© Alexey Druzhinin/SputnikDe Russische president Vladimir Poetin rijdt in een terreinwagen tijdens een wandeling door de taiga.
Aan het einde van de jaren 2000 begonnen we met een groep jonge collega's te discussiëren over de voordelen en de noodzaak van Ruslands "oostwaartse oriëntatie" (op hetzelfde moment waren de huidige Russische minister van Defensie Sergey Shoigu - en zijn collega's - in dezelfde richting actief).
De concepten en ontwikkelingsfocus van deze uitdaging omvatte heel Siberië en de Oeral - één enkele historische, economische en menselijke regio. Het pakte echter anders uit - de draai naar Azië en zijn markten verliep administratief voornamelijk via het Verre Oosten aan de Stille Oceaan, waaraan vervolgens het Noordpoolgebied werd toegevoegd.
De kentering die in de jaren 2010 werd ingezet, was succesvol, maar slechts gedeeltelijk, omdat het Verre Oosten kunstmatig werd losgekoppeld van het veel dichter bevolkte, geïndustrialiseerde en grondstofrijkere Oost- en West-Siberië. Het bleef ook lijden onder de "continentale vloek" - de verafgelegen ligging van de markten.
Tegenwoordig vereist de nieuwe geostrategische situatie dringend een terugkeer naar de oorspronkelijke idee - de oostwaartse verschuiving van heel Rusland door de primaire ontwikkeling van heel Siberië, inclusief natuurlijk de Oeral. Met andere woorden, we hebben het over de "Siberialisering" van het hele land. West-Europa zal vele jaren gesloten blijven en nooit meer een eersteklas partner worden, terwijl Azië zich in hoog tempo ontwikkelt.
De oorlog die door het westen in Oekraïne werd uitgelokt en ontketend, mag ons niet afleiden van de beweging naar het zuiden en het oosten - waar het centrum van de menselijke ontwikkeling zich naartoe verschuift. Deze nieuwe, maar lang voorziene situatie roept ons op om terug te keren naar ons "thuis." Een Europese reis van meer dan 300 jaar heeft ons veel gebracht, maar lang geleden - in werkelijkheid een eeuw geleden - heeft het zijn nut verloren.
(De omschrijving "terugkeer naar huis" ontving ik van professor L.E. Blyacher, vooraanstaand filosoof en historicus uit Khabarovsk, tijdens de jarenlange samenwerking op de vorige rondreis door de Oostwaartse Wending).
Zonder deze reis, die door Peter de Grote werd geïnitieerd, zou Rusland niet zoveel prestaties hebben kunnen leveren. De belangrijkste daarvan is 's werelds mooiste literatuur - het resultaat van het combineren van de Russische cultuur, religie en moraal met de West-Europese cultuur. Dostojevski, Tolstoj, Poesjkin, Gogol, daarna Blok, Pasternak, Solzjenitsyn - en andere literaire reuzen die onze moderne identiteit hebben gevormd - zouden nauwelijks zijn opgekomen zonder de "Europese injectie."
Gedurende deze drie eeuwen zijn we de oostelijke wortels van onze staat en ons volk half vergeten. De Mongolen plunderden, maar ze zorgden ook voor ontwikkeling. Uiteindelijk trokken we, in verzet tegen en in samenwerking met hen, lering uit veel elementen van hun staatsbestel, waardoor we een krachtige gecentraliseerde staat en denken op continentaal geschoeide leest konden opbouwen. Van het rijk van Dzjengis Khan lijken we ook onze culturele, nationale en religieuze openheid te hebben geërfd. De Mongolen legden hun cultuur of geloof niet op. Sterker nog, ze waren open op religieus gebied. Daarom sloot de heilige prins Alexander Nevski een verbond met hen in een poging om Rusland te kunnen behouden.
Groot-Rusland zou niet zijn ontstaan, en waarschijnlijk niet hebben overleefd op de Russische vlakten, belegerd door rivalen en vijanden uit het westen en zuiden, als ons volk niet en masse "achter het steen" (de Oeral) was getrokken "om de zon tegemoet te treden" vanaf de 16e eeuw. Onverklaarbaar, afgezien van de tussenkomst van Gods wil, is de snelheid van hun impuls. De Kozakken bereikten binnen zestig jaar de Stille Oceaan.
De ontwikkeling van Siberië veranderde het oude Rus', het Russische koninkrijk, in Groot-Rusland. Nog voordat het tot rijk werd uitgeroepen, stelden de bodemschatten van Siberië - eerst "zacht goud", daarna zilver, goud en andere mineralen - ons in staat om een machtig leger en zeemacht op te bouwen en uit te rusten. De karavanen van de Noordelijke Zijderoute, die Chinese goederen in ruil voor bont naar Rusland en verder vervoerden, speelden hierbij een belangrijke rol. Daar, in Siberië, begonnen de Russen, concurrerend en handel drijvend, nauw samen te werken met de Centraal-Aziaten, de 'Boecharen' zoals ze destijds door ons volk werden genoemd. Siberië versterkte op krachtige wijze het beste in het Russische karakter - culturele en nationale openheid, plus wilskracht, Russische vrijheid en immense moed. Siberië werd geregeerd door mensen van tientallen nationaliteiten, die verweven waren met de lokale bevolking. En natuurlijk collectivisme - zonder wederzijdse hulp was het onmogelijk om te overleven en de ruimte en de elementen te weerstaan. Zo ontstond de Siberiër - een concentratie van het beste in de Russische mens - Russische Russen, Russische Tataren, Russische Boerjaten, Russische Jakoeten, Russische Tsjetsjenen, en ga zo maar door. De prominente journalist en schrijver Omelchuk uit Tyumen noemt Siberië "de vrucht van het Russische karakter."
De prestatie van de besten onder de elite - Witte, Stolypin en hun medewerkers - en het volk, dat in de kortst mogelijke tijd de Trans-Siberische spoorlijn aanlegde, is ongekend. Ze marcheerden zowel onder de oude slogan "Op weg naar de Zon" als onder de nieuwe slogan, die een concreet en majestueus doel weerspiegelt - "Voorwaarts naar de Stille Oceaan." Nu zou er een nieuwe slogan moeten zijn: "Voorwaarts naar een Groter Eurazië."
We zouden dankbaar moeten zijn voor hun werk en opoffering, evenals voor het werk van degenen die niet uit vrije wil naar Siberië gingen. Zowel de veroordeelden als de gevangenen van de Goelag leverden een enorme, niet ten volle gewaardeerde, bijdrage aan de ontwikkeling van het land.
Er was een spiritueel project van Sovjet Arctische exploratie, grote Komsomol-bouwwerven in Siberië, waar vertegenwoordigers van alle volkeren van de Sovjet-Unie hand in hand werkten, vrienden maakten en gezinnen stichtten. Siberische olie, graan, bontjassen, paarden uit Mongolië, Boerjatië en Tuva en natuurlijk Siberische regimenten speelden een beslissende rol in de overwinning, waardoor Moskou tijdens de Grote Patriottische Oorlog (Tweede Wereldoorlog) gered werd.
Vervolgens kwam er olie en gas uit Siberië.
Maar de belangrijkste bijdrage van Siberië aan de Russische schatkist is natuurlijk zijn bevolking - dapper, volhardend, sterk, ondernemend. Zij vormen de belichaming van de Russische geest. Het is niet alleen noodzakelijk om de hervestiging van Russen uit het centrum (inclusief de herenigde gebieden) naar Siberië te bevorderen, maar ook om een beroep te doen op Siberiërs met hun ervaring en vooruitzichten, met een gevoel van nabijheid tot Azië, om het land te leiden.
Generaties van onze medeburgers die Siberië ontwikkelden, maakten de markten van de toekomst in Azië mogelijk en veranderden Rusland in een grote Euraziatische macht. Al realiseerden ze zich dat toentertijd niet.
De door het westen ontketende confrontatie, samen met de sociale desintegratieprocessen die daar plaatsvinden, gestimuleerd door de elites, en de langdurige vertraging in de ontwikkeling van West-Europa, tonen duidelijk aan dat Ruslands toekomst in het oosten ligt, in het zuiden, waar het centrum van de wereld zich naartoe aan het verschuiven is.
En Rusland, met zijn unieke cultuur en openheid, wordt opgeroepen om een belangrijk onderdeel van deze transformatie uit te gaan maken en om daar een van de leiders van te zijn. Inderdaad, om te worden wat het lot, God en de daden van generaties van onze voorouders voorbestemd hebben om te zijn - Noord-Eurazië. De stabilisator daarvan, de militair-strategische spil, de garantie voor de renaissance van de voorheen onderdrukte culturen, landen en beschavingen, vrij van dictaten.
We zijn getuige van de geboorte van een nieuwe wereld. In veel opzichten zijn we de vroedvrouw geworden, nu we het fundament van 500 jaar Europees-Westerse hegemonie - de militaire superioriteit - hebben weggeslagen.Nu slaan we de hopelijk laatste aanval af van het afbrokkelende westen, dat na een strategische nederlaag op de velden van Oekraïne probeert de geschiedenis terug te draaien. We moeten deze strijd winnen - zelfs door te dreigen met en, indien nodig, gebruik te maken van de meest meedogenloze middelen. Dit is niet alleen nodig voor de overwinning van het land, maar ook om te voorkomen dat de wereld afglijdt naar de Derde Wereldoorlog.
Maar, nogmaals, de strijd met het westen mag ons niet afleiden van de meest belangrijke creatieve taken. En onder deze taken - de nieuwe ontwikkeling en opkomst van het hele oosten van het land. Niet alleen de ontwikkeling van de geo-economie, geopolitiek, maar ook de onvermijdelijke klimaatverandering in de komende decennia zal enerzijds de noodzaak dicteren, en anderzijds de mogelijkheid en het voordeel aantonen, van het voorstellen en krachtig implementeren van een nieuwe Siberische wending door heel Rusland, waarbij het centrum van zijn spirituele, menselijke en economische ontwikkeling oostwaarts wordt verplaatst.
De minerale bodemschatten van Siberië, zijn rijke land, bossen, overvloed aan schoon zoet water, zouden een van de belangrijkste fundamenten van de Euraziatische ontwikkeling moeten worden, met behulp van moderne technologieën en, bovenal, Siberische mensen. Het is onze taak om Siberië in handen te houden en te ontwikkelen ten behoeve van onze burgers, het land en de hele mensheid. Tot nu toe leverden we voornamelijk grondstoffen met een laag verwerkingsniveau. Het is onze taak om volledig Russische productiecomplexen met een volwaardige cyclus te creëren onder de regulerende rol van de staat. Het is noodzakelijk om de Siberische machinebouwindustrie opnieuw op een moderne basis op te bouwen, gebruikmakend van de stroom orders richting defensiebedrijven.
Alle Russische administratieve centra - ministeries, wetgevende organen, hoofdkantoren van grote bedrijven - moeten in dezelfde richting bewegen, gevolgd door patriottische en, in de beste zin van het woord, ambitieuze jonge mensen. Als Peter vandaag de dag nog zou leven, zou hij zeker een nieuwe hoofdstad in Siberië hebben gesticht en het venster naar Azië enorm hebben uitgebreid. Naast Moskou en Sint-Petersburg heeft Rusland dringend behoefte aan een derde Siberische hoofdstad. De militair-strategische situatie die zich de komende decennia zal ontwikkelen, vereist dit.
Ik weet dat de bewoners van de Oeral en de Trans-Oeral, van wie velen de vurige geest van hun voorouders - grote ontdekkingsreizigers - met zich meedragen, een heropleving en welvaart van Rusland wensen, onder andere door de vooropgestelde ontwikkeling van Siberië.
Helaas vertrekken velen van hen, omdat ze geen vooruitzichten en mogelijkheden zien om hun ambities en vaardigheden toe te passen, naar de goed ontwikkelde centrale regio's of "branden in stilte op," in kleine steden en dorpen in het oosten van het land.
Het ligt in onze macht en het is in ons belang om dit kolossale menselijke kapitaal te gebruiken om overbodige bruggen tussen het Siberische achterland, de grote administratieve centra en de rest van Rusland te vernietigen en om de grote geografische en beschavingsas van de geschiedenis te herenigen. De heroriëntatie van het zelfbewustzijn en denken van al onze landgenoten, de eenheid met het roemrijke Siberische verleden, heden en toekomst in het belang van het hele land, zal zeker weerklank vinden in de harten van de Siberiërs zelf. Nogmaals, we hebben een Siberische strategie nodig voor heel Rusland, niet alleen voor de Oeral, Siberië en het Verre Oosten.
De strategie moet niet zozeer met droge economische berekeningen beginnen, hoewel de bestaande meer dan overtuigend zijn - wetenschappers uit Novosibirsk zijn uitzonderlijk - maar met de spirituele en culturele terugkeer van de prachtige, adembenemende geschiedenis van de verkenning van Aziatisch Rusland naar het hart van de Russische identiteit.
De geschiedenis van Siberië, vol romantiek, triomfen en avonturen, zou deel moeten uitmaken van elke patriot van ons land. De verovering van het Amerikaanse Westen, waar iedereen mee bekend is, verbleekt bij de reeks heldendaden van onze voorouders. Tegelijkertijd namen ze geen toevlucht tot genocide, maar vermengden zich met de oorspronkelijke bewoners. En wij, de massa's mensen en zelfs intellectuelen, zijn vrijwel onwetend over deze geschiedenis.
Wat is de waarde van de anderhalf jaar durende veldtocht van Alexander Nevski aan het eind van de jaren 1240 door Centraal-Azië en Zuid-Siberië naar de hoofdstad van het Mongoolse Rijk, Karakorum, om een onderscheiding te ontvangen voor het regeren op een hoger niveau dan Batyev. Koeblai Khan, die we kennen uit de verhalen van Marco Polo en die al snel de verenigende keizer van China zou worden, was daar destijds ook. Ze hebben elkaar vrijwel zeker ontmoet. Waarschijnlijk zouden we het verhaal van de verkenning van Siberië en van de Russisch-Chinese betrekkingen, nu de facto bondgenoten die aan de basis zouden liggen van de nieuwe wereldorde, moeten beginnen met de veldtocht van Alexander Nevski.
Er zouden nieuwe meridionale routes moeten worden aangelegd, die het zuiden van Siberië zouden verbinden met de Noordelijke Zeeroute die naar China zou leiden en van daaruit naar Zuidoost-Azië. De Oeral en de westelijke regio's van Siberië zouden effectief toegang moeten krijgen tot India, andere landen in Zuid-Azië en het Midden-Oosten. Bemoedigend is dat de werkzaamheden aan de spoorlijn die Rusland, inclusief de Siberische regio's, via Iran met de Indische Oceaan zal verbinden, eindelijk van start zijn gegaan, zij het met vertraging.
Het is noodzakelijk om Siberië met zijn watervoorraden te ontwikkelen en daarbij de Centraal-Aziatische landen waar waterschaarste heerst, maar waar wel genoeg arbeidskrachten voorhanden zijn, te betrekken.
Het bredere tekort aan arbeidskrachten moet gedeeltelijk worden gecompenseerd door het massaal aantrekken van hardwerkende en gedisciplineerde Noord-Koreanen. We stappen eindelijk af van het dwaze vasthouden aan de westerse lijn met betrekking tot de DVK en gaan weer vriendschappelijke betrekkingen aan. Ik weet dat India en Pakistan geïnteresseerd zijn om in ieder geval seizoensarbeiders te leveren.
Wij van de National Research University Higher School of Economics, samen met het Institute of Economics and Industrial Production Organization van de Siberische tak van de Russische Academie van Wetenschappen, andere instituten van de Siberische en Verre Oostelijke takken van de Academie van Wetenschappen, universiteiten van Tomsk, Barnaul, Khabarovsk, Krasnoyarsk, starten een project om het project Wending naar het Oosten - 2 - op weg naar de Siberialisering van Rusland te rechtvaardigen.
We hebben ook een nationaal programma nodig voor de ontwikkeling van Oosterse studies, kennis van Oosterse talen, volkeren en culturen op scholen. Uniek, cultureel en religieus open Rusland beschikt in dit opzicht over een enorm concurrentievoordeel, dat het heeft geërfd van zijn voorouders die, in tegenstelling tot de Europeanen, zich niet schuldig maakten aan slavernij en vernietiging, maar lokale volkeren en culturen absorbeerden op hun tocht oostwaarts.
Sun Tzu, Confucius, Kautilya (of Vishnugupta), Rabindranath Tagore, Ferdowsi, koning Darius, Tamerlane, al-Khozremi (de grondlegger van algebra), Abu Ali ibn Sina (Avicenna - de grondlegger van de medische wetenschap) of Fatima al-Fihri - de stichter van de eerste universiteit ter wereld - zouden net zo bekend moeten zijn bij een opgeleide Rus als Alexander de Grote, Galileo, Dante, Machiavelli of Goethe. We moeten niet alleen de essentie van het orthodoxe christendom begrijpen, maar ook die van de islam en het boeddhisme. Al deze religies en spirituele bewegingen zijn al aanwezig in ons spirituele geheugen. We hoeven alleen maar te zorgen dat we ze behouden en verder ontwikkelen.
Bovendien zal Siberië, met de onvermijdelijke klimaatverandering in de komende decennia, het gebied met een comfortabele leefomgeving uitbreiden. De natuur zelf nodigt ons uit voor een nieuwe Siberische oostwaartse verschuiving van Rusland. Ik herhaal nogmaals, door het creëren en implementeren van het programma van de oostwaartse verschuiving van Rusland, keren we niet alleen terug naar de bron van onze macht en grootheid, maar openen ook nieuwe horizonten voor onszelf en toekomstige generaties en creëren en implementeren de herboren Russische droom: het streven naar de grootsheid van het land, welvaart en wil - Russische vrijheid, om het beste in ons te belichamen - de Russische geest.
Zie: https://www.rt.com/russia/592244-karaganov-russia-abandon-europe/
Comment: Siberiërs moeten wellicht de uitkomst van die klimaatverandering nog eens goed in overweging nemen!
Over de auteur:
Professor Sergej Karaganov is erevoorzitter van de Russische Raad voor Buitenlands en Defensiebeleid en academisch supervisor aan de School of International Economics and Foreign Affairs Higher School of Economics (HSE) in Moskou.
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief