De author en zijn meest recente boek.
Ilya Khotimsky was zo vriendelijk om mij een samenvatting te sturen van een boek dat hij heeft vertaald: Recollections of the Future: Modern Economic Ideas (Herinneringen aan de toekomst: Moderne economische ideeën) van de Russische econoom Mikhail Khazin. (Khotimsky's samenvatting werd hier op SOTT gepubliceerd.) Ik ben geen econoom, maar enkele van Khazins ideeën sprongen er voor mij uit. Ten eerste richt zijn boek zich op wat Khazin "crises van kapitaaleffectiviteit" (CCE's) noemt. Voorbeelden hiervan zijn "de liquiditeitscrisis van het bankwezen in 1900, de Grote Depressie van de jaren 1930 en de stagflatie van de jaren 1970." De laatste barstte in 2008 los en deze crises eindigen alleen "wanneer toegang tot nieuwe markten wordt bereikt."
Khazin stelt dat de huidige crisis niet kan worden opgelost vanuit het bestaande economische model. De enige twee oplossingen bestaan uit het behoud van het op de dollar gebaseerde systeem ten koste van het verlies van de Amerikaanse industriële basis, en herstel van de binnenlandse productie maar ontbinding van het huidige mondiale systeem.
Tussen deze twee ... toekomstscenario's lijkt het scenario dat oproept tot het redden van Amerika door herstel van de binnenlandse productie voor Amerikaanse patriotten (sommigen kunnen we zelfs "nationalisten" noemen) natuurlijk erg aantrekkelijk. Wat betekent dit scenario voor hen? Het betekent dat de Amerikaanse dollar zijn primaire doel moet dienen: ondersteuning van Amerikaanse industrieën. Uiteindelijk zal dit de patriotten in staat stellen om hun land terug te winnen. Hetzelfde scenario vereist echter ook de ontbinding van het wereldwijde financiële systeem, waardoor de financiële sector volgens de auteur minstens tien keer zal krimpen; voor de transnationale bankiers of, zoals Khazin ze noemt, de "elite van het Westerse globalistische project" ziet de toekomst er dan ook somber uit. Idealiter hebben de bankiers als doel ervoor te zorgen dat het scenario van de opleving van de Amerikaanse nationale economie nooit werkelijkheid wordt, of in ieder geval zo lang mogelijk wordt uitgesteld. Dit verklaart waarom het liberalisme - de ideologie van de financiers - zo vijandig staat tegenover patriottisme en nationalisme. Het Westerse onderwijssysteem en de media hebben hard hun best gedaan om patriottisme als "racistisch" af te schilderen, nationale trots te vervangen door schuldgevoel en de eenheid van burgers te ondermijnen met "identiteitspolitiek." Bovenal komen liefde voor het eigen land en respect voor het verleden, heden en de toekomst voort uit een traditionele familiale opvoeding ...Het huidige systeem ontwikkelde zich toen het financiële kapitalisme de plaats innam van de verwerkende industrie, waardoor de banksector boven de verwerkende economie werd verheven. Rijkdom wordt nu in toenemende mate opgebouwd door de vermenigvuldiging van "louter financiële activa," wat in wezen een onhoudbaar opgeblazen markt creëert die grotendeels gebaseerd wordt op energiederivaten. Daarnaast transformeren economische modellen de waarden van een samenleving in overeenstemming met de doelen van het model. Voor Khazin verklaart dit "het huiveringwekkend snelle tempo waarmee liberale ideologie aan ons werd opgedrongen." En "financiers waren de belangrijkste voorstanders van volledige afschaffing van de waarden van de traditionele conservatieve samenleving om deze te vervangen door de denkbeelden van het moderne liberalisme."
Wat we zien, is het conflict tussen twee onverenigbare wereldbeelden en gebruiken. Aan de ene kant staan het financiële kapitalisme en de woekerpraktijken. Aan de andere kant het traditionele Westerse conservatisme gebaseerd op productieve arbeid.
Als de financiers hun rijkdom en macht dus willen behouden, moet de traditionele samenleving worden ontmanteld. Om dit doel te bereiken, drukken de voorstanders van het liberalisme hun agenda op vele fronten door, maar de belangrijkste aanval is gericht tegen de meest fundamentele instelling van de samenleving - het gezin. Het traditionele gezin was altijd gebaseerd op conservatieve principes omdat van kinderen wordt verwacht dat ze hun ouders gehoorzamen, leren wat goed en fout is, respect hebben voor ouderen, enzovoort. Bovendien herinnert de christelijke moraal hen eraan dat "je je broeder geen rente in rekening mag brengen." Daarom, zoals Khazin wijselijk opmerkte, "werden jeugdrechtbanken, gay-pride evenementen, huwelijken tussen mensen van hetzelfde geslacht en andere initiatieven ingezet om familiestructuren en andere conservatieve instellingen te verzwakken. Deze acties dienen een conceptueel doel: het creëren van een maatschappij waarbinnen de dominantie van de financiële elite en hun methoden om rijkdom te genereren geen tegenstand zouden ondervinden." Tot slot, maar daarom niet minder belangrijk, wees de auteur erop dat "de technologie die bekend staat als het Overton-venster [het spectrum van gedachtegoed dat het grote publiek accepteert] een hulpmiddel werd om de grondslagen van sociale normen te doen wankelen en vervolgens stap voor stap de publieke perceptie van wat goed en fout is te veranderen."Dit is het hacken van het Overton-venster dat ik vorig jaar besprak met betrekking tot "oorlogvoering over het wereldbeeld."
Zoals ik hierboven al zei, ben ik geen econoom, dus ik ben niet echt in staat om Khazins werk op de merites te beoordelen. Ik wil er alleen aan toevoegen dat ik als liefhebber van ponerologie denk dat economie, net als alle menselijke systemen, niet kan worden geabstraheerd of losgekoppeld van psychologie. Waarden zijn enigszins veranderlijk, maar bepaalde eigenschappen wortelen diep in onze biologie. Het zijn dus niet alleen economische systemen waardoor waarden worden gevormd. Economische systemen selecteren ook op mensen met bepaalde eigenschappen via een wederzijds versterkend proces. Het systeem trekt een bepaald type aan en dat type versterkt en definieert het systeem. Om een economisch systeem waarden te laten vormen, heeft het personen nodig die deze nieuwe waarden koesteren, met de vaardigheden om ze uit te dragen en af te dwingen. Zoals Lobaczewski herhaaldelijk aangeeft, bestaat er slechts een minderheid van mensen die waarden aannemen die tegen de menselijke aard ingaan - en deze mensen hebben meestal een defect in hun menselijke aard waardoor ze dit kunnen.
In die zin lijkt financieel kapitalisme erg op communisme. Naarmate het systeem de overhand krijgt, zullen de bestuurders van het systeem steeds meer bestaan uit diegenen voor wie het systeem op een fundamenteel niveau werkt, wat waarden betreft. Sommige mensen - een minderheid - hebben geen natuurlijke affiniteit met traditionele (d.w.z. normale) menselijke waarden en hebben er dus geen probleem mee deze volledig af te schaffen. Sterker nog, sommige mensen hebben een aangeboren minachting voor dergelijke waarden, omdat ze totaal anders in elkaar zitten. Dit zijn de mensen die de normale samenleving als "onderdrukkend" ervaren, zoals de pedofiel die gewoon "vrij" wil zijn om te "beminnen" wie hij wil, maar onderdrukt wordt door een bekrompen, moralistische samenleving.
Als er een economisch systeem ontstaat dat zijn doel om "de waarden van de traditionele conservatieve samenleving volledig af te schaffen" deelt, zal dat systeem in zo'n persoon natuurlijk een aanhanger hebben. En omdat de kwestie voor hem existentieel is, zal hij een fanatieke aanhanger zijn. Dit verklaart op zijn minst gedeeltelijk (en ik zou zeggen grotendeels) waarom het communisme zich heeft ontwikkeld op de manier waarop het zich ontwikkelde en waarom haar ideologie altijd fel gekant was tegen "de hoeksteen van de samenleving," het gezin. Dat komt omdat de grootste voorstanders ervan psychologische/sociale/seksuele buitenbeentjes en devianten waren. Het lijkt erop dat hetzelfde geldt voor financieel kapitalisme en het soort liberalisme dat daaraan ten grondslag ligt.
Communisme en financieel kapitalisme trekken psychopaten van allerlei slag aan. En denk aan wat ik zei in [mijn artikel] "The Long Road of Degeneration." Psychopaten zijn van nature experts in psychologische oorlogvoering en dus in het kraken van het Overton-venster: "de fundamenten van sociale normen laten schudden en dan stap voor stap de publieke perceptie van wat goed en fout is veranderen." Dit is geïnstrumentaliseerde paromoraliteit die door gecontroleerd pathologisch egoïsme of "dwangmatige controle" wordt geïntroduceerd en afgedwongen.
In datzelfde artikel schreef ik:
Als je de psychologische technieken van een pathocratie overneemt, zul je waarschijnlijk uiteindelijk de psychologie (en psychologische demografie) van een pathocratie overnemen. Het risico is niet om "letterlijke nazi's" te worden; het is om steeds pathocratischer te worden. Alle pathocratieën zijn fundamenteel onderling verenigbaar, ondanks welke schijnbare onverenigbaarheden hun ideologieën dan ook mogen hebben. En de Westerse wereld wordt steeds pathocratischer.De recente onthullingen over USAID maken dat perfect duidelijk. De CIA heeft strategieën voor politieke/psychologische oorlogvoering overgenomen en dit draaiboek wereldwijd bewapend om "democratie" en "liberalisme" te verspreiden. Drie jaar geleden interviewde ik het Poolse lid van het Europees Parlement Ryszard Legutko over exact dit onderwerp. Hij behandelde het in zijn boek: The Demon in Democracy: Totalitarian Temptations in Free Societies.
Mike Benz beschrijft het draaiboek tot in detail, waarbij het gaat om "justitiële hervorming" (d.w.z. het corrumperen van de rechterlijke macht van een land om bedreigingen voor de nieuwe waarden de kop in te drukken), het op gang brengen en aansturen van protestbewegingen om regeringen die de agenda vijandig gezind zijn omver te werpen, het financieren van "liberale" doelen om conservatieve instellingen te verzwakken (zoals het stimuleren van "vrouwenemancipatie" en genderidentiteitsprogramma's om de vrouwelijke stem te mobiliseren), het "versterken" van verkiezingsprocedures om ervoor te zorgen dat populaire kandidaten verliezen en voorkeurskandidaten winnen, het bevorderen van "onafhankelijke" journalistiek om buitenlandse liberale propaganda na te kakelen (en binnenlandse dissidenten te censureren), het aanpassen van onderwijsbeleid om het liberale wereldbeeld te versterken en het arresteren van dissidente politici om ervoor te zorgen dat ze niet of niet weer aan de macht komen.
Lobaczewski beschreef dit als pathocratie via "kunstmatige besmetting" - oorlogvoering over het wereldbeeld, revolutionaire oorlogvoering, politieke oorlogvoering of, zoals we het nu zijn gaan noemen, "soft power" en "democratiebevordering." Daarom financierde USAID "een groep Cambodjaanse jongeren met ondernemersvaardigheden," "het versterken van onafhankelijke stemmen in Cambodja," "hubs voor gendergelijkheid en vrouwenemancipatie," "het verbeteren van openbare aanbestedingen" in Servië, kiezersopkomst in India, het "Consortium voor Versterking van Verkiezingen en Politieke Processen," "vertrouwen van de kiezer" in Liberië, "sociale cohesie" in Mali, "inclusieve democratieën" in Zuidelijk Afrika en "duurzame recyclingmodellen" om "de sociaaleconomische cohesie onder gemarginaliseerde gemeenschappen van Kosovaarse Roma, Ashkali en Egypte te vergroten.
Het doel is niet om de wereld beter te maken; het doel is om de wereld te homogeniseren op een manier die past bij de doelen van het financiële kapitaal en de waarden van de mondiale pathocraten, die op één lijn liggen.
Zie: https://ponerology.substack.com/p/pathocracy-rising-how-economic-systems
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief