regering of gezondheidsambtenaar hun fouten heeft toegegeven, zou ons ervan moeten overtuigen om hen nooit meer iets te laten beheren. Waarom zouden we toestaan dat ze een internationaal verdrag en nieuwe wijzigingen op de bestaande Internationale Gezondheidsregeling (IGR) opstellen die onze regeringen verplichten om voor altijd te gehoorzamen aan de dictaten van de WHO?
Die dictaten omvatten trouwens de razendsnelle ontwikkeling van vaccins, de macht om af te dwingen welke medicijnen we mogen gebruiken en welke verboden zijn, en de eis om de media te controleren op "verkeerde informatie" en censuur op te leggen, zodat alleen het WHO-narratief over de volksgezondheid aan het publiek wordt overgebracht.
Het ontwerp van het WHO-pandemieverdrag vereist het delen van potentiële pandemische ziekteverwekkers. Dit is een verbloeming van de ontwikkeling en productie van biowapens.
Het is duidelijk dat de beste manier om ons te behoeden voor een nieuwe pandemie erin bestaat onmiddellijk te stoppen met het financieren van GOF-onderzoek (gain-of-function) en alle bestaande GOF-organismen te vernietigen. Laat alle landen enorme vreugdevuren bouwen en hun kwaadaardige creaties tegelijkertijd verbranden, terwijl het landen wordt toegestaan om elkaars biologische faciliteiten en gegevens te inspecteren.
Maar de WHO heeft in haar ontwerptekst van het pandemieverdrag van juni 2023 een plan opgenomen dat precies het tegenovergestelde hiervan behelst. In het ontwerpverdrag van de WHO, waar de meeste machthebbers van landen in lijken te trappen, zullen alle regeringen alle virussen en bacteriën die ze bedenken en waarvan is vastgesteld dat ze "pandemisch potentieel" hebben, delen met de WHO en andere regeringen en hun genomische sequenties online zetten. Nee, ik verzin dit niet. (Zie screenshots van het ontwerpverdrag hieronder.) Dan zouden de WHO en alle Fauci's van deze wereld toegang krijgen tot alle nieuw geïdentificeerde gevaarlijke virussen. Zouden hackers ook toegang krijgen tot de sequenties? Dit pandemieplan geeft je allesbehalve een veilig gevoel.
Fauci, Tedros en hun trawanten bij de WHO, alsook degenen die zich bezighouden met biologische verdediging en biomedisch onderzoek voor nationale staten, staan aan de ene kant, de kant die toegang krijgt tot steeds meer potentiële biologische wapens, terwijl wij ons aan de andere kant bevinden, overgeleverd aan hun genade.
Dit slecht doordachte plan werd vroeger ontwikkeling en productie van massavernietigingswapens genoemd - en het is vrijwel zeker illegaal. (Zie bijvoorbeeld resolutie 1540 van de Veiligheidsraad uit 2004.) Maar dit is wel het plan van de WHO en van veel van onze leiders. Alle regeringen zullen de wapens delen.
Het raadsel van genetische sequentiebepaling
En regeringen moeten zich verplichten om biolaboratoria te bouwen die genoomsequentiebepaling moeten aanbieden. Er wordt niet uitgelegd waarom elk land zijn eigen laboratoria voor genoomsequentiebepaling moet opzetten. Natuurlijk moeten ze de sequentie bepalen van de vele virussen die zullen worden opgespoord als gevolg van de surveillance-activiteiten met betrekking tot ziekteverwekkers die landen volgens het ontwerp van het WHO-verdrag moeten uitvoeren. Maar dezelfde technieken kunnen gebruikt worden om het genoom van mensen te sequencen. Het feit dat de EU, Groot-Brittannië en de VS momenteel bezig zijn met projecten om het genoom van zo'n 2 miljoen van hun burgers in kaart te brengen, geeft een indicatie dat ze misschien nog meer genomen van Afrikanen, Aziaten en anderen zouden willen verzamelen.
Dit zou onder de noemer van het delen van geavanceerde wetenschap met onze minder ontwikkelde buren kunnen vallen. Maar het is merkwaardig dat er zoveel nadruk ligt op genomica in vergelijking met de afwezigheid van enige discussie in zowel het ontwerpverdrag als de IGR- wijzigingen inzake het ontwikkelen van nieuwe geneesmiddelen voor pandemieën.
We mogen niet vergeten dat vrijwel alle ontwikkelde landen tijdens de pandemie het gebruik van veilige generieke hydroxychloroquine, ivermectine en aanverwante geneesmiddelen hebben beperkt. Achteraf gezien vormt de enige logische verklaring voor deze ongekende actie het behoud van de markt voor dure patenteerbare geneesmiddelen en vaccins, en mogelijk om de pandemie te verlengen.
De Amerikaanse wet staat het gebruik van vaccins en geneesmiddelen zonder vergunning voor gebruik in noodgevallen (EUA) alleen toe als er geen adequaat, goedgekeurd (gelicentieerd) en beschikbaar geneesmiddel voor handen is voor hetzelfde doel. Als de Amerikaanse overheid zou toegeven dat bestaande, goedgekeurde medicijnen Covid kunnen voorkomen en/of behandelen, zou ze onmiddellijk alle EUA-vaccins en geneesmiddelen voor Covid moeten intrekken. Dit verklaart onder andere waarom deze medicijnen door onze overheids- en federale instanties worden verguisd en onderdrukt.
Genomen bieden grote potentiële winsten en vormen het substraat voor transhumanistische experimenten, die onder andere designerbaby's kunnen omvatten.
De nieuwste versie (oftewel het ontwerp van het WHO-Bureau) van het pandemieverdrag kan hier worden geraadpleegd. Ik voeg hieronder screenshots toe om aanvullende punten te illustreren.
Wat staat er nog meer in het verdrag? Gain-of-function onderzoek (ontworpen om micro-organismen gemakkelijker overdraagbaar en meer ziekteverwekkend te maken) wordt expliciet gestimuleerd door het verdrag. Het verdrag stelt dat administratieve belemmeringen voor dergelijk onderzoek tot een minimum moeten worden beperkt, terwijl onbedoelde gevolgen (pandemieën) moeten worden voorkomen. Maar natuurlijk zullen er bij dit soort onderzoek altijd lekken en verliezen van agentia optreden. Het gezamenlijke Federal Select Agent Program (FSAP) van de CDC en het Amerikaanse ministerie van Landbouw houdt het onderzoek naar potentiële pandemische ziekteverwekkers bij. Het FSAP omschrijft zichzelf als volgt:
"Het Federal Select Agent Program houdt toezicht op het bezit, gebruik en de overdracht van biologische agentia en toxines die een ernstige bedreiging kunnen vormen voor de gezondheid van mensen, dieren of planten of voor dierlijke of plantaardige producten."
Rapporten van deze instantie onthullen dat er in laboratoria in de VS jaarlijks ongeveer 200 ongelukken of ontsnappingen plaatsvinden. (Er wordt geen verslag gedaan van ongevallen buiten de VS.) Het FSAP-jaarverslag over 2021 vermeldt:
"In 2021 ontving het FSAP 8 meldingen van verliezen, 177 meldingen van ontsnappingen en geen meldingen van diefstallen."
Hoewel wetenschappers hun best doen om zichzelf te beschermen en de veiligheid in laboratoria te handhaven, is onderzoek naar dodelijke ziekteverwekkers simpelweg niet mogelijk zonder risico's voor zowel de onderzoekers als de buitenwereld.
Concepttekst pagina 14:
Normaal gesproken duurt het 10 tot 15 jaar om een vaccin te ontwikkelen. Voor het geval u dacht dat de uitrol van de Covid-vaccins te lang duurde (326 dagen vanaf de beschikbaarheid van de virale sequentie tot de goedkeuring van het eerste Amerikaanse Covid-vaccin), heeft de ontwerptekst van het WHO-verdrag voorzien in een verkorting van de testperiode. Er komen nieuwe platforms voor klinisch onderzoek. Naties moeten de capaciteit voor klinisch onderzoek vergroten. (Zou dat kunnen betekenen dat mensen op afgelegen plaatsen zoals in Afrika verplicht worden om als proefpersoon te fungeren?) En er komen nieuwe "mechanismen om de snelle interpretatie van gegevens uit klinische proeven te vergemakkelijken" evenals "strategieën voor het beheer van aansprakelijkheidsrisico's."
Concepttekst pagina 14:
Vaccins zullen snel worden uitgerold onder ingekorte toekomstige testprotocollen
Landen worden verondersteld "bestaande relevante modellen" te gebruiken als referentie voor de vergoeding van letsel ten gevolge van pandemische vaccins. Uiteraard hebben de meeste landen geen compensatieregelingen voor vaccinletsel en als ze die al hebben, zijn de vergoedingen meestal minimaal.
Zal het programma van de Amerikaanse overheid model staan voor hetgeen internationaal geïmplementeerd wordt?
Volgens de Amerikaanse wet kan men maar op één manier aanspraak maken op schadeloosstelling voor letsel dat werd opgelopen door een EUA-product. Dit komt omdat volgens de PREP Act rechtszaken tegen fabrikanten, overheidsambtenaren en medisch personeel dat vaccins en medicijnen toedient, verboden zijn.
De enige regeling van de Amerikaanse overheid voor letsel door Covid-pandemieproducten heet het Countermeasures Injury Compensation Program, ofwel CICP. Het is extreem moeilijk om via dit programma schadevergoeding te krijgen, zelfs als artsen bevestigen dat het letsel het gevolg is van een EUA-product. Daarom nemen maar weinig mensen de moeite om een aanvraag in te dienen en weten maar weinigen dat het programma überhaupt bestaat.
De verjaringstermijn onder de CICP is slechts twaalf maanden, wat betekent dat er binnen 12 maanden na ontvangst van het medische product gedocumenteerd moet zijn dat het letsel te wijten is aan een vaccin of geneesmiddel. Dit kan extreem lastig zijn als de federale gezondheidsinstanties het bestaan van dergelijke letsels ontkennen.
Bovendien vergoedt het programma alleen gederfde inkomsten of ziektekosten die niet door de verzekering worden gedekt. Het CICP is een "uitbetaler in laatste instantie," dus als de zorgverzekering het letsel heeft gedekt en de arbeidsongeschiktheidsverzekering het loon heeft gedekt, komt men niet in aanmerking voor een vergoeding. Het CICP biedt geen vergoeding voor juridische kosten, getuigen-deskundigen, het opstellen van documenten en smartengeld, hoewel het federale Vaccine Injury Compensation Program voor vaccinletsel bij kinderen deze kosten wel vergoedt. Er bestaat geen tijdslimiet waarbinnen een zaak moet worden afgehandeld, dus de meeste zaken blijven jaren voortslepen. Het programma is zuiver administratief en beslissingen over het in aanmerking komen voor vergoedingen worden genomen door het Amerikaanse ministerie van Volksgezondheid. Er komen geen rechtbanken of rechters aan te pas en er bestaan geen gepubliceerde normen.
Voor alle pandemische EUA-geneesmiddelen en vaccins geldt dat de fabrikanten ervan, alsmede alle anderen die bij het gebruik ervan betrokken zijn, gevrijwaard zijn van wettelijke aansprakelijkheid.
De CICP heeft per 1 augustus 2023 precies vier (ja, vier) van de 12.000 aanvragen voor Covid-productgerelateerd letsel vergoed. Het totale uitgekeerde bedrag voor de eerste 3 van de 4 vergoede claims was 4,635 dollar, oftewel gemiddeld minder dan 1,600 dollar per claim.
Iets meer dan 1.000 aanvragen werden afgehandeld, terwijl 10.887 aanvragen nog in behandeling zijn.
Samenvattend: 2% van de Covid-zaken die door de CICP werden beoordeeld, kwamen in aanmerking voor vergoeding, terwijl slechts 0,2% van alle aanvragen op grond van Covid-letsel een vergoeding van de CICP hebben ontvangen. Geen wonder dat zo weinig mensen de moeite nemen om een aanvraag in te dienen.
Versterking van regelgeving
De ontwerptekst van het pandemieverdrag vraagt ook om een verzwakking van de strenge nationale regelgeving voor medische geneesmiddelen en vaccins tijdens noodsituaties, onder de noemer "versterking van de regelgeving." Zoals onlangs in Groot-Brittannië werd aangekondigd, zullen 'vertrouwde partner'-goedkeuringen worden gebruikt om de toelating van medische producten te versnellen. Dit betekent dat als een geneesmiddel of vaccin wordt goedgekeurd in een partnerland, Groot-Brittannië de beslissing van de partner over de goedkeuring kan overnemen en een onafhankelijke analyse door Britse regelgevende instanties kan omzeilen. Hierdoor gaan landen in de richting van een goedkeuring of autorisatie door één regelgevende instantie, die onmiddellijk door andere landen zou kunnen worden overgenomen. (p. 25).
Een plan om vaccins binnen 100 dagen te ontwikkelen en ze vervolgens binnen 30 dagen te laten produceren, werd op grote schaal bekend gemaakt door het non-profit samenwerkingsverband CEPI, dat in 2017 werd opgericht door Bill Gates en Dr. Jeremy Farrar, die nu de Wetenschappelijk Hoofd bij de WHO is. Dit plan werd door de regeringen van Groot-Brittannië en de VS gesteund en kreeg enige bijval van de G7 in 2021. Dit tijdsbestek zou het alleen mogelijk maken om zeer beknopte testen op mensen uit te voeren of zelfs het testen te beperken tot proefdieren. Waarom zou welk land dan ook hieraan meedoen? Is dit wat we willen, de hele wereld vaccineren om er later achter te komen wat het slechte nieuws is?
Bovendien is het plan afhankelijk van het feit dat de vaccins alleen worden getest op hun vermogen om antilichamen op te wekken, wat immunogeniciteit wordt genoemd, in plaats van aan te tonen dat ze daadwerkelijk ziekten voorkomen, in ieder geval gedurende de eerste vaccinuitrol. Mijn interpretatie van de FDA-regelgeving is dat antilichaamniveaus geen acceptabel alternatief vormen voor immuniteit, tenzij kan worden aangetoond dat ze correleren met bescherming.
De recente beslissingen van de FDA over vaccins hebben dit vereiste echter genegeerd en vaccins worden nu alleen goedgekeurd op basis van antilichaamniveaus. Maar het opwekken van antilichamen vertelt ons niet of ze een besmetting voorkomen. Soms werken ze besmetting juist in de hand.
Het adviescomité voor vaccins van de FDA heeft met betrekking tot de Covid-vaccins gevraagd om betere indicatoren voor de werkzaamheid dan alleen antilichaamniveaus. Maar ondanks het ontbreken van dergelijke gegevens stemden de adviseurs het afgelopen jaar toch voor het goedkeuren of autoriseren van vaccins, zonder te weten of ze echt werken. Ik ben hier achter gekomen door de adviesvergaderingen over vaccins van de FDA te volgen, omdat ik daar een live blog over bijhoud en vaak gedetailleerde samenvattingen geef op mijn substack.
We weten allemaal hoe lang het duurde voordat het publiek zich ervan bewust werd dat de Covid-vaccins er niet in slaagden om overdracht te voorkomen en slechts gedurende een periode van weken tot maanden gevallen voorkwamen. De Amerikaanse overheid heeft dit nog steeds niet officieel toegegeven, hoewel de directeur van de CDC, Rochelle Walensky, de waarheid over de overdracht uit de doeken deed aan Wolf Blitzer van CNN op 6 augustus 2021, acht maanden na de lancering van het Pfizer-vaccin. Hoe lang duurt het voordat we weten of vaccins die binnen 100 dagen worden gelanceerd ook echt werken?
Er kunnen geen veiligheidstesten worden uitgevoerd op vaccins van 100 dagen
Het is voor het publiek van groot belang om te begrijpen dat veiligheidstesten alleen op mensen uitgevoerd kunnen worden, omdat dieren anders reageren op geneesmiddelen en vaccins dan mensen. Daarom zouden beperkte dierproeven betekenen dat er geen echte veiligheidsproeven hebben plaatsgevonden. Maar het testen van vaccins op mensen gedurende slechts korte periodes is eveneens onaanvaardbaar.
Het testen van vaccins tijdens korte proeven op mensen (bij de proeven van Pfizer werd slechts een minderheid van de proefpersonen gevolgd gedurende een mediaan van twee maanden toen het vaccin werd goedgekeurd) zorgde ervoor dat Covid-vaccins konden worden uitgerold zonder dat het publiek wist dat ze ernstige bijwerkingen konden veroorzaken, laat staan myocarditis en plotselinge sterfgevallen.
De deugdelijkheid van het productieproces voor vaccins van 100 dagen kan niet worden beoordeeld
Tot slot kon er na dit snelle productieplan niet grondig getest worden op mogelijke fouten in het productieproces. Het opschalen van het produceren van proefpartijen naar grootschalige productie vereist een geheel nieuwe evaluatie. Met het huidige plan voor verafgelegen, gedecentraliseerde productiefaciliteiten, waarvan gezegd wordt dat ze nodig zijn om iedereen dezelfde vaccins te kunnen geven, zijn er bij lange na niet genoeg regelgevende instanties die weten hoe ze vaccinfabrikanten moeten inspecteren.
Zal de WHO mensenrechten respecteren?
De noodzaak om "mensenrechten, waardigheid en vrijheid van personen" te respecteren is opgenomen in de huidige Internationale Gezondheidsregeling (IGR) en in andere VN-verdragen. De woorden die mensenrechten, waardigheid en vrijheid van personen garanderen, werden echter zonder uitleg bewust verwijderd uit de voorgestelde wijzigingen op de IGR. Het schrappen van de bescherming van de mensenrechten bleef niet onopgemerkt en leidde tot forse kritiek op de WHO.
De WHO reageert blijkbaar op deze kritiek en dus werden de formuleringen die de mensenrechten garanderen en die uit de ontwerpen van de Internationale Gezondheidsregeling waren geschrapt, opgenomen in de nieuwste versie van het pandemieverdrag.
Conclusies
Zoals sciencefiction al lang had voorzien, zijn onze verworvenheden op het gebied van biotechnologie, cybertechnologie en bewaking eindelijk met ons aan de haal gegaan. We kunnen vaccins binnen 100 dagen produceren en ze binnen 130 dagen op de markt brengen - maar er zijn geen garanties dat de producten veilig, effectief of adequaat worden geproduceerd. En we kunnen grote winsten verwachten, maar geen gevolgen voor de fabrikanten van eventuele letsels bij het publiek.
Als er weer een pandemie uitbreekt, zal toegang tot reeds bestaande geneesmiddelen de enige snelle en veilige oplossing vormen. Toch worden bestaande geneesmiddelen opzettelijk uitgesloten door de wijzigingen op de IGR en het ontwerpverdrag van de WHO, omdat niemand rijk wordt van oude geneesmiddelen waarop geen octrooi rust en die reeds beschikbaar zijn.
Onze genen kunnen worden ontcijferd door genomische sequentiebepaling en de vruchten van gepersonaliseerde geneeskunde kunnen voor ons beschikbaar worden gemaakt. Of misschien worden onze genen gepatenteerd en verkocht aan de hoogste bieder. We zouden kunnen selecteren op speciale eigenschappen in onze kinderen, maar tegelijkertijd zou er een menselijke onderklasse van reageerbuisbaby's kunnen ontstaan.
Onze elektronische communicatie kan volledig gemonitord en gecensureerd worden en iedereen kan een uniforme berichtgeving opgelegd krijgen. Maar voor wie zou dit gunstig zijn?
Er zullen nieuwe biologische wapens worden ontdekt of ontwikkeld. Ze zullen worden gedeeld. We kunnen hopen dat het gain-of-function onderzoek dat deze wapens onderzocht en creëerde de ontwikkeling van vaccins en therapeutica voor het publiek zal versnellen, maar tot op heden is dat nog nooit gebeurd.
Wie heeft er nu werkelijk baat bij de zwendel met gain-of-function? Degenen die ons willen controleren. Het is het publiek dat de kosten van het onderzoek betaalt en vervolgens opnieuw de rekening gepresenteerd krijgt voor ongelukken en opzettelijke lekken. Zou het niet beter zijn om het gain-of-function onderzoek helemaal uit te bannen door de financiering te beperken of de laboratoria te sluiten, in plaats van de verspreiding van biologische wapens te stimuleren? Als we een fatsoenlijke toekomst willen, is het cruciaal dat we deze wapens onder controle houden in plaats van ze te verspreiden.
Dit zijn belangrijke kwesties voor de gehele mensheid en ik moedig iedereen aan om hier aandacht aan te besteden, erover na te denken en deel te nemen aan dit uiterst belangrijke gesprek.
Dr. Meryl Nass is een National Merit Scholar. Ze ging naar MIT voordat ze de middelbare school had voltooid; BS Biology 1974, MD 1980, Board Certified in Internal Medicine 1986. Ze heeft 41 jaar geneeskunde beoefend. Reisde naar meer dan 50 landen, heeft 2 kinderen, alleenstaande ouder. Ze was de eerste ter wereld die een epidemie bestudeerde en aantoonde dat deze te wijten was aan biologische oorlogsvoering.Zie: https://www.globalresearch.ca/who-proposed-amendments-increase-man-made-pandemics/5829634
Een selectie van publicaties over biologische oorlogsvoering, vanaf 1991:
- The Labyrinth of Biological Defense
- Anthrax Epizootic in Zimbabwe, 1978-1980: Due to Deliberate Spread?
- Can Biological, Toxin, and Chemical Warfare be Eliminated?
- Anthrax Vaccine:: Model of a Response to the Biological Warfare Threat
Commentaar: Luister ook naar: