Pim Fortuyn en hondjes
Pim Fortuyn en zijn honden. De hondjes waren aanwezig in de kerk tijdens Pims begrafenis
Zestien jaar geleden werd Pim Fortuyn neergeschoten door een radicaal linkse man, slechts minuten nadat hij in Hilversum een radio-interview had gegeven. Er zijn echter nog altijd vele vragen rond zijn sluipmoord. Gehaat door links, maar geliefd door velen die nog steeds helder konden nadenken, was hij een leider die de gedachten en gevoelens van Nederlanders die konden zien welke kant het land opging, vertolkte. Hij waarschuwde voor het oprukkend totalitarisme van het politiek correct denken, het zogenoemde 'anti-racisme', het verwoestende effect van massa-immigratie, problemen in de gezondheidszorg, in het onderwijs, enzovoort.

In een vooruitziende statement uitgezonden ongeveer 6 weken voordat hij werd geëlimineerd, sprak Fortuyn over het gevaarlijke klimaat dat het Nederlandse establishment had gecreëerd.
"En de Nederlandse regering, dat vind ik dus een bloody shame, helpt mee een klimaat te creëren van demonisering van mijn persoon. En als mij straks iets gebeurt, dan zijn zij medeverantwoordelijk. En dan kunnen ze niet hun handen ervan aftrekken in de zin van 'ik heb die aanslag niet gepleegd'. Je hebt het klimaat gecreëerd. En dat moet stoppen."
Op de avond van 6 mei 2002, slechts een paar uur na de sluipmoord, braken er rellen uit op het Binnenhof in Den Haag. Mensen riepen duidelijk 'moordenaars' naar de overheid, omdat ze heel goed wisten wie er verantwoordelijk was voor Fortuyns moord. Om de schuld af te wentelen verweet de Nederlandse elite Fortuyns aanhang heel snel van racisme. Diezelfde avond organiseerden de autoriteiten een persconferentie waar de mensen kregen te horen dat de sluipmoordenaar was aangehouden (blijkbaar binnen enkele minuten) en dat hij blank was in plaats van de verwachte immigrant (alsof er geen blanke radicaal linkse personen zouden bestaan). Partijleiders kregen vervolgens de bewaking die Pim Fortuyn was ontzegd. Dezelfde 'leiders' die hem rücksichtslos hadden achtervolgd zeurden nu over hun eigen veiligheid.

Toen de vermeende moordenaar Volkert van der Graaf in 2014 werd vrijgelaten, in plaats van zijn gevangenisstraf tot 2020 uit te zitten, strooide de elite nog meer zout in de collectieve wond van de bevolking, door spot te drijven met ze en ze te bestraffen door hun impliciet eraan te herinneren dat ze nooit in staat zullen zijn om een leider te kiezen die hun belangen zou dienen. Van der Graaf kan nu gaan en staan waar hij wil en heeft sindsdien - op kosten van de belastingbetaler - rechtszaken tegen de Staat aangespannen inzake de voorwaarden voor zijn vrijlating, die hij heeft gewonnen.

Met de dood van PVV-raadslid Willie Dille die vorige week zelfmoord pleegde nadat ze op Facebook een getuigenis had afgelegd dat ze 'op bevel verkracht' was door een bende moslims doet het klimaat in de samenleving denken aan de periode voorafgaand aan de dood van Fortuyn en nadien.

Het bewijs hoe destructief en verdeeld de Nederlandse samenleving vandaag de dag is wordt geleverd door een Marokkaanse man met de naam 'Opa Norma' die een video publiceerde, waarin hij een masker draagt en de spot drijft met Willie Dilles zelfmoord door 'het laatste telefoongesprek' met haar na te doen, haar 'advies' gevende over hoe ze zelfmoord moet plegen, terwijl hij zegt "die gaat dood, die gaat dood".

Maar als we slechts 70 jaar teruggaan in de tijd dan kunnen we zien dat deze sfeer van haat, wraak en verdeeldheid in de samenleving al vaker voorkwam. Direct na WO2 richtten vele Nederlanders hun agressie op NSB-leden (en andere vermeende nazi-collaborateurs), wat zich ontwikkelde tot een waarachtige inquisitie tegen politieke dissidenten. Tegen het einde van 1943 waren de overheid en leden van het Koninklijk Huis die tijdens de eerste dagen van de oorlog naar Londen waren gevlucht al begonnen met het maken van plannen voor het afrekenen met deze 'politieke delinquenten'. De wet Bijzondere Rechtspleging werd doorgevoerd en direct na de bevrijding brachten de Binnenlandse Strijdkrachten (BS), ofwel de Oranjegestapo, geleid door prins Bernhard complete anarchie teweeg. (Bernhard creëerde trouwens vervolgens de Bilderberggroep.)

Vergelding WO2
Onvervalste wraak tegen medeburgers na de bevrijding in 1945
Onder hun commando werden tussen 120.000 en 175.000 mensen (op een bevolking van 9 miljoen) gearresteerd en in interneringskampen gegooid, vaak gebaseerd op valse getuigenissen en geheime onderzoeken. Sommigen kwamen zelfs terecht in Westerbork, waar eerder joden door de nazi's waren afgevoerd. 16% van zogenaamde NSB-kinderen belandden in deze concentratiekampen en 24% werd in kindertehuizen of pleeggezinnen gestopt. Bewakers werden uit het publiek gerekruteerd en net zoals de officiële Oranjegestapo konden ze straffeloos hun gang gaan. Mensen in en buiten de kampen werden geslagen, uitgehongerd, gemarteld, vermoord en zeer waarschijnlijk verkracht. Samen met de BS veranderden deze bewakers zelf in nazi's, de vijand die ze voorheen hadden veracht.

Tot aan vandaag geloven vele Nederlanders dat NSB-leden allemaal fascisten en racisten waren, dus het is niet verbazingwekkend dat vandaag de dag zo veel landgenoten heel gemakkelijk precies dezelfde bewoordingen gebruiken om hun nieuwe bête noire te demoniseren - de zogenaamde 'alt-right'.

Mijn grootvader was lid van de NSB, dus besloot ik om mijn familiegeschiedenis te onderzoeken in het Nationaal Archief (NA) in Den Haag. De voorwaarden die het NA aan zijn bezoekers oplegt zijn nogal dubieus. Ik mocht geen kopieën noch foto's maken, ik mocht niet eens mijn brillenkoker meenemen. Een beveiligingsbeambte zat aan het hoofd van de tafel waar ik aan het lezen en schrijven was en een collega van hem ging door mijn aantekeningen, die ik op kleine papiertjes (uitgereikt door het NA) had geschreven, heen.

Binnen enkele dagen na de bevrijding werd mijn grootvader opgepakt en vastgezet en zonder een rechtszaak naar een concentratiekamp gestuurd. Daar mijn grootmoeder niet in staat was om voor haar kind te zorgen werd mijn vader naar familie gestuurd. Na 18 maanden werd mijn grootvader vrijgelaten, waarschijnlijk vanwege de pittige en aardig moedige brief die mijn grootmoeder naar de autoriteiten stuurde, waarin ze zei dat ze haar echtgenoot thuis nodig had. Mijn grootouders en mijn vader spraken nooit over hun verleden en mijn moeder kwam er slechts jaren na de dood van mijn vader achter, die stierf toen hij nog redelijk jong was.

Nederlanders zijn allemaal opgegroeid met het idee dat NSB'ers de vijand waren, verraders van de grootse Nederlandse natie en dit diende als nuttige propaganda zodat de bevolking op de 'juiste manier' bleef denken. Op deze manier geconditioneerd en geïntimideerd door het politiek correcte establishment van naoorlogs 'fatsoen' vond ik het tot voor kort moeilijk om erover te praten. Vele NSB-kinderen en -kleinkinderen worden geteisterd door schuldgevoelens, gevoelens van schaamte, tekortkoming, depressie en angst, die een verwoestend effect hebben op hun gezondheid.

Een reageerder omschreef het als volgt:
Ik ben een dochter van een moeder die als kind, en de rest van haar leven hier de dupe van is geweest, haar moeder overleed door deze interneringskampen, en mijn moeder en haar broers en zusters kregen vervolgens door alle rooms katholieke tehuizen (gevangenissen waar ze hun jeugd hebben moeten doorbrengen) levenslang, en wat hierdoor ook weer op ons de kinderen hun terugslag kreeg, mijn moeder is zolang als ik me kan herinneren tot aan haar dood ziek geweest van april tot eind juni, dan kon ze niet meer eten, niet meer verteren, en kwam ze na maanden als een geest weer het bed uit, ze wilde er niet over praten, maar verteren kon ze het niet, ze kreeg heel erg jong alzheimer en is 5 jaar geleden overleden, voor mijn gevoel heeft ze altijd alles willen vergeten en hierdoor alzheimer ontwikkeld, wij als kinderen hebben altijd het gevoel mee moeten dragen dat we fout waren, het maakte niet uit hoe we ons best deden, we kregen zelfs wel eens van "oude" mensen te horen dat we kleinkinderen waren van NSBERS........ we waren altijd "fout" ik heb tot op de dag van vandaag nog altijd een vorm van mensenvrees.
Zolang deze vreselijke tijd verborgen blijft zal het deel van het Nederlandse collectieve onderbewustzijn blijven uitmaken en zolang mensen zich er niet bewust van zijn zullen de misdaden uit het verleden herhaald worden. Met de strakke controle die de overheid heeft over zijn oorlogsarchief blijft het twijfelachtig dat Nederlanders ooit meer zullen leren over de rol van hun leiders en de impact die deze episode had op de bevolking. Er zijn wel artikelen en boeken gepubliceerd, die hen meer informatie kunnen geven. Dus sommigen zullen wellicht hun geest zuiveren van de hersenspoeling.

Politici zoals Pim Fortuyn, Willie Dille en anderen werden op dezelfde wrede en wraakzuchtige manier onder handen genomen zoals de Nederlandse bevolking NSB'ers vlak na WO2 aanpakte, met de elite en zijn media die de vuren aanwakkeren en dan hun handen in onschuld wassen wanneer sociale conflicten ontstaan.