windenergie
In oktober berichtte de Daily Sceptic over een onderzoeksdocument dat voor de Royal Society was opgesteld onder leiding van Sir Chris Llewellyn Smith van de Universiteit van Oxford, waarin werd geconcludeerd dat batterijen geen antwoord zijn op de enorme opslagbehoeften van intermitterende 'groene' stroom. Ondanks de prestigieuze academische vuurkracht vond het document nauwelijks weerklank in de populaire pers, waarschijnlijk vanwege de onwelkome boodschap over de veelgeprezen batterijoplossing. Maar recente onthullingen suggereren dat het rapport zou kunnen fungeren als een los eindje, dat helpt bij het ontwarren van de collectivistische netto-nul-agenda in Groot-Brittannië. De Royal Society analyseerde tientallen jaren van lokale windsnelheden en ontdekte dat het elektriciteitssysteem het equivalent van ten minste een derde van de groene energie nodig had om te worden opgeslagen als back-up. Dergelijke kosten zouden astronomisch zijn. Nu blijkt dat het Climate Change Committee (CCC) van de Britse regering de kwestie heeft vervalst door gebruik te maken van gegevens over slechts één jaar waarin hoge windsnelheden voorkwamen, om parlementsleden in 2019 over te halen de krankzinnige wetgevende haast van Theresa May om in 2050 netto-nul te bereiken, erdoor te jagen.

Het rapport van Sir Chris toonde aan dat de wind dagenlang kon wegvallen tijdens perioden van intense kou onder invloed van hoge luchtdruk. Het rapport ontdekte ook dat windsnelheden van jaar tot jaar verschilden, wat in feite allemaal bekend is en uitgebreid werd onderzocht door andere wetenschappers. De Telegraph berichtte over opmerkingen van Sir Chris na publicatie van het onderzoeksdocument, dat de CCC "in besloten kring heeft toegegeven" dat het vertrouwen op de gegevens van één jaar op een "vergissing" berustte. Het blijkt dat de informatie die werd verstrekt aan parlementsleden die zich committeerden aan netto-nul in 2050, veronderstelde dat er slechts zeven dagen zouden zijn waarop windturbines minder dan 10% van hun potentiële elektriciteitsoutput zouden produceren. Volgens Net Zero Watch waren er 30 van zulke dagen in 2020, 33 in 2019 en 56 in 2018.

In het bericht waarin de CCC de "vergissing" heeft toegegeven, merkte de Telegraph op dat volgens Sir Chris de commissie nog steeds beweert dat het niet veel afwijkt van Sir Chris' berekeningen. "Nou, dat is niet helemaal waar," merkte de emeritus hoogleraar uit Oxford op. Op de vraag van de krant of de CCC de verklaring van Sir Chris betwistte, zei een CCC-woordvoerder dat het "verder niets toe te voegen" had.

Natuurlijk moet de 'Nobele Leugen' dat netto-nul moet worden opgelegd aan een onwillige bevolking, ongeacht de economische en maatschappelijke kosten, in stand worden gehouden. Niets te zien hier, gewoon doorlopen, is waarschijnlijk de leidraad voor de meeste reguliere media bij het verslaan van deze laatste onthullingen. Onderzoekswetenschapper en schrijver over netto-nul Paul Homewood is minder geneigd om deze ernstige zaak te negeren. "Het is nu duidelijk dat het parlement netto-nul heeft goedgekeurd zonder enige behoorlijke evaluatie, zowel financieel als op energiegebied, en de hele netto-nul-wetgeving moet nu worden opgeschort totdat er een volledige onafhankelijke evaluatie heeft plaatsgevonden." Hij gaat verder en stelt dat de huidige en vroegere leden van de CCC ter verantwoording moeten worden geroepen en "uitgesloten moeten worden van elke verdere invloed op het energiebeleid van het land, of op welk onderwerp van openbaar beleid dan ook."

Over het algemeen wil niemand praten over het gebrek aan back-up voor wind- en zonne-energie, dus er wordt wijd en zijd gedaan alsof het probleem in de toekomst op de een of andere manier zal worden opgelost. Maar na elke rol voor batterijen te hebben verworpen, stelde de Royal Society waterstof voor als oplossing, een idee dat helaas maar ietsjes minder dwaas is dan batterijen. Zeer explosief, lage kinetische energie vergeleken met koolwaterstoffen, duur om te produceren, moeilijk op te slaan en te verplaatsen - de nadelen zijn maar al te duidelijk. Francis Menton van de Manhattan Contrarian zag het rapport als een "enorme verbetering" ten opzichte van alle andere inspanningen op het gebied van grootschalige energieopslagsystemen. Maar uiteindelijk hebben de auteurs nog steeds een "quasi-religieuze toewijding" aan een fossielvrije toekomst, en dit betekent dat het rapport, ondanks dat het veel waardevolle informatie bevat, "in feite nutteloos is voor enig openbaar beleidsdoel."

Wat duidelijk wordt, is de mate van statistisch bedrog dat wordt toegepast in de klimaatwetenschap en bij het propageren van netto-nul. Metingen van oppervlaktetemperaturen worden vaak achteraf naar boven bijgesteld, ondanks het feit dat de groeiende stedelijke warmtecorruptie genegeerd wordt, activisten gebruiken computermodellen om bijna dagelijks bangmakerijen te spuien, en slecht weer wordt opzettelijk verward met het langetermijnklimaat om te suggereren dat dit verandert door koolstofdioxide-uitstoot van de mens. Dit alles wordt door de reguliere media, die in toenemende mate worden gefinancierd door elitaire miljardairs, zonder enige kritiek klakkeloos overgenomen.

De jaknikkers in de politiek en de als schoothondjes fungerende media verschuilen zich vaak achter de opvatting dat ze slechts de 'wetenschap' volgen. Er bestaat niet zoiets als de 'wetenschap,' vaststaand of anderszins, alleen het lopende wetenschappelijke proces. De eminente wetenschapper en Nobelprijswinnaar Richard Feynman legde de integriteit van het proces vast toen hij schreef: "Als je een experiment doet, moet je alles melden waarvan je denkt dat het het ongeldig maakt - niet alleen wat je denkt dat er juist aan is. ... Details die twijfel kunnen zaaien over je interpretatie moeten worden gegeven, als je ze kent."

Hernieuwbare energie is geen goedkope vervanging voor fossiele brandstoffen, schrijft Rupert Darwall in zijn onlangs gepubliceerde rapport over netto-nul en het "rampzalige" energiebeleid van Groot-Brittannië. Hoge en stijgende energiekosten hebben Groot-Brittannië gevangen in een economische neergang, een suggestie die kracht wordt bijgezet door de wrede vernietiging van de staaleconomie van Port Talbot vorige week. Duurzame energie is niet goedkoop en kan ook niet de betrouwbaarheid bieden die moderne samenlevingen verwachten en waarvan ze afhankelijk zijn. In zijn rapport wordt gezegd dat het overtuigend aantoont "hoe Groot-Brittannië in een netto-nul-situatie werd gelokt door misleidende en illusoire beloften van goedkope windenergie."

De CCC is een toegewijde groene activistengroep die zich in het hart van de Britse regering bevindt. Het is een verderfelijke, onbetrouwbare kracht in de Britse politiek die beleid ondersteunt dat zal leiden tot de-industrialisatie en enorme veranderingen in de toekomstige levensstijl, waaronder beperking van voedsel, transport en persoonlijke vrijheden.

Laten we hopen dat het windschandaal deze verdomde zaak uiteen blaast.

Zie: https://dailysceptic.org/2024/01/24/revelation-that-u-k-climate-target-is-based-on-one-windy-years-data-threatens-to-unravel-net-zero-credibility/