Het waren de acties van de Turkse regering in de onmiddellijke nasleep van het neerschieten, dat me doet bedenken dat deze jongens met de broek op de enkels te grazen zijn genomen.
Laten we ze in volgorde bekijken.
1) Rennend naar de NAVO toe om met ze te overleggen en een brief aan de VN rondzwaaiend: dit lijkt op een angst-gebaseerde reactie van de ministers van Erdogan. Als ze de aanval vooraf hadden gepland, of als ze rustig de beslissing hadden genomen na een 'eerlijke waarschuwing' te hebben gegeven aan de Russische gevechtsvliegtuigen, hadden ze zeker ook nagedacht over de gevolgen ervan en hadden ze ervoor gepland, waardoor ze een zekere kalmte zouden hebben uitgestraald?
2) Geen pessimistische bilaterale energie vooruitzichten: Binnen één dag van het neerschieten, dat de Russische regering in scherpe bewoordingen heeft veroordeeld, verzocht de Turkse minister van Energie Rusland al zich niet zo op te winden en beweerde dat er geen probleem zou zijn met Russisch-Turkse betrekkingen op energiegebied: "Op het moment suprême, zonder alle informatie, zou het verkeerd zijn om ongegronde uitspraken te doen", zei Albayrak tijdens zijn beëdiging in Ankara. "We hebben nauwe vriendschappelijke culturele en economische betrekkingen met Rusland niet alleen op energiegebied, maar ook in andere economische sectoren. Ik ben niet pessimistisch over onze energie-relaties." De minister verzekerde het Turkse volk ook dat het niet hoeft te vrezen voor de komende winter vanwege zorgen dat Rusland de economische samenwerking kan stoppen. Dat is een indrukwekkend niveau van zelfvertrouwen gegeven dat de Turken zojuist een Russische piloot in koelen bloede hebben neergeschoten, en indirect, hebben vermoord.
3) Ik heb het zelf gedaan!: Als er een ding is dat ik heb geleerd over politici, is dat ze niet graag persoonlijke verantwoordelijkheid willen nemen voor wat dan ook, tenzij het hun eigen belangen dient. In het geval van een internationaal incident waarbij Turkse strijdkrachten een Russisch gevechtsvliegtuig hebben neergeschoten dat betrokken was bij het uitroeien van de jihadistische krachten die de hele wereld haat, impliceert dat aanzienlijk potentieel negatieve aandacht voor de Turkse regering, zowel thuis als in het buitenland. Dan zou je verwachten dat de schuld op zoveel mogelijk mensen afgewenteld zou worden, om zo het publieke oog te vermijden. Maar in dit geval heeft precies het tegenovergestelde plaatsgevonden:
Tijdens een bijeenkomst van de AK-partij, zei de Turkse minister president Davutoglu dat "ondanks alle waarschuwingen, we het vliegtuig moesten vernietigen, de Turkse strijdkrachten voerden bevelen uit die persoonlijk door mij zijn gegeven."
Waarom zou Davutoglu willen dat iedereen weet dat hij persoonlijk het bevel gaf, een bewering die op zich niet eens geloofwaardig is aangezien het gevechtsvliegtuig naar men zegt slechts 17 seconden in het Turkse luchtruim was, waardoor het zeer onwaarschijnlijk is dat het Turkse militair gezag de tijd had om te bellen en te consulteren met het kantoor van de premier om een definitief bevel te krijgen?
In plaats van zelfverzekerde bravoure, lijkt de bewering van Davutoglu meer bewijs te zijn dat de Turken angstig zijn in de nasleep van het neerschieten van het vliegtuig en wanhopig proberen om een situatie die hen verraste te beheersen en er verantwoording voor te nemen. De verrassing voor de Turken zou vandaag verergerd kunnen zijn door de verklaring van een niet nader genoemde Amerikaanse official die tegen Reuters zei dat de VS bewijs heeft dat het Russisch gevechtsvliegtuig boven Syrië neergeschoten werd en niet boven Turkije.
Men kan niet met alles wegkomen onder de 'mist van oorlog'.
Te cryptisch? Oké, hier is een kaart.
Laten we eerlijk zijn, een conflict veroorzaken tussen Rusland en, nou ja... wie dan ook, is standard operating procedure voor Uncle Sam. Tientallen jaren is het zo. Te dien einde, heeft de VS overal ogen en oren, ook in Turkije in de vorm van een modern 'Gladio' netwerk zoals onthuld door de Ergenekon trials. De Gulen beweging - een door CIA gesteunde "gematigde" islamitische nep NGO - is ook de moeite waard om te bekijken in dit opzicht. FBI klokkenluider Sibel Edmonds heeft inside-kennis over waar het bij Gulen om draait:
"Onder het mom van scholen [Madrasa] in Centraal-Azië en de Kaukasus is zijn netwerk betrokken bij het trainen van terroristen [inclusief Tsjetsjenen enandere islamitische Jihadisten in het gebied]. Het bureau onderzocht hem sinds 1998. Ze werden echter verhinderd bij het vervolgen van de zaken [ondanks al het verzameld bewijs] als gevolg van directe druk van de CIA/State Department. Hoe weet ik dat? Sommige dossiers waren beschikbaar op de afdeling waar ik werkte [contraspionage]."Het komt erop neer dat Turkije weinig tot niets te winnen heeft door Rusland op deze manier aan te vallen, en het riskeert veel. De eenvoudig voorspelde Russische reactie op het neerschieten van het vliegtuig zou het raken van Turkije zijn waar het pijn doet: de Koerden, d.w.z. meer en sneller steun van het Russisch en Syrisch leger voor de Koerden en hun campagne om zoveel mogelijk terreinte winnen en te houden langs de Syrische-Turkse grens, vooruitlopend op verdere vredesbesprekingen in Wenen.
De VS en Israël hebben een zeer lange tijd gebruik gemaakt van de Koerden voor verschillende geopolitieke doeleinden in het Midden-Oosten. Het huidige plan voor Syrië, zoals ik al eerder zei, is 'balkanisering' - het in stukken breken van Syrië in semi-autonome regio's. De Koerden, met hun historische claim en strijd voor een onafhankelijk Koerdistan, zou de beste rechtvaardiging zijn om dit 'balkanisering' plan in Wenen op gang te brengen.
Als dit scenario enigszins accuraat is echter, is het waarschijnlijk dat zowel de Turken en de Russen het al door hebben, of binnenkort. Wat zij dan zullen doen valt nog te bezien.
Commentaar: Joe Quinn schreef ook het volgende: