Ondanks het feit dat hun voorspellingen van klimaatrampen door de jaren heen niet zijn uitgekomen, heeft de propagandacampagne zijn vruchten afgeworpen, aangezien een groot deel van de bevolking nadrukkelijk de financiering van zogenaamde "groene" projecten ondersteunt. De klimaatdoemdenkerij zorgde ervoor dat biljoenen aan belastinggeld van de arbeidersmassa's in de zakken van de machtige en rijke enkelingen terechtkwamen. Nu blijkt dat de klimaathoax altijd al een nauwelijks verhulde tactiek was om geld wit te wassen, rijkdom en macht te consolideren en landjepik door de overheid te rechtvaardigen.
Toch heeft de decennialange indoctrinatie een leger van fanatiekelingen voortgebracht, die op hartstochtelijke wijze diepgewortelde anti-menselijke overtuigingen met betrekking tot klimaatrampen koesteren. En een onwetend publiek werd onherroepelijk ingewijd in een nieuwe incarnatie van een eeuwenoude doodscultus, die ooit in het geheim werd beoefend door de zelfbenoemde elites en die tegenwoordig gemeengoed is geworden in de vorm van ontvolking omwille van het redden van de planeet.
Gebaseerd op een afbrokkelende grondslag van geschonden beloften, manipulatie, hypocrisie en leugens, liet een van de grootste misleidingen die onze wereld ooit heeft overspoeld niets dan een spoor van dood en verderf achter. Van de rampzalige branden op Maui tot de wereldwijde oorlog tegen de landbouw, verdient het Green New Deal-beleid de meer toepasselijke benaming van een Groene Nieuwe Dood.
Branden en explosies - De brand op Maui
De verwoestende branden op Maui vormen de meest recente in een lange reeks rampen die worden veroorzaakt door gevaarlijke, anti-menselijke klimaatcultuspraktijken. De rampzalige branden die Lahaina verwoestten en waarbij waarschijnlijk honderden doden vielen, waaronder veel kinderen, waren eerder het gevolg van nalatigheid van de overheid dan van een natuurramp.
Naast beslissingen op het gebied van rampenbeheer die als grove nalatigheid kunnen worden aangemerkt, zoals het niet waarschuwen van de inwoners van Lahaina voor dreigend gevaar middels 's werelds grootste sirenesysteem, alsmede de van overheidswege opgeworpen wegversperringen die hun ontsnapping aan de vuurstorm verhinderden, bevat het milieubeleid dat tot de ramp op Maui heeft geleid een waslijst aan factoren.
Ambtenaren van het district Maui verzuimden te investeren in het beheer van invasieve droge weidegebieden die verlaten suikerplantages hadden overwoekerd, na waarschuwingen dat hun jarenlange verwaarlozing een enorm brandgevaar in het gebied rond Lahaina had gecreëerd. In plaats daarvan gaf de overheid voorrang aan "groene" investeringen boven de veiligheid en betrouwbaarheid van de infrastructuur van Hawaii. In 2015 keurden de wetgevers van de staat de eerste nationale wet goed die 100% hernieuwbare energie op Hawaï vanaf 2045 verplicht stelt, waardoor Hawaiian Electric zich richtte op investeringen in "groene" energie, in plaats van op de brandrisico's die een bedreiging vormden voor hun elektriciteitsnet.
Terwijl de brand over Maui woedde, werd er meer dan vijf uur lang geen water beschikbaar gesteld door de directeur van Hawaii's Commissie inzake Waterbeheer, die zich kennelijk meer zorgen maakte over "billijkheid" dan over het redden van de levens van de inwoners van Lahaina. Terwijl de vuurstorm huizen in de as legde, weigerde de door Obama gesteunde ambtenaar een verzoek om de watervoorziening om te leiden zolang een lokale boer niet eerst zou worden geraadpleegd over de gevolgen van het omleiden van het water. In de nasleep betoogde de staat in een verzoekschrift aan het Hooggerechtshof van Hawaï (dat werd afgewezen), dat een beslissing van de Milieurechtbank om de watertoevoer in het gebied te verminderen had geleid tot het gebrek aan water dat brandweerlieden zo hard nodig hadden om de branden te blussen.
Nu cirkelen de gieren boven het land van Lahaina te midden van het bloedbad ten gevolge waarvan de overlevenden van de branden dakloos raakten. Terwijl de gouverneur heeft verklaard dat hij "nadenkt over manieren waarop de staat dat land in eigendom kan verkrijgen," proberen gewetenloze ontwikkelaars kostbaar onroerend goed van wanhopige slachtoffers van de ramp buit te maken.
Er heerst een nogal wantrouwende sfeer met betrekking tot de toekomst van Lahaina, aangezien de verwoesting heel toevallig de weg heeft vrijgemaakt voor de "duurzame ontwikkeling" van een dystopische slimme stad, in navolging van de belofte van "de race naar C40 Steden" van de lokale overheid om te voldoen aan de doelstellingen van de VN-Agenda 2030 en het Klimaatakkoord van Parijs.
Op elk niveau wordt nu duidelijk dat de inwoners van Maui werden opgeofferd door overheidsambtenaren, die klimatisme belangrijker vinden dan het behoud van menselijk leven en waardigheid.
De Carr- & Camp-bosbranden
De dodelijke Carr- en Camp-bosbranden in Californië hadden de alarmbellen bij staats- en lokale overheden in het hele land moeten doen rinkelen. De verwoesting die de branden veroorzaakten, was ongetwijfeld voor een groot deel te wijten aan gevaarlijk milieubeleid en belemmerende bureaucratie.
In juli 2018 ontstond een woeste brand, bekend als de Carr-brand, die 92.673 hectares van het Californische landschap verwoestte en waarbij bijna 1.100 huizen in de as werden gelegd. De brand koste aan 7 mensen het leven, waaronder 3 brandweermannen. Het was de meest verwoestende brand uit de geschiedenis van het Nationale Parken systeem en de 9e meest verwoestende brand uit de geschiedenis van Californië.
Luttele maanden later, in november 2018, verschroeide een ander monsterlijk inferno 61.900 hectares, waarbij meer dan 18.000 gebouwen werden verwoest en 85 mensen omkwamen (1 persoon wordt nog altijd vermist). Het was de meest dodelijke brand uit de geschiedenis van de Verenigde Staten sinds 1918, totdat het onlangs werd overtroffen door de branden die Lahaina verwoestten, en het blijft de meest dodelijke en verwoestende brand uit de geschiedenis van Californië.
In beide gevallen was men op alle bestuursniveaus volledig op de hoogte van de brandrisico's, maar toch weigerde men de nodige stappen te ondernemen om levens te redden door de rampen te voorkomen.
Bij de Carr-brand leidden ontoereikende financiering en belemmering van brandpreventiepraktijken in de vorm van langdurige evaluaties en protesten van milieuactivisten tijdens openbare hoorzittingen, in overeenstemming met de Amerikaanse Milieuwet [de National Environmental Policy Act] over vergunningen om de struiken langs de wegen op te ruimen, tot overbegroeiing langs de snelwegen van Californië waardoor de vuurstorm onvermijdelijk zou worden aangewakkerd. En overregulering van vergunningen betekende krachtens de Californische wet op de luchtkwaliteit dat gecontroleerde bosbranden werden beperkt tot slechts een handvol dagen in het jaar.
In het geval van de rampzalige Camp-bosbrand kregen investeringen in hernieuwbare energie voorrang boven de veiligheid en betrouwbaarheid van het bestaande elektriciteitsnet, net als bij de recente Maui-branden. De Renewables Portfolio Standard van Californië vereist dat 50% van alle elektriciteit in de staat in 2030 opgewekt moet worden door hernieuwbare bronnen, terwijl de Senate Bill 100, die vlak voor de enorme brand werd aangenomen, bepaalt dat 100% van de elektriciteit in Californië in 2045 afkomstig moet zijn uit hernieuwbare bronnen.
Het Californische Pacific Gas & Electric bedrijf (PG&E) werd door staatsambtenaren onder druk gezet om middelen te onttrekken aan het onderhoud van het elektriciteitsnet om ambitieuze "groene" energiedoelen te halen. En in het jaar voorafgaand aan de dodelijke ramp trok PG&E 44 miljard dollar uit voor koopovereenkomsten voor hernieuwbare energie, terwijl het slechts 1,5 miljard dollar investeerde in onderhoudskosten om branden te voorkomen. De miljarden die werden weggesluisd naar de bodemloze put van de duurzame energie hadden kunnen worden besteed aan hoognodige reparaties aan het elektriciteitsnet en PG&E bekende schuld aan 84 afzonderlijke aanklachten wegens doodslag vanwege defecte apparatuur die volgens hen de brand zou hebben veroorzaakt.
Er bestaat echter een overvloed aan twijfel over de ware oorzaken van de recente branden in Californië en Maui, en theorieën over brandstichting en gerichte energiewapens doen de ronde te midden van een groeiend wantrouwen jegens de overheid om catastrofale branden uit te buiten als een middel om meer klimaatpaniek te zaaien.
Hoe dan ook, het blijft een feit dat door jarenlang wanbeheer en verwaarlozing als gevolg van milieubeleid de branden zich konden verspreidden en honderdduizenden hectares in de as konden leggen en hele steden van de kaart konden vegen, waarbij meer dan 90 kostbare mensenlevens verloren gingen.
De explosie van de Satartia CO2-pijpleiding
Klimaatdrammers hebben CO2 gedemoniseerd als de boosdoener van het dreigende klimaatdrama, hoewel meer dan 1.600 wetenschappers en professionals uit de industrie een gezamenlijke verklaring hebben ondertekend waarin staat: "Er is geen klimaatnoodtoestand" en CO2 is cruciaal voor het overleven van de mensheid. Maar het overleven van *het overgrote deel* van de mensheid is niet van belang voor aanbidders van de klimaatcultus, die er diepgewortelde anti-menselijke overtuigingen op na houden. Het opofferen van mensenlevens ten behoeve van het elimineren van de kwaadaardige kooldioxide is een prijs die zij maar al te graag betalen. Gevaarlijke koolstofafvangprojecten worden overal in het land uitgevoerd, ondanks waarschuwingen van de weinig bekende Satartia-gemeenschap.
In februari 2020 waren de inwoners van Satartia, Mississippi, getuige van een pluim die de lucht in schoot na een explosie van een CO2- pijpleiding die onder de grond van hun rustige stadje liep. Binnen enkele ogenblikken zorgde de stinkende groene mist ervoor dat de bewoners in de buurt bewusteloos raakten, stuiptrekkingen kregen en niet meer konden ademen.
Het noodnummer 911 werd overspoeld met telefoontjes van verwarde en doodsbange inwoners toen de pijpleiding vier uur lang schadelijk gas uitstootte. Voertuigen van hulpdiensten werden lamgelegd door de CO2 die in de lucht bleef hangen. De kooldioxide verdrong de zuurstof in de lucht die nodig is voor verbrandingsmotoren om te kunnen functioneren, waardoor vlucht- en hulpverleningsmiddelen werden uitgeschakeld. Hulpverleners stonden perplex. "Het leek wel alsof je door een zombie-apocalyps moest gaan," zei de noodhulpdirecteur van het district, toen gedesoriënteerde automobilisten hun auto's achterlieten en doelloos in het donker rondzwierven. Hoewel de exploitanten van Denbury Gulf Coast Pipelines onmiddellijk op de hoogte werden gebracht van de lekkage, verzuimden ze de lokale hulpdiensten te waarschuwen voor de dreigende gevaren.
Hoewel de kleine gemeenschap Satartia slechts 42 inwoners telt, werden 45 mensen in het ziekenhuis opgenomen, terwijl er zo'n 250 mensen uit de omgeving werden geëvacueerd. Jaren later hebben velen nog steeds last van de slopende bijwerkingen van hun blootstelling aan de giftige dampen. Sommigen waren na de ramp maandenlang afhankelijk van zuurstoftanks, terwijl anderen nog steeds kampen met chronische ademhalingsproblemen. Sommige slachtoffers van de ramp worden nog altijd gekweld door hoofdpijn, spiertrillingen en cognitieve problemen.
Denbury gaat er prat op dat het "marktleider is in het afvangen, gebruiken en opslaan van kooldioxide," met "'s werelds grootste netwerk van CO2-pijpleidingen." Hun pijpleiding bij Satartia transporteert kooldioxide vervuild met waterstofsulfide van de vulkanische holte Jackson Dome in Mississippi naar een olieveld ruim 48 kilometer verderop voor verbeterde oliewinning. De geur van rotte eieren van de waterstofsulfide alarmeerde de inwoners van Satartia, waardoor waarschijnlijk levens werden gered omdat het CO2-lek anders geurloos zou zijn geweest en extreme blootstelling de slachtoffers zonder waarschuwing had kunnen verstikken.
Dit incident was 's werelds eerste bekende grootschalige vergiftiging door CO2-leidingen en vormt een voorbode van wat er komen gaat nu het Biden-regime voornemens is om CO2-afvangnetwerken over het hele land uit te breiden.
Terwijl de zelfbenoemde leider op het gebied van CO2-afvang, Denbury, momenteel 2.092 van de bestaande 8.047 kilometer CO2-pijpleidingen in de VS bezit of beheert, door middel waarvan zo'n 6.796.043,19 kubieke meter kooldioxide voor verbeterde oliewinning wordt getransporteerd, wil het bedrijf munt slaan uit de ontluikende CO2-afvangindustrie nu het ministerie van Energie van het Biden-regime het plan heeft opgevat om een spinnenweb van pijpleidingen door het hele land aan te leggen.
Het 1,2 biljoen dollar kostende gedrocht dat bekend staat als de "Build Back Better" Infrastructure Bill reserveerde 12 miljard dollar voor koolstofbeheersingsprojecten, waarbij afgelopen mei in zeven staten 251 miljoen dollar werd verkwist voor koolstofafvang en in augustus nog eens 1,2 miljard dollar. Door de lachwekkend getitelde "Inflation Reduction Act", die niets meer inhield dan een ongebreidelde verkwisting door het Biden-regime voor een bedrag van 783 miljard dollar, werden de belastingvoordelen ter ondersteuning van de uitbreiding van de CO2-afvangstindustrie aanzienlijk uitgebreid.
Ondanks het feit dat CO2-pijpleidingen aanzienlijke risico's met zich meebrengen, ondergereguleerd blijven, over een slechte staat van dienst beschikken en miljarden aan belastinggeld verspillen, beweren zogenaamde "deskundigen" dat er in 2050 nog eens 96.560 kilometer aan CO2-pijpleidingen door de Verenigde Staten moeten lopen, terwijl andere "deskundigen" beweren dat de pijpleidingen de capaciteit van de huidige oliepijpleidingen, die een bereik hebben van 4.160.000 kilometer, zouden moeten overschrijden om enige vermeende invloed op de klimaatverandering teweeg te brengen.
In ieder geval waren de waarschuwingen van de inwoners van Satartia, Mississippi, aan dovemansoren gericht, omdat het Biden-regime doorgaat met hun voornemen om koolstofafvangnetwerken te bouwen, waardoor onvermijdelijk veel meer Amerikanen in kleine steden in het hele land het risico lopen op een nieuwe dodelijke CO2-explosie.
Branden in elektrische voertuigen
Branden en explosies hebben ook voor problemen binnen de elektrische auto-industrie gezorgd. Brandweerkorpsen zijn slecht voorbereid op het wijdverspreide gebruik ervan, doordat de lithium-ion batterijen unieke brandrisico's met zich meebrengen die de levens van burgers en eerstehulpverleners in gevaar brengen. Lithium-ion batterijbranden staan erom bekend dat ze sneller, heter en langer branden en vaak opnieuw oplaaien en zelfs kunnen exploderen.
Afgelopen juni overspoelden vlammen een e-bike winkel in Chinatown in New York, waarbij het vuur zich snel verspreidde naar de bovenliggende appartementen met vier doden en twee zwaargewonden tot gevolg. De commissaris van de New Yorkse brandweer verklaarde: "Alleen al het volume van het vuur is ongelooflijk gevaarlijk. Het kan het bijna onmogelijk maken om op tijd weg te komen." In april veroorzaakte de lithium-ion batterij van een e-bike een vuurstorm in een meergezinswoning in Queens, waar een vader en drie van zijn kinderen ternauwernood aan konden ontsnappen. Twee van zijn kinderen kwamen om in de vlammen. De brandweercommissaris stelde: "de manier waarop deze branden ontstaan, is als een explosie van vuur." In augustus eiste een brand in Queens die veroorzaakt werd door een lithium-ion batterij het leven van een 93-jarige vrouw.
Er zijn steeds meer branden die worden veroorzaakt door lithium-ion batterijen, vooral in grote steden zoals New York. In 2022 reageerde New York City op 220 branden die door deze batterijen waren veroorzaakt, waarbij zes mensen om het leven kwamen, terwijl tot nu toe in 2023 dertien anderen stierven door 108 soortgelijke rampen. "Bij al deze branden, deze lithium-ion branden, gaat het niet om een langzame brand; er is geen kleine hoeveelheid vuur, het ontploft letterlijk," zo merkte de New Yorkse brandweercommissaris op, eraan toevoegend: "Zodra het gebeurt, is er sprake van een enorme hoeveelheid vuur, en het is heel moeilijk te blussen en dus is het bijzonder gevaarlijk."
Terwijl de "experts" beweren dat EV-branden "zeldzame gebeurtenissen" zijn, maken elektrische voertuigen ongeveer 1% van de auto's op de Amerikaanse wegen uit en naarmate hun marktaandeel toeneemt, zal ook het aantal rampen toenemen. "Hoe meer [lithium-ion] accu's we om ons heen krijgen, hoe meer incidenten we zullen zien," verklaarde de vice-president van het Amerikaanse onderzoeksinstituut voor brandveiligheid. Wat het nog erger maakt, zijn de onduidelijke gegevens die de bewering ondersteunen dat EV-branden zeldzaam zijn. Het Amerikaanse Nationale Brandrapportage Systeem heeft brandbare motor- en EV-branden historisch samengevoegd, terwijl de brandgegevens van het Amerikaanse Nationale Bureau voor Veiligheid op Snelwegen summier, verouderd en beperkt zijn tot dodelijke snelwegongelukken.
Ondanks de talloze problemen die ze met zich meebrengen, heeft de markt voor elektrische voertuigen terrein gewonnen. In 2022 werden in Amerika pakweg 3,5 miljoen elektrische en hybride voertuigen geregistreerd, zes keer zoveel als in 2016. En het Biden-regime heeft ambitieuze doelen gesteld om ervoor te zorgen dat in 2030 de helft van alle nieuwe voertuigen die in het land worden verkocht elektrisch zijn, waardoor autofabrikanten onder druk worden gezet om EV's te produceren, met minder aandacht voor training van eerstehulpverleners voor de unieke brandrisico's die deze voertuigen met zich meebrengen.
Afgezien van de eigenschap van lithium-ion batterijen om een kettingreactie van "thermal runaway" te veroorzaken met brand of explosies tot gevolg, is de push om EV's aan het publiek op te dringen "gedoemd te mislukken" door een aantal andere problemen waar de EV-industrie mee te kampen heeft. Om te beginnen zijn ze te duur en kan het wel tien jaar duren voordat bestuurders, die besparen op benzine, uit de kosten zijn. Dan is er nog het probleem van de infrastructuur. Er zijn gewoonweg niet genoeg oplaadstations om aan die vraag te voldoen. En zelfs als die er wel zouden zijn, zou dat het elektriciteitsnet ernstig belasten, waardoor EV-rijders stil zouden komen te staan. Vorig jaar werden inwoners van Californië onder druk gezet om hun EV's niet op te laden onder dreiging van een stroomstoring tijdens een hittegolf, die de vraag op het elektriciteitsnet sterk deed toenemen. Dit kwam net op het moment dat de staat zijn plannen aankondigde om nog meer druk op het elektriciteitsnet te leggen door de verkoop van auto's op gas vanaf 2035 te verbieden. Verschillende andere staten waren voornemens dit voorbeeld te volgen, maar het Amerikaanse Huis van Afgevaardigden nam een wetsvoorstel aan dat staten verbiedt om de verkoop van auto's op gas te beperken.
En hoe zit het met de schaarste aan mineralen om de lithium-ion batterijen te maken, of de afhankelijkheid van onze rivaal China die de toeleveringsketens domineert? En wat nog belangrijker is: maken klimaatdrammers zich druk om de verschrikkingen van kinderarbeid in de kobaltmijnen van Congo die deze toeleveringsketens voeden? De Democratische Republiek Congo levert zo'n 70% van de wereldvoorraad van kobalt voor de productie van lithium-ion batterijen die telefoons en elektrische auto's van stroom voorzien. Elk jaar sterven er tot 2,000 moderne slaven, die belachelijk genoeg "ambachtelijke mijnwerkers" worden genoemd, onder barbaarse omstandigheden. De waarheid is dat de EV-industrie wordt aangedreven door "bloedbatterijen," zodat achteloze milieuactivisten zich deugdzaam kunnen voelen over het op de een of andere manier "redden van de planeet."
De waarschuwingstekens vliegen ons om de oren. Maar vooringenomen klimaatdrammers blijven volhouden dat we deze weg naar een ramp moeten inslaan, terwijl alle slachtoffers die onderweg vallen uit het zicht verdwijnen.
Bevriezing en hongersnood, Europa's energiecrisis & De grote vrieskou in Texas
De dood van duizenden Europeanen is te wijten aan beleidsmakers die een rampzalig klimaat- en energiebeleid hebben gevoerd, dat nog eens verergerd werd door de oorlog bij volmacht tegen Rusland. Aan de macht zijnde klimaatdoemdenkers creëerden de volmaakte kwelling, die leidde tot een energietekort in de EU-landen waardoor de elektriciteitsprijzen de pan uit rezen, tientallen kleine bedrijven hun deuren moesten sluiten en burgers afgelopen winter gedwongen werden hun huizen met haardhout te verwarmen.
Volgens sommige schattingen zijn afgelopen winter tot 68.000 Europeanen overleden vanwege de hoge energieprijzen. Uit een studie bleek dat er in alle Europese landen tussen november 2022 en februari 2023 zo'n 149.000 extra sterfgevallen waren, een stijging van 8%, en dat de landen met de meeste extra sterfgevallen ook te lijden hadden onder drastische stijgingen van de brandstofkosten. (De studie hield echter geen rekening met het aantal extra sterfgevallen als gevolg van de Covid-injecties).
Desalniettemin kunnen we gerust aannemen dat duizenden zinloze sterfgevallen deels te wijten waren aan onvoldoende verwarming. "Hoge energieprijzen kunnen levens kosten," zo werd in het onderzoek gesteld, waaraan was toevoegd dat beleidsmakers "mensen ontmoedigen om hun huizen goed te verwarmen, terwijl leven in koude omstandigheden het risico op hart- en ademhalingsproblemen verhoogt." Als de winter vorig jaar niet relatief zacht was geweest, had het aantal slachtoffers nog hoger kunnen uitvallen.
De vraag naar haardhout in Duitsland steeg vorig jaar zo spectaculair dat er niets meer te koop was en Duitse burgers namen het heft in eigen handen door bomen te kappen in de aanloop naar de wintermaanden. De energieschaarste waarmee Duitsland kampte, is grotendeels aan Duitsland zelf te wijten door een reeks mislukte beleidsbeslissingen van de verantwoordelijke klimaatdrammers.
Vóór maart 2011 haalde het land 25% van zijn elektriciteit uit 17 kernreactoren, maar in de jaren daarna ging het over tot het sluiten van kerncentrales, waarbij de laatste drie overgebleven centrales in april van dit jaar werden gesloten. Als gevolg hiervan werd Duitsland steeds afhankelijker van Russische fossiele brandstoffen, die tijdens de proxyoorlog abrupt opdroogden. (De sabotage van de Nord Stream-pijpleidingen hielp daar natuurlijk niet bij).
Ondertussen hebben klimaatalarmisten honderden miljarden dollars gestoken in Duitslands versie van de Green New Deal, waarbij onzinnige utopische dromen worden verkocht om vanaf 2030 op de een of andere manier 80% van hun electriciteit uit hernieuwbare energiebronnen te halen. En Europa's energievoorziening wordt nog steeds geconfronteerd met volatiliteit nu een nieuw winterseizoen voor de deur staat, wat opnieuw catastrofale gevolgen kan hebben voor hun burgers.
Voorrang geven aan investeringen in "groene" energie boven het beperken van risico's is een les die Texas op de harde manier heeft moeten leren. In februari 2021 bevroren de windturbines in de staat tijdens een recordbrekende winterstorm, die bekend staat als "The Great Texas Freeze." Eerlijk is eerlijk, de storm schakelde ook aardgas-, kolen- en kerncentrales uit, wat een grotere impact had. Ambtenaren hadden verzuimd hen te verplichten om hun installaties resistent tegen de weersomstandigheden te maken, zelfs nadat een verwoestende winterstorm tien jaar eerder black-outs had veroorzaakt. Maar de catastrofe die miljoenen Texanen in het ijskoude donker stortte, diende als een waarschuwing dat in plaats van het centraal stellen van onbetrouwbare energiebronnen, het accent zou moeten worden gelegd op het verbeteren van de zwakke plekken in het bestaande elektriciteitsnet.
Ambtenaren bevestigden dat het dodental door de bevriezing opliep tot 246, maar anderen schatten dat de storm aan wel 700 mensen het leven heeft gekost. De echtgenoot van een slachtoffer verklaarde in een rechtszaak die hij had aangespannen tegen de Electric Reliability Council of Texas (ERCOT): "Ze wilden geen geld uitgeven om het systeem te repareren... Het is dood door schuld." Geconfronteerd met de weerslag naar aanleiding van de uitval van het elektriciteitsnet, verplichtten de wetgevers de elektriciteitscentrales om hun installaties winterklaar te maken, terwijl de gouverneur aanstuurde op onmiddellijke actie voor "de ontwikkeling en het onderhoud van adequate en betrouwbare energiebronnen, zoals aardgas, steenkool en kernenergie."
Texas, dat rijk is aan natuurlijke hulpbronnen en de grootste producent van aardgas is, had de afgelopen 15 jaar prioriteit gegeven aan windenergie, waardoor windenergie de snelst groeiende sector voor de levering van energie aan hun elektriciteitsnet werd. In 2015 ontving het Texaanse elektriciteitsnet 11% van zijn energie uit windenergie en in 2020 was dat aandeel gestegen tot 23%, waarmee het steenkool overtrof als de op één na grootste energiesector voor het Texaanse elektriciteitsnet, na aardgas. Ondanks de dodelijke storm die de mislukkingen van windenergie in 2021 in de nationale schijnwerpers zette, voerde Texas datzelfde jaar het land aan in nieuwe projecten voor hernieuwbare energie, terwijl de staat thans de grootste producent van windenergie in Amerika is.
In de nasleep van de storm verklaarde de CEO van een Texaans energiebedrijf aan wetgevers dat een deel van het probleem erin bestaat dat "we veel activa die kunnen produceren wanneer dat nodig is, vervangen door hernieuwbare energiebronnen." En hij vergeleek het sluiten van centrales die op fossiele brandstoffen lopen gedurende de afgelopen jaren terwijl hernieuwbare faciliteiten werden geopend, met het in slow motion "kijken naar een zich voltrekkende treinramp."
Blijkbaar, en dat geldt voor velen van de huidige beleidsmakers, geniet hun klimaatreligie voorrang boven de verwarming van onze huizen tijdens een ijskoude nacht, of zelfs onze overleving gedurende de winter.
Landbouw in Nederland & Sri Lanka
Van alle slachtoffers die door het anti-menselijke klimaatbeleid vallen, is de wereldwijde oorlog tegen de landbouw verreweg het meest dodelijk. Het inpikken van grote stukken landbouwgrond door de overheid en de drastische vermindering van de fossiele brandstoffen die zorgen voor kunstmest, energie en transport om een wereld van 8 miljard mensen te voeden, kan wereldwijd leiden tot een grootschalige hongersnood. Toch baart het zeer ernstige gevaar van voedseltekorten en hongersnood de milieu-fanatici weinig zorgen; zij geloven dat de mens de oorzaak is van de dreigende klimaatcatastrofe en dat ontvolking een noodzakelijk kwaad is.
Nederland fungeert als proeftuin voor de oorlog van de globalisten tegen de landbouw, nu boeren in Nederland, dat een toonaangevende exporteur van landbouwproducten is, systematisch van hun land worden verdreven. Tot 3.000 Nederlandse veehouders, die door de klimaatdrammerds worden beschouwd als "piekvervuilers," kunnen hun familiegrond en middelen van bestaan verliezen. In mei gaf de EU goedkeuring aan een regeling om Nederlandse boeren te dwingen hun land op te geven door opkoopsommen tot 120% van de waarde. Boeren die hier niet aan mee willen doen, riskeren gedwongen verwijdering. De Nederlandse regering heeft vorig jaar gezegd dat als de vrijwillige opkoopregeling mislukt, er "gedwongen opkoop" zal volgen.
Het verwijderen van Nederlandse boeren van hun land maakt deel uit van het Natura-2000-programma van de EU, dat het "grootste gecoördineerde netwerk van beschermde gebieden ter wereld" is en dat 18% van het grondgebied van de EU beslaat. De Nederlandse regering wil dat de uitstoot van stikstofoxide en ammoniak in 2030 met 50% verminderd is, waardoor de veehouderijsector wordt verwoest. De Nederlandse regerende klasse wenst dat de veestapel in 2030 met een derde verminderd is. Verder heeft de EU zich verbonden aan ambitieuze doelen voor globalistische controle in 2030 over 30% van al het grondgebied en water binnen haar grenzen voor "behoud." Meer dan 100 landen over de hele wereld, waaronder de VS, bereiden zich voor om hetzelfde te doen.
De oorlog tegen de landbouw, die Nederlandse boeren in de internationale schijnwerpers zette, werd wereldwijd geëxporteerd. Terwijl het criminele klimaatkartel de landbouw als doelwit aanwijst voor 33% van de wereldwijde uitstoot van broeikasgassen, houdt deze doodscultus geen rekening met de landbouw die het bestaan van 100% van de wereldbevolking in stand houdt. Radicale overheidsmaatregelen om de uitstoot in de landbouwsector te verminderen, opgelegd door milieu-elites, zullen onvermijdelijk leiden tot armoede en hongersnood op een schaal die we nooit eerder in ons leven hebben gezien. Om ons de gevolgen van dergelijk beleid voor te stellen, hoeven we bij wijze van voorbeeld onze blik slechts op Sri Lanka te richten.
Drastische overheidsmandaten om de uitstoot van broeikasgassen in de landbouwsector van Sri Lanka te verminderen, speelden een belangrijke rol in Sri Lanka's humanitaire crisis van extreme inflatie, armoede en honger, die leidde tot politieke onrust. In april 2021 stelde de president van Sri Lanka een landelijk verbod in op de invoer en het gebruik van synthetische meststoffen en pesticiden. De meer dan 90% van de boeren in het land die afhankelijk waren van kunstmest, werden gedwongen om biologisch te gaan telen. In een artikel van het Wereld Economisch Forum uit 2018 pochte de premier over hoe zijn transformerende beleid het land in 2025 rijker zou maken, terwijl het land vlak voor de ineenstorting een vrijwel perfecte ESG-score behaalde. Maar de lof van de globalisten was betekenisloos voor de bevolking van Sri Lanka, die immens te lijden had onder het falende beleid van hun regering.
De landbouwsector van Sri Lanka maakt een essentieel deel uit van de economie. Tot 70% van de bevolking is financieel afhankelijk (direct of indirect) van de landbouwopbrengsten van het land. De natie heeft consequent bewezen zelfvoorzienend te zijn met de productie van rijst, een hoofdbestanddeel van hun voedingspatroon, met behulp van stikstofmest. En Sri Lanka is voor zijn inkomsten afhankelijk van thee als belangrijkste exportproduct. De mandaten verwoestten de productie van beide. Binnen zes maanden daalde de rijstopbrengst met 20% en moest het land voor 450 miljoen dollar rijst kopen omdat de binnenlandse prijzen met 50% omhoog waren geschoten. De thee-export daalde met 18% tot het laagste niveau in 23 jaar. De voedselprijzen stegen met 80% de pan uit, de jaarlijkse inflatie steeg tot een recordhoogte van bijna 55%, een half miljoen Sri Lankanen werden in armoede gestort en het land ging failliet.
De bevolking van Sri Lanka worstelde om te overleven te midden van historisch hoge voedsel- en brandstofprijzen en was het spuugzat. Ze kwamen massaal in opstand, bezetten het presidentiële paleis en dwongen de president te vluchten en ontslag te nemen. Heel toevallig nam de voormalige premier, en acoliet van het WEF, de rol van nieuwe waarnemend president op zich, waarna hij binnen korte tijd de burgers een digitaal ID-systeem oplegde voor gasrantsoenering.
In een onderzoeksdocument met de titel "Challenging 'Net Zero' with Science," dat werd geschreven door topklimatologen van de CO2- Coalitie, wordt opgemerkt dat de ramp die het klimaat in Sri Lanka teweegbrengt een "rood alarm" is, waaraan wordt toegevoegd: "De wereld is zojuist getuige geweest van de ineenstorting van de eens zo overvloedige landbouwsector van Sri Lanka als gevolg van overheidsbeperkingen op minerale meststoffen. De regering van Sri Lanka verbood het gebruik van stikstofmeststoffen en pesticiden op basis van fossiele brandstoffen, met rampzalige gevolgen voor de voedselvoorziening aldaar. Als er soortgelijke misplaatste beslissingen worden genomen om fossiele brandstoffen en dus stikstofkunstmest te elimineren, zal er wereldwijd een hongercrisis ontstaan. Het is van cruciaal belang om te herhalen: het uitbannen van stikstofmeststoffen en pesticiden die op basis van fossiele brandstoffen worden verkregen, zal wereldwijd tot hongersnood leiden. En wetenschappelijk gezien bestaat er geen risico op catastrofale opwarming van de aarde door fossiele brandstoffen en CO2." In het document wordt geschat dat door de eliminatie van fossiele brandstoffen en de implementatie van netto-nulbeleid, de helft van de wereldbevolking, 4 miljard mensen, niet genoeg te eten zal hebben.
De oorlog van de globalisten tegen de voedselvoorziening omwille van "het redden van de planeet," kan louter worden omschreven als crimineel, duivels, genocidaal en ronduit kwaadaardig.
Afsluitende gedachten
Van de verwoestingen op Maui tot de wereldwijde oorlog tegen de landbouw, zien we voor onze ogen de Groene Nieuwe Dood als een plaag over de wereld razen. En als globalisten de macht krijgen onder het mom van permanente noodsituaties, kunnen we nog meer geënsceneerde rampen verwachten om de klimaatagenda er door te drukken. Hoeveel meer levens zullen nog worden uitgedoofd door het anti-menselijk beleid van de milieu-alarmisten? Hoever laten we het komen voordat we ons met z'n allen realiseren dat klimaatcatastrofisme het nieuwe gezicht is van een zeer oude doodscultus en dat WIJ de koolstof zijn die ze willen verminderen?
Zie: https://www.coreysdigs.com/opinion/the-green-new-death/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief