Afbeelding
Op 20 juli 1974 begon de Turkse invasie van Noord-Cyprus. De oorlog verliep in het voordeel van de Turken. De oorspronkelijke Grieks-Cypriotische bevolking werd etnisch gezuiverd. Niet lang daarna begon Turkije met de Turkificering van het noordelijke deel van het eiland; 120.000 mensen afkomstig van het vaste land van Turkije vestigden zich in Noord-Cyprus. Tot op de dag van vandaag blijft het eiland gescheiden in een Turks en Grieks deel. Alleen Turkije erkent de zogenaamde 'Turkse Republiek Noord-Cyprus'. Het niet erkennen van Noord-Cyprus als soevereine staat is slechts een formaliteit. De houding van de Europese Unie (EU) evenals de NAVO ten opzichte van het Cypriotische vraagstuk is simpelweg laf en schaamteloos.
Regelmatig berichten de media over 'Russische agressie' of de 'illegale Russische bezetting van Oost-Oekraïne'. Het is bijna dagelijkse kost geworden. Ondertussen wordt de Turkse bezetting van Noord-Cyprus, die overigens al bijna 41 jaar duurt, systematisch genegeerd. Onder het mom van een 'vredesmacht' zijn er naar schatting ruim 17.500 Turkse soldaten aanwezig op het eiland. Bijna een even groot aantal als de totale grootte van de Koninklijke Landmacht.

De invasie van Noord-Cyprus had verregaande gevolgen. De Grieks-Cyprioten werden niet alleen verjaagd of vermoord, hun eigendommen werden tevens op grote schaal ontnomen. Eeuwenoude Byzantijnse kerken werden geplunderd. Er zijn tenminste 55 kerken getransformeerd tot moskeeën en nog eens vijftig zijn in gebruik genomen voor andere doeleinden of vernietigd.

Een minder bekend gegeven is dat Griekenland al lid is van de NAVO sinds 1952. Exact het zelfde jaar dat Turkije lid is geworden. De invasie van Cyprus door Turkije komt op het zelfde neer als twee bevriende staten die elkaar de oorlog verklaren. Bovendien was er ten tijde van de invasie een Britse legereenheid aanwezig op het eiland. Waarom hielden zowel NAVO-lidstaat Groot-Brittannië evenals de gehele NAVO zich afzijdig ten tijde van het conflict?

De houding van het westen was zeer verdacht. Zo zou de Amerikaanse regering van de voormalige president Nixon beide partijen gedurende het conflict gesteund hebben. Ook was er een belangrijke connectie met de Koude Oorlog. De Sovjet-Unie had gedreigd de Grieks-Cyprioten te hulp te schieten in het geval van een Turkse invasie. Om dit te voorkomen heeft de NAVO zo snel mogelijk een staakt het vuren afgedwongen.

Tegenwoordig is het Cypriotische vraagstuk nog steeds een actueel onderwerp. Ook de EU erkent Noord-Cyprus niet als soevereine staat en ziet het als onderdeel van een Turkse militaire bezetting. Toch zoeken Noord-Cyprus en de EU steeds meer toenadering tot elkaar. Voor 2009 kon Zuid-Cyprus de handel tussen de EU en Noord-Cyprus tegenhouden door middel van een veto-stem.
Afbeelding
De invoering van het Verdrag van Lissabon in 2009 zorgde ervoor dat individuele EU-lidstaten niet langer een veto-stem konden gebruiken. Het is dus niet ondenkbaar dat Noord-Cyprus in de nabije toekomst handel zal kunnen drijven met de EU; een dolk in de rug van de Grieks-Cyprioten.

Hoewel veel mensen denken dat Turkije haar kansen heeft verspeeld ten opzichte van een EU-lidmaatschap, is het nog maar de vraag of de Europese elite hier het zelfde over denkt. Hoewel minderheden en de mensenrechten ernstig in het gedrang zijn in Turkije, ontvangt het land ieder jaar weer honderden miljoenen euro's van de EU. Dit kan maar één ding betekenen: Turkije wordt klaargestoomd voor een EU-lidmaatschap. Ondertussen gaat de bezetting van Noord-Cyprus gewoon verder.

Afgelopen december probeerde minister Bert Koenders een voorstel in te dienen om te korten op de toetredingsgelden voor Turkije. Geen enkel land steunde hem hier in. Zelfs Griekenland of Cyprus niet, ondanks het feit dat beide landen slechte ervaringen hebben met Turkije. De bevolkingen van Griekenland en Cyprus zullen de laatste zijn die een Turks EU-lidmaatschap zullen ondersteunen.

Toch doen hun politici niets om dit te voorkomen. Zullen de Griekse en Cypriotische politici monddood zijn gemaakt vanwege de miljarden bailout die zij hebben gehad van de EU? Of maken de politici simpelweg deel uit van de Europese elite die steeds verder van hun volk verwijderd staat?

Daar blijft het niet bij. De verslechterende relatie tussen Rusland en het westen heeft er voor gezorgd dat steeds meer EU-topstukken roepen om een Europees leger. Ondertussen maakt de NAVO, onder leiding van de Amerikanen, een tour door Oost-Europa. NAVO-eenheden patrouilleren nu met regelmaat in landen zoals Tsjechië en Roemenië. Uiteraard wordt er ook geoefend in de Baltische staten nabij de Russische grens om Rusland te provoceren.

De houding van de EU evenals de NAVO heeft natuurlijk te maken met de Russische annexatie van de Krim en de betrokkenheid bij het conflict in Oost-Oekraïne. Er is echter één probleem: Oekraïne is geen lid van de EU of de NAVO. Cyprus is dit wel.


Commentaar: Rusland heeft de Krim niet geannexeerd en is zover wij weten niet betrokken bij de oorlog tegen Oost-Oekraïne.
Zie: Documentaire Crimea: The Way Back Home - Wat gebeurde er vorig jaar werkelijk in de Krim?


De bezetting van Noord-Cyprus komt op het zelfde neer als de bezetting van EU-grondgebied. Turkije heeft de afgelopen decennia geen enkele aanstalten gemaakt om haar troepen van Noord-Cyprus terug te trekken. De EU en de NAVO doen letterlijk niks om Noord-Cyprus terug te krijgen. Per slot van rekening wordt Turkije ook nog eens voor dit gedrag beloond met honderden miljoenen euro's per jaar.

De EU noch de NAVO gaat zich hard maken voor de bevrijding van Noord-Cyprus. Het Verdrag van Lissabon heeft er voor gezorgd dat Griekenland of Cyprus de toetreding van Turkije tot de EU in feite niet meer tegen kunnen houden. Verder is het slechts een kwestie van tijd voordat Noord-Cyprus vrij kan handelen met de rest van de wereld. De EU zal de Grieks-Cyprioten in de steek laten. De toetreding van Turkije tot de EU is immers belangrijker dan de militaire bezetting van een kleine strook land.