Of je het nu leuk vindt of niet, zo ziet democratie eruit
Wat zich op 15 juli in Turkije afspeelde was overduidelijk een door de VS gesponsorde/gesteunde couppoging, die waarschijnlijk op het allerlaatste ogenblik door Rusland middels intel en advies aan Erdogan en Co werd tegengehouden. Verwachten we dat de exceptionele supermacht van de wereld dergelijke onbeschaamdheid zal accepteren? Waarschijnlijk niet. Als er een ding is dat de globale hoofdoorlogsstokers de afgelopen 70 jaar hebben geleerd is dat zij de wereld beheersen en elke natie die stoutmoedig genoeg is er een stokje voor te steken zal zwaar gestraft worden.
Terwijl Erdogan en vrienden bezig zijn zich te ontdoen van Vijfde Colonnisten van de NAVO in Turkije (3 van de 5 Turkse legerregimenten die participeerden in de coup zijn onderdeel van de NAVO-flitsmacht), laten anonieme Britse 'bronnen van defensie' alvast een proefballonnetje op aangaande een andere coup:"Als er nog een couppoging plaatsvindt, dan zal een burgeroorlog volgen. Als dat gebeurt dan zal zich een grote internationale crisis voltrekken," zei de bron tegen de Britse tabloid de Daily Star on Sunday.
"Burgeroorlog" en "grote internationale crisis", d.w.z. precies dat type scenario waarbij Amerikaanse en Britse politieke psychopaten floreren en waar ze veel ervaring met het fabriceren ervan hebben. Als Erdogan maar enigszins verstandig is, als hij maar iets heeft geleerd van de ware aard van westerse machten deze laatste 9 maanden (en het decennium dat hij als premier aan de macht was voordat hij in 2014 president werd) en dan twijfelt hij niet aan datgene wat hij vervolgens moet doen en wat Turkije te wachten staat, als hij dat niet uitvoert.
Hij kan simpelweg kijken naar de buurman van Turkije, Syrië, en wat daar zich de afgelopen 5 jaar heeft afgespeeld. Jihadistische huurlingenlegers die door het land razen, 300.000 gestorven, grote lappen land verwoest, miljoenen ontheemd, een 'vluchtelingencrisis' om ze allemaal te verslaan en dit alles het kwaadwillige product van de burgeroorlogsfabriek van westerse overheden.
Aan de positieve kant, zijn er tekenen dat Erdogan eindelijk bepaalde snoeiharde geopolitieke realiteiten begint te doorzien. Per slot van rekening was het zijn besluit om zich tot Rusland te wenden en zijn oorlogszuchtig standpunt over Syrië te herzien wat actie van de Anglo-Amerikaanse as van 'creatieve verwoesting' triggerde om hem te verdrijven. Dit was een wanhoopsdaad van de westerse machten, maar het scheelde ook weinig of het was gelukt. Terwijl ik dit schrijf wordt er ongetwijfeld een 'plan B' in Washington en Whitehall beraamd. Coups zijn een directe en openlijke poging tot regimeverandering. Wanneer ze mislukken, worden meestal uitgeteste en beproefde verholen middelen ingezet.
Dus wat kan Erdogan verwachten als hij niet de confrontatie aangaat met de existentiële bedreiging voor een zelfs gematigd onafhankelijk Turkije gevormd door westerse oorlogsstokers? Een reeks grote autobommen en andere terreuraanslagen in belangrijke Turkse steden, Koerdische groepen die opeens veel agressiever worden in hun campagne voor een Koerdisch thuisland afgekalfd in Turkije, 'ISIS' die plotseling besluit dat hun oorlog serieus uitgebreid moet worden naar het Turkse territorium, economische aanslag in de vorm van financieel terrorisme, en de bijna compleet internationale verkettering van Erdogan als de nieuwe 'slager van zijn eigen volk'.
Het ziet er niet goed uit. Maar het kan vermeden worden als Erdogan ervoor kiest om zich bij Rusland, Iran, Syrië en Irak aan te sluiten. Samen kunnen ze een zeer onmiskenbaar signaal aan de westerse machten en hun volmachten in de regio afgeven dat de chaos en massasterfte die al ontkiemd zijn in Syrië zich niet verder mogen verspreiden.
De coup heeft sterk ingezoomd op hetgeen Erdogan zich gerealiseerd lijkt te hebben vlak voor de couppoging: dat doen alsof je neus bloedt wat terrorisme in Syrië betreft (door alle agenten, niet alleen waar hij voordien de Koerden de schuld van had gegeven) zorgt ervoor dat Turkije zeer kwetsbaar is voor de grootschalige verspreiding van datzelfde terrorisme naar Turkije.
Met tienduizenden mensen die ontslagen zijn of vastgehouden worden in alle Turkse instellingen geeft de snelheid en omvang van Erdogans 'zuivering' aan dat lijsten vóór de coup al waren opgesteld. Hoewel onwetende westerse commentatoren deze opruiming van de Turkse politieke, militaire en publieke sectoren op zelfingenomen en hypocriete wijze veroordelen begrijpen ze niet dat dergelijke maatregelen noodzakelijk zijn om een 'Syriënisatie' van Turkije te voorkomen. Hoe 'verschrikkelijk' en 'ondemocratisch' de westerse media Erdogans schoonmaakbeurt dan ook mogen afschilderen bedenk dat het alternatief waarschijnlijk inhoudt dat tien- of honderdduizenden gewone Turkse mannen, vrouwen en kinderen in een 'burgeroorlog' platgebombardeerd worden.
Terwijl Turken door CIA-gesteunde coupplegers neergeslagen werden in de straten van Istanboel en Ankara werden de dag daarop aanvallen gelanceerd op politiebureaus in de hoofdsteden van Armenië en Kazachstan. Merk op dat het de gewapende aanvallen tegen politiebureaus door 'demonstranten-veranderd-in-rebellen' waren die de 'burgeroorlog' (door de VS-geleide destabilisatie-campagne) in Libië en Syrië in gang zetten. Geconfronteerd met Euraziatische integratieprojecten die het beschermingspandemonium van de door de VS-geleide globale maffia, het 'Imperium van Chaos' in zijn laatste stuiptrekkingen, voorbij kunnen (en waarschijnlijk zullen) streven. Dit zal natuurlijk zichtbaar worden door middel van overal opzettelijk ontlokte chaos (met inbegrip van terreuraanslagen in Europa en politieschietpartijen in de VS).
Voor Turkije en Erdogan betekent dat ze er niet meer tussen in kunnen staan. Ze kunnen niet meer in de rij staan om zich bij de EU te voegen en de Shanghai Cooperation Organization. Erdogan kan zich niet meer terugtrekken en de Turkse inlichtingendienst het buitenlandse beleid laten bepalen, waaronder het doorsluizen van wapens en cash naar terroristen in Syrië en het manipuleren van vluchtelingenstromen bedoeld om Europa te destabiliseren en goede relaties met Rusland verwachten. Kortom, Turkije kan niet de assistent zijn van de NAVO en tegelijkertijd Ruslands vriend.
Zal Turkije de NAVO dan verlaten? Het is meer dan een symbolisch gebaar, het is een reusachtige en hachelijke onderneming die vereist dat de kanker in het hart van zijn instellingen weggehaald wordt. Wellicht omwille van binnenlands politiek gemak schildert de Turkse regering het zich ontdoen van 'verraders' (velen van hen zijn dat zeker) af als het verwijderen van een netwerk van 'Gulen-terroristen', maar het weet vast dat de supporters van de coup onder invloed stonden van meer dan alleen de relatief recente ambities van een solitaire, oudere, in de VS woonachtige politieke tegenstander van Erdogan.
Als oud NAVO-lid is de westerse invloed binnen de Turkse militaire en politieke infrastructuur slechts een onvermijdelijk gevolg. Het gaat echter veel verder. Langdurige blootstelling aan de invloed van de VS betekent dat de samenstelling van de Turkse samenleving - zeker onder zijn intelligentsia - gevormd is naar het beeld van zijn maker(s): de 'scheppers' van de realiteit van Washington en Wall Street. Erdogan weet nu dat hij op de meerderheid van publieke steun kan rekenen, maar de weg van transitie van NAVO-onderwerping naar Euraziatische integratie zal niet over rozen gaan en getuige zijn van het Imperium dat alle vuile trucs zal toepassen om Erdogan en het Turkse volk op de knieën te krijgen. De enige kans die de Turken hebben tijdens het doorstaan van een dergelijke storm is om een veilige haven op te zoeken in de armen van Moeder Rusland en vrienden.
Reacties van Lezers
voor onze Nieuwsbrief