De laatste 5 jaar hebben westerse machten en hun media-lakeien er geen doekjes om gewonden dat zij de 'Syrische rebellen' volledig hebben gesteund in hun wrede oorlog tegen het Syrische volk, in een poging om de democratisch gekozen Assad-regering omver te werpen. Men maakte ook geen geheim van het feit dat verschillende westerse regeringen deze 'rebellen', die toen Syrische burgers massaal vermoordden, direct financierden, trainden en bewapenden. Gedurende die tijd, kwam aan het licht dat de overgrote meerderheid van de 'rebellen' van het gekke-jihadi ras is, low-brow buitenlandse huurlingen bereid om voor welke zaak dan ook te vechten zolang je ze genoeg betaalt of ze genoeg snoep en Saoedi-geleverde amfetaminen zoals captagon geeft.
Een groot deel van die jihadi's kwamen uit Libië, waar ze bekend waren bij agenten van de VS, niet in het minst bij Hillary Clinton, die hen gebruikte om de Libische samenleving te vernietigen en Muammar Gaddafi publiekelijk te grazen te nemen en te vermoorden, tot groot genoegen van Clinton. Wat een prachtig vooruitzicht voor het Amerikaanse volk om zo'n walgelijke psychopaat te hebben die hen vertegenwoordigt.
Rond september 2015 had het Amerikaanse leger zogezegd meer dan een jaar ISIS gebombardeerd, gedurende die tijd had het gekke jihadistische leger hun grondgebied sterk uitgebreid, waarbij ze duizenden afslachtten en veel meer burgers uit hun huizen hebben verdreven. Misschien zaten de bommen die gedropt waren door Amerikaanse vliegtuigen in metalen containers met parachutes. Aan de andere kant was slechts 3 maanden van Russische bombardementen op posities van ISIS/rebellen alles wat nodig was om het verloop van de oorlog dramatisch te veranderen in het voordeel van het Syrisch leger en om definitief de samenzwering van de westerse regering met ISIS bloot te stellen.
Maar dit alles is een bekend fenomeen in de historische strategie van westelijke machten om terroristische groeperingen te bewapenen om hun geopolitieke doelstellingen inzake de omverwerping van democratisch gekozen regeringen omver te werpen door chaos in een land te zaaien dat geen orders opvolgt. Het ongewone aspect van dit laatste westerse imperialistische avontuur is de toestroom van vluchtelingen naar West-Europa. Terwijl westelijke aanvalsoorlogen altijd grote aantallen ontheemden veroorzaakten die
In oktober vorig jaar, vertelde EU-president Donald Tusk tegen een Europees forum in de stad Sopot aan de Baltische kust van Polen:
"Voor de eerste keer in mijn politieke loopbaan, heb ik politici openlijk horen verklaren dat de vluchtelingen die op weg naar Europa zijn hun methode is zodat we op een bepaalde manier handelen."Op dit punt, en voor iedereen die aandacht besteedt aan het nieuws, zijn er geen prijzen voor het raden van degenen naar wie Tusk verwees. Zelfs de westerse pers kan het feit niet meer negeren dat Erdogan en Co. een nogal psychopathisch spel spelen en opzettelijk de beweging van duizenden Syriërs over de Turkse grens naar Griekenland en de rest van de EU toe vergemakkelijken. Het meest semi-intelligente politieke commentaar op de Turkse betrokkenheid in de Syrische oorlog omschrijft Erdogan als een man gedreven door zijn eigen keizerlijke plannen met een verlangen om een Turks kalifaat te recreëren met zichzelf als een hedendaagse Sultan.
Maar wat de onderonsjes die controle hebben over Turkije het allerliefst willen is niet uitbreiding in het Midden-Oosten maar integratie in de Europese Unie. Turkije vroeg voor het eerst lidmaatschap aan in 1999. Sindsdien wordt het min of meer genegeerd door de hoge pieten in de EU, zogenaamd vanwege de toestand van de Turkse economie, maar in werkelijk omdat, nou ja, Turken moslims zijn en een bruine huid hebben, en geen bleke christelijke Europeanen zijn. Maar de vervaardigde vluchtelingencrisis, de impliciete dreiging van die vluchtelingen voor de EU (met inbegrip van de dreiging van verankerde 'ISIS' terroristische aanslagen) en het veronderstelde vermogen van Turkije om de stroom van wanhopige Syriërs en Irakezen te beheersen, lijkt wonderen te hebben opgeleverd in Brussel.
In oktober vorig jaar kreeg Turkije €3 miljard van de EU om het vluchtelingenprobleem 'aan te pakken'. Maar Erdogan en Co. hebben blijkbaar het geld besteedt aan het kopen van gestolen Syrische olie en het financieren van ISIS, dus kwamen ze vorige week terug, met de pet in de hand, voor niet alleen weer een bedrag van €3 miljard, maar ook voor visumvrij reizen voor alle Turkse burgers naar de EU en een versneld proces voor lidmaatschap . Woedend door dergelijke brutaliteit en manipulatie van de arrogante Turken, kwamen EU leiders enkele dagen geleden overeen om het geld te geven en beloofden ze Erdogan en Co. "zo spoedig mogelijk EU toetredingsonderhandelingen".
Op 7 maart, een paar uur vóór de vergadering in Brussel tussen diminutief Turkse premier Davutoglu en de 28 leiders van de EU-lidstaten, een zeer gemoedelijk samenzijn waar veel ruchtbaarheid aan gegeven was, gericht op"het voorkomen van golven van vluchtelingen en tragische gebeurtenissen in de Egeïsche Zee", verdronken 25 migranten voor de Turkse kust, op weg naar Griekenland. Meer recentelijk, is er twijfel ontstaan of Turkije daadwerkelijk veel Syrische vluchtelingen heeft opgenomen.
Het zou gemakkelijk zijn om dit alles te verklaren als simpel (al dan niet psychopathisch) opportunisme van de Turken en een compleet ontbreken van integriteit of moraal van EU-leiders, ware het niet dat degene die stilletjes dit hele proces volgt de grootse oude VS van A is. Niemand kan redelijkerwijs stellen dat een langdurige oorlog in Syrië ooit een positieve ontwikkeling zou zijn voor Turkije of de EU. Turkije wordt vandaag de dag bedreigd met, in het ergste geval, het verlies van een deel van zijn grondgebied aan de Koerden, of op zijn minst, de oprichting van een Koerdische staat aan zijn grenzen, terwijl de structuur van de EU ernstig onder druk staat door de stroom aan vluchtelingen.
Het enige land dat (zoals gewoonlijk) kan profiteren van chaos in andere landen is de VS, en dat is omdat het meestal de VS is die de chaos in eerste plaats heeft gecreëerd. Zoals ik al meerdere malen heb geschreven, is het 'grote spel' dat hier gespeeld wordt hetzelfde spel dat door de 'uitzonderlijke' VS al minstens 100 jaar wordt gespeeld. De naam van dat spel is 'ten koste van alles de Russische expansie dwarsbomen'.
Voorafgaand aan de oorlog bij volmacht tegen Syrië, genoten Turkije en Rusland nauwe economische en politieke betrekkingen. In november vorig jaar schoot iemand in een gevechtsvliegtuig in Turkije een Russisch gevechtsvliegtuig neer in Syrië, wat die nauwe relatie beëindigd heeft. Ik blijf bij mijn vorige analyse, dat de Erdogan-regering niet direct verantwoordelijk was voor het neerschieten van het vliegtuig en geen andere keuze had om maar in het verhaal mee te gaan dat hen werd opgedrongen...door de VS.
Als we een stap terug nemen en de resultaten observeren van de gebeurtenissen in het Midden-Oosten van de afgelopen 5 jaar, dan zien we dat de huidige oorlog bij volmacht tegen Syrië niet alleen de vluchtelingencrisis heeft gecreëerd die een 'veiligheidscrisis' in de Europese Unie creëert, maar Turkije de kans heeft gegeven om zijn toetreding tot de EU af te dwingen, waardoor het dichter bij de boezem van de NAVO zal komen, en veel verder verwijderd van een mogelijke alliantie met Rusland. Alles wat er te bedenken valt om allianties tussen wie dan ook en Rusland te voorkomen is vandaag de dag de enige reden voor het bestaan van het Pentagon en het ministerie van Buitenlandse Zaken van de VS en die €6 miljard beloofde EU betaling aan Turkije begint steeds meer op compensatie te lijken voor het vernielen van haar banden met Rusland dan op een 'vluchtelingenfonds'.
Gezien de diepte, dan, van de Amerikaanse trouweloosheid, leugenachtigheid en anti-Russische hysterie, was het niet verwonderlijk om vorige week te lezen dat oorlogszuchtig Chief van de NAVO in Europa, generaal Breedlove (recente winnaar van de wedstrijd van meest ongepaste achternaam), Rusland ervan beschuldigde dat het de vluchtelingencrisis had gecreëerd om "Europa te overweldigen en te breken". Afgezien van de volslagen absurditeit van deze aantijging van een man die een centrale rol speelde in de vier jaar durende oorlog bij volmacht tegen Syrië die de vluchtelingen creëerde, is de beschuldiging van Breedlove precies datgene waar ik de VS van beschuldig - het aanmoedigen van Turkije om vluchtelingen naar de EU te sturen om de onveiligheid en EU-afhankelijkheid van de NAVO te verhogen. Anderen beschuldigen van iets dat je zelf doet is een zeer gemeenschappelijk kenmerk van psychopathische individuen.
Maar de Amerikaanse sluwheid houdt hier niet op. Door dit bizarre idee te verspreiden, streeft Breedlove ernaar om anti-Russische hysterie onder goedgelovige EU-officials verder te laten toenemen, en als de lafheid van EU-officials tegenover Amerikaanse bedreigingen tot op heden een indicatie kan zijn, dan lijkt het erop dat hij waarschijnlijk zal slagen.
[Link]