Ralph Baric
De Amerikaanse topviroloog Ralph Baric heeft het COVID-19 virus SARS-CoV-2 in zijn lab aan de Universiteit van North Carolina ontwikkeld als onderdeel van zijn werk in verband met het DEFUSE-financieringsvoorstel van 2018. Dit verhaal circuleert al enkele maanden op internet (en niet alleen in de alternatieve media) en het ziet er allemaal zeer belastend uit voor Baric en de betrokkenen bij zijn onderzoek. Details van het DEFUSE-project werden voor het eerst gelekt door majoor Joseph Murphy, een medewerker van het Amerikaanse militaire onderzoeksagentschap DARPA, in de zomer van 2021, terwijl verdere details van eerdere concepten deze maand aan het licht kwamen dankzij verzoeken om openbaarmaking van documenten door de groep U.S. Right to Know (USRTK).

In het DEFUSE-voorstel stelde Baric voor om een virus te ontwikkelen dat in wezen SARS-CoV-2 was. Het voorstel omvatte het invoegen van een furine-klievingsplaats in een coronavirus spike-eiwit, een verzoek om het beperkende enzym BsmBI, het zoeken naar een bindingsdomein dat menselijke ACE2-receptoren zou infecteren en een vereiste voor een viraal genoom dat voor ongeveer 25% van SARS verschilde.

Het SARS-CoV-2 virus bevat een furine-klievingsplaats in het spike-eiwit, een genoom dat het beperkende enzym BsmBI bevat, een receptorbindingsdomein dat nauwkeurig is afgestemd om de menselijke ACE2-receptor te infecteren en een genoom dat voor ongeveer 25% verschilt van SARS. Volgens een aantal virologen duiden deze kenmerken erop dat SARS-CoV-2 een [in het lab] ontwikkeld virus is.

Baric verkreeg in 2018 een patent op dergelijke nieuwe virussen, net toen hij bezig was met het opstellen van DEFUSE. In DEFUSE stelde hij voor om wilde Chinese vleermuizen te besmetten met zijn zojuist gepatenteerde virussen.

Velen beschouwen dit als bewijs voor het lablek.

Maar dit is niet het volledige verhaal. Dat komt omdat Barics DEFUSE-voorstel de DARPA-financiering niet binnenhaalde. En hoewel er terecht op wordt gewezen dat, met of zonder de financiering, veel van het werk al was gedaan, wordt het pas echt interessant wat er vervolgens gebeurde met het succesvolle voorstel dat de DARPA-financiering wel toegewezen kreeg.

De Amerikaanse onderzoeker Jim Haslam heeft ongelooflijk werk verricht op zijn Substack pagina Reverse engineering the origins of SARS-CoV-2, waarin hij het reilen en zeilen binnen de virologiegemeenschap in verband met de ontwikkeling van dit eigenaardige virus en de daaropvolgende verdoezeling documenteert. Wat volgt is voor een groot deel te danken aan zijn nauwgezette onderzoek, waarbij ik opmerk dat eventuele fouten uiteraard van mijzelf afkomstig zijn.

Het succesvolle 2018-voorstel dat de DARPA-financiering kreeg, was bedoeld voor een project met de naam PREEMPT, dat onder leiding stond van Dr. Vincent Munster (op de foto hierboven) en waarvan de werkzaamheden plaatsvonden vanuit Anthony Fauci's NIH Rocky Mountain Lab. Zowel PREEMPT als Barics verliezende DEFUSE-project gingen uit van hetzelfde basisprincipe: proberen een (hypothetische) toekomstige pandemie te voorkomen door een in het lab ontwikkeld SARS-virus te gebruiken om vleermuizen te vaccineren waarvan men dacht dat zo'n virus waarschijnlijk zou overspringen. De achterliggende gedachte was natuurlijk dat de gevaccineerde vleermuizen niet langer een reservoir voor het virus zouden vormen, waardoor de zoönotische overdracht 'onschadelijk' gemaakt of 'voorkomen' zou worden. Klinkt dat gek? Klopt - veel te veel bemoeienis met de natuur en te veel vertrouwen in het vermogen van vaccins om infectie en overdracht te voorkomen. Maar gek of niet, dat is wat de wetenschappers voorstelden en PREEMPT was succesvol en DEFUSE niet.

Het belangrijkste verschil tussen Barics DEFUSE en Munsters PREEMPT - afgezien van het feit dat PREEMPT met 10 miljoen dollar ongeveer 4 miljoen dollar goedkoper was - is dat in plaats van te vertrouwen op het besproeien van vleermuizengrotten met een niet-overdraagbaar virusvaccin, Munster het virusvaccin middels aërosolen tussen de vleermuizen overdraagbaar wilde maken. Hierdoor werd het een zelfverspreidend vaccin, dat (in theorie) alle vleermuizen kon bereiken zonder dat mensen al hun grotten hoefden te vinden en te besproeien. De risico's van een dergelijk plan hadden duidelijk moeten zijn. Baric zelf, die zich zeer koest hield nadat zijn DEFUSE-project halverwege 2021 uitlekte, dook halverwege 2023 weer op om te zeggen dat hij dergelijk werk, waarbij het ging om de ontwikkeling van overdraagbare virusvaccins, "te gewaagd' vond.

Nadat de DARPA-financiering naar PREEMPT was gegaan, schoot Fauci Baric te hulp met een 82 miljoen dollar kostend programma onder de naam CREID, dat in de zomer van 2019 werd toegekend en waarbij zowel het team van Baric als dat van Munster zouden samenwerken aan het onderzoek naar Munsters concept van zelfverspreidende vleermuisvaccins.

De gebeurtenissen die daarna plaatsvonden werden niet openbaar gedocumenteerd, dus we moeten wat gaten opvullen. Het lijkt erop dat Munster het gepatenteerde SARS-virusvaccin van Baric nam en daar in zijn Rocky Mountain Lab een overdraagbare versie van maakte (Barics versie was niet bedoeld om overdraagbaar te zijn). Hebben we daar bewijs voor? Misschien wel het meest veelzeggend is dat, zoals Jim Haslam opmerkt, SARS-CoV-2 slechts bij vijf bekende zoogdieren op efficiënte wijze wordt overgedragen, en die vijf - Amerikaanse herten, Amerikaanse hertenmuizen, Syrische hamsters, Amerikaanse nertsen en Egyptische fruitvleermuizen - werden alle aangetroffen in Munsters (en Fauci's) Rocky Mountain Lab in Montana. SARS-CoV-2 infecteert geen laboratoriumdieren die normaliter in Chinese laboratoria worden gebruikt of aanwezig zijn in het virologisch instituut van Wuhan (WIV), zoals Chinese hoefijzerneusvleermuizen. Dit zou suggereren dat SARS-CoV-2 zijn overdraagbaarheid in een Amerikaans lab heeft verworven en niet in een Chinees lab of elders.

Nadat het virusvaccin in Montana overdraagbaar was gemaakt, zou het naar het WIV zijn gestuurd om getest te worden op Chinese vleermuizen, die niet beschikbaar waren in Amerikaanse laboratoria. Er bestaat weinig twijfel over wie deze proeven bij het WIV zou hebben uitgevoerd, want er was maar één wetenschapper met de nodige connecties en expertise. Dr. Danielle Anderson, bij haar collega's bekend als Dani, verwierf in juni 2021 faam als de "laatste en enige buitenlandse wetenschapper in het lab in Wuhan" toen ze naar buiten trad om zich sterk te maken voor een zoönotische oorsprong. Dani was lid van de commissie van de Lancet die onderzoek deed naar de oorsprong van het coronavirus. Deze commissie werd voorgezeten door Jeffrey Sachs en in oktober 2021 door hem ontbonden uit frustratie over het feit dat westerse virologen zoals Dani niet meewerkten. Dani werkte af en toe bij het WIV in het hoogbeveiligde BSL4 lab (niet het BSL2 lab van Shi Zhengli), maar ze werkte niet voor het WIV. Ze werkte voor Duke-NUS, de in Singapore gevestigde medische faculteit van Duke University in North Carolina, onder viroloog Dr. Linfa Wang. Linfa en Anderson maakten deel uit van Barics DEFUSE-voorstel en Duke-NUS werd later een partner in Fauci's CREID-project.

De rol van Anderson binnen DEFUSE was het testen van de virusvaccins op "in het wild gevangen" Chinese hoefijzerneusvleermuizen in het WIV. Het is dus redelijk om aan te nemen dat zij degene was die verantwoordelijk was voor het testen van Munsters zelfverspreidende virusvaccin op dezelfde Chinese vleermuizen. Dit zou verklaren hoe het virus in Wuhan terecht was gekomen.

Dit zou met andere woorden verklaren hoe een niet-overdraagbaar virusvaccin, ontwikkeld door Ralph Baric bij UNC volgens het DEFUSE-voorstel, een overdraagbaar virus werd en in Wuhan terechtkwam. Namelijk, omdat het ontsnapte via een in het laboratorium opgelopen infectie tijdens de testen van Anderson op Chinese hoefijzervleermuizen in haar WIV-BSL4 lab, met Dani zelf of een collega als patiënt nul.

Weliswaar hebben we hier geen direct bewijs van - we hebben geen direct bewijs dat een Munster-Baric SARS-2 virusvaccin werd getest op Chinese vleermuizen in het WIV in 2019, noch dat Dr. Anderson of een collega hiermee in het lab besmet was geraakt. Maar er is een hoop bewijs dat erop wijst dat dit een waarschijnlijk scenario is.

We weten bijvoorbeeld dat zowel Baric als Munster voorstelden om Chinese vleermuizen te vaccineren met behulp van een in het lab ontwikkeld virus dat gebaseerd was op SARS, met een furin-klievingsplaats die was ingevoegd om de besmettelijkheid te verhogen. We weten dat Munsters PREEMPT-voorstel, waarin het virusvaccin zelfverspreidend moest zijn, de DARPA-financiering in de wacht sleepte en daarmee Barics DEFUSE-voorstel voor een niet-zelfverspreidend virusvaccin versloeg, en dat beide teams in 2019 werden samengevoegd in een subsidie van 82 miljoen dollar van Fauci's NIAID (National Institute of Allergy and Infectious Diseases).

We weten dat SARS-CoV-2 zich gemakkelijk verspreidt in de proefdieren die werden aangetroffen in Munsters Rocky Mountain Lab, maar niet in de proefdieren die werden aangetroffen in het WIV. Hieruit kunnen we concluderen dat het experiment van Dr. Anderson om Chinese hoefijzerneusvleermuizen te besmetten met het nieuwe virus in het WIV waarschijnlijk mislukt was. Dit kan de reden zijn waarom ze Wuhan eind november verliet, wat samenviel met de deadline voor de 'evaluatie van de wetenschappelijke verdienste' voor CREID.

We weten ook dat de plek in het centrum van Wuhan waar Dani en haar collega's woonden een vroeg epicentrum was van de SARS-CoV-2- uitbraak, gebaseerd op gegevens van sociale media.

Het lijkt er ook op dat Dani's supervisor Linfa Wang snel doorhad dat SARS-CoV-2 een van zijn virussen was. Dit zou verklaren waarom hij ontslag nam als directeur van het Emerging Infectious Disease-programma van Duke, een functie die hij bijna tien jaar had bekleed, op dezelfde dag dat het genoom werd gepubliceerd, 10 januari 2020. De reden voor zijn abrupte ontslag werd nooit bekendgemaakt. Vier dagen eerder had hij de New York Times verteld dat hij gefrustreerd was dat wetenschappers in China niet met hem over de uitbraak mochten praten. Hij waarschuwde voor paniek en voerde aan dat het virus zich waarschijnlijk niet onder mensen verspreidde omdat gezondheidswerkers de ziekte niet hadden opgelopen. Maar privé was hij bang dat het uit zijn lab kwam - is dat de reden waarom hij onmiddellijk ontslag nam toen het genoom werd gepubliceerd? Het is moeilijk te begrijpen wat hem er anders toe zou kunnen hebben gebracht om op dat moment zo plotseling ontslag te nemen, en het gebrek aan uitleg maakt het alleen maar verdachter. Later noemde hij 10 januari "de belangrijkste dag van de COVID-19 uitbraak," omdat op die dag het genoom werd gepubliceerd.

Als Linfa op het slechte nieuws anticipeerde, zou dat kunnen zijn omdat hij en Dani op de hoogte waren van het lek op het moment dat het gebeurde. Analyse van mobiele telefoongegevens bracht een schijnbare uitschakeling van Dr. Andersons BSL4 lab tussen 7 en 24 oktober 2019 aan het licht (die werd geïdentificeerd door het gebrek aan mobiel telefoongebruik in de omgeving). Er is verder niets aan het licht gekomen over dit incident en wat hierachter schuilging, maar als het duidt op een in het laboratorium opgelopen infectie waarvan Anderson en Linfa (en vermoedelijk anderen) op de hoogte waren, zou dat veel verklaren.

Een dergelijk scenario zou ook verklaren waarom Shi Zhengli stond te popelen om de sequentie van het RaTG13-virus dat ze in haar bezit had te publiceren (de preprint verscheen op 23 januari 2020), ondanks dat dit voor velen een niet-natuurlijke oorsprong van SARS-CoV-2 suggereerde. In het onderzoeksdocument impliceerde de WIV-wetenschapper dat SARS-CoV-2 niet op natuurlijke wijze uit RaTG13 was ontstaan, ondanks dat dit het dichtst in de buurt komende bekende virus was ("er werd geen bewijs voor recombinatiegebeurtenissen in het genoom waargenomen"). Het publiceren ervan toonde aan dat haar (BSL2) laboratorium niets te verbergen had omdat het niet betrokken was bij haar werkzaamheden. Het besef dat het om een in het lab ontwikkeld virus uit de VS ging, kan ook de paniek hebben aangewakkerd die de aanleiding vormde voor de Chinese regering om rond diezelfde tijd een lockdown in Wuhan in te stellen.

Ralph Baric stort zich sinds 2021 op de ontwikkeling van vaccins voor SARS-CoV-2 en andere coronavirussen en fantaseert zelfs over "ringvaccinatie," zoals bij Ebola wordt gedaan, om te proberen de uitbraak in de kiem te smoren. Is dit zijn manier om iets goed te maken, hoe misplaatst ook? Ik vraag me af of we ook een aanwijzing kunnen ontwaren over de vraag wie volgens hem echt schuldig is aan het debacle, wanneer hij opmerkt dat "regeringen, in plaats van wetenschappers," primair verantwoordelijk zijn voor het kiezen van de risicovolle gain-of-function experimenten die worden gefinancierd en uitgevoerd - misschien een verwijzing naar de manier waarop Munsters "gewaagde" techniek van overdraagbare virusvaccins werd verkozen boven zijn niet-overdraagbare versie.

"Het lijkt erop dat de Amerikaanse wetenschap onderuit zal gaan voor een pandemie die in China is begonnen," zei hij tegen Dan Werb van Time, terugvallend op ontkenning. Toen Werb hem voorhield dat er ondanks de "complottheorieën" veel mensen blij zijn dat hij wetenschapper is geworden, antwoordde hij: "Een behoorlijk aantal dat waarschijnlijk wenst dat ik dat niet was geworden. Laten we eerlijk zijn."

Komt deze uitspraak het dichtst in de buurt van een bekentenis?

Zie: https://dailysceptic.org/2024/01/30/is-this-the-man-who-created-covid-19-in-faucis-u-s-lab/