Hamas troepen komen per paraglider Israël binnen, 7 oktober 2023
Israël heeft de aanval van Hamas op de verschillende Israëlische militaire bases en gemilitariseerde nederzettingen, of Kibboetsen, die in hun totaliteit een belangrijk deel van het barrièresysteem in Gaza uitmaken, bestempeld als een grootschalige terreurdaad en vergelijkt het met de terreuraanslagen van 11 september 2001 tegen de Verenigde Staten. Israël bevestigt deze kwalificatie door het aantal doden te noemen (ongeveer 1.200, een neerwaartse bijstelling door Israël nadat het zich realiseerde dat 200 van de doden Palestijnse strijders betroffen) en door een grote verscheidenheid aan wreedheden te beschrijven waarvan het beweert dat deze door Hamas werden begaan, waaronder massale verkrachtingen, het onthoofden van kinderen en het moedwillig vermoorden van ongewapende Israëlische burgers.
Het probleem met de Israëlische beweringen is dat ze aantoonbaar onjuist of misleidend zijn. Bijna een derde van de Israëlische slachtoffers bestond uit militairen, veiligheidspersoneel en politieagenten. Bovendien blijkt dat niet Hamas of andere Palestijnse facties, maar het Israëlische leger zelf de grootste moordenaar van Israëliërs was op 7 oktober. Op een onlangs vrijgegeven video is te zien hoe Israëlische Apache-gevechtshelikopters lukraak schieten op Israëlische burgers die proberen te vluchten van de Supernova Sukkot-bijeenkomst in de open woestijn bij Kibboets Re'im, waarbij de piloten geen onderscheid kunnen maken tussen burgers en Hamas-strijders. Veel van de voertuigen die de Israëlische regering heeft laten zien als voorbeeld van de verraderlijkheid van Hamas werden vernietigd door de Israëlische Apache-helikopters.
De Israëlische regering heeft eveneens veel ruchtbaarheid gegeven aan wat zij het "bloedbad van Re'im" noemt en vermeldt een dodental van ongeveer 112 burgers die volgens haar door Hamas werden vermoord. Ooggetuigenverslagen van zowel overlevende Israëlische burgers als militairen die betrokken waren bij de gevechten, wijzen echter uit dat de overgrote meerderheid van de doden omkwam door vuur van Israëlische soldaten en tanks gericht op gebouwen waar de burgers zich schuilhielden of gegijzeld werden door Hamas-strijders. Het duurde twee dagen voordat het Israëlische leger Re'im heroverde. Dat gebeurde pas nadat tanks op de burgerwoningen hadden geschoten, waarbij deze op de bewoners instortten, en veelal werden de huizen in brand gestoken waardoor de lichamen van de aanwezigen door het vuur waren verteerd. De Israëlische regering heeft bekendgemaakt dat ze gebruik heeft moeten maken van de diensten van forensische archeologen om de menselijke resten in de Kibboets te kunnen identificeren, waarmee ze suggereerde dat Hamas het huis van de bewoners in brand had gestoken. Het staat echter vast dat de vernietiging en het doden door Israëlische tanks werden uitgevoerd.
Beelden van Israëlische Apache-helikopters tijdens aanvallen op Israëlische burgers, 7 oktober 2023
De Israëlische regering behandelt de Kibboets als een zuiver civiele aangelegenheid, en toch heeft ze gepubliceerd hoe gewapende veiligheidsteams van verschillende Kibboetsen - samengesteld uit de zogenaamde "civiele" bewoners - in staat waren om op tijd te mobiliseren om met succes de Hamas-aanvallers af te slaan. De realiteit is dat elke Kibboets door Hamas moest worden behandeld als een gewapend kampement, en als zodanig moest worden aangevallen alsof het een militair doel betrof, om het simpele feit dat ze dat ook waren - stuk voor stuk.
Bovendien, tot het moment waarop Israël verschillende bataljons met IDF-troepen naar de Westelijke Jordaanoever verplaatste, werd elke Kibboets versterkt door een groep van zo'n 20 IDF-soldaten die in de Kibboets gelegerd waren. Aangezien Hamas al ruim een jaar met de voorbereidingen van deze aanval bezig was, moest Hamas ervan uitgaan dat deze 20 IDF-soldaten zich nog altijd in elke Kibboets bevonden en dienovereenkomstig handelen.
Scott Ritter bespreekt dit artikel in aflevering 114 van Ask the Inspector.
De Israëlische regering heeft haar beweringen dat Hamas 40 kinderen onthoofdde moeten intrekken en heeft geen geloofwaardig bewijs kunnen leveren dat Hamas betrokken was bij de verkrachting of aanranding van ook maar één Israëlische vrouw. Ooggetuigen beschrijven de Hamas-strijders als gedisciplineerd, vastberaden en dodelijk in de aanval, maar tegelijkertijd hoffelijk en zachtaardig in de omgang met gegijzelde burgers.
De vraag rijst waarom de Israëlische regering alles in het werk zou stellen om een narratief te fabriceren, dat ontworpen werd ter ondersteuning van de valse en misleidende typering van de Hamas-aanval van 7 oktober op het barrièresysteem in Gaza als een terroristische daad.
Het antwoord daarop is even verontrustend als helder - want wat er op 7 oktober gebeurde, was geen terroristische aanval, maar een militaire aanval. Er zit een enorm verschil tussen deze twee termen: door de gebeurtenissen van 7 oktober als terroristische aanslagen te bestempelen, schuift Israël de schuld voor de enorme verliezen van zijn militaire, veiligheids- en inlichtingendiensten af op Hamas. Als Israël echter zou erkennen dat Hamas in feite een aanval uitvoerde - een militaire operatie - dan zou de bekwaamheid van de Israëlische militaire, veiligheids- en inlichtingendiensten in twijfel worden getrokken, net als het politieke leiderschap dat verantwoordelijk is voor het toezicht op en de leiding van hun operaties.
Videobeeld van Hamas van een droneaanval op een Israëlische wachttoren, 7 oktober 2023
Benjamin Netanyahu vecht voor zijn politieke leven. Hij werd al geconfronteerd met een door hemzelf veroorzaakte crisis nadat hij had aangedrongen op wetgeving die de Israëlische basiswet herschreef op een manier die de Israëlische rechterlijke macht onder controle van de Knesset zou plaatsen, waardoor de status van de rechterlijke macht als een afzonderlijke maar gelijke tak van de regering zou worden beëindigd (tot zover dan Israël als de "grootste democratie in het Midden-Oosten"). Deze daad bracht Israël op de rand van een burgeroorlog, met honderdduizenden demonstranten die de straat op gingen om Netanyahu te bekritiseren. Wat Netanyahu's acties nog verachtelijker maakt, is dat het weinig meer om het lijf had dan een schaamteloos machtsspel, bedoeld om te voorkomen dat het Israëlische rechtssysteem hem zou berechten op grond van verschillende geloofwaardige beschuldigingen van corruptie die, als Netanyahu schuldig zou worden bevonden (een reële kans), hem voor vele jaren in de gevangenis zouden hebben doen belanden.
Netanyahu had zichzelf aangeprezen als Israëls topverdediger, een specialist op het gebied van de bedreigingen waarmee Israël in het buitenland wordt geconfronteerd en hoe daar het best op kan worden gereageerd. Hij heeft openlijk gepleit voor een militaire confrontatie met Iran vanwege zijn nucleaire programma. Netanyahu is ook een voorstander van politiek zionisme in zijn meest extreme toepassing en heeft de uitbreiding van Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever bevorderd, waarbij tactieken worden gebruikt om Palestijnen met geweld uit hun huizen en dorpen te verdrijven, als onderdeel van een algemeen plan om een "groter Israël" te vestigen dat het bijbelse tijdperk weerspiegelt.
Onderdeel van Netanyahu's strategie om deze droom van een "groter Israël" te verwezenlijken, is het verzwakken van het Palestijnse volk en hun regering tot het punt van irrelevantie, waardoor ze hun droom van een onafhankelijke Palestijnse staat niet kunnen verwezenlijken. Om deze strategie mogelijk te maken, heeft Netanyahu in de loop van de afgelopen twintig jaar de groei van Hamas als politieke organisatie bevorderd. Het doel van deze steun is simpel - door Hamas te promoten, verzwakt Netanyahu de Palestijnse Autoriteit, het bestuursorgaan van het Palestijnse volk onder leiding van zijn president, Mahmoud Abbas.
Mahmoud Abbas, president van de Palestijnse Autoriteit
Een van de belangrijkste redenen voor Israëls vorderingen in dit opzicht werd gevormd door het succes waarmee het een politieke kloof wist te creëren tussen Hamas en de Palestijnse Autoriteit.
Op 7 oktober werd dit succes echter tenietgedaan door de overwinning van Hamas op de IDF. De precieze manier waarop deze overwinning tot stand kwam is het onderwerp voor een andere keer. Maar de fundamentele bestanddelen van deze overwinning staan buiten kijf.
Hamas neutraliseerde op doeltreffende wijze de geroemde Israëlische inlichtingendiensten, waarbij deze volledig verrast waren door de mogelijkheid van een aanval van deze omvang en reikwijdte.
Toen de aanval plaatsvond, was Hamas in staat om precies die bewakings- en communicatieknooppunten aan te vallen waarop de IDF zich verliet om een respons te mobiliseren in geval van een aanval.
Buitgemaakte Israëlische Merkhava tank, 7 oktober 2023
Hamas trof het hoofdkwartier van de Gaza Divisie, het lokale inlichtingencentrum en andere belangrijke commando- en controlefaciliteiten met nauwgezette precisie, waardoor wat een reactietijd van vijf minuten had moeten zijn, veranderde in vele uren - meer dan genoeg tijd voor Hamas om een van zijn primaire doelstellingen uit te voeren - het nemen van gijzelaars. Dit deden ze met extreme bekwaamheid, waarna ze naar Gaza terugkeerden met meer dan 230 Israëlische soldaten en burgers.
Het Korps Mariniers definieert een aanval als "een operatie, meestal kleinschalig, waarbij in hoog tempo vijandig gebied wordt binnengedrongen om informatie veilig te stellen, de vijand te verwarren of zijn installaties te vernietigen. Het eindigt met een geplande terugtrekking na voltooiing van de opgedragen missie."
En dat is precies wat Hamas op 7 oktober deed.
Wat waren de doelstellingen van deze aanval? Volgens Hamas was het doel van de aanval op 7 oktober drieledig.
Allereerst om opnieuw het recht van het Palestijnse volk te bevestigen op een thuisland, dat niet werd vastgelegd in de Abaraham-Akkoorden.
Ten tweede om de meer dan 10.000 Palestijnen die door Israël gevangen worden gehouden te bevrijden. De meesten van deze gevangenen worden vastgehouden zonder beschuldigd te zijn van een misdaad, en geen enkele heeft een eerlijke rechtsgang gehad.
Ten derde, het herstellen van de heiligheid van de Al-Aqsa moskee in Jeruzalem, de op twee na heiligste plaats van de islam, die de afgelopen jaren herhaaldelijk door de Israëlische veiligheidstroepen werd geschonden.
Hamas Speciale Troepeneenheid
Het nemen van gijzelaars was bedoeld om Hamas onderhandelingsruimte te verschaffen voor de vrijlating van de 10.000 gevangenen die door Israël worden vastgehouden.
Het Israëlische bombardement en de invasie van Gaza hebben geleid tot internationale afkeer van Israël, omdat de wereld terugdeinst voor de humanitaire ramp die zich voor hun ogen voltrekt. De straten van grote steden over de hele wereld zijn gevuld met boze demonstranten die opkomen voor het Palestijnse volk - en de Palestijnse staat. De Verenigde Staten verklaren nu dat een tweestatenoplossing - iets wat het Abrahams-Akkoord juist moest voorkomen - de enige mogelijkheid vormt voor vrede in het Midden-Oosten.
De Verenigde Staten zouden dit op 6 oktober nooit hebben gezegd.
Dat de Verenigde Staten dit standpunt nu innemen, komt door de aanval van Hamas op 7 oktober.
Deelnemers aan de Conferentie van islamitische staten in Saoedi-Arabië
Een dergelijke mogelijkheid zou zich nooit hebben voorgedaan zonder de aanval van Hamas op 7 oktober.
En in Saoedi-Arabië vindt de grootste bijeenkomst van islamitische naties uit de moderne geschiedenis plaats om de crisis in Gaza te bespreken. Een van de belangrijkste agendapunten is de kwestie van de Al-Aqsa moskee en het beëindigen van de Israëlische ontheiliging.
Deze discussie zou nooit hebben plaatsgevonden zonder de aanval van Hamas op 7 oktober.
Het spreekt voor zich dat de aanval van Hamas van 7 oktober een stortvloed van wrede vergelding ontketende in de vorm van bommen, granaten en kogels op de burgerbevolking van Gaza. Dit zijn mensen die al bijna tachtig jaar een eigen thuisland wordt ontzegd door de Israëliërs, die de Palestijnen met geweld hebben verdreven van het land dat nu Israël heet middels een van de grootste daden van etnische zuivering uit de moderne geschiedenis - de Nakba, of ramp, van 1948.
De vernietiging van Gaza door Israëlische troepen, oktober 2023
Dit wordt door Hamas tot stand gebracht.
Maar er moet een prijs worden betaald - een hoge prijs. De Fransen verloren 20.000 burgerslachtoffers om de bevrijding van Normandië in de zomer van 1944 mogelijk te maken.
Tot dusver verloren 12.000 Palestijnse burgers in Gaza hun leven tijdens de inspanningen van Hamas om hun Israëlische bezetters langs militaire weg te verslaan.
Die prijs zal de komende dagen en weken nog hoger worden.
Maar het is een prijs die betaald moet worden, wil er een kans zijn op een Palestijns thuisland.
Door de offers die het Palestijnse volk heeft gebracht, ziet een Arabische en islamitische wereld, die, op enkele uitzonderingen na, zwijgt over de verwoestingen die Israël heeft aangericht tegen het Palestijnse volk, zich genoodzaakt iets te doen. Zij deden niets toen de zaak van Palestijnse soevereiniteit bespreekbaar werd gemaakt door de Abraham-Akkoorden.
Enkel vanwege het lijden van het Palestijnse volk schenkt vandaag de dag iemand aandacht aan de zaak van een Palestijnse staat.
Of het welzijn van de Palestijnse gevangenen die door Israël worden vastgehouden.
Of de heiligheid van de Al-Aqsa moskee.
Deze behoren alle tot de verklaarde doelstellingen van Hamas bij het lanceren van hun aanval van 7 oktober.
En alle doelen worden op dit moment verwezenlijkt.
Enkel en alleen door de acties van Hamas en de opofferingen van het Palestijnse volk.
Dat maakt de aanval van Hamas op Israël van 7 oktober tot de meest succesvolle militaire aanval van deze eeuw.
Zie: https://www.scottritterextra.com/p/the-october-7-hamas-assault-on-israel
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief