Het document, dat formeel de "Internationale overeenkomst inzake pandemie-preventie en paraatheid" heet, is het resultaat van jarenlang getouwtrek, gesjacher en koehandel tussen de globalistische technocraten. En nu de onderhandelingen voorbij zijn, kan hun controle over de mondiale gezondheidsruimte in internationale wetgeving worden vastgelegd.
Er zijn redenen om opgelucht te zijn dat het document niet zo erg is als het had kunnen zijn. Zoals sommigen aangeven, werd de laatste versie van de overeenkomst aanzienlijk afgezwakt, waarbij de meest flagrante taal over verplichte handhaving en WHO-soevereiniteit werd verwijderd. Sterker nog, de relevantie van deze overeenkomst voor Amerikanen is verminderd door het recente uitvoeringsbesluit om de VS uit de WHO terug te trekken.
Commentaar: Vooralsnog.
Maar voor degenen die bezorgd zijn over de totstandkoming van een wereldregering, het gevaar is nog niet geweken. Er staan bepalingen in deze overeenkomst die de tirannen van de toekomstige wereldgezondheidsorganisatie in staat zullen stellen om de grenzen van de huidige ontwerptekst te overschrijden en die dictatoriale bevoegdheden aan de WHO toe te wijzen waarvoor hun critici (zoals ondergetekende) hebben gewaarschuwd.
Wat nog erger is, is dat wat met een pennenstreek (of robopen) van Trump ongedaan kan worden gemaakt, met een pennenstreek (of robopen) van een president weer teruggedraaid kan worden, en het zou het toppunt van naïviteit zijn om te veronderstellen dat de volgende marionet in het Witte Huis de VS niet onmiddellijk weer partij bij de overeenkomst zal maken.
Dus is dit het begin van een wereldwijd regeringssysteem van technocratische gezondheidscontrole? En als dat zo is, wat betekent dat dan voor de toekomst van de mensheid?
Om die vraag te beantwoorden, moeten we terug naar de wortels van de WHO's machtsgreep. En dat verhaal, zo blijkt, begint op een zeer onverwachte plek . . .
Het verdrag is geboren
© onbekend
Dieptepunten zijn onder andere:
- Artikel 1, waarin de verschillende termen en concepten worden gedefinieerd die zullen worden gebruikt om het bestaan van de WHO (en haar groeiende macht) gedurende de komende jaren van gegenereerde gezondheidscrises te rechtvaardigen;
- Artikel 5, waarin het "One Health"-concept in internationale wetgeving wordt verankerd en de WHO in feite de bevoegdheid krijgt om in te grijpen in alles van landbouw tot veeteelt tot gebiedsontwikkeling;
- Artikel 12, dat een "Systeem voor toegang tot pathogenen en verdeling van voordelen" instelt om een perfecte gelegenheid te creëren voor plausibele ontkenning wanneer het volgende biowapen wordt bedacht en verspreid om de volgende wereldwijde paniek teweeg te brengen;
- en Artikel 19, dat een "Conferentie van de Partijen" (COP) instelt, die zal werken om de omvang en reikwijdte van deze overeenkomst ieder jaar weer uit te breiden.
Dat gezegd hebbende, is de definitieve tekst niet zo erg als wat in sommige eerdere conceptversies van het verdrag werd voorgesteld.
In hun recente Brownstone Institute-artikel " Commentaar op de WHO-ontwerpovereenkomst inzake pandemieën: Nutteloze woordenstroom," ["Commentary on the WHO's Draft Pandemic Agreement: Pointless Verbiage"] werden de WHO-samenzweerders gedwongen om hun meer voor de hand liggende excessen van machtswellust te temperen om de tekst door de vele onderhandelingsrondes te loodsen en ''consensus'' te bereiken.
De tekst van het ontwerppandemieverdrag (versie van 16 april 2025) bevat 37 artikelen. De taal van controversiële artikelen werd aanzienlijk afgezwakt om consensus te bereiken, waarbij de verplichtingen van staten flink werden afgezwakt en belangrijke implementatiegebieden aan de toekomstige COP en bijlagen worden overgelaten.Met name de formuleringen in eerdere ontwerpteksten van de tekst, waarin werd gesteld of geïmpliceerd dat de ondertekenaars van de overeenkomst bindende verplichtingen hadden, werden verwijderd. Daarvoor in de plaats komen vage, niet afdwingbare uitdrukkingen van de hoop en dromen van de WHO, zoals "kunnen," "indien van toepassing" en "indien onderling overeengekomen."
Zoals ik al aangaf in mijn vorige verslag over het verdrag, biedt de oprichting van een jaarlijkse "Conferentie van de Partijen" (COP) om de overeenkomst in de toekomst te blijven herzien en uitbreiden, echter een achterdeur om in de toekomst striktere, wettelijk bindende bepalingen op te nemen.
Maar voor nu volstaat dat een van de interessantste commentaren op deze nieuwe overeenkomst afkomstig is van The Lancet. In "Het pandemieverdrag: een mijlpaal, maar met aanhoudende zorgen," ["The pandemic treaty: a milestone, but with persistent concerns"] wijst de redactie van The Lancet op een merkwaardig en weinig bekend feit: "Het pandemieverdrag is pas de tweede juridisch bindende internationale overeenkomst waarover ooit door de WHO werd onderhandeld."
Hè, wat? De "tweede juridisch bindende internationale overeenkomst waarover ooit door de WHO werd onderhandeld?" Wat was de eerste dan?
Dat blijkt een interessante vraag te zijn, en één waarvan het antwoord degenen onder ons die bezorgd zijn over het behoud van vrijheid in het aangezicht van wereldwijde tirannie een waardevolle les verschaft over hoe een wereldwijde regering daadwerkelijk tot stand komt.
W.H.O. THE HELL CANCELDE SIGARETTEN?!
Commentaar: Inderdaad, voor die 'ouwetjes' was roken simpelweg gewoner dan niet-roken. Er was bijna geen samenzijn waarbij niet gerookt werd. Roken in het vliegtuig, in de trein, in het ziekenhuis, op de universiteit, in cafés en kroegen, het was allemaal heel normaal.
Hoewel roken niet voor iedereen is, zijn de voordelen (zie de artikelen aan het einde) niet te onderschatten. Bovendien, net zoals 'jonkies' zich niet kunnen voorstellen hoe dat was en gemakkelijk in gedachten kunnen houden dat tabak de grootste boosdoener van onze tijd is, wordt verdoezeld dat de machthebbers door het lint zijn gegaan en giftige stoffen in onze bodem, lucht, rivieren, teveel producten om op te noemen en natuurlijk in onze dieren en ons voedsel hebben gestopt, terwijl ze experimenten in onze armen injecteren of in hun geheel laten inslikken. Let maar niet op die dingen, ze werden door de FDA of wat dan ook goedgekeurd, dus concentreer je maar op die kwaadaardige tabak, wat in werkelijkheid een oorlog tegen nicotine is.
French researchers to give nicotine patches to coronavirus patients, frontline workers after low infection rates found among smokers
Dat kunnen we niet hebben, lage besmettingspercentages.
Om precies te zijn, als iemand die van de herfst van 2002 tot de herfst van 2003 in Ierland woonde terwijl hij aan het Trinity College studeerde, herinner ik me mijn verbijstering toen ik in maart 2004 in Japan de krant las dat Ierland het eerste land ter wereld was dat een landelijk "rookverbod op de werkplek" invoerde, inclusief in kroegen en restaurants.
Ik zag al voor me hoe mijn Ierse vrienden daar de draak mee zouden steken. "Verbieden ze nu roken in kroegen? Waarom niet even doorpakken en gewoon ook het drinken in kroegen verbieden?"
Toch hebben veel mensen over de hele wereld het nieuws uit Ierland waarschijnlijk met een gerust hart gelezen. "Goed zo!" zullen ze ongetwijfeld hebben opgemerkt. "Wat moet je toch ook overal met die kankerstaafjes?" En waarschijnlijk legden ze geen verband tussen dat verhaal over het rookverbod in Ierland en het rookverbod dat later in hun eigen land werd ingevoerd.
Maar heb je je ooit afgevraagd waarom er binnen een paar jaar in het ene na het andere land een rookverbod in openbare gelegenheden werd ingevoerd? Hoe komt het dat de hele wereld op vrijwel hetzelfde moment overstapte van overal roken naar alleen roken op bepaalde plekken? Was er een gecoördineerde wereldwijde interventie om dit te laten gebeuren?
Nou en of! En het verhaal van die interventie laat ons zien dat we nu al jaren onder mondiaal bestuur leven.
Het hele verhaal begint met de bevoegdheid die krachtens artikel 19 van de grondwet van de WHO wordt verleend:
De Gezondheidsvergadering is bevoegd om verdragen of overeenkomsten aan te nemen met betrekking tot alle aangelegenheden die binnen de bevoegdheid van de Organisatie vallen. Voor de goedkeuring van dergelijke verdragen of overeenkomsten is een tweederde meerderheid van de Gezondheidsvergadering vereist; deze worden voor elk Lid van kracht wanneer zij door dat Lid overeenkomstig zijn grondwettelijke procedures worden goedgekeurd.Dat juridische gebazel klinkt misschien onschuldig, maar zoals het meeste bureaucratische gebazel verbergt het een veel angstaanjagender realiteit. Dit artikel geeft de WHO de bevoegdheid die ze nu gebruikt om het pandemieverdrag aan te nemen dat bioveiligheid moet waarborgen en een wereldregering moet voortbrengen. Het is ook dezelfde bevoegdheid die de WHO twee decennia geleden inriep om haar proefproject voor wereldwijde tirannie, de WHO-kaderovereenkomst inzake tabakscontrole, mogelijk te maken.
Net als artikel 19 van de grondwet van de WHO klinkt een "kaderovereenkomst inzake tabakscontrole" onschuldig genoeg. Roken is niet alleen slecht voor je, het is ook slecht voor de mensen om je heen. Wie kan er nou tegen een internationale overeenkomst zijn die streeft naar "bescherming tegen blootstelling aan tabaksrook" en "maatregelen om tabaksverslaving en stoppen met roken tegen te gaan?"
(Oké, diegenen onder ons die principiële vrijwilligers zijn en geloven dat overheidsbeperkingen op individuele keuzes inherent onethisch zijn, zouden iets te zeggen kunnen hebben over zo'n overeenkomst, maar sinds wanneer heeft het grote publiek de tijd of de mogelijkheid om over goed onderbouwde argumenten over principes na te denken?)
En dus nam de WHO tijdens haar jaarlijkse Wereldgezondheidsvergadering in Genève in 2003 het raamverdrag aan. En daarom voerde Ierland het jaar daarop een rookverbod in en in de jaren daarna volgden landen wereldwijd dit voorbeeld.
Wie vraagtekens zet bij het gebruik van de woorden "wereldwijde gezondheidstirannie" in combinatie met afspraken over rookverboden, presenteer ik de volgende fase van dit steeds tirannieker wordende proces: "De stad die volwassenen als kinderen behandelt [The City That Treats Adults Like Children]."
In januari 2025 nam de gemeenteraad van Newton een verordening aan die zo absurd was dat die alleen bedacht kon zijn door mensen die denken dat gezag gelijk staat aan wijsheid. Met 19 tegen 4 stemmen keurde de gemeenteraad een "generatieverbod" op tabaksproducten goed. Iedereen die geboren werd na 1 maart 2004 zal nooit of te nimmer in de stad tabak mogen kopen. Niet als je 21 bent, niet als je 35 bent, niet als je 55 bent. Het is een levenslang verbod dat uitsluitend gebaseerd is op iemands geboortejaar.Hmmm. Heeft dit verbod op het kopen van tabak voor iedereen die na 1 maart 2004 geboren werd op de een of andere manier te maken met het Ierse rookverbod van maart 2004? Nieuwsgierigen willen het weten.
Ja, hoewel bijna niemand het in 2003 besefte, was de overeenkomst die in Genève door de Wereldgezondheidsvergadering werd aangenomen een wereldhistorische gebeurtenis. De tirannen lieten hun spierballen zien en bewezen dat de WHO een van de bouwstenen is van een mondiaal regeringssysteem. Meer specifiek kan de WHO bioveiligheidsmaatregelen invoeren door zich te beroepen op een "noodsituatie op gezondheidsgebied," die vervolgens in elke WHO-lidstaat in de wet worden opgenomen. Nog gunstiger voor degenen die achter deze beweging naar mondiaal bestuur zitten, is dat slechts weinigen zich ooit realiseren dat hun lokale verordening eigenlijk op een verplichting berustte die helemaal vanuit het conclaaf van samenzweerders in Genève naar beneden gedruppeld was.
Ja, wat je ook vindt van de verdiensten van zo'n maatregel, de internationale overeenkomst om roken in openbare ruimtes te verbieden in het ene na het andere land over de hele wereld was het zeer dunne randje van de zeer grote wig van de mondiale bioveiligheidtirannie. En net zoals censuur altijd begint met het verbieden van de meest aanstootgevende en verwerpelijke inhoud om later een precedent te scheppen voor meer wijdverspreide verboden, zo begonnen ook de bioveiligheid-samenzweerders van de wereldregering met het gemakkelijke doelwit van tabakscontrole, zodat ze later met hun pandemieverdrag aan de slag konden gaan.
EN WAT GAAT ER NU GEBEUREN?
Zoals Kerry Cullinan aangeeft in haar artikel over dit onderwerp voor Health Policy Watch, "WHO schetst lange weg voor pandemieovereenkomst van kracht wordt," ["WHO Outlines Long Road Ahead Before Pandemic Agreement Comes into Force"] is het proces voor het aannemen van het verdrag - beschreven in een apart document over "procedurele aangelegenheden" - nogal ingewikkeld. Gelukkig biedt het document een handig stappenplan om het proces zo duidelijk als modder te maken:
Natuurlijk is consensus voldoende voor een tweederde vereiste, toch? Waarom zouden ze daar een bepaling voor op moeten nemen? Is het mogelijk dat ze een scenario voor ogen hebben waarin het verdrag wordt aangenomen op een vergelijkbare manier als de belachelijke aanvaarding van de amendementen op de Internationale Gezondheidsregeling in 2022 door de WHO?
Maar zelfs nadat de aanvoerder van het Wereldgezondheidsvergadering-circus ongetwijfeld de "consensus"-aanvaarding van deze tekst heeft bekrachtigd, hebben de lidstaten 18 maanden de tijd om de directeur-generaal van de WHO te laten weten of ze het verdrag al dan niet zullen ondertekenen. Dit alles laat tijd en ruimte voor de opmerkelijke wereldwijde opstand tegen de WHO om de overeenkomst ongedaan te maken voordat het bioveiligheidsregime een feit wordt.
Maar nu het slechte nieuws: dit soort lange, procedurele, bureaucratische processen is PRECIES datgene waar de globalisten op gedijen. Ze zijn meer dan blij om jaren, decennia, zelfs generaties lang een uitputtingsoorlog tegen het publiek te voeren, wetende dat we gemakkelijk afgeleid kunnen worden door de volgende psyop en onze ogen lang genoeg van de bal houden zodat zij een rampzalig verdrag langs onze keeper kunnen loodsen.
Een kortstondige onderbreking zoals MAHA zegt deze generationele psychopaten niets. Als ze moeten wachten tot de politieke slinger in Amerika weer terugzwaait om Amerikanen in hun One Health-web te verstrikken, zullen ze niet aarzelen om dat te doen.
Als ze een vogelgriepcrisis of een apenpokkenplaag of een Ziekte X-scamdemie moeten verzinnen om de mensen weer in de pas te laten lopen met onze WHO-opperheren, dan zullen ze dat onmiddellijk doen.
Dus, hoewel het klopt dat de WHO een toontje lager zingt door de terugtrekking van de VS, is de organisatie nog niet verslagen. Sterker nog, als een kat in het nauw die vecht voor zijn leven, is de mondiale bioveiligheidssituatie gevaarlijker dan ooit. Laten we onze medeburgers informeren over de gevaren van deze pandemische overeenkomst en het wereldwijde wakker worden gebruiken om de WHO-tirannen onderuit te halen.
Zie: https://corbettreport.substack.com/p/the-strange-but-true-story-of-how
Commentaar: Meer van het Corbett Report en James Corbett's bijbehorende Substack, vind je hier en hier.
Wat de WHO betreft, die had altijd al machtige supporters om redenen die niet moeilijk te achterhalen zijn:
Bill Gates has been controlling the WHO
Let's All Light Up!