guevara
Ernesto Guevara, beter bekend onder de naam Che Guevara, was een revolutionaire Cubaanse leider. Hij vocht tegen het imperialisme.
Geboren in Argentinië in 1928, kreeg Che Guevara internationale bekendheid als een van de belangrijkste leiders van de 1959 Cubaanse Revolutie die de door de VS gesteunde dictator Fulgencio Batista omverwierp. Na een periode van leiderschap in de nieuwe Cubaanse regering, richtte hij zich op het aanzetten van revolutionaire activiteit op internationale schaal. Hij probeerde revolutie te verspreiden in Democratische Republiek Congo en later in Bolivia. Op 8 oktober 1967, was hij gevangen genomen door Boliviaanse troepen die met de CIA werken. Eén dag later werd hij geëxecuteerd.

In het boek 'Wie vermoordde Che?' stellen auteurs Ratner en Smith dat op basis van eerder gepubliceerde overheidsdocumenten de CIA een kritische rol heeft gespeeld in zijn moord. "Volgens de [VS] regering waren het de Bolivianen die het deden, we konden er niets aan doen. Dat is niet waar," zei Smith. "Deze hele operatie was georganiseerd vanuit het Witte Huis door Walt Whitman Rostow. En de CIA was, tegen die tijd, een paramilitaire organisatie geworden."

Wat betreft de significantie van Che, zegt Ratner dat Che "een symbool voor revolutionaire verandering werd... Dat is hij tot op de dag van vandaag nog steeds natuurlijk. Als je naar Occupy Wall Street gaat, als je naar Tahrir Square gaat, dan zal je mensen zien die Che T-shirts dragen, omdat zij begrijpen dat het hun verplichting, hun noodzaak, is om het 1 procent te bestrijden. En dat is waar het bij Che om ging. En dat is waarom ik denk dat hij een held voor mensen van vandaag zal blijven."

Als hoofd van de Cubaanse delegatie sprak Guevara de Verenigde Naties toe in New York op 11 december 1964. Hij uitte sterke kritiek. Op de acties van de VN in Congo, maar ook op hun terughoudenheid tegenover de apartheid in Zuid-Afrika. Bekijk een filmfragment van Guevara's toespraak. In het Spaans met Engelstalige ondertitels:


Hier zijn enkele citaten van Che op die dag:
(...) Ik zou specifiek willen ingaan op de pijnlijke situatie in Congo (...) die aantoont hoe men straffeloos en met het meest aanmatigende cynisme een loopje kan nemen met de rechten van de volkeren. De reusachtige rijkdommen die Congo bezit en die de imperialistische landen onder hun controle willen houden zijn de directe motieven hiervoor (...) Hoe kunnen we de manier vergeten waarop de hoop die Patrice Lumumba stelde in de VN, werd verraden? Hoe is het mogelijk dat we de manipulatie zouden vergeten bij de bezetting van dat land door de troepen van de VN en onder wiens auspiciën de moordenaars van deze grote Afrikaanse patriot straffeloos hun gang konden gaan? Hoe kunnen we vergeten, heren afgevaardigden, dat Moses Thsombe de autoriteit van de VN naast zich neerlegde (...) toen hij de secessie van Katanga begon met Belgische steun? En hoe goed te praten, hoe uitleggen, dat aan het einde van de hele actie van de Verenigde Naties, Thsombe, ontzet uit Katanga, terugkeert als heer en meester van Congo? Wie kan de trieste rol ontkennen die de imperialisten opleggen aan de Verenigde Naties? Men organiseerde grote mobilisaties om de afscheiding van Katanga te verhinderen, en vandaag is Thsombe aan de macht, en zijn de rijkdommen van Congo in handen van de imperialisten.' (...)

In zijn tussenkomst ter gelegenheid van zijn eerste bezoek aan de Verenigde Naties waarschuwde Fidel Castro (applaus!) dat het hele probleem van de coëxistentie tussen de naties herleid kon worden tot het probleem van de onrechtmatige toe-eigening van de rijkdommen van anderen. En hij deed de volgende uitspraak: 'Als de filosofie van de beroving stopt, zal de filosofie van de oorlogen stoppen. Maar de filosofie van de beroving is niet enkel niet gestopt, ze blijft sterker dan ooit bestaan, en daarom begaan dezelfden die de naam van de Verenigde Naties gebruikten om de moord op Lumumba te voltrekken, vandaag de moord op duizenden Congolezen.' (...)

'Onze vrije ogen openen zich vandaag naar nieuwe horizonten en zijn in staat te zien wat onze toestand als koloniale slaven ons niet toeliet te zien: dat de "westerse beschaving" onder haar mooie voorgevel een beeld verbergt van hyena's en jakhalzen. Want niets anders dan deze naam verdienen diegenen die zulke humanitaire taken zijn gaan vervullen in Congo. Vleesetend roofdier dat zich voedt aan machteloze volkeren. Dat is wat het "blanke" imperialisme onderscheidt.Alle vrije mensen van de wereld moeten zich inzetten om de misdaad van Congo te wreken.' (...)

(...) 'Er is geen kleine vijand, noch aanzienlijke macht omdat er geen afgezonderde naties zijn. Zoals gevestigd in de "Tweede verklaring van Havana" is geen enkele van de Latijns' Amerikaanse landen zwak omdat ze allemaal deel uitmaken van een familie van 200 miljoen broeders die allemaal aan dezelfde miserie lijden, die allemaal dezelfde gevoelens koesteren, die allemaal dezelfde vijand hebben. Ze dromen allemaal van een betere toekomst en rekenen allemaal op de solidariteit van de eerlijke mannen en vrouwen van deze wereld.

Onze toekomst zal worden bepaald door de hongerige Indianen, de landloze boeren, de uitgebuite armen, de progressieve massa's, de oprechte en uitmuntende intellectuelen, zo talrijk in het lijdende Latijns' Amerika. Het wordt een strijd van de massa's en de ideeën.

Een strijd van massa's en ideeën tegen de mishandeling en verachting van de imperialistische mogendheden die geen einde kent tot onze volkeren zich volledig zullen vrijmaken van "De imperialistische droom". Die beschouwt ons machteloos en als een onderdanige kudde maar begint nu schrik te krijgen van die kudde, van die gigantische kudde van 200 miljoen Latijns'-Amerikanen waaronder het monopolistische Yankee-kapitaal zijn ondergang leert kennen. Het uur van verdediging, het uur dat dit volk heeft gekozen is aangewezen met precisie, van één einde tot een ander einde van het continent. Nu begint dit naamloze volk indruk te maken. Dit volk dat zingt voor zijn continent met éénzelfde droefheid en ontgoocheling. Nu is dit volk datgene dat nu eindelijk in zijn eigen geschiedenis binnentreedt, het begint z'n geschiedenis te schrijven met z'n eigen bloed, het begint te lijden en te sterven omdat het nu, door de velden en de bergen van Amerika, over de hoge toppen van hun bergketens, hun velden en hun bossen, tussen de eenzaamheid van hun uitgestrekte vlaktes en de drukte van hun steden, op de kusten van de grote oceanen, indruk te maken. Deze wereld vol warme harten en gebalde vuisten verlangt om te sterven voor zichzelf, om hun rechten te veroveren.

(...) Bijna 500 jaar veroordeeld door anderen. Nu, zal de geschiedenis moeten rekenen op de arme mensen van Amerika, op de uitgebuite en verachtelijk behandelden van Latijns' Amerika die bepaald hebben om vanaf nu voor altijd hun eigen geschiedenis te schrijven. Reeds nu, kunnen ze gezien worden op de wegen - sommigen te voet - in eindeloze wandelingen van honderden kilometers om voor hun rechten te strijden. (...)
De hyena's en jakhalzen waar Che het over had zijn vandaag de dag nog steeds werkzaam. Het zijn psychopaten, individuen die zich voordoen als mens, maar het eigenlijk niet zijn. Ze hebben gebreken in het brein, waardoor ze geen geweten hebben. Terwijl de normale mens op zoek is naar verbondenheid, gelijkheid, en eerlijkheid, is de psychopaat continue op zoek naar macht en controle - wat er ook voor nodig is om dat te verkrijgen. Het ergste is dat dergelijke individuen ook in de politiek werkzaam zijn. Che had door dat Congo bijvoorbeeld een land was met rijkdommen dat kaal werd geplukt door het imperialisme, door westerse leiders die zich niet bekommeren om de bevolking in dat land. Che kwam op voor dat land, voor Bolivia, Cuba, en andere. Hij kwam op voor de rechten van de mens.

Zijn ideeën en wilskracht waren inspirerend voor velen. Vroegere en huidige leiders zoals wijlen president van Venezuela Hugo Chávez, huidig president van Venezuela Nicolás Maduro, president van Bolivia Evo Morales, president van Ecuador Rafael Correa, en president van Nicaragua Daniel Ortega, streven naar een betere wereld zoals een die Che in gedachten had. In bijna elke opleving van de revolutionaire bewegingen in Latijns-Amerika in de afgelopen veertig jaar, van Argentinië tot aan Chili, van Nicaragua tot aan El Salvador, van Guatemala tot aan Mexico en Chiapas, zijn er sporen van "Guevarismo" te vinden. Zoals mensenrechtenactiviste Rigoberta Menchú zei, "In deze huidige tijden, als er voor velen duidelijk blijkt dat ethische en morele waarden zo gemakkelijk gekocht en verkocht kunnen worden, krijgt het voorbeeld van Che Guevara een nog grotere dimensie".

Afbeelding
Een wijk met aanhangers van Chávez. (Che Guevara:) we zullen NOOIT terugkeren naar het verleden-tot victorie altijd.
Nu, vandaag de dag zien we overeenkomsten tussen Che en Poetin. Tijdens de afgelopen Algemene Vergadering van de Verenigde Naties in New York gaf Poetin een sterke toespraak waarbij duidelijk werd dat Rusland korte metten zal maken met de plannen van het VS-imperialisme. Het vernietigen van landen, het leegroven van landen, en het verarmen van volkeren kan zo niet langer. Zoals Poetin zei tijdens zijn toespraak: "Na de Koude Oorlog ontstond er in de wereld een enkel centrum van overheersing." Dat enkel centrum van overheersing is de VS en zijn Europese aanbidders. Maar het lijkt erop dat Rusland ze in hun spel in het Midden-Oosten in ieder geval schaakmat heeft gezet - en dat is enkel het begin.

Al met al, zijn het individuen zoals Che, Poetin, en anderen die ons in deze duistere wereld hoop geven op een betere toekomst. '¡Hasta la victoria siempre'!

Bronnen:

1. http://www.democracynow.org/2012/2/7/who_killed_che_how_the_cia
2. https://en.wikipedia.org/wiki/Legacy_of_Che_Guevara
3. http://www.volgconcilie.nl/DagOpDag/284.html
4. http://users.telenet.be/ohio1/bijlage2.htm