De armen en arbeiders in Amerika en ook sommige andere Westerse landen weten wat het is om Griek te zijn. Ze kennen werkeloosheid. Ze weten hoe een leven zonder pensioen eruit ziet. Hoe ze moeten rondkomen van een paar Dollar of een paar Euro per dag. Ze weten hoe het voelt wanneer het gas en de elektriciteit worden afgesneden vanwege niet betaalde rekeningen. Ze kennen het verlammende gevoel van schuld.
Ze weten hoe het voelt wanneer hun magere bezittingen worden afgepakt. Ze kennen het gevoel van totaal in de steek gelaten worden en de wanhoop wanneer scholen, bibliotheken, gezondheidscentra, wegen, bruggen en ondersteunende programma's worden verwaarloosd of gesloten. Ze kennen de situatie waarbij de financiële elite de democratische instituten kaapt om wijdverspreide ellende op te leggen in de vorm van bezuinigingen. Zij, net als de Grieken, weten hoe het voelt om in de steek gelaten te worden.
De armen en arbeiders in Griekenland, Amerika en andere landen maken hetzelfde mee omdat ze worden aangevallen door hetzelfde systeem, het corporate kapitalisme.
Corporate kapitalisme manipuleert de meest machtige financiële instituten op deze wereld, zoals de Eurogroep, de Wereldbank, het IMF en de Federal Reserve. Corporate kapitalisme doet wat het moet doen: Het beschouwt alles,
inclusief menselijke wezens en de natuur, als grondstoffen die geëxploiteerd worden totdat ze uitgeput zijn of in elkaar storten.
In dit hele proces worden toezichthouders en autoriteiten om zeep geholpen, de nieuwe wetten om fraude te legaliseren en wereldwijde monopolies mogelijk te maken, worden geschreven door lobbyisten namens de grote bedrijven en de openbare nutsbedrijven worden geprivatiseerd.
Geheime handelsovereenkomsten geven de bedrijfsoligarchen een groeiende macht en een nog grotere winst ten koste van de arbeiders. Handelsverdragen die zo geheim zijn dat zelfs gekozen volksvertegenwoordigers die de documenten inzien er niet over mogen spreken.
Om de winst van de grote bedrijven nog verder te laten groeien plundert corporate kapitalisme.
Het plundert, onderdrukt, drijft individuen, steden, staten en landen naar een faillissement. Uiteindelijk vernietigt het de structuren en de markten die het kapitalisme mogelijk maken. Dat is echter een schrale troost voor hen die met dit kwaad te maken krijgen. Tegen de tijd dat het zichzelf vernietigt zal het een groot spoor van menselijke ellende achter zich hebben gelaten.
Ondanks het "nee" van de bevolking heeft de Griekse regering besloten te knielen voor de Europese bankiers en te smeken om genade. Een handeling die gelijk staat aan verraad tegenover de bevolking en in feite niets anders inhoudt dan dat de Griekse soevereiniteit wordt overhandigd aan de bankiers.
Wanneer de Griekse overheid had stand gehouden dan had het internationaal banksysteem met Griekenland gedaan wat ze deden met de socialistische regering van Salvador Allende in Chili in 1973.
Ze hadden, zoals Richard Nixon Chili destijds beloofde: "De economie doen schreeuwen".
De bankiers hadden Griekenland totaal vernietigd. Als dit dan betekent dat de Grieken geen medicijnen meer hadden gekregen omdat het land meer dan één miljard Euro schuldig is aan Big Pharma dan is dat zo.
Als dat dan had betekend voedseltekorten in het land omdat Griekenland duizenden tonnen voedsel per jaar uit Europa importeert, dan is dat zo.
Als dat had betekend dat Griekenland geen olie of gas heeft omdat ze hiervan 99 procent importeren, dan is dat zo.
De bankiers hadden deze economische oorlogsvoering volgehouden totdat de huidige Griekse regering de laan uit was geschopt en de corporate puppets wederom de controle hadden gekregen.
Een mensenleven is voor de corporate kapitalisten van geen enkel belang. Het lijden van de Grieken, net zoals dat van de Amerikanen en andere armen, is goed voor de winstmarge van financiële instituten zoals Goldman Sachs. Het was tenslotte ook dit bedrijf die de gecompliceerde financiële regelingen met Griekenland oorspronkelijk orchestreerde, waarvan een groot deel in het geheim werd uitgevoerd. Door deze overeenkomsten verdubbelde de Griekse schuld vanwege de gebruikte derivaten en werd de oude Griekse regering in staat gesteld om de werkelijke schuld te verbloemen door het alsmaar bijlenen.
Toen Griekenland uiteindelijk implodeerde, wist Goldman Sachs niet hoe snel ze zich naar de uitgang moesten begeven. Met koffers vol geladen met cash, dat dan weer wel.
Commentaar: Zie ook: Waarom de Griekse strijd ook de onze is