blauwe lucht
De beste manier om de klimaatidioterie te benaderen, is door het te vergelijken met een moderne versie van de middeleeuwse kruistochten. Wellicht herinnert u zich dat de kruisvaarders "Deus vult!" aanhieven als motto: "Het is Gods wil!" Een betere deugdsignalerende slogan is moeilijk te bedenken. De meeste klimaatfanatiekelingen gingen niet zo ver, maar sommigen beweren wel degelijk dat ze Gods werk doen. Na decennia van propaganda denken veel Amerikanen, waaronder misschien sommigen hier vandaag, dat er echt sprake is van een klimaatnoodtoestand. Degenen die dat denken, bedoelen het in veel gevallen heel goed. Maar ze werden misleid.

Als wetenschapper die veel van het klimaat afweet (en ik heb veel van onze klimaatonderzoekscentra opgezet toen ik begin jaren '90 op het ministerie van Energie werkte) kan ik u verzekeren dat er geen klimaatnoodtoestand is. Er komt ook geen klimaatnoodtoestand. Kruistochten liepen altijd slecht af. Ze hebben de zogenaamde rechtvaardige zaak in diskrediet gebracht. Ze brachten voor velen dood en ellende met zich mee. Beleid om deze nep-klimaatnoodtoestand aan te pakken zal grote schade toebrengen aan Amerikaanse burgers en aan hun leefomgeving.

“Deus vult!”
De klimaatgekte neemt de laatste tijd een hoge vlucht. Op 4 februari introduceerden Senator Bernie Sanders, Congreslid Alexandra Ocasio-Cortez en Congreslid Earl Blumenauer "wetgeving die het uitroepen van een nationale klimaatnoodsituatie verplicht stelt. De Wet inzake de nationale klimaatnoodsituatie geeft de president van de Verenigde Staten de opdracht om een nationale klimaatnoodsituatie af te kondigen en alle middelen die het land tot zijn beschikking heeft te mobiliseren om de gevolgen van deze klimaatcrisis te stoppen, om te keren, te verzachten en zich erop voor te bereiden." (Dit komt van de website van de heer Blumenauer.) Maar dit is volslagen onzin. Er is geen klimaatcrisis en er komt geen klimaatcrisis.

Het wordt nog doller op het niveau van de afzonderlijke staten, waar er minder controles en waarborgen zijn. Dit zijn de opmerkingen die Charles Ismay, de staatssecretaris voor Klimaatverandering in Massachusetts, vorige week maakte voor de Klimaatraad van Vermont:
"Dus laat me dat nog eens zeggen, 60% van onze emissies die moeten worden gereduceerd komen van jou, de persoon aan de overkant van de straat, de oudere met een vast inkomen, juist ... er is geen slechterik meer, tenminste in Massachusetts, om met de vinger naar te wijzen, om de duimschroeven aan te draaien, en weet je, om hun wil te breken, zodat ze stoppen met uitstoten. Dat ben jij. We moeten je wil breken. Juist, dat kan ik niet eens publiekelijk zeggen."
Een paar dagen later nam meneer Ismay ontslag en als hij dat niet had gedaan, had zijn gouverneur hem ontslagen. Maar zo werken kruistochten nu eenmaal. Dit is echt geen kwestie van wetenschap. Voor sommigen is dit een kwestie van een seculiere religie. Het is een kwestie van geld voor anderen. Voor anderen is het een kwestie van macht. Maar wat het ook moge zijn, het is geen wetenschap.

Een deel van de middeleeuwse kruistochten was gericht tegen de veronderstelde bedreiging van de heilige plaatsen in Jeruzalem. Maar veel was gericht tegen lokale vijanden. De middeleeuwse inquisitie deed echt haar werk tegen de arme Katharen, de Waldenzen in Zuid-Frankrijk en de Bogomils op de Balkan. Klimaatfanatiekelingen weten net zo weinig van de klimaatwetenschap en geven er net zo weinig om als die middeleeuwse inquisiteurs iets wisten of gaven om de leer van Christus.

echte luchtvervuiling
Bijna iedereen wil in een schoon milieu leven. Ik wil dat, en ik weet zeker dat iedereen hier hetzelfde wil. Dit is een foto van Shanghai, en dat is echte luchtvervuiling. Je kunt het Bottle Opener-gebouw achterin door alle nevel heen nog net zien. Een deel ervan wordt veroorzaakt door de verbranding van kolen. Maar een groter deel is te wijten aan stof uit de Gobi-woestijn. Dit soort vervuiling hebben ze al in Shanghai sinds de tijd van Marco Polo en lang daarvoor. Een deel komt door stoppelverbranding op de rijstvelden, wat traditioneel wordt gedaan voordat de oogst van volgend jaar wordt geplant. Dit is echte vervuiling. Ik zou niet in zo'n stad willen wonen. Als er iets gedaan kan worden om het beter te maken, zou ik dat zeker steunen.

Maar dit heeft allemaal niets met CO2 te maken. CO2 is een gas dat je niet kunt zien, ruiken of proeven. Dus, onzinnige programma's om de uitstoot van CO2, die in feite gunstig is zoals ik later zal uitleggen, te beperken, zullen het alleen maar moeilijker maken om van de werkelijke vervuilers af te komen, zoals wat ik u net heb laten zien in Shanghai.
CO2 niet vervuilend
Laten we het dus eens over CO2 hebben. Ten eerste is het helemaal geen vervuilende stof. We ademen veel CO2 uit. Veel mensen zijn verbaasd dat ze dagelijks ongeveer een kilogram CO2 uitademen. U mensen in deze ruimte stoten veel CO2 uit. Ik heb een CO2-meter meegenomen die ik nu ga aanzetten. Het duurt ongeveer 30 seconden voordat 'ie het doet, maar we zullen zien wat de waarden zijn. Voordat ik hier kwam, hebben mijn vrouw Barbara en ik de CO2 op ons balkon gemeten, en buiten dit gebouw is het ongeveer 400 deeltjes per miljoen. De meter warmt nu op. Ik zal zo laten zien wat de resultaten zijn. Maar onze adem verschilt niet veel van de uitstoot van een elektriciteitscentrale. Elektriciteitscentrales nemen normale lucht op en verbruiken het grootste deel van de zuurstof door kolen, aardgas of olie te verbranden.

De uitlaatgassen die uit de schoorsteen komen, bestaan voornamelijk uit de stikstof die er al was - een klein beetje zuurstof dat niet opgebruikt werd, samen met waterdamp en CO2. Onze adem is vergelijkbaar, maar bevat veel meer zuurstof. Je kunt dus mond-op-mondbeademing geven, maar dat zou niet kunnen als je adem hetzelfde zou zijn als de uitlaatgassen van de elektriciteitscentrale. Je adem bevat ongeveer vier procent CO2 en zes procent water. De elektriciteitscentrale heeft iets meer CO2 en navenant minder zuurstof. Maar onze adem is zeker geen vervuilende stof. In feite wordt onze ademhalingsreflex bepaald door CO2. Het wordt niet bepaald door zuurstof. Het is niet een gebrek aan zuurstof; door een teveel aan CO2 moet je weer ademhalen.
schoon milieu
Dit is een foto van mijn vrouw Barbara in New Jersey bij een nieuw zonnepanelenpark. We hebben net gezien hoe goed zonneparken en windmolens in Texas functioneren tijdens de koudegolf van vorige week. Ze hebben het nooit echt goed gedaan. We moeten de natuur dankbaar zijn. Ze lijkt gevoel voor humor te hebben en heeft ons een goede les geleerd - hoop ik. Mensen lijken trage leerlingen te zijn. Een groot probleem met hernieuwbare energiebronnen (zon, wind) is dat ze veel ruimte in beslag nemen. Ik vond dit veld mooier toen het nog mooi groen was in plaats van panelen waartussen het onkruid welig tiert. Er staat nu behoorlijk veel onkruid. Dit was kort nadat het was gebouwd. De panelen werken 's nachts helemaal niet. Je hebt iets anders nodig om 's nachts stroom te leveren. Zonnepanelen werken niet als het bewolkt is. Ze functioneren ook niet erg goed in de winter, als de zon laag staat. Het is dus pure deugdzaamheidssignalering. Zonne-energie is economisch gezien zinloos, tenzij je gigantische subsidies van de staat en de federale overheid ontvangt.
windmolenpark
Hier ziet u een van de eerste windmolenparken in Californië. Het begint in te storten, maar alle windmolenparken storten in. Niemand weet precies hoe we al deze troep moeten weggooien als ze het niet meer doen. Windenergie kent veel dezelfde problemen als zonne-energie. Toen ik een kind was, zaten mensen niet de hele dag voor computerschermen te kijken naar simulaties van de wereld. Je kon naar buiten gaan en naar de wolken kijken om te zien wat voor weer het was. En in die tijd wisten mensen dat "de wind waait waar hij waait." Soms waait het en soms niet. Vorige week waaide het niet erg hard in Texas. En toen het begon te waaien, waren de wieken van de windturbines bevroren zodat ze niet konden draaien.

Hernieuwbare energie is wat ik de omgekeerde Robin Hood-strategie zou willen noemen - je steelt van de armen om aan de rijken te geven. Nutsbedrijven mogen hun tarieven verhogen vanwege hun kapitaalinvesteringen in inefficiënte, onbetrouwbare hernieuwbare energie. Ze slopen volledig afgeschreven kolen-, gas- en kerncentrales, die allemaal prachtig werken en goedkope, betrouwbare energie produceren. Maar de gereguleerde winsten zijn veel minder hoog. Belastingbetalers subsidiëren de rijken, die het zich kunnen veroorloven om land te pachten voor wind- en zonneparken. Belastingprikkels spelen in op de hogere klasse die in omheinde gemeenschappen woont en zich elektrische Tesla-auto's kan veroorloven. Zij krijgen subsidies van de staat en de federale overheid. Ze krijgen zelfs gesubsidieerde stroom om hun speelgoed op te laden. Het gewone volk heeft weinig extra geld over voor deugdsignalering. Ze betalen steeds meer voor de eerste levensbehoeften om de beter gesitueerden te subsidiëren.

Je kunt niet je hele leven professor geweest zijn zonder van tijd tot tijd te vervallen in het college geven. Verwacht dus dat ik u enkele minuten college geef. Het goede nieuws is dat er geen overhoring zal zijn. Maar voor degenen onder u die mijn mening delen dat deze klimaathysterie grote onzin is, helpt het om te weten wat de feiten zijn. Ik hoop dat ik een aantal van u kan wapenen met de echte wetenschappelijke feiten.
atmosferische circulatie
Deze afbeelding laat de algehele circulatie van de atmosfeer rond de aarde zien. Wat ons warm houdt op aarde is de zon. Iedereen weet dat het warmer wordt als de zon opkomt bij zonsopgang en dat het, tenminste in de zomer, lekker warm is tot het begin van de middag. Normaal gesproken koelt het 's avonds na zonsondergang af. De aarde wordt het meest verwarmd in de tropen. Dat is het roodachtige gebied op deze kaart, waar de zon 's middags bijna pal boven je hoofd staat. In de tropen komt meer zonne-energie binnen dan er als verkoelende straling naar de ruimte gaat. De overtollige warmte moet door warme lucht en oceaanwater naar de poolgebieden worden gecirculeerd.

Net als de zon geeft de aarde ook straling af. Als u hier in het Marriott-hotel heeft gegeten, hebt u misschien onder een van de infraroodstralers op het terras gezeten. Je kunt het niet zien, maar je kunt de warme, thermische straling van de terrasverwarmers voelen. De aarde houdt haar temperatuur op peil door een balans te vinden tussen opwarming door de zon overdag en afkoeling door warmtestraling naar de koude ruimte, zowel overdag als 's nachts.

Het klimaat bestaat uit een ingewikkeld samenspel van zonlicht dat ons verwarmt en thermische infraroodstraling die naar de ruimte ontsnapt. Warmte wordt van de tropen naar de polen getransporteerd door de beweging van warme lucht en oceaanwater. We kennen allemaal de Golfstroom die enorme hoeveelheden warmte naar Noord-Europa voert, zelfs naar Rusland. Bewegingen van lucht in de atmosfeer vervoeren ook veel warmte, en dat weten we doordat we regelmatig koude- en warmtegolven meemaken.

Als u naar de grafiek kijkt, kunt u inschatten waar Phoenix ligt, net over de Mexicaanse grens. Dat is waar de kleur van geel naar groen overgaat. Dit gebied ligt vaak onder de dalende tak van de Hadley Cell, lucht die opstijgt in de buurt van de evenaar, hete lucht, vochtige lucht, vol met waterdamp. Daar valt enorm veel regen. Als de lucht opstijgt naar echt grote hoogten, 10 tot 15 kilometer, wordt het meeste water eruit gewrongen. Een deel van deze gevriesdroogde lucht gaat naar het noorden en een deel naar het zuiden.

De lucht die naar het noorden gaat, valt uiteindelijk terug op aarde, vaak op Phoenix. Gemiddeld stort deze droge lucht neer op breedtegraden rond 30 graden ten noorden en 30 graden ten zuiden van de evenaar. Dat is waar we de grote woestijngordels van de aarde vinden. Daar ligt de Sahara-woestijn, de Chihuahuan-woestijn en naar het zuiden de Kalahari-woestijn. De Hadley-circulatie is te vergelijken met de gasstroomlus van een gigantische Brayton-cycluswarmtemotor. Op het overgrote deel van zijn traject laat de circulerende lucht geen wieken van windturbines draaien.
energie-emmer van de aarde
Hier ziet u een afbeelding van het energiebudget van de aarde. Ik zei al dat we door de zon worden verwarmd. Ongeveer de helft van het zonlicht bereikt uiteindelijk het oppervlak. Wolken en een kleine hoeveelheid verstrooiing en absorptie door de atmosfeer voorkomen dat al het zonlicht het oppervlak bereikt. Andere delen van Amerika, zoals New Jersey, zijn nu bedekt met wolken. Die gebieden krijgen geen direct zonlicht. Maar de helft van het zonlicht dat de grond wel bereikt, verwarmt de grond. Dat kun je 's middags merken als je naar buiten gaat. Als je zoals ik een tuinier bent, kun je je handen in de grond steken en dan is het lekker warm. Het zorgt ervoor dat de maïs groeit. Maar die warmte moet worden uitgestoten.

Als er steeds maar warmte aan de grond wordt toegevoegd, wordt het steeds heter. Dus de warmte wordt uiteindelijk door straling naar de ruimte afgevoerd, wat op de grafiek die rode pijl is die omhoog gaat. Maar de eerste paar kilometer wordt een groot deel van die warmte niet door straling vervoerd, maar door convectie van warme, vochtige lucht. CO2 heeft geen direct effect op convectie aan het oppervlak. Maar als je eenmaal boven de 10 kilometer komt, wordt de meeste warmte door straling vervoerd.

Overigens, de meter doet het nu. Vergeet niet dat de buitenlucht 400 deeltjes per miljoen CO2 bevat. Ik weet niet zeker of u de meter kunt zien, maar ik zal hem voor u aflezen. Het is hier 580. Dat is niet veel hoger dan de 400 buiten. Het was 1.000 deeltjes per miljoen waar we aan het lunchen waren. CO2 niveaus zijn nooit stabiel in de buurt van het aardoppervlak. Mensen raken in paniek over één of twee deeltjes per miljoen CO2. Nu geeft de meter 608 deeltjes per miljoen aan - dat komt waarschijnlijk omdat ik erop geademd heb. Door hete lucht gaat hij lopen. Ik neem de meter soms mee naar mijn achterterras. Aan het eind van een zomerdag daalt het CO2-gehalte op mijn veranda tot misschien 300 deeltjes per miljoen, ver onder het gemiddelde van de buitenlucht. Dat komt omdat de bomen en het gras in mijn achtertuin overdag het meeste CO2 uit de lokale lucht hebben gezogen. Als ik de volgende ochtend vroeg opsta en op de meter kijk, zit ik op 600 deeltjes per miljoen. Dus van 's ochtends vroeg tot 's avonds laat verdubbelt de CO2 in de lucht van mijn achtertuin. Dubbel en half, dubbel en half. In ieder geval is dat tijdens het groeiseizoen heel gewoon. En we hebben van die hysterische verhalen over CO2 die met 30 of 40 procent stijgt. Ongelofelijk.

stralingsadministratie
Waarom dan die heisa over CO2? Omdat het een broeikasgas is. Dat klopt. Dit is een enigszins misleidende afbeelding. De rode kleur is zonlicht en de horizontale schaal op het bovenste paneel is de golflengte van het zonlicht. De golflengte van zonlicht is meestal ongeveer een half micron (een half miljoenste van een meter). Dat is groen licht, de kleur van groene bladeren. De thermische straling die de aarde afkoelt, is die blauwe curve rechts van het bovenste paneel, en die heeft een veel langere golflengte, meestal rond de 10 micron. De golflengte van thermische straling is dus 10 tot 20 keer langer dan de golflengte van zonlicht. Het blijkt dat de energie van de zon heel gemakkelijk door de atmosfeer van de aarde kan dringen. Dus in wezen bereikt al het zonlicht, of ten minste 90 procent als er geen wolken zijn, het oppervlak en verwarmt dat.

Maar het afkoelen van het oppervlak door straling verloopt minder efficiënt, omdat verschillende broeikasgassen (vooral waterdamp, dat wordt weergegeven als het derde paneel onderaan, en CO2, dat wordt weergegeven als het vierde paneel onderaan) veel van die straling onderscheppen en voorkomen dat het onbelemmerd naar de ruimte kan ontsnappen. Hierdoor blijft de oppervlaktetemperatuur van de aarde warmer dan deze zou zijn (ongeveer 20 of 30 graden). Zonder waterdamp en CO2 zou de aarde een ijsklontje zijn; en als ik waterdamp zeg, moet u begrijpen dat ik echt waterdamp en wolken bedoel, de gecondenseerde vorm van water. Wolken zijn minstens zo belangrijk als broeikasgassen en tot op de dag van vandaag worden ze heel slecht begrepen.
John Tyndall
Broeikasgassen werden in de jaren 1850 ontdekt door John Tyndall, een Engels-Ierse natuurkundige die in Londen werkte. Hij was de eerste die ontdekte dat waterdamp, of kooldioxide, of etherdamp, of alcoholdamp, warmtestraling onderschept. Toepasselijk voor een Engelsman gebruikte hij een hete theeketel als warmtebron. Hij mat de warmtestraling van de theeketel die door een buis met verschillende gassen ging en ontdekte dat bepaalde gassen, zoals CO2 of vooral waterdamp, veel van die warmtestraling tegenhielden, terwijl de normale atmosferische gassen stikstof en zuurstof dat niet deden.

Alle atmosferische gassen zijn transparant voor zonlicht, maar broeikasgassen zijn gedeeltelijk ondoorzichtig voor warmtestraling. We noemen de gassen die warmtestraling tegenhouden nu "broeikasgassen." CO2 is inderdaad een broeikasgas. Maar in de huidige concentratie is het niet zo'n goed broeikasgas. Ik zal u iets laten zien dat u moet onthouden.
oppervlaktetemperatuur van de aarde
Dit is een belangrijke dia. Er komt veel geschiedenis bij kijken en daarom zijn er twee historische afbeeldingen. De bovenste afbeelding toont Max Planck, de belangrijke Duitse natuurkundige die de kwantummechanica ontdekte. Verbazingwekkend genoeg is de kwantummechanica begonnen met broeikasgasnatuurkunde en thermische straling, precies waar we het vandaag over hebben. De meeste klimaatfanatiekelingen begrijpen de fundamentele natuurkunde niet. Maar Planck begreep het heel goed en hij was de eerste die aantoonde waarom het spectrum van straling van warme lichamen de vorm heeft die op de afbeelding links van Planck wordt getoond.

Daaronder ziet u een vloeiende blauwe curve. De horizontale schaal, van links naar rechts, is de "ruimtelijke frequentie" (golfpieken per cm) van thermische straling. De verticale schaal is het thermisch vermogen dat de ruimte in gaat. Als er geen broeikasgassen waren, zou de straling die naar de ruimte gaat het gebied onder de blauwe Planck-curve zijn. Dit zou de warmtestraling zijn die de opwarming van de aarde door zonlicht compenseert.

In feite zie je de Planck-curve nooit als je vanaf een satelliet naar beneden kijkt. We hebben nu veel satellietmetingen. Wat u ziet, is iets dat veel lijkt op de zwarte curve, met veel kronkels en schommelingen erin. Die curve werd voor het eerst berekend door Karl Schwarzschild, wiens foto onder die van Planck staat. Schwarzschild was een officier in het Duitse leger tijdens de Eerste Wereldoorlog en deed zijn meest creatieve werk in de loopgraven aan het oostfront bij Rusland. Hij bedacht een van de eerste analytische oplossingen voor Einsteins algemene relativiteitstheorie terwijl hij daar aan het front zat. Helaas stierf hij voordat hij thuis kwam. De doodsoorzaak was niet een Russische kogel, maar een auto-immuunziekte. Voor de wetenschap was dit een ware tragedie.

Schwarzschild was de theoreticus die als eerste uitvond hoe de echte aarde, inclusief de broeikasgassen in haar atmosfeer, naar de ruimte straalt. Dat wordt beschreven door de gekartelde zwarte lijn. Het belangrijke punt hier is de rode lijn. Dit is wat de aarde naar de ruimte zou uitstralen als de CO2-concentratie zou verdubbelen ten opzichte van de huidige waarde. Precies in het midden van deze curven is een gat in het spectrum te zien. Het gat wordt veroorzaakt doordat CO2 straling absorbeert die anders de aarde zou afkoelen. Als de hoeveelheid CO2 wordt verdubbeld, wordt het gat niet twee keer zo groot. Je gaat gewoon van de zwarte curve naar de rode curve en je kunt het verschil nauwelijks zien. De kloof verandert nauwelijks.

De boodschap die u moet begrijpen, en die vrijwel niemand echt begrijpt, is dat een verdubbeling van CO2 vrijwel geen verschil maakt. Verdubbeling zou de zwarte curve vervangen door de rode curve. Op basis hiervan worden we verondersteld onze vrijheden op te geven. We zouden de benzinemotoren van onze auto's moeten opgeven. We worden geacht dictatoriale macht van Bernie Sanders en Ocasio-Cortez te accepteren, vanwege het verschil tussen de rode en de zwarte curve. Laat niemand u ervan overtuigen dat dat een goede zaak is. Het is een verschrikkelijke zaak. De verdubbeling maakt in feite een klein verschil. Het vermindert de straling naar de ruimte met ongeveer drie watt per vierkante meter. Ter vergelijking: de totale straling naar de ruimte is ongeveer 300 watt per vierkante meter. Het is dus een effect van één procent - het is eigenlijk iets minder dan dat, want dat is zonder wolken. Wolken maken alles nog minder bedreigend.

Tot slot wil ik erop wijzen dat er een groene curve is. Dat is wat er gebeurt als alle CO2 uit de atmosfeer wordt gehaald. Gelukkig weet niemand hoe dat moet, want als alle CO2 uit de atmosfeer wordt gehaald, gaan alle planten dood. Maar deze curve vertelt ons dat het broeikaseffect van CO2 al verzadigd is. Verzadiging is een jargonterm die betekent dat CO2 alle broeikasopwarming heeft gedaan die het maar kan doen. CO2 verdubbelen, maakt niet veel verschil. CO2-concentraties verdrie- of verviervoudigen zou ook weinig verschil maken. De CO2-effecten zijn sterk verzadigd.
CO2-effecten zijn sterk verzadigd
Als we dat kleine verschil tussen de rode en zwarte curven nemen die ik u heb laten zien, dan kunnen we de opwarming berekenen die zou moeten plaatsvinden. Ik was een van de eersten die dit deed: in 1982 was ik co-auteur van een van de eerste boeken over stralingseffecten van CO2. Op het rechterpaneel staat mijn berekening en die van vele anderen sindsdien. Het is een staafdiagram van de opwarming per decennium die mensen hebben berekend. De rode balk geeft aan wat er werkelijk werd waargenomen.

Rechts staat de opwarming per decennium over een periode van 10 jaar en links over een periode van 20 jaar. In beide gevallen is de boodschap dat de voorspelde opwarming, waar zoveel mensen zich zo druk over maken, veel groter is dan de waargenomen opwarming die wordt weergegeven door de rode balken. De waargenomen opwarmingen zijn dus extreem klein vergeleken met computerberekeningen over elk interval dat we in beschouwing nemen. Ons beleid is gebaseerd op de modellen die u hier ziet, modellen die niet werken. Ik denk dat we weten waarom ze niet werken, maar niemand wil dat toegeven.
wereldwijd atmosferisch
Hier ziet u nog een vergelijking van modellen en waarnemingen. De rode curve onderaan is het jaar. Ik denk dat hij in 1975 begint. Het gaat door tot 2025 omdat modelvoorspellingen zijn opgenomen. De bovenste curve betreft voorspellingen van de club van internationale klimaatalarmisten, de onderste blauwe en groene curves zijn waarnemingen. De blauwe cirkels geven de temperaturen weer die met ballonnen werden gemeten. Waarschijnlijk weet u dat er dagelijks duizenden ballonnen over de hele wereld worden opgelaten in Noord-Amerika, Europa, Azië en het zuidelijk halfrond. Ze meten de temperatuur terwijl ze opstijgen naar de stratosfeer. We weten dus wat de temperatuur van de atmosfeer is geweest aan de hand van deze zeer betrouwbare ballongegevens. De opwarming die door ballonnen werd waargenomen, bedraagt ongeveer een derde van de opwarming die door modellen werd voorspeld.

Niemand weet in hoeverre de opwarming die de afgelopen 50 jaar werd waargenomen, te wijten is aan CO2. Er zijn goede redenen om aan te nemen dat een groot deel, misschien wel het overgrote deel, er ook zou zijn zonder een toename van CO2 omdat we uit de Kleine IJstijd komen. Daar komen we al uit sinds het begin van de 19e eeuw, daarvoor was het weer veel kouder dan nu. De groene curve toont metingen van satellieten, die veel lijken op de metingen van een tijdelijke scanthermometer. Je kunt vanaf een satelliet naar beneden kijken en de temperatuur van de atmosfeer meten. De satellieten en ballonnen stemmen met elkaar overeen en niet met de computermodellen. Dit is uitstekend werk van John Christie van de Universiteit van Alabama-Huntsville.

De vermeende schade van CO2 is het gevolg van opwarming, en de waargenomen opwarming is veel, veel minder dan de voorspellingen. In feite is een opwarming die zo klein is als we nu waarnemen bijna zeker gunstig. Het geeft iets langere groeiseizoenen. Je kunt gewassen in iets noordelijker gelegen gebieden laten rijpen dan voorheen mogelijk was. Dus voor wat betreft de temperatuur is er absoluut goed nieuws. Maar er is nog beter nieuws. Volgens de normen van de geologische geschiedenis leven planten in onze huidige geologische periode in een CO2-hongersnood.

co2-hongersnood
Deze afbeelding toont onze beste schatting van CO2-niveaus in het verleden. De verticale schaal, RCO2, geeft de hoeveelheid CO2 aan die in het verleden groter was dan nu. Op deze schaal is te zien dat de CO2-niveaus gedurende het overgrote deel van het verleden vijf keer, tien keer of zelfs twintig keer zo hoog waren als nu. Deze periode, ongeveer de afgelopen 540 miljoen jaar sinds het Cambrium, is het tijdperk van het Phanerozoïcum, waarin we over betrouwbare fossielengegevens van het leven op aarde beschikken.

Uit de sedimenten weten we dus vrij goed wat er in die periode aan leven was. Gedurende deze hele periode, met veel hogere CO2-niveaus, floreerde het leven op aarde. Over het algemeen floreerde het beter toen er meer CO2 was. Planten zouden het liefst twee, drie, vier keer zoveel CO2 hebben als nu, en we zien dat planten al reageren op onze huidige stijgende CO2-niveaus.
wereldwijde vergroening
Ik geef u een voorbeeld.

Dit toont de vergroening van de aarde die gemeten wordt door satellieten. Deze afbeelding laat gebieden op aarde zien die groener worden over een periode van 20 jaar. Wat opvalt, is dat het overal, vooral in de droge gebieden van de Sahel (dat is te zien net ten zuiden van de Sahara) spectaculair groener wordt. Het westen van de Verenigde Staten wordt groener, het westen van Australië wordt groener, het westen van India wordt groener. Dit komt vrijwel zeker door CO2, en de reden dat dit gebeurt, is dat CO2 planten laat groeien waar het 50 jaar geleden te droog was. Planten hebben nu minder water nodig om te groeien dan 50 of 100 jaar geleden.

Ik geef u nog een voorbeeld van wat CO2 nog meer doet om planten beter te laten groeien.
co2 voeding voor planten
Dit is een foto van Dr. Sherwood Idso, en het was eigenlijk een experiment dat hier in Phoenix in de jaren '80 werd uitgevoerd. Deze den is, volgens mij, een mediterrane variëteit, de Eldarica den. Links staat een pijnboom die groeit bij het huidige CO2-niveau van dat moment, dat ongeveer 380 deeltjes per miljoen was, en rechts staan pijnbomen die groeien bij steeds hogere CO2-concentraties. Hoe meer CO2 de dennenbomen tot hun beschikking hebben, hoe sneller ze groeien. Dit kan met vrijwel elke plant worden gedaan. Maïs, tarwe, katoen - ze groeien allemaal beter met meer CO2. Dit is de zogenaamde vervuilende stof waar we over horen in verband met de "klimaatnoodsituatie."

Ik zal nu uitleggen waarom dit werkt.
meer co2
Met een vergrootglas met een lage sterkte wordt duidelijk dat het blad vol kleine gaatjes of "huidmondjes" zit. De gaatjes zorgen ervoor dat kooldioxide zich vanuit de lucht naar de vochtige binnenkant van het blad kan verspreiden, waar het blad met behulp van het speciale enzym rubisco (een van de oudste enzymen ter wereld en het meest voorkomende eiwit) CO2 combineert met een watermolecuul, H2O, om suiker te maken. De energie om dit chemische fabriekje in het blad te laten draaien, wordt geleverd door zonlicht. Het probleem hierbij is dat er gaten in het blad moeten komen. Niet alleen verspreiden CO2-moleculen zich vanuit de lucht naar binnen, maar ook H2O-moleculen verspreiden zich door hetzelfde gat naar buiten en drogen het blad uit. Voor elke CO2-molecule die in het blad doordringt, kunnen er wel honderd watermoleculen naar buiten worden verspreid.

De plant zit dus met een technisch dilemma: hij moet gaten in zijn blad hebben om de CO2 te krijgen die hij nodig heeft om te leven. Maar diezelfde gaten drogen de plant uit, en de plant heeft water nodig om te leven. Maar planten zijn niet dom. Over de hele wereld laten ze bladeren groeien met minder of kleinere gaten als reactie op de toenemende concentratie CO2 in de atmosfeer. Als er meer CO2 in de buitenlucht zit, hebben bladeren niet zoveel gaten nodig en lekken ze ook niet zoveel water. Daarom zien we dat de aarde groener wordt. Dat komt doordat de planten zelf profiteren van het feit dat de CO2 weer op een historisch normaal niveau terugkomt.

Er is nog een tweede belangrijke kwestie. Het enzym dat ik noemde, rubisco, is heel oud. Op evolutionaire schaal ontstond het waarschijnlijk drieënhalf miljard jaar geleden. In die tijd zat er weinig zuurstof in de lucht. Rubisco werd dus zodanig ontworpen dat het door zuurstof kan worden vergiftigd. Planten hebben het tegenwoordig moeilijk als er niet genoeg CO2 in de lucht is. Wanneer rubisco wordt geladen met chemische energie om suiker te maken, maar geen CO2-molecuul kan vinden, pakt het in plaats daarvan een zuurstofmolecuul, O2. Het gebruikt de zuurstof om waterstofperoxide en andere nare oxiderende moleculen te maken.

Eén reden voor de antioxidanten in uw kopje thee is om dit probleem te ondervangen. Dit verkeerde gebruik van een O2-molecuul in plaats van een CO2-molecuul wordt fotorespiratie genoemd. Onderdrukking van fotorespiratie is een van de redenen waarom planten beter groeien met meer CO2. Er is een speciaal soort plant dat de C4-plant wordt genoemd, waaronder Amerikaanse maïs en suikerriet, die dit probleem gedeeltelijk heeft opgelost. Maar als de CO2-niveaus stijgen, concurreren de ouderwetse C3-planten, zonder de biochemische machinerie om met fotorespiratie om te gaan, beter dan de C4-planten.

Als de klimaatalarmisten met al deze objectieve, wetenschappelijke kwesties geconfronteerd worden, luidt hun antwoord: "Hoe kun je dat nu zeggen? 97 procent van de wetenschappers is het erover eens dat er een verschrikkelijke noodsituatie is die we het hoofd moeten bieden."

Hierop zijn verschillende antwoorden mogelijk. Ten eerste wordt er in de wetenschap niet gestemd over de waarheid. Het is niet zoals stemmen over een wet. Het wordt bepaald door hoe goed de theorie met de waarnemingen en experimenten overeenkomt. Ik heb net laten zien dat de theorieën over de opwarming van de aarde er gruwelijk naast zitten. Ze komen niet eens in de buurt en toch nemen we onze beleidsbeslissingen op basis van computermodellen die niet werken. Het maakt niet uit hoeveel mensen zeggen dat er een noodsituatie is. Als het niet overeenstemt met experimenten en waarnemingen, dan is de veronderstelde wetenschappelijke basis voor de noodsituatie onjuist. De bewering dat er sprake is van een klimaatnoodtoestand, is zeker onjuist.

Ten tweede, zelfs als wetenschappers het met elkaar eens zijn, kan datgene waar ze het over eens zijn ook onjuist zijn. Mensen zien wetenschappers als integere, heilige mensen. Dat zijn ze helemaal niet. Ze hebben dezelfde tekortkomingen als iedereen, en ze hebben het vaak bij het verkeerde eind.
wetenschappelijke consensus
Een goed voorbeeld daarvan was de theorie van de "continentale drift." Toen ik in de jaren 1950 studeerde, gaf niemand in de geologie die ook maar een greintje zelfrespect had toe in continentale drift te geloven, hoewel deze theorie in de jaren 1920 en 1930 was voorgesteld door de Duitse wetenschapper Alfred Wegner en gebaseerd was op heel betrouwbaar en duidelijk bewijs. Een voorbeeld hiervan is het feit dat Afrika, Zuid-Amerika, India en Antarctica allemaal als een legpuzzel in elkaar passen. Het is alsof de stukjes uit de puzzel werden gehaald, dus dat is behoorlijk suggestief. Ten tweede, als we de fossielen in deze continenten van 300 miljoen jaar geleden, 400 miljoen jaar geleden bekijken, gaan ze vloeiend van Zuid-Amerika naar Afrika of van Afrika naar India of zelfs naar Antarctica.

Fossielen van dezelfde organismen worden teruggevonden, ook al ligt er vandaag de dag duizenden kilometers zee tussen deze continenten. Dat suggereert opnieuw dat deze landmassa's met elkaar verbonden waren. Ondanks dit overtuigende bewijs werd Wegner zijn hele leven lang geminacht en bespot. Hij stierf toen hij in Groenland in een gletsjerspleet viel, terwijl hij op zoek was naar fossielen. Een triest einde.

De doorslag kwam eigenlijk toen de VS eindelijk de gegevens over de Noord-Atlantische Magnetische Anomalie uit de Tweede Wereldoorlog vrijgaven, waar we al 10 jaar op zaten te wachten. De gegevens toonden spiegelbeeldige transportbanden van nieuw gevormde oceaankorst, beginnend bij de mid-Atlantische rug en links en rechts uitlopend in de richting van Amerika en Europa. Er was dus absoluut geen sprake van dat de zeebodem zich aan het uitbreiden was. Dat is het enige bewijs dat Wegner niet had, maar hij had veel ander bewijs dat mensen had moeten overtuigen.

Dit is slechts één voorbeeld. Ik zou nog vele andere wetenschappelijke consensussen kunnen noemen die nergens op sloegen. Dit voorbeeld is interessant omdat het geen politieke achtergrond had. Het was pure wetenschap, maar het illustreert wel de feilbaarheid van wetenschappers en het groepsdenken binnen de wetenschap. Als je als jonge geoloog vooruit wilde komen, kon je in 1950 iets minachtends over Wegner publiceren en meteen promotie maken, ook al was je onderzoeksdocument volslagen onjuist. En als je eenmaal een aanstelling hebt, blijft dat altijd zo.

De boodschap is dus dat beleid dat de CO2-uitstoot vertraagt, gebaseerd is op foutieve computermodellen die de opwarming met een factor twee of drie overdrijven, waarschijnlijk meer. Dat is boodschap nummer één. Dus, waarom geven we onze vrijheden op, waarom geven we onze auto's op, waarom geven we een biefstuk op vanwege dit model dat niet werkt?

Boodschap nummer twee is dat als je er echt naar kijkt, meer CO2 eigenlijk goed is voor de wereld. Dus waarom demoniseren we deze heilzame molecule die planten beter laat groeien, die ons iets minder strenge winters geeft, een iets langer groeiseizoen? Waarom is dat een vervuilende stof? Het is helemaal geen vervuiler en we zouden de moed moeten hebben om niets aan de CO2-uitstoot te doen. Er hoeft niets gedaan te worden.

Q&A

VRAAG: Een heel interessant gesprek. Een van de dingen die milieuactivisten altijd vergeten, is de enorme hoeveelheid CO2 die wordt geproduceerd om de grondstoffen voor windmolens en zonnecellen te verkrijgen. Maar iets anders waar ik over heb nagedacht en nog nooit besproken heb zien worden, is dat elk van deze dingen warmte onttrekt aan de atmosfeer. Heeft iemand dat ooit uitgezocht? Het tweede is dat we praten over de stijging van de oceaan, van het zeeniveau. Alles wat we in de oceaan stoppen, verhoogt het zeeniveau enigszins en alle modder die van het land afstroomt, verhoogt het zeeniveau. Ze denken dat het alleen maar komt door het smelten van gletsjers, maar het is veel ingewikkelder dan dat.

HAPPER: Dank u. Het klopt dat alles wat in onze moderne wereld gemaakt wordt CO2 produceert. Soms zit de koolstof zelfs in het product. Plastic wordt gemaakt van koolstof. Mijn jas wordt van koolstof gemaakt. De hoeveelheid koolstof in materialen is niet te verwaarlozen. Maar de grootste bron van CO2 is de verbranding van fossiele brandstoffen om energie te krijgen, meestal voor transport, maar ook voor elektriciteit en het verwarmen van ruimtes. Een ander niet te verwaarlozen deel is het maken van cement. De manier waarop je cement maakt is door kalksteen te gebruiken, wat calciumcarbonaat is, en de CO2 eruit te "bakken" om "gebrande kalk" te maken.

Je moet olie of kolen verbranden om de kalkovens voor het bakken te verwarmen. Je krijgt dus een dubbelslag van CO2 bij de productie van cement. Ik zou het een dubbel voordeel willen noemen, want zoals ik al zei, is CO2 echt goed voor het leven op aarde. Planten houden van meer CO2. Wij zijn ook blij met meer CO2. We weten veel over het effect op mensen. De hoeveelheden waar we het over hebben, hebben totaal geen invloed op ons.

Wat betreft het zeeniveau: het zeeniveau begon rond 1800 te stijgen, aan het einde van de Kleine IJstijd, en het steeg gestaag met zo'n twee millimeter per jaar. Twee millimeter is niet veel - je kunt het nauwelijks zien. Dat is misschien bijna 23 centimeter per eeuw. Als je naar de kust gaat, is het typische stijgen en dalen van het getij heel wat meer dan 23 centimeter. Als 23 centimeter je stoort, ben je opgelicht op de vastgoedmarkt. Niemand weet hoe lang deze stijging zal aanhouden - het kan gemakkelijk nog een eeuw doorgaan of het kan over een paar jaar ophouden.

Toen ik onlangs met iemand aan het lunchen was, vroeg hij wat interessant is in de basiswetenschap, en een van de interessantere dingen zijn speculaties dat de zonneactiviteit begint af te nemen. Als je naar de zonnevlekkenactiviteit kijkt, is die de laatste jaren zeker minder en we hebben de laatste jaren van die behoorlijk koude winters gehad. Een van de mogelijke aanjagers van het klimaat is zonneactiviteit. Komt er echt een afkoelingsperiode? We hadden bijvoorbeeld een afkoelingsperiode in de jaren 1970. Ik herinner me dat ik destijds in Newsweek en Time las over de komende ijstijd. Toen draaiden ze meteen om, zo'n 10 jaar later. In de natuurkunde bestaat de grap dat het moeilijkste aan een theorie is om het juiste teken te krijgen. Dat geldt al heel lang voor het klimaat. Hoe dan ook, het zou over nog eens 10 of 15 jaar kunnen afkoelen. Ik heb daar geen uitgesproken mening over.

VRAAG: Ik begrijp dat het oorspronkelijke uitgangspunt was dat CO2 een lichte opwarming zou veroorzaken, wat zou leiden tot meer waterdamp, het grote broeikasgas, wat weer zou leiden tot meer waterdamp en meer opwarming, enzovoort, en een op hol geslagen situatie. Als het enige effect van CO2 was om de temperatuur te verhogen en die cyclus te starten, zou de realiteit dan niet enigszins voor de hand hebben gelegen, omdat de aarde voorheen veel warmer is geweest en niet is gaan koken?

HAPPER: Absoluut, de reden waarom de modellen deze enorme getallen rapporteren - en de mijne had dezelfde fout - is vanwege de terugkoppeling van waterdamp. Ik denk dat de reden waarom die terugkoppelingen overschat worden, gelegen is in het feit dat ze wolken niet correct in aanmerking nemen. Ik heb hier persoonlijk aan gewerkt, dus ik weet er veel van. Je kunt de waterdamp niet verhogen zonder de wolken te beïnvloeden, en een verandering van slechts een paar procent in de bewolking overschaduwt volledig elke verandering door CO2 of waterdamp. We zijn allemaal bekend met het feit dat als het een warme zomerdag is en er komt een wolk voor de zon, het afkoelt. En als je dat op wereldschaal bekijkt, blijkt dat er een buitengewone gevoeligheid bestaat voor bewolking.

Om nog even door te gaan op een andere toespeling die u maakte: als er echt zo'n positieve terugkoppeling zou zijn, dan zou het klimaat op aarde niet zo stabiel kunnen zijn als de geologische gegevens aangeven. De temperatuur zou de hele tijd op en neer schieten, op en neer, bijvoorbeeld door veranderingen in de zonne-energie waar ik op zinspeelde. Maar dat gebeurt niet. Het klimaat op aarde blijkt opmerkelijk stabiel te zijn. Als er terugkoppelingen zijn, dan zijn dat waarschijnlijk negatieve terugkoppelingen die waarschijnlijk met wolken te maken hebben.

VRAAG: Ik waardeer de discussie en de kennis die u overbrengt. Maar als ik naar deze kwestie kijk, gaat het meer over marketing en perceptie dan over wetenschap. Omdat ik gepensioneerd ben, ben ik in staat om die studies te lezen als ze worden gepubliceerd en ik merk dat er soort trend is waarbij ze een soort wetenschappelijke verklaring afleggen over klimaatverandering en twee of drie zinnen later ingaan op de verwachte gevolgen: kustoverstromingen, overal woestijnen, enzovoort. De media lezen natuurlijk alleen de eerste paragraaf of wat ze dan ook te horen krijgen. Dat publiceren ze dan en jagen daarmee de mensen de stuipen op het lijf. Ik heb familieleden die dit soort dingen geloven, en u probeert uit te leggen wat u ons vertelt en met nieuwe kennis kan ik dat misschien doen. Maar je komt er niet doorheen. Deze mensen zijn gewoon bang door de perceptie en de marketing. Dus wat moeten we doen?

HAPPER: Nou, dat is de hamvraag, want de wetenschappelijke ondersteuning voor een klimaatnoodtoestand bestaat echt niet. Maar zoveel mensen zijn nu bang en zoveel mensen werden van kindsbeen af gehersenspoeld! Ik weet het. Ik heb onze kinderen en kleinkinderen op school gezien en ze krijgen een onophoudelijk spervuur van beweringen dat de wereld vergaat. "Het is onwaarschijnlijk dat jullie kinderen het einde van jullie leven zullen meemaken, want jullie zullen doodkoken." En dat allemaal omdat jouw papa in een SUV rijdt. Een redelijk deel van de kinderen is onafhankelijk genoeg, in elke generatie, om te lachen om dit soort beweringen. Maar er zijn er veel die het serieus nemen. Ze gaan naar huis en kunnen 's nachts niet slapen.

Dan staat zo'n Greta Thunberg hysterisch te doen voor de ogen van de machtige wereld, maar ze weet niets over de echte wetenschap of over de geschiedenis van de wetenschap. Enkele van mijn Zweedse vrienden zeggen dat Greta familie is van Svante Arrhenius, die als eerste serieus probeerde de effecten van meer CO2 te berekenen. Arrhenius, een Zweedse chemicus, dacht dat meer CO2 goed zou zijn voor Zweden. Ik denk dat hij zich in zijn graf zou omdraaien als hij zijn achterkleindochter, of wat de relatie ook moge zijn, hysterisch zou zien doen tegenover de hele wereld over iets waarvan hij overtuigd was dat het goed zou zijn.

Zie: https://wattsupwiththat.com/2025/01/24/how-to-think-about-climate-change/