Laten we de wetgeving even op een rijtje zetten.
Europese Unie
- Chat Control: zou internetdiensten (e-mail, chat, opslag) verplichten om alle berichten en inhoud te scannen en verdachte inhoud aan de EU te melden. Dit betekent dat elke internetdienst alles moet scannen wat er naar die dienst wordt geüpload, zelfs als het om end-to-end-versleutelde inhoud gaat. De inhoud zou worden geanalyseerd met behulp van machinaal leren (d.w.z. AI) en treffers zouden automatisch aan de politie worden gemeld. Dit moet nog worden goedgekeurd door de Commissie burgelijke vrijheden, justitie en binnenlandse zaken (LIBE) van de EU.
Groot-Brittannië
- De Online Safety Act 2023: vereist dat internetproviders van gebruikersdiensten leeftijdsgrenzen en -controles handhaven, legale maar voor kinderen schadelijke inhoud verwijderen en het scannen van foto's van materiaal met betrekking tot seksueel misbruik en seksuele uitbuiting van kinderen en terrorisme verplicht stellen. Providers zouden in staat moeten zijn om dit soort materiaal in privécommunicatie te identificeren en deze inhoud te verwijderen. Dit betekent dat providers inzicht moeten hebben in het berichtenverkeer, zelfs als deze berichten end-to-end-versleuteld zijn. Providers van end-to-end-versleutelde berichten, zoals WhatsApp, Viber, Signal en Element, hebben in een open brief aangegeven dat dit soort toezicht eenvoudigweg niet mogelijk is zonder de end-to-end-versleuteling volledig te doorbreken en hebben gedreigd te vertrekken uit Groot-Brittannië als het wetsvoorstel wordt aangenomen en gehandhaafd zonder de aangevochten clausule 122. Deze wet werd onlangs ongewijzigd aangenomen door het parlement en zal in 2024 in werking treden.
Verenigde Staten
- De EARN IT Act 2023: zou Amerikaanse staten in staat stellen websites strafrechtelijk aansprakelijk te stellen voor het niet scannen van door gebruikers geüploade inhoud van kinderpornomateriaal (CSAM). Dit zou betekenen dat end-end-end-versleuteling wordt verboden. Dit wetsvoorstel heeft 22 mede-indieners en wacht op een verzoek om verslag uit te brengen aan de Senaat.
- De STOP CSAM Act 2023 (Volledige tekst): zou slachtoffers die als kind werden misbruikt of uitgebuit in staat stellen om elke website aan te klagen die "roekeloos" foto's van de uitbuiting of het misbruik hostte, bijvoorbeeld als de website uploads niet automatisch zou scannen. Websites zijn al wettelijk verplicht om kinderpronomateriaal (CSAM) te verwijderen als ze daarvan op de hoogte worden gesteld, maar deze wet verplicht aanbieders om alle geüploade bestanden te scannen. Dit wetsvoorstel heeft 4 mede-indieners en wacht op een verzoek om verslag uit te brengen aan de Senaat.
- Kids Online Safety Act (KOSA): zou platforms verplichten de leeftijd van hun bezoekers te verifiëren en inhoud te filteren die zelfverminking, zelfmoord, eetstoornissen en seksuele uitbuiting promoot. Dit vereist een leeftijdscontrolesysteem voor alle gebruikers en transparantie in de algoritmen voor inhoud, inclusief het delen van gegevens met derden. Dit wetsvoorstel heeft 47 mede-indieners van beide partijen en is in afwachting van een verzoek om verslag uit te brengen aan de Senaat.
Het is van belang om op te merken dat de formulering in deze wetsvoorstellen en de definitie van "service providers" van toepassing is op elke website of online-eigendom die door gebruikers geüploade inhoud bevat. Dit kan zo simpel zijn als een blog waarop commentaar kan worden gegeven of een site waarop bestanden kunnen worden geüpload. Het kan een prikbord of chatroom zijn, letterlijk alles op het internet waar tweerichtingscommunicatie mogelijk is. De meeste websites worden beheerd door gewone mensen - niet door grote techbedrijven. Zij hebben noch de middelen noch de mogelijkheid om scanning van hun websites te implementeren op straffe van een boete of gevangenisstraf. Ze zouden het risico lopen in overtreding te zijn of gedwongen worden hun website uit de lucht te halen. Dit betekent dat uw favoriete onafhankelijke mediasite, hobbyforum of willekeurig prikbord zou kunnen verdwijnen. Deze wetsvoorstellen zouden het internet zoals we het nu kennen afbrokkelen en verder centraliseren ten voordele van big tech, die de surveillance-agenda in rap tempo aan het uitbreiden is.
We moeten hier even bij stilstaan en ons afvragen of deze inspanningen om het toezicht op te voeren werkelijk bedoeld zijn om kinderen te beschermen.
Hoe gaan bedrijven momenteel om met kinderpornomateriaal?
In Amerika wordt het opsporen van kinderpornomateriaal gezien als een gezamenlijke inspanning van ESP's (Electronic Service Providers) zoals Google en het National Center for Missing & Exploited Children (NCMEC), een particuliere non-profit organisatie die in 1984 door het Congres werd ingesteld en voornamelijk wordt gefinancierd door het Amerikaanse ministerie van Justitie. Unlimited Hangout heeft eerder bericht over het NCMEC en haar banden met mensen als Hillary Clinton en door inlichtingendiensten gefinancierde NGO's als Thorn. Ze ontvangen ook bijdragen van grote namen zoals Adobe, Disney, Google, Meta, Microsoft, Palantir, Ring Doorbell, Verizon en Zoom.
Elektronische internetproviders in de Verenigde Staten zijn al verplicht om melding te maken bij de CyberTipline (federale wet 18 USC 2258A) als ze op de hoogte zijn van kinderpornomateriaal, op straffe van boetes of gevangenisstraf. Deze CyberTipline-rapporten combineren aanstootgevende inhoud met aanvullende informatie zoals de identificatie van de mogelijke dader, het slachtoffer en andere context die wordt gecombineerd en doorgestuurd naar wetshandhavingsinstanties.
Het scannen van foto's en inhoud is niet verplicht. Bedrijven als Gmail, YouTube, Google Photos, Facebook, Instagram Messenger, Skype, Snapchat, iCloud e-mail en Xbox van Microsoft hebben het scannen van berichten en media echter vrijwillig geïmplementeerd. Als u deze diensten gebruikt, kunnen uw berichten en media automatisch worden gescand op aanstootgevend materiaal.
Ironisch genoeg maar niet verrassend, zijn het juist deze platforms die de meeste kwaadaardige activiteiten bevatten, waaronder de verkoop van drugs & wapens, kindermisbruikmateriaal en online pesten/intimidatie.
Helpt het vrijwillig scannen van inhoud daadwerkelijk om kinderen te beschermen?
Google begon in 2021 met het publiceren van een CSAM-transparantierapport dat cijfers geeft over hoeveel kinderpornomateriaal werd geïdentificeerd en gerapporteerd door Google en Youtube. Het rapport bevat gegevens vanaf 2020, met cijfers over hoeveel meldingen er binnenkwamen bij het NCMEC, hoeveel verschillende Google-accounts werden gedeactiveerd en hoeveel "hashes" (vingerafdrukken van foto's) er werden toegevoegd aan de hash-database van het NCMEC.
Het is onduidelijk wanneer Google precies is begonnen met het maken van "hashes" van de foto's van zijn gebruikers, maar tot nu toe hebben ze 2,5 miljoen nieuwe hashes bijgedragen aan de hash-database van het National Center for Missing and Exploited Children. Rapporten worden elke 6 maanden gepubliceerd en we constateren sinds 2020 een duizelingwekkende groei in alle soorten rapporten. De CyberTipline-rapporten van Google zijn bijvoorbeeld gegroeid van ~547.000 in 2020, ~870.000 in 2021 tot meer dan 2,1 miljoen rapporten in 2022. De eerste helft van 2023 laat een daling zien, met een totaal van ~750.000 meldingen van januari tot juni.
Zoals te zien is op de webpagina van de CMEC's CyberTipline Data, vertegenwoordigen de meldingen van Google slechts een fractie van het totale aantal meldingen dat werd ingediend bij het NCMEC, dat samenwerkt met meer dan 1.500 ESP's - voornamelijk Amerikaanse bedrijven. 5 elektronische internetproviders (Facebook, Instagram, Google, WhatsApp en Omegle) waren goed voor meer dan 90% van de 32 miljoen meldingen in 2022. Ongeveer de helft (49%) van deze meldingen in 2022 zijn "bruikbaar," wat betekent dat er voldoende informatie beschikbaar is voor wethandhavingsinstanties om een onderzoek in te stellen. Daarnaast had 89,9% van de meldingen betrekking op inhoud die was geüpload door gebruikers buiten de VS.
Wetshandhavingsinstanties worden niet verplicht feedback te geven over wat er met deze meldingen gebeurt en geven daarom nauwelijks feedback. Aan de hand van de eigen cijfers van het NCMEC kunnen we zien dat er weinig zicht is op het gebruik van de rapporten.
2022 kende de volgende percentages feedback van wetshandhavingsinstanties en andere groepen die rapporten ontvingen.
- Groepen voor internationale misdaden tegen kinderen - 491.655 bruikbare meldingen resulteerden in 41,59% aan Feedback
- Plaatselijke wetshandhavingsinstanties - 1.462 meldingen die vatbaar waren voor rechtsvervolging resulteerden in 3,48% aan Feedback
- Federale wetshandhavingsinstanties - 1.356.988 meldingen resulteerden in 0,03% aan Feedback
- Internationale wetshandhaving - 13.995.567 meldingen resulteerden in 0,4% feedback
Gezien de enorme hoeveelheid meldingen waar niets mee wordt gedaan, zal het dwingen van technologieproviders om automatisch inhoud te scannen en meldingen te genereren de zaken niet op magische wijze veranderen. Het zal wetshandhaving vereisen om te handelen naar aanleiding van meldingen om kindermisbruikers achter de tralies te krijgen en kinderen te redden. Dat is tenslotte wat de wetgevers zeggen voor ogen te hebben.
Dat wil niet zeggen dat er niets wordt gedaan. In een rapport uit 2022 over CyberTipline-succesverhalen in de Verenigde Staten stond dat in bijna 714 verschillende gevallen gebruik werd gemaakt van CyberTipline-meldingen. Slechts 16 van deze gevallen meldden expliciet de hulp van een internetprovider.
Nogmaals, van de 1,35 miljoen bruikbare CyberTipline-meldingen in de Verenigde Staten in 2022 werden er tot dusver 714 arrestaties verricht. Het is mogelijk dat er lopende onderzoeken gaande zijn waardoor dit aantal hoger uitvalt, maar zonder transparantie kunnen we daar alleen maar naar gissen. Ik kon geen succesverhalen vinden over voorafgaande jaren.
Ik prijs deze inspanningen om kinderen te beschermen tegen gevaarlijke predatoren; maar deze inspanningen vereisen niet dat ieders berichten automatisch worden gescand of dat de versleuteling wordt afgeschaft. Het is duidelijk dat het genereren van meer meldingen van internetproviders niet tot meer arrestaties leidt. Tot slot is het meeste kinderpornomateriaal afkomstig van de big tech providers, waarvan velen toch al vrijwillig inhoud scannen. Waarom moet deze verplichting dan worden opgelegd aan elke website op het internet?
Als wetgevers over de hele wereld een echte impact willen maken op kindermisbruik, dan moeten ze aandringen op transparantie en verantwoordingspraktijken voor wetshandhaving en ervoor zorgen dat wetshandhavingsinstanties de miljoenen en miljoenen meldingen die ze elk jaar ontvangen naar behoren onderzoeken en de gegevens openbaar maken.
Wij als burgers moeten weten dat de groepen die verantwoordelijk zijn voor het onderzoeken van kindermisbruik hun werk doen op basis van de processen en gegevens die al beschikbaar zijn, in plaats van onze individuele privacy en veiligheid verder op te offeren voor meer van hetzelfde. De wetsvoorstellen in kwestie geven ook geen blijk van kennis van versleuteling, zijn technisch niet haalbaar om uit te voeren, leggen onnodige juridische aansprakelijkheid bij technologiebedrijven en er is geen bewijs beschikbaar dat dit beleid de omstandigheden voor kinderen zal verbeteren.
Hoe kan het dat de wetten inzake online-kindermisbruik in westerse landen zo consistent zijn met hun praktijken? Hoe zijn ze allemaal tot dezelfde strategieën gekomen voor leeftijdsverificatie, het filteren van inhoud en het scannen van de zijde van de gebruiker?
Aan het raamwerk van deze wetgeving wordt al jaren gewerkt. Een belangrijke architect van dit initiatief is de WePROTECT Global Alliance, een fusie van initiatieven van de Europese Commissie, het Amerikaanse ministerie van Justitie en de Britse regering. De eerste top vond plaats in 2014 en bestaat nu uit 97 regeringen, 25 technologiebedrijven en 30 maatschappelijke organisaties.
UNICEF, dat lid is van WePROTECT, heeft een "model voor een nationale respons" uitgebracht waarin veel van de elementen worden beschreven die we vandaag de dag in deze verschillende wetsvoorstellen voor de veiligheid van kinderen terugzien. UNICEF en organisaties als het Amerikaanse ministerie van Justitie stellen dat seksuele uitbuiting van kinderen niet kan worden aangepakt door één land, bedrijf of organisatie die geïsoleerd te werk gaat. Het is verontrustend dat beide groepen een geschiedenis hebben van het door de vingers zien van kindermisbruik in hun respectievelijke organisaties en/of jurisdicties (zie bijvoorbeeld hier, hier, hier en hier).
Eerder dit jaar schetste het Amerikaanse ministerie van Justitie de "risicovolle" aspecten van technologie in een Nationaal Strategierapport over Kindermisbruik 2023:
- een onevenwichtige reactie op online veiligheid van kinderen door de techsector;Hoewel de online uitbuiting van kinderen een ernstig probleem vormt en kindermisbruikers ter verantwoording moeten worden geroepen, mag dit niet ten koste gaan van onze individuele privacy en vrijheid. Vanuit het publiekelijk verkondigde perspectief van deze groepen staat anonimisering, versleuteling en het niet toestaan aan overheden of techbedrijven om alle inhoud te volgen gelijk aan het bijdragen aan uitbuiting van kinderen.
- een CyberTipline-systeem dat overbelast is;
- anonimisering van daders;
- versleuteling van gegevensopslag en communicatie;
- online omgevingen waar kinderen en volwassenen contact met elkaar hebben zonder toezicht of controle;
- geglobaliseerde platforms, vaak zonder enig toezicht;
- externe, vaak extraterritoriale opslag; en
- een toenemend gebrek aan publiek bewustzijn van deze risico's.
Het negeren van kindermisbruik dat zich vlak voor hun neus afspeelt
Zoals eerder opgemerkt reageren veel van deze groepen vaak bijzonder slecht op ernstige kindermisbruikzaken wanneer deze misdrijven zich afspelen binnen hun eigen organisatie of bij personen met politieke relevantie. Er werden bijvoorbeeld tussen 2004 en 2016 wereldwijd bijna 2.000 beschuldigingen van seksueel misbruik en seksuele uitbuiting van kinderen geuit tegen VN-"vredeshandhavers," zoals de Associated Press rapporteerde. Hieronder valt ook de kindersekshandel in Haïti van 2004 tot 2007, waar Sri Lankaanse VN-"vredeshandhavers" voedsel verhandelden in ruil voor seks met kinderen van nog maar negen jaar oud.
De namen van de daders worden door de VN vertrouwelijk gehouden en de VN legt de verantwoordelijkheid voor onderzoek en vervolging bij de lidstaten. De VN-gegevens over deze beschuldigingen zijn bovendien onvolledig en honderden dossiers werden zonder verdere uitleg gesloten. De Verenigde Naties blijven zelfs Sri Lankaanse vredeshandhavers naar Haïti sturen, ondanks de schandalen. In de Verenigde Staten zien we een vergelijkbaar niveau van verantwoording, met het ministerie van Justitie dat nog steeds de klantenlijst van het kinderprostitutienetwerk van Jeffrey Epstein achterhoudt, naast vele, vele andere voorbeelden.
Dezelfde organisaties die ons proberen te overtuigen om onze individuele vrijheden op te geven in het belang van de kinderen, negeren misdaden tegen kinderen volledig als het hen uitkomt. Kunnen we er echt op vertrouwen dat deze organisaties kinderen beschermen?
Het monitoren in real-time van berichten en het verbieden van privacy zal kinderen niet beschermen. Integendeel, het zou hun berichten in de handen van nog meer derden brengen. De verstandigste keuze zou zijn om ouders te stimuleren bewust om te gaan met technologie, bijvoorbeeld door kinderen geen onbeperkte toegang te geven tot mobiele telefoons of andere toestellen en door het gebruik van populaire sociale mediaplatforms en messengers te vermijden.
Als deze actoren zich daadwerkelijk zouden bekommeren om de bescherming van kinderen, dan zouden ze een einde maken aan de genocide en oorlogsmisdaden in Gaza. In plaats daarvan haasten de VS zich om Israël hulp te bieden in de vorm van munitie. In Groot-Brittannië hebben slechts 80 van de 650 parlementsleden opgeroepen tot een staakt-het-vuren. In plaats daarvan is er meer interesse om het internet aan banden te leggen en te controleren, een cruciale hulpbron voor alle mensen in deze tijden van hoge nood.
Intergouvernementele organisaties dringen aan op een internet waar onze identiteiten worden geverifieerd en onze berichten worden gevolgd. Hoe kunnen we toch nog wat privacy behouden met dit soort wetgeving die overal ter wereld op ons afkomt?
Het antwoord is eenvoudig: doe er niet aan mee. Doe niet mee met de big tech bedrijven die vrijwillig wettelijke richtlijnen volgen. Zoek manieren om uw softwaregebruik te decentraliseren. Steek tijd in het afstoten van big tech en het leren van alternatieve oplossingen voor communicatie, opslag en versleuteling. Omdat er zoveel op het spel staat, is het nog nooit zo belangrijk geweest om afscheid te nemen van deze bedrijven en hun software.
Gelukkig zijn er nog veel manieren waarop mensen zelf hun afhankelijkheid van gecentraliseerde softwareservices die inhoud of AI scannen kunnen beperken. We kunnen de big tech bedrijven die onze inhoud scannen boycotten, waaronder Microsoft, Google, Apple en talloze anderen. Het is gewoon een kwestie van leren hoe we technologie in ons voordeel kunnen gebruiken.
Wellicht vraagt u zich nu af:
- Hoe kan ik informatie blijven vinden op het internet zonder de zoekmachine van Google?
- Of mijn computer gebruiken zonder Windows van Microsoft en macOS van Apple?
- Of mijn telefoon gebruiken zonder Google's Android of Apple's iOS?
- Of mijn browser gebruiken zonder Google's Chrome, Microsoft's Edge of Apple's Safari? (het oligopolie van deze giganten strekt zich overal uit).
1. Gebruik een "vrij" besturingssysteem voor uw computer.
Traditionele besturingssystemen ("OS") zoals Windows en macOS zijn beschermde software, die verschilt van vrije software. Het is belangrijk om het verschil tussen de twee te begrijpen, omdat het onderwerp nog aan de orde zal komen. Laten we eens definiëren wat bedoeld wordt met beschermde en met vrije software.
Beschermde software, of "niet-vrije software," is niet beschikbaar voor gebruikers om te bestuderen, te bekijken of te veranderen. Aan de gebruiker worden geen rechten toegekend.
Bijvoorbeeld, alleen de ontwikkelaars van Microsoft Windows kunnen de code van het besturingssysteem bekijken en begrijpen wat het doet. Gebruikers hebben geen mogelijkheid om de code te bekijken en te controleren wat het programma doet.
Vrije software daarentegen (ook bekend als Free & Open Source Software FOSS) geeft gebruikers rechten. De Free Software Foundation, één van de leidende organisaties achter de Free Software-beweging, geeft een uitgebreide definitie:
"Vrije software" betekent software die de vrijheid en de sociale gemeenschap van gebruikers respecteert. Grofweg betekent dit dat de gebruikers de vrijheid hebben om de software te gebruiken, te kopiëren, te verspreiden, te bestuderen, te veranderen en te verbeteren. Vrije software" is dus een kwestie van vrijheid, niet van prijs. Om het concept te begrijpen, moet u denken aan "vrij" als in "vrije meningsuiting", niet als in "gratis bier." We noemen het soms "libre software", het Franse of Spaanse woord voor "vrij" zoals in vrijheid, om aan te geven dat we niet bedoelen dat de software gratis is.Misschien heeft u geld betaald om kopieën van een gratis programma te krijgen, of misschien heeft u ze gratis gekregen. Hoe dan ook, u heeft altijd de vrijheid om de software te kopiëren en te veranderen, zelfs om kopiën te verkopen.
Alternatieve besturingssystemen gebaseerd op GNU/Linux zijn vrije software. Ze bieden veel beoogde voordelen:
- Inzicht in veranderingen: Elke gebruiker of ontwikkelaar kan een blik werpen op code-updates en ervoor zorgen dat het besturingssysteem niet onverwacht of kwaadaardig reageert. Gebruikers van het Ubuntu OS vochten de wijzigingen aan die zoekresultaten naar Amazon stuurden en slaagden erin de wijzigingen ongedaan gemaakt te krijgen.
- Meer keuzes: Omdat anderen vrije software naar believen kunnen aanpassen en verspreiden, zijn er veel meer softwarekeuzes in het vrije software-ecosysteem - keuzes die vaak beter concurreren en meer waarde bieden dan beschermde software.
- Kosten: Alle Linux-distributies zijn GRATIS. Vergelijk dit met het betalen voor Windows-licentiesleutels.
- Vrijheid: Uw computer zal niet automatisch elk programma volgen dat u uitvoert, zoals macOS doet, of u updates opdringen, zoals Windows doet (en waarmee u akkoord gaat in hun servicevoorwaarden, een document dat maar weinig mensen lezen).
- Mocht u nog steeds niet overtuigd zijn en alle manieren willen bekijken waarop traditionele besturingssystemen misbruik van u maken, lees dan ons artikel Leap to Linux.
- Wilt u leren hoe u een Linux-gebaseerd besturingssysteem installeert, volg dan de handleiding van #TBOT.
- Bent u geïnteresseerd in andere artikelen over Linux, dan vindt u hier #TBOT's content serie over Linux.
Als u eenmaal hebt besloten welk besturingssysteem u wilt gebruiken, kunt u de hierboven gelinkte handleiding volgen om het op uw computer te installeren.
- (Functies) Linux Mint: https://linuxmint.com/
- (Functies) KDE Neon: https://neon.kde.org/
- (Functies) MX Linux: https://mxlinux.org/
De twee belangrijkste keuzes voor traditionele mobiele besturingssystemen zijn tegenwoordig Google's Android en Apple's iOS. Deze twee opties zijn goed voor meer dan 99% van het wereldwijde marktaandeel van mobiele besturingssystemen. Met meer dan 6,6 miljard telefoons op aarde is de gegevenspijplijn naar deze twee bedrijven onbegrijpelijk groot - ze beschikken over real-time gegevens van bijna elke persoon op aarde.
Uit waarnemingsstudies van zowel Android- als iOS-telefoons is gebleken dat deze apparaten elke 5 minuten verbinding maken met hun moederbedrijven. Daarnaast verzamelen ze unieke identificatiegegevens van toestellen, telefoonnummers, locaties en andere verrassende informatie.
Hoewel het te omslachtig zou zijn om deze kwesties in dit artikel uitgebreid te bespreken, kunt u de analyse van #TBOT hier lezen als u precies wilt weten welke volg- en gegevensverzamelingen er plaatsvinden op deze mobiele besturingssystemen.
De laatste jaren verschenen enkele alternatieve besturingssystemen die kunnen concurreren met Google en Apple. Deze besturingssystemen worden aangeduid als "de-googled"-besturingssystemen en zijn meestal gebouwd bovenop het Open Source Platform (AOSP) van Android. Deze code wordt onderhouden door Google, maar andere ontwikkelaars waren in staat om er nieuwe functies bovenop te bouwen en, nog belangrijker, om alle volg- of gegevensverzamelingen achter de schermen te verwijderen.
U kunt vandaag een van deze alternatieve besturingssystemen gebruiken om uw eigen "privacytelefoon" in te stellen.
Ik raad de volgende drie besturingssystemen aan (elk systeem is alleen te gebruiken met bepaalde telefoons):
- GrapheneOS (toonaangevende norm voor beveiliging): https://grapheneos.org/
- DivestOS (toestel verenigbaar met 0 Google Services): https://divestos.org/
- LibreMobileOS (een nieuwer besturingssysteem met geweldige functies): https://libremobileos.com/
Als u weinig tijd heeft of geen zin heeft om zelf onderzoek te doen en technische beslissingen te nemen, kunt u ook een telefoon uit de doos aanschaffen die wordt geleverd met GrapheneOS en nuttige gratis software-apps en communicatiediensten, via mijn project Above Phone.
Normale Android-telefoons hebben ook toegang tot deze apps, maar hebben nog steeds last van gecentraliseerde volgmogelijkheden via Google Services. Als u een op Android gebaseerde telefoon heeft, kunt u meteen aan de slag met deze alternatieve app stores. Meer details zijn te vinden op de onderstaande links:
F-Droid FOSS App Catalogus: https://f-droid.org/
Aurora Store: https://auroraoss.com/
Het zal u verbazen hoe gemakkelijk u kunt overstappen op een telefoon zonder Google - er zijn gebruiksvriendelijke, persoonlijke en functionele opties voor bijna al uw app-behoeften. U kunt ook apps zoals Uber & AirBnb gebruiken, die niet werken zonder Google-services, maar er is meestal een omweg, zoals het gebruik van deze services vanuit een webbrowser, of door gebruik te maken van geavanceerde functies zoals GrapheneOS's sandboxing om Google Services te isoleren van de rest van uw telefoon.
3. Wees de baas over uw gegevens.
Als door een grote cybergebeurtenis het internet uitvalt, hoe zou u dan de foto's/bestanden/informatie terugkrijgen die u op cloudservices bewaart? Hoe komt u aan de informatie die u nodig heeft om u voor te bereiden op een overlevingssituatie?
Het zou het beste zijn om deze informatie bij de hand te hebben wanneer u het nodig heeft - zodat u niet wanhopig hoeft te proberen om het terug te halen in het geval van een cyberramp.
Maak op zijn minst een back-up van al het volgende op uw lokale computer in plaats van op de cloudservice die u momenteel gebruikt: wachtwoorden, juridische documenten, boeken, foto's, referentiemateriaal en kaarten.
Hier volgen enkele suggesties om voorbereid te zijn op een cyber-pandemie.
- Kennis is macht. Download alle boeken die u nodig heeft in PDF-formaat. Een geweldige site om mee te beginnen is PDFDrive.
- Offline navigeren? Met Organic Maps (beschikbaar op F-Droid en voor Android-telefoons) kunt u kaarten downloaden van de meeste regio's op aarde - en u kunt naar verschillende locaties navigeren met alleen GPS (wat betekent dat u geen SIM-kaart in uw telefoon nodig heeft).
- Als u Google Drive of iCloud gebruikt, is dit het moment om al uw foto's, video's en documenten te exporteren naar een lokale harde schijf. Hier is een handleiding voor het exporteren van Google Drive-bestanden. Hier leest u hoe u bestanden op iCloud kunt exporteren.
- Beheert u uw wachtwoorden in de cloud? Weet dat wachtwoordbeheerders in de cloud niet immuun zijn voor hackpogingen. De beste plaats voor uw wachtwoorden is in een versleutelde wachtwoordkluis op uw computer. Een aanvaller heeft niet alleen het wachtwoordkluisbestand op uw computer nodig, maar ook het hoofdwachtwoord dat wordt gebruikt om de kluis te versleutelen. Een verzameling software genaamd Keepass biedt een samenhangende manier om wachtwoorden lokaal op uw computer en op uw telefoon te beheren en te synchroniseren.
Een breed scala aan software kan dienen als alternatief in het open source software-ecosysteem. Ik heb er hieronder een aantal gecategoriseerd en opgesomd, allemaal programma's voor Linux computers!
Een belangrijke set van kernsoftware voor Linux met details over hoe het te gebruiken is ook te vinden op #TBOT's Open-Source Survival Toolkit. Een uitgebreidere lijst van programma's is beschikbaar op #TBOT's Open Source Survival Library.
Wachtwoordbeheerders
KeepassXC: Offline wachtwoordbeheerder
Bitwarden: Cloud-gebaseerde wachtwoordbeheerder
Privacy / Beveiliging
I2P: Private interpersoonlijke netwerklaag
VeraCrypt: Open-source cross-platform diskversleuteling
Browsers
Ungoogled Chromium: Een (fork) kopie van Google's Chromium engine zonder volgsysteem
LibreWolf: Firefox fork met verbeterde privacy
Falkon: KDE Project's web browser
Evolution: Een e-mail client, agenda, adresboek en taakbeheerder in één
Thunderbird: Mozilla Foundation's e-mail-, chat- en agenda client
Mailspring: Gebruiksvriendelijke, moderne mailclient met integraties naar grote e-mailproviders
KMail: KDE's e-mailclient die veel mailprotocollen ondersteunt
Communicatie
Kotatogram: Alternatieve Telegram client met verbeterde offline functies
AnyDesk: Remote desktop / ondersteundende software
Jitsi: Gratis videoconferentie
Jami: Gratis and open-source voor interpersoonlijke videoconferentie.
Sociale Media
Nostr: een gedecentraliseerd sociale media-protocol
PeerTube: Gedecentraliseerde video-uitzending
Nitter: Alternatieve twitter front end
Invidious: Alternatieve YouTube front end
Libreddit: Alternatieve Reddit front end
Owncast: Self-hosted live video en web chat server
Grafische voorstellingen
Krita: Vrij en open source digitaal illustratieprogramma
Inkscape: Professionele grafische editing op vectorbasis
GIMP: Een van de oudste en meest bekende beeld editing programma's
Pinta: Bitmap editing programma vergelijkbaar met Paint.NET
Gravit Designer: Vectorgebaseerde ontwerp-app
Blender: End-to-end 3D creation suite
Foto
DarkTable: Virtuele lichttafel en donkere kamer voor fotografie
DigiKam: Persoonlijk fotobeheer
Video editing programma's
Kdenlive: De KDE project's video editor
Davinci Resolve: Professionele video editor van hoge kwaliteit
OpenShot: Gebruiksvriendelijke, krachtige video editor
Hulpprogramma's voor video
OBS Studio: Video opnemen en live streamen
Kazam: Video's van uw scherm opnemen
Peek: Video's en gifs van uw scherm opnemen
Spectacle: KDE's hulpmiddel voor het maken van schermafdrukken
Technische hulpmiddelen
Remmina: Een remote desktop client
VirtualBox: Virtuele machines creëren
Schrijven
CherryTree: Hiërarchisch programma voor het invoeren van notities dat multimedianotities opslaat in een versleutelde database (geen markdown)
Trillium Notes: Bouw kennisbanken en grafieken met deze uitbreidbare app voor het maken van notities (geen markdown)
Joplin Notes: Maak eenvoudige notities en to do-lijstjes met markdown
Lezen
Foxit PDF: PDF-lezer met veel functies.
Sioyek: PDF-lezer voor universitaire papers.
Kantoor
LibreOffice: Populairste open-source kantoorpakket voor Linux
OnlyOffice: Collaboratieve online document editor
CryptPad: Browsergebaseerde versleutelde document editor
HomeBank: Persoonlijk geldbeheer
5. Wees de baas over uw berichten.
Hoewel sociale berichtensystemen zoals WhatsApp, Signal, Telegram en Facebook Messenger nuttig kunnen zijn, zijn veel ervan niet open source. Zelfs als ze open source beweren te zijn, is vaak alleen de 'front end' van de app zichtbaar voor inspectie (dat deel waar u direct mee interacteert), niet de servercode die verantwoordelijk is voor het afleveren van berichten.
Chatprotocollen zoals XMPP en Nostr zijn volledig open source, wat betekent dat de code voor de gebruiker en server beschikbaar is. Dit is vooral belangrijk omdat het betekent dat u de serverside software zelf kunt gebruiken op een computer onder uw controle. Dit wordt self-hosting genoemd en is cruciaal om censuur tegen te gaan en om te controleren of software doet wat het belooft.
XMPP is ruim 20 jaar oud en kan tienduizenden gebruikers op een enkele server ondersteunen. Het biedt end-to-end-versleutelde berichtenuitwisseling, spraakoproepen en videogesprekken (evenals bestanden en audioberichten). Het kan worden gebruikt op computers, telefoons en in een webbrowser, en het is ook nog eens geheel gratis om lid van te worden ( u kunt zich bij elke openbare server aansluiten). Het kan zelfs worden gekoppeld aan het telefoonnetwerk (weet u nog, anonieme telefoonnummers zonder SIM-kaart?).
Het is een wonder waarom XMPP niet wat meer bekendheid geniet, maar een deel van de reden zou kunnen zijn dat het moeilijk is om geld te verdienen met XMPP. Het protocol wordt gebruikt voor grote chatdiensten van grote techbedrijven met miljoenen gebruikers, maar helaas hebben deze grote bedrijven de onderliggende technologie verborgen gehouden.
Above Phone probeert hier verandering in te brengen. De Above Privacy Suite biedt een professionele XMPP-service met verbeterde privacy. Het wordt geleverd in een bundel met 5 andere privacy-diensten.
- Als u meer informatie wilt over XMPP, kunt u #TBOT's populairste artikel tot nu toe lezen, dat een uitgebreid overzicht geeft.
- Wilt u videolessen over hoe u XMPP kunt gebruiken voor chats, gesprekken en videogesprekken, dan kunt u het webinar van Above Phone bekijken.
Het internet verandert en grenzen worden getrokken. Aan de ene kant zijn overheidsorganisaties geobsedeerd geraakt door het binnendringen van onze persoonlijke communicatie en het drastisch uitbreiden van de steeds verder oprukkende surveillancestaat, zogenaamd "in het belang van de kinderen." Samen met enthousiaste hulp van de big tech bedrijven dreigen ze elke gedachte, idee of creatie die u op het internet deelt in de gaten te houden.
Aan de andere kant staan mensen die dat niet laten gebeuren. Wij zijn de "underdogs," een klein maar groeiend aantal mensen dat privacy en vrijheid belangrijker vindt dan gemak. We hoeven niet per se alles op hun manier te doen als het op technologie aankomt, we kunnen ons eigen pad uitstippelen en experimenteren met software die vriendelijk is en in overeenstemming met onze waarden. Hopelijk kan deze leidraad u een beginpunt bieden om uw technologie te begrijpen en een aanknopingspunt geven om te ontdekken waar u alternatieven kunt vinden.
Ik raad u aan om niet alleen de software in deze leidraad te verkennen en te gebruiken, maar ook om de ontwikkelaars te steunen met financiële donaties. Hun projecten kunnen de sleutel vormen tot zowel ons overleven als ons floreren in de uitdijende bewakingsstaat.
Zie: https://unlimitedhangout.com/2023/11/investigative-reports/5-ways-to-prepare-for-the-online-privacy-crackdown/
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief