Toekomstige wereld
© Image by Anwarul Quddus Sikder from Pixabay
In Australië is de kick van het hebben van een elektrische auto al verdwenen voordat het überhaupt was begonnen

Volgens nieuws dat niemand zal verbazen, behalve de minister van het Weer zelf, werd het plan van Labor om vanaf 2030 negen van de tien nieuwe automobilisten electrisch te laten rijden, verpletterd onder een massale hoeveelheid onverschilligheid. Volgens de laatste schattingen van het Australische departement dat belast is met het gissen naar dit soort zaken, zullen electrische voertuigen tegen die tijd slechts 27% van de nieuwe autoverkopen uitmaken, en geen 89%. En het model gaat ervan uit dat elektrische auto's vrijgesteld zullen zijn van de gebruikelijke tarieven en belastingen, maar nu blijkt dat de meeste Australiërs de extra belastingen op de koop toe zouden nemen en toch liever een klimaat verpestende benzineverslindende bak zullen kopen.

Volgens de klimaatwiskunde is 27% natuurlijk praktisch hetzelfde als 89% aangezien elektrische voertuigen de uitstoot mogelijk helemaal niet verminderen, maar omdat de drang om ze ons op te dringen niets te maken heeft met koolstofuitstoot, betekent de dramatische kloof tussen de realiteit en hun grootse plannen een groot verlies.

Dat en het dilemma met betrekking to de vraag wie er gaat betalen voor de back-up batterijen om het winderige, wankele nationale elektriciteitsnet als de autobezitters dat niet doen?

In 2030, na jaren van propaganda en dwang, zullen elektrische auto's naar verwachting slechts 5% van het nationale wagenpark uitmaken.

Van alle ontwikkelde landen is Australië wellicht het domste land om elektrisch te rijden

Met de laagste bevolkingsdichtheid, de langste en meest hete wegen en binnenkort de meest onbetrouwbare dure stroom, zijn Australiërs niet voor niets zo traag geweest met het kopen van dure, brandbare machines met een korte actieradius.

In The Daily Mail van vandaag lezen we dat Belinda Cleary met een ruim 54.000 Euro kostende electrische auto van Sydney naar Melbourne reed en dat die auto 30% meer aan brandstof kostte en er 25% langer over deed dan haar benzineauto. De heen- en terugreis kostte 126 Euro aan brandstof in plaats van 84 Euro aan benzine. Je kunt dus meer betalen om meer te betalen en je doet er ook nog eens langzamer over. Wat is daar nou niet leuk aan?

Nu ze het goedkope energienetwerk van Australië hebben gesloopt door er een gigantisch tovermiddel voor cyclonen en overstromingen van te maken, is het ironische dat elektrische auto's geen goedkope brandstof meer kunnen krijgen. Die arme Belinda moest op de terugreis van 1.800 kilometer zes keer stoppen om op te laden en bracht drieënhalf uur door in de wegrestaurants langs de Hume Highway. Op weg naar huis liep iemand vlak langs haar auto waardoor de oplader er onverwachts mee ophield. Oh, de ingewikkeldheden van elektrische ecologie?

Maar aan de andere kant heeft de auto haar niet ontvoerd en ze wijst erop dat alle 350kW laadstations functioneerden. Als er eentje kapot was geweest, had ze niet naar de volgende snellader gekund, dus dan had ze meteen een vakantieverblijf in Tarcutta gehad; de langzame 50 kW-laders zijn zo traag, dat chauffeurs er een nachtje voor moeten uittrekken.

En deze grote snelweg is natuurlijk de drukste en best onderhouden interstatelijke verbindingsweg in Australië. Overal elders zal het slechter zijn.

Zie: https://joannenova.com.au/2023/11/there-go-those-g