stofzuigers
© Raygun/Getty ImagesHet product
Maakt geplande veroudering van producten, diensten en talent deel uit van een creatief vernietigingsproces binnen het Nieuwe Normaal?

"Ze maken het tegenwoordig niet meer zoals vroeger," luidt een oude klaagzang die door de eeuwen heen in verschillende vormen weerklinkt. Het geldt zowel voor mensen als voor hun materiële voortbrengselen. De Griekse filosoof Socrates had het volgende te zeggen over de jeugd van zijn tijd, rond 470 v.Chr.:
"Kinderen; ze hebben slechte manieren, minachting voor autoriteit; ze tonen geen respect voor ouderen en houden van kletsen in plaats van bewegen. Ze staan niet meer op als ouderen de kamer binnenkomen, ze spreken hun ouders tegen en tiranniseren hun leraren. Kinderen zijn nu tirannen."
Jeugdige absolutisten kunnen inderdaad doornen in het maatschappelijk oog worden. Denk maar aan het gangbare theatrale gedrag van een jonge Scandinavische "milieuactivist," die op een missie is om de mensheid te redden. Gezellig optrekken met leiders die "milieuvriendelijke" oorlogen voeren, lijkt deel uit te maken van dat verlossingsproces.

De profeet Jesaja, die drie eeuwen voor Socrates leefde, vatte deze absurditeit uitstekend samen (Jesaja 3:12):
"Mijn volk - kinderen zijn hun onderdrukkers en vrouwen heersen over hen. O mijn volk, jullie leiders zijn misleiders, zij brengen jullie op een dwaalspoor."
Leven we dus in een tijdperk waarin de mensheid op een tragisch 'dwaalspoor' wordt gebracht? Hoe staat het gesteld met onze gemiddelde economische, ecologische, geopolitieke, maatschappelijke en technologische omstandigheden? We kunnen stellen dat de malaise systemisch en wereldwijd is. Technologie in het bijzonder wordt universeel beoordeeld op de kwaliteit van producten, maar deze genereren nu een dagelijkse tsunami van vernietigende recensies en klachten. Huishoudelijke producten en populaire gadgets worden met de dag fragieler en minder duurzaam, ondanks hun "energie-efficiëntie" en "milieuvriendelijke" stempels.

Net als de gefabriceerde paradepaardjes van Generaties X-, Y- en Z- lijkt het erop dat er meer geld wordt uitgegeven aan PR-acties dan aan kwaliteitscontrole. In feite was de achteruitgang van producten onderdeel van een plan dat in 1932 voor het eerst werd verwoord door de Amerikaanse makelaar onroerend goed Bernard London. In een onderzoeksdocument met de titel 'Ending the Depression Through Planned Obsolescence' begon London zijn bedrijfsvriendelijke spielerei met het parafraseren van de beruchte Thomas Malthus, die in 1798 een toekomstige Hobson-keuze voorzag tussen bevolkingsgroei en voedselproductie.

Londons onderzoeksdocument werd gepubliceerd op het hoogtepunt van de Grote Depressie, toen de overgrote meerderheid van de consumenten hun koopkracht had verloren. Als gevolg daarvan werd de houdbaarheid van consumptiegoederen op ingenieuze wijze verlengd. Naar Londons idee vormde dat echter een cruciaal obstakel voor vooruitgang.

In zijn nogal kronkelende verhandeling klaagde London:
"Overal negeren mensen vandaag de dag de wet van de veroudering... Ze gebruiken hun oude auto's, hun oude banden, hun oude radio's en hun oude kleding veel langer dan statistici op basis van eerdere ervaringen hadden verwacht."
Overschotten van kwaliteitsproducten, waaronder buffervoorraden in graanschuren, maakten "nieuwe productie onaantrekkelijk en onrendabel." Hij vergat te vermelden dat de bevolkingsgroei van de jaren 1930 deze onevenwichtigheid zou hebben opgelost, ware het niet dat de grootschalige verarming werd veroorzaakt door de losgeslagen hebzucht van Wall Street. Sinds wanneer was de productie van duurzame producten een sociaal-economisch probleem?

Bijna een eeuw later zien we deze sinistere logica herhaald worden onder diverse voorwendselen. De Europese Unie en Groot-Brittannië hebben bijvoorbeeld beloofd om vanaf 2035 nieuwe diesel- en benzineauto's te verbieden. Dit aan het klimaat verwante beleid heeft ook geleid tot een onzinnige campagne tegen vee en vegetatie.

Bovendien lijken de oplossingen van Bernard London een voorbode te zijn van de Grote Reset:
"Ik zou willen dat de regering schoenen en huizen en machines, alle industriële, mijnbouw- en landbouwproducten een bepaalde levensduur geeft wanneer ze voor het eerst worden gemaakt, en dat ze worden verkocht en gebruikt binnen de termijn van hun bestaan waarmee de consument zeker bekend zal zijn. Na het verstrijken van de toegestane tijd zouden deze dingen wettelijk "dood" zijn en gecontroleerd worden door de naar behoren aangestelde overheidsinstantie en vernietigd worden als er wijdverspreide werkloosheid is. Nieuwe producten zouden voortdurend uit de fabrieken en op de markt komen om de plaats in te nemen van de verouderde producten, zodat de raderen van de industrie draaiende gehouden zouden worden en de werkgelegenheid gereguleerd en gewaarborgd zou worden voor de bevolkingen."
Het wordt nog erger. London drong erop aan dat "belastingen zouden moeten worden geheven ten laste van de mensen die de vooruitgang vertragen." Ergo, de wereld moet individuen die hulpbronnen sparen straffen ten gunste van bedrijven die op industriële schaal wegwerpartikelen produceren en daarbij onze natuurlijke omgeving belasten. En hoe belast je mensen voor kleding en schoenen met een officieel voorgeschreven houdbaarheidsdatum? Zullen er in de producten van de toekomst elektronische microsensoren worden ingebouwd? Zullen mensen ook worden gemerkt met soortgelijke sensoren om ervoor te zorgen dat consumenten zich aan de regels houden en bedrijven winst maken?

Zo'n universeel panoptisch stelsel is niet langer een vergezocht vooruitzicht. Volgens de Kenyan Post heeft de Bill and Melinda Gates Foundation (BMGF) net een akkoord gesloten met de Keniaanse overheid over de uitrol van een derde generatie digitaal identiteitsbewijs (ID), dat Maisha Namba wordt genoemd. Het ID zal "bij de geboorte aan elke Keniaan worden toegekend en zal vanaf de geboorte tot aan de dood worden gebruikt." Als de details van deze overeenkomst minimaal lijken, dan komt dat omdat "de meeste afspraken" tussen Bill Gates en de Keniaanse regering "gehuld blijven in geheimzinnigheid," zoals de Post opmerkte. Hoe dit te rijmen valt met de tien jaar oude toezegging van de BMGF aan het Internationaal initiatief voor de Transparantie van de Hulp (IATI) is een open vraag.

Welkom bij het "Nieuwe Normaal" van het Wereld Economisch Forum (WEF); een forum dat in feite het "dwaalspoor" uitstippelt en bepaalt, zoals voorspeld door Jesaja.

Daarnaast duurt het nog maar zes jaar voordat in 2030 de mantra van het WEF van "je zult niets bezitten en gelukkig zijn" ingaat. Toch is er nog niets concreets voortgekomen uit Davos' utopische brij van Kunstmatige Intelligentie, de Vierde Industriële Revolutie, Big Data, Reskilling en Upskilling en een hele reeks soortgelijke modewoorden. Waar zijn de bouwstenen van deze transformerende mondiale verschuiving? Afgezien van reductionistische slogans en overduidelijk anti-menselijke uitspraken, is het moeilijk om zelfs maar de eerste steigers van de mondiale constructie na 2030 te ontwaren.

Maar net als London, die vermeed om Wall Street de schuld te geven van de vele mislukkingen van zijn generatie - die onvermijdelijk tot WOII en honderden miljoenen doden leidden - geeft onze ongekozen mondiale technocratie iedereen behalve zichzelf de schuld van onze huidige planetaire mislukkingen. En ze kunnen wegkomen met hun schandelijke vertoningen, omdat mensen net zo fragiel en overbodig worden als de producten die ze consumeren.

Zie: https://www.rt.com/news/586820-poor-quality-products-expiration-date/