Putin Russia jets ISIS
In september 2015 was ISIS al ongeveer 4 jaar door heel Syrië tekeer gegaan, burgers afslachtend en dorpen en steden vernietigend. Rond die tijd was er een goede reden om te geloven dat het Syrische Arabische Leger spoedig verslagen zou worden door ISIS en 'rebellen' en de Syrische overheid verdreven. Dit ondanks het feit dat een door de VS geleide coalitie naar verluidt 'ISIS' al bijna een jaar had 'gebombardeerd' met het curieuze effect dat de jihadisten hun grondgebied in Syrië en Irak gestaag hadden uitgebreid. Duidelijkerwijs was het op dit punt aangekomen best helder dat de enige reden dat die horde betaalde huurlingen 'ISIS' genaamd ooit in de positie verkeerde om Syrië te belagen was omdat het gefinancierd werd door en wapens en training kreeg van de VS en zijn geallieerden in de Golf.

Toen het Russische leger op 30 september 2015 eenmaal ingreep zagen ISIS en het assortiment aan andere jihadistische 'rebellengroeperingen' hun grondgebied en hun aantallen echter snel slinken, ondanks de hulp en steun van de Amerikaanse overheid voor ISIS en de rebellen. Na de bevrijding van Aleppo door Russische strijdmachten aan het eind van vorig jaar werd er deze week een overwinning behaald na de bevrijding van de Syrische stad Deir ez Zor.

Wellicht is het aan uw aandacht ontsnapt, maar gedurende de afgelopen twee jaar hebben de westerse media en overheden de overwinningen van het Syrische leger met ruggensteun van de Russische luchtcampagne consequent weggecijferd. Dit is natuurlijk niet verbazingwekkend gegeven het feit dat ISIS niets meer is dan een proxy-leger van de VS en Golfstaten, specifiek in het leven geroepen om te strijden tegen het Syrische volk, Syrië als natie te gronde te richten en naar het westerse evenbeeld van een vazal van het imperium te scheppen. Als de westerse pers het nodig vond om tijdens een dergelijk voorval commentaar te leveren op de prestaties van de Syrische en Russische legermachten kozen ze ervoor om deze cynisch te verwerpen als 'Russische agressie' of 'Assad die zijn eigen mensen vermoordt'.

De bevrijding van Deir ez Zor deze week is daar een goed voorbeeld van. Hoewel het niet specifiek is afgekeurd zal het lastig blijken om zelfs een artikel van de Amerikaanse mainstream media over het meest recente nieuws dat een Russische luchtaanval op een ondergronds commandocentrum nabij de stad waarbij 40 ISIS-leden, met inbegrip van vier veldcommandanten omkwamen, te vinden. Onder de omgekomen hoge militanten is Abu-Muhammad al-Shimali, de zelfuitgeroepen "emir van Deir ez-Zor" die internationaal gezocht wordt.

Een in Irak geboren Saoedische inwoner (wat een verrassing!) en een voormalig Al Qaida-lid, zwoer al-Shimali in 2015 trouw aan ISIS (in ruil voor een dikke cheque) en werd berucht vanwege het smokkelen van terroristen naar Syrië (namens de VS en Saoedi-Arabië). Maar om de poppenkast te laten voortbestaan werd al-Shamali aangewezen als 'belangrijk doelwit' door het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken die een beloning van zo'n $5 miljoen uitloofde voor informatie die zou leiden tot zijn arrestatie in 2015. Verschillende Europese inlichtingendiensten beweerden ook dat al-Shimali bij de aanslagen van november 2015 in Parijs betrokken was. Nu zou je toch denken dat het nieuws dat deze brutale moordenaar verantwoordelijk voor zoveel bloedvergieten in Syrië en Frankrijk geëlimineerd is, het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken en de Franse overheid hun belachelijke anti-Rusland ideologie naast zich neer zouden leggen en de Russische en Syrische strijdkrachten publiekelijk feliciteren met deze bewonderenswaardige prestatie. Maar u heeft het bij het verkeerde eind. Ze hebben niets te melden; in feite hebben ze het waarschijnlijk moeilijk om hun drang om moord en brand te schreeuwen dat Rusland zojuist enkelen van hun favoriete aanwinsten liquideerden onder controle te krijgen.
Gulmurod Khalimov
Gulmurod Khalimov, de ISIS-man van het Pentagon in Syrië of Rusland of waar ze hem dan ook poten
Maar ze zullen zwijgen en met een goede reden, zodat er niet teveel aandacht aan de naam van een andere 'ISIS-commandant' die op hetzelfde terrein omkwam wordt geschonken: Gulmurod Khalimov, een Tadjiek en islamitische militaire commandant die in 2015 'overliep naar ISIS' nadat hij jarenlang in de VS was getraind via het programma Diplomatieke Veiligheid/Anti-terrorisme Assistentie van het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken. Nadat hij was 'overgelopen' zei Khalimov dat hij van plan was om terug te keren naar zijn vaderland om de sharia in zijn Centraal-Aziatische land in te voeren en om de jihad mee te nemen naar Rusland. Wat een toeval. Natuurlijk zijn het Pentagon en de CIA niet vies van het spenderen van $$miljarden van Amerikaans belastinggeld aan training en het bewapenen van jihadisten.

Wat ook meespeelt is de bewering van een ongenaamde 'diplomatieke bron' dat eind augustus ten minste een tiental ISIS-veldcommandanten, onder meer twee van 'Europese afkomst', door een vliegtuig van de Amerikaanse luchtmacht zijn geëvacueerd uit Deir ez Zor toen het duidelijk werd dat de stad in handen zou vallen van het Syrische leger. Ik ben doorgaans sceptisch over beweringen door 'ongenaamde diplomatieke bronnen', maar dit keer is de verklaring geloofwaardig gezien hetgeen bekend is over de directe steun van de VS aan de jihadisten in Syrië. Kolonel-generaal Sergei Surovikin zei dat SIS-strijders twee dorpen ten zuidwesten van Raqqa mochten verlaten en zich richting Palmyra bewogen. Surovikin zei dat de VS-coalitie met geallieerde Koerden "samenspannen met de ISIS-leiders, die de gebieden onder hun controle overgeven en naar de provincies waar Syrische overheidsstrijdkrachten opereren trekken."

Maar ik veronderstel dat ik niet teveel moet klagen of verwachten van de psycho-oorlogsstokers in het Pentagon en de CIA, hun weerzinwekkende hoofdafhakkende vrienden in Saoedi-Arabië en de westerse media die de propaganda-arm zijn van alle drie. Hun plannetje voor een onechte door een burgeroorlog geïnduceerde regimeverandering in Syrië is in duigen gevallen met dank aan het Russische leger onder de bescherming van Vladimir Poetin en de voorname inspanningen van de Libanese Hezbollah en Iraanse milities. Niets kan er nu aan veranderd worden, zelfs niet het Amerikaanse 'plan b' om een Koerdische staat af te scheiden in noordelijk Syrië.

Hoewel de realiteitsscheppers in Washington waarschijnlijk willen geloven dat een met de VS geallieerde Koerdische enclave in noordelijk Syrië en Irak het aanhoudend Amerikaans 'eigendom' van het Midden-Oosten kan verzekeren en de opkomst van Rusland en Iran als dominante machten in de regio voorkomen is dit letterlijk en figuurlijk ijdele hoop. Als Koerdistan wordt afgesneden van Syrië en Irak dan zal het slechts met toestemming van Iran, Turkije, Syrië en Irak gebeuren, die allen hele goede redenen (en effectieve middelen) hebben om het stichten van een Koerdisch thuisland te verhinderen. Zowel de geopolitieke als geografische werkelijkheid van de situatie houdt derhalve in dat een officiële Koerdische staat zich zou verbinden met zijn directe buren, niet met de imperiale oorlogsstokers en uit het niets verschijnende hoofdafhakkers.