Belgisch minister Jan Jambon
Speelbal van de verborgen machten: Belgisch minister Jan Jambon beweerde dat moslims na de aanslag in Zaventem en Maalbeek straatfeesten hebben gehouden, maar had natuurlijk geen bewijs
In Den Haag ging op 30 maart de conferentie Terrorisme, Israël en het Internationaal Recht door op initiatief van het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI). Prominent spreker was Belgisch minister van binnenlandse zaken Jan Jambon (N-VA) [Nieuw-Vlaamse Alliantie]. Daar stelde hij dat na de aanslagen in Zaventem en Maalbeek "in bepaalde wijken van Brussel straatfeesten waren, geen rouwfeesten. Straatfeesten!"

Commentaar: Miljoenen moslims zijn in het Midden-Oosten omgekomen door buitenlandse oorlogszucht en het CIDI organiseert een conferentie Terrorisme, Israël en het Internationaal Recht?

Moslims zijn de nieuwe zondebok in Europa en Jan Jambon is niets meer dan een spreekbuis voor de perverse belangen van de verborgen psychopaten: Terwijl Islamofobie stijgt, verflauwen de morele waarden


Het Centrum Informatie en Documentatie Israël (CIDI) is een van de vele zionistische organisaties die buiten Israël propaganda voeren voor het project van de uitsluitend Joodse staat Israël, voor de bezetting en voor de verdere kolonisering van Palestina.

Jan Jambon herhaalde zijn beweringen over feestvierende moslims op de conferentie van CIDI nogmaals in een interview voor De Standaard. Daar had hij het dan weer over 'dansende moslims'. Tot nu heeft hij nog steeds niet het minste bewijs kunnen leveren voor die beweringen.

Sindsdien wordt hij voor deze gratuite uitlatingen aangepakt door de politieke oppositie, zelfs in rangen van de meerderheid klinkt omfloerste kritiek. Lucas Catherine stelt over dit alles een aantal vragen. Er is volgens hem immers veel meer aan de hand. Dit past in een groter plan, waarin de N-VA zeer bereidwillig een cruciale rol speelt (inleiding door de redactie).

Ooit was de N-VA pro-Palestijns

Hoe komt zo'n N-VA-corifee op een Israëlische propagandameeting terecht? Ooit was het immers anders. In maart 2008 ging de N-VA zelfs de Palestijnse toer op. Een officieel standpunt op haar website begon toen met de zin: "De N-VA veroordeelt de harde aanval van Israël op de Gazastrook en betreurt de vele onschuldige slachtoffers"1.

Dat standpunt eindigde met dit statement: "Het partijbestuur van de N-VA onderschreef vanmorgen ook de oproep van het Actieplatform Palestina: '60 jaar ontheemd, 40 jaar bezet!' die moet uitmonden in een aantal acties tijdens de volgende maanden."

Mavi Marmara

Drie jaar later in 2011 [moet zijn: 2010] , toen het vredesflottilla met onder meer het Turkse schip Mavi Marmara naar Gaza hulpgoederen ging brengen, waren er ook Belgen aan boord van een van de schepen. Daarop interpelleerde N-VA parlementslid Els Demol onze minister van Buitenlandse Zaken over de Belgen die deelnamen aan die actie. In haar interventie citeerde ze onder meer de Israëlische VN-ambassadeur die het had over een actie van "extremistische en terroristische organisaties."

Dit was geen individuele uitschuiver, maar het nieuwe partijstandpunt dat door Jan Jambon met de volgende woorden op de zionistische website Joods Actueel werd bevestigd: "Wij zien dergelijke actie als een vorm van terrorisme en veroordelen dit ten stelligste. We weten nog dat er vorig jaar terroristen aan boord zaten, daarom veroordelen wij dit initiatief."

De N-VA heeft niet alleen in België een deel van het terrein ingenomen dat het Vlaams Belang bezette, ook internationaal zijn ze die racistische partij gaan aflossen bij Amerikaanse ultraconservatieve denktanks die pro-Israël zijn en prediken dat neo-koloniale oorlogen tegen de islam het imago van het koloniale Israël kunnen opkrikken.


Israël weet van wanten

Of, zoals de wervingstekst voor de CIDI-conferentie van 30 maart 2016 in Den Haag het stelde: "Draconische veiligheidsmaatregelen beknotten de rechten van het individu en vergroten de kans op radicalisering. In Israël zijn deze vragen voortdurend stof voor discussie. Wij zouden veel kunnen leren van Israël, dat al jaren kampt met zulke dreigingen en dilemma's."


Daar heeft Jan Jambon zich dus laten opjutten door lobbyisten van Israël en door medesprekers als Alan Dershowitz, Eli Bahar of Alan Baker.

Alan Dershowitz, Eli Bahar en Alan Baker?

Beurs Israël producten bevolkingsonderdrukking
Terrorisme? Een goudmijntje! "Een Israëlische militair promoot NICE, een bedrijf gespecialiseerd in stemherkenning, telefoonopnames, e-mailtaps op een beurs in Glasgow"
Eli Bahar is een voormalig hoofd van de juridische afdeling van Shin Bet, de Israëlische binnenlandse geheime dienst. Hierbij enkele citaten uit een interview van deze man over de recentste Israëlische oorlog tegen Gaza, in het tijdschrift Al-Monitor van 17 juli 2014.

Vraag: "Hoeveel burgerslachtoffers vindt u proportioneel in zo'n conflict?" Bahar: "Daar bestaat geen echt antwoord op, omdat het concept ('proportionele burgerslachtoffers') te vaag is. Vaak kan je maar de proportionaliteit nagaan na de feiten... Het is een concept dat varieert met de aard van de militaire operatie en in hoeverre die noodzakelijk was binnen de oorlogsinspanning."

Vraag: "Wat u eigenlijk zegt is dat in uw opvatting over het internationaal recht het doden van burgers niet altijd een oorlogsmisdaad is." Bahar: "Inderdaad. Een noodzakelijke militaire operatie kan zo complex worden dat proportionaliteit afhankelijk is van de militaire noodwendigheden, en hoe erg het ook mag klinken, je mag dan burgerslachtoffers maken."

Alan Baker is voormalig Israëlisch ambassadeur. In januari 2012 stelde premier Netanyahu hem aan als een van de drie leden van een comité dat moest bewijzen dat de staat Israël recht hebben op het grondgebied van de Westelijke Jordaanoever. Volgens het CIDI is hij een 'deskundige' in Internationaal recht.


Commentaar: En oorlog is vrede, depressie is geluk enzovoort. De wereld op zijn kop.


Alan Dershowitz is professor aan de Universiteit van Harvard, maar ook al decennialang verwoed lobbyist voor Israël. In 1972 viel hij op een vuige manier Israël Shahak aan, die toen voorzitter was van de Israëlische Liga voor Mensenrechten, omdat hij volgens hem te kritisch was voor de 'Joodse staat'.

Later keerde hij zich ook tegen Norman Finkelstein en Noam Chomsky, en tegen Stephen Walt en John Mearsheimer toen die in 2006 het boek The Israel Lobby schreven. Zelf werd hij door Noam Chomsky en Norman Finkelstein ontmaskerd als plagiaatpleger. Zijn boek The Case for Israël bleek immers grotendeels afgeschreven van een eerder gepubliceerd propagandaboek From Time Immemorial van ene Joan Peters. Dat laatste boek bleek volledig gebaseerd te zijn op gefingeerd bronnenmateriaal.

Professor Torture

Dershowitz staat in de VS bekend als Professor Torture. Hij stelde als allereerste, hierin later gevolgd door eerste minister Benjamin Netanyahu, dat de Conventies van Genève2over het oorlogsrecht moeten worden afgeschaft en dat onder oorlogsomstandigheden het doden van burgers alsook folteren wel mag. Heeft Bart De Wever bij hem zijn mosterd gehaald als hij het had over de "herziening" van de 'Conventie van Genève' naar aanleiding de vluchtelingencrisis?


Dat je je in zo'n opgejutte pro-Israël anti-islam omgeving als deze conferentie als rechtse rakker zo laat gaan is dan niet verwonderlijk. Zoals het oeroud Vlaams spreekwoord zegt: "Waar het hart van vol is, loopt de mond van over."

Lucas Catherine is een Brusselse auteur die publiceert over kolonisatie, de Israëlische bezetting en de relatie van de Europese beschaving met andere wereldbeschavingen en islam.

Noten (toegevoegd door de redactie):

1 Op 27 december 2008 begon het Israëlisch leger een aanval op de bevolking van Gaza die duurde tot 18 januari 2009. Naar schatting 1400 Palestijnse inwoners van Gaza werden daarbij omgebracht. Aan Israëlische zijde vielen 13 Israëlische slachtoffers, waarvan vier soldaten door eigen kruisvuur. Operatie Gegoten Lood was officieel bedoeld als reactie op het afvuren van gronddoelraketten vanuit Gaza. De echte bedoeling was het Palestijns verzet tegen de verstikkende blokkade van de enclave te breken en onderhandelingen te saboteren tussen Hamas en Fatah om terug een Palestijnse eenheidsregering te vormen (nvdr)

2 Recent wordt regelmatig naar de 'Conventie van Genève' verwezen in verband met de vluchtelingenproblematiek. De juiste naam van dit verdrag is echter de 'Vluchtelingenconventie' van 1951. De echte 'Conventies van Genève' - in totaal vier - behandelen het oorlogsrecht, dat onder meer verplichtingen aan bezettende troepen oplegt (zoals het Israëlisch leger in de sinds 1967 bezette Palestijnse Gebieden). Deze vier Conventies werden in 1949 afgesloten en zijn verder uitgewerkte ontwikkelingen van eerdere verdragen van 1864, 1906 en 1929. Het zijn deze vier Conventies van 1949 die Dershowitz wil afschaffen, niet de Vluchtelingenconventie van 1950. Bart De Wever bouwt bewust of onbewust verder op deze spraakverwarring. Sindsdien wordt de verkeerde benaming voor de Vluchtelingenconventie voortdurend herhaald in de media, wat de begripsverwarring nog groter maakt (nvdr)