© Thomas Kienzle/AFPMichael Theurer (FDP), (L) staatssecretaris van het federale ministerie voor Digitale zaken en Transport, praat met protesterende boeren bij het operagebouw van Stuttgart, Zuid-Duitsland op 6 januari 2024.
Boeren verzamelden zich maandag met hun trekkers hier in Berlijn en in steden in alle Duitse deelstaten, waaronder Hamburg, Keulen en Bremen. Het hoogtepunt, een gigantisch gepland protest, zal op maandag 15 januari plaatsvinden.
Het doel? Om de coalitieregering van kanselier Olaf Scholz zover te krijgen dat deze terugkomt op haar besluit om de belastingvoordelen op diesel die voor landbouw wordt gebruikt af te schaffen, terwijl de landbouwsector al te kampen heeft met hoge energiekosten als gevolg van het de facto beleid van de regering om zichzelf en haar eigen burgers "voor Oekraïne" een poot uit te draaien door goedkope brandstof uit Rusland te blokkeren omdat Brussel dat had bevolen. En vervolgens besluiten dat het oké is, omdat gas toch niet "groen" genoeg is. Wie wist dat de Duitse economie niet alleen op wind en zon kon draaien? Deze regering blijkbaar niet.
Team Scholz voelt de druk en heeft al gezegd dat de bezuinigingen op de subsidies geleidelijk zullen worden doorgevoerd. Blijkbaar heeft hij nog nooit geprobeerd om een pleister heel langzaam van een wond te trekken. De boeren reageerden met het langzaam uitrollen van hun eigen maatregelen - over de Autobahn tot aan de Brandenburger Tor. De andere kwestie betreft een vrijstelling van wegenbelasting voor landbouwvoertuigen, waarvan de regering heeft besloten deze toch weer in te voeren. Nou, deze week krijgen de boeren tenminste waar voor hun geld door met hun trekkers over wegen te rijden die ze anders waarschijnlijk nooit zouden hebben bereden, alleen maar om mee te doen met de protesten.
Deze janboel is het resultaat van Team Scholz' eigen fouten. Maar dat wisten we al. Standaardprocedure voor de westerse gevestigde orde: ze maken er een zooitje van en vervolgens kan de gemiddelde burger het gelag betalen. Scholz nam in alle stilte €60 miljard uit een coronafonds en stopte het in een fonds voor de veel geplaagde Duitse industrie. Maar alleen voor de "groene" industrie. Alle anderen kunnen gewoon ophoepelen.
Dat is ook de arrogante houding die sommige prominenten binnen de gevestigde orde aan de dag leggen wanneer het gaat over subsidies voor landbouwdiesel. Hoe dan ook, Scholz werd door de rechter veroordeeld om het verduisterde geld terug te storten - omdat anders de overheid het risico loopt een schuld op te lopen. Maar oeps, het was al te laat. Berlijn kwam €13 miljard tekort bij de terugbetaling. Dus toen moest de regering bedenken wie ze te grazen kon nemen om snel wat centen binnen te harken. Blijkbaar werden degenen die letterlijk het Duitse volk van voedsel voorzien geïdentificeerd als levensvatbare melkkoeien.
De regering kan nu vanuit de Bondsdag, dat zich op een steenworp afstand van het epicentrum van de protesten bij de Brandenburger Tor bevindt, de toeterende trekkers en grote vrachtwagens horen en zien. Maar Scholz sprak in plaats daarvan over de noodzaak voor Europese landen om, net als Duitsland, meer geld te besteden aan Oekraïne - alsof er niets anders gaande is in zijn eigen land. Je zou denken dat als hij Oekraïne niet steeds volstopt met geld en wapens, de Russische tanks gewoon Berlijn binnen zouden rollen. Hij zou zich echt meer zorgen moeten maken over de Duitse trekkers en vrachtwagens die al bijna recht onder zijn kantoorraam staan. Duitsland heeft net voor het nieuwe jaar zijn militaire hulp aan Oekraïne verdubbeld tot 8 miljard euro. Vergelijk dat maar eens met de €900 miljoen die de teruggedraaide belastingvoordelen voor boeren hen naar verwachting zullen besparen.
Als Team Scholz zo nonchalant deed over het rondsluizen van geld bij het creëren van dit schuldenprobleem, zou je denken dat het op zijn minst makkelijk genoeg zou zijn om dat geld voor Oekraïne te houden en de boeren niet langer op hun nek te zitten. Het is bijna alsof Duitse boeren, om een eerlijke behandeling door hun eigen regering te krijgen, misschien maar naar Oekraïne moeten verhuizen.
Team Scholz laat een van de meest productieve sectoren van de Duitse samenleving een zware prijs betalen voor zijn eigen voortdurende mislukkingen. De precieze kosten bedragen €10.000 per jaar voor sommige boeren, die zeggen dat dit voor hen een potentieel catastrofaal verlies betekent. Maar de boodschap die door regeringsambtenaren wordt uitgedragen is dat de boeren al genoeg worden gesubsidieerd. Je zou denken dat de boeren geld genoeg hebben. De realiteit is duidelijk het tegenovergestelde wanneer €10.000 een "erop-of-eronder"-scenario vertegenwoordigt.
In plaats van te erkennen hoeveel schade er wordt aangericht, gebruikt het ministerie van Binnenlandse Zaken de beproefde tactiek om de benarde situatie van de boeren te bagatelliseren door hun zaak op één hoop te gooien met "extreem-rechts," dat naar verluidt al probeert aan te haken bij de zaak. Iedereen die het niet eens is met de agenda van de westerse gevestigde orde lijkt tegenwoordig het etiket "extreem-rechts" opgeplakt te krijgen. Het is vergelijkbaar met iemand als racist bestempelen - duidelijk een cynische poging om het debat te beëindigen en hele bewegingen te marginaliseren. De gemiddelde Duitser lijkt er echter niet in te trappen, want 70% van hen zegt dat ze willen dat Scholz aftreedt voor de volgende verkiezingen in oktober 2025, volgens een nieuwe peiling.
Vice-kanselier Robert Habeck heeft sommige deelnemers aan de boerenbeweging ervan beschuldigd "coupfantasieën" te koesteren. Dit is dezelfde meneer die fantaseerde dat het persoonlijk verkorten van zijn douchetijd de Russische president Vladimir Poetin onder druk zou zetten door hem energie-inkomsten te ontzeggen. Een nogal hoge mate van projectie?
De gevestigde orde preekt voortdurend over de noodzaak van eenheid. Kennelijk herkennen deze ambtenaren authentieke eenheid nog niet als het letterlijk tot aan de Brandenburger Tor rijdt. Truckers hebben zich al aangesloten bij de boeren. Er zijn bijna evenveel gemiddelde Duitsers die de boeren steunen - 68%, volgens een nieuwe INSA/Bild peiling - als mensen die Scholz weg willen hebben. Dat is pas echte eenheid. Rechts, links, midden en mensen van alle rangen en standen komen samen achter twee van de enige groepen in de samenleving die het bewezen vermogen hebben om bij de regering het zweet te laten uitbreken. En het antwoord van deze regering is om te proberen nog meer verdeeldheid te zaaien door de samenleving te Balkaniseren door verschillende facties te identificeren onder degenen die ongelukkig zijn met de stand van zaken en door te proberen deze tegen elkaar uit te spelen, zodat ze uit elkaar scheuren in plaats van zich te concentreren op het werkelijke probleem: de regering zelf. Een Duitse ambtenaar zei zelfs dat de kleine boeren de grote boeren de schuld zouden moeten geven van hun hachelijke situatie. Alsof het soort hardhandig overheidsoptreden dat tot deze puinhoop heeft geleid niet ook volledig verantwoordelijk is voor het fenomeen van industriële reuzen.
Opiniepeilingen suggereren dat de boeren nu de belichaming zijn van eenheid onder Duitsers. Als er één ding is waar de meeste Duitsers het over eens lijken te zijn, dan is het wel dat de verantwoordelijken volledig waardeloos zijn. Team Scholz kan natuurlijk de kop in het zand blijven steken en doen alsof ze blut zijn terwijl ze geld over de balk smijten naar Oekraïne. Maar sta in zo'n geval dan ook paraat voor de onvermijdelijke afrekening in verkiezingstijd, wanneer kiezers op zoek gaan naar een alternatief voor de gevestigde orde die verantwoordelijk is voor de chaos.
Over de Auteur:Zie: https://www.rt.com/news/590400-germany-berlin-massive-protests/
Rachel Marsden is een mediaprofessional met meer dan twintig jaar ervaring in de internationale politiek. Haar uitgebreide carrière omvat meertalig hosten, presenteren, produceren en debatteren op tv, radio en digitale platforms. Sinds 2011 is ze een internationaal gesyndiceerde columniste, die bijdragen levert aan meer dan 100 grote kranten wereldwijd. Haar media-achtergrond wordt aangevuld met meer dan 20 jaar zakelijke ervaring als CEO van Rachel Marsden Global Corporation, een internationaal adviesbureau voor politieke en zakelijke risico's. Rachel heeft ook gedoceerd aan Sciences Po in Parijs in het kader van het masterprogramma Journalistiek en Internationale Zaken. Rachels website is te vinden op rachelmarsden.com
Commentaar: Uiteindelijk gaat alles naar Oekraïne om het probleem van iemand anders 'te voeden.'