Cover of The Economist, August 31st, 2013
De Cover van The Economist, 31 augustus 2013

Commentaar: Ook al is dit artikel in april 2018 geschreven, willen we dit graag met u delen, gezien de situatie in Idlib. De mogelijkheid bestaat dat er opnieuw een valse vlag zal plaatsvinden zodat deze vervolgens weer in Assads schoenen geschoven kan worden. Lees ook:


Lief dagboek, veel van mijn collega's zijn niet blij met de recente gebeurtenissen in Syrië. Ze zijn ontevreden dat Assad nog steeds aan de macht is. Ik, daarentegen, zie het metaforische glas als half vol. In een recent opinieonderzoek steunen 58% van de Amerikanen het bombarderen van Syrië en 19% heeft "geen mening". Dat is geweldig nieuws, daar het aantoont dat de overweldigende meerderheid van de bevolking makkelijk te manipuleren en simpelweg apathisch is. In een democratie is propaganda het belangrijkste maar minst begrepen hulpmiddel. Sta mij toe de grondslagen van een succesvolle propagandacampagne met u te delen.

Hierbij de vijf regels van public relations alias propaganda:
  • Houd het bericht simpel
  • Maak het emotioneel
  • Sta geen nuances of debatten toe
  • Demoniseer de oppositie
  • Blijf de boodschap herhalen
Regel #1: De voornaamste boodschap moet simpel zijn zodat zelfs een vijfjarige het kan vatten. In dit geval was het "Assad zette chemische wapens in om onschuldige Syriërs te vermoorden." De ondergeschikte boodschap was: "daar moeten we wat aan doen". Eenieder die tv keek of de mainstream/social media las kreeg deze boodschap luid en duidelijk mee.

Regel #2: Maak het emotioneel. Propaganda is slechts marketing. (Het zinsdeel Public Relations werd zowaar geformuleerd om Propaganda te vervangen toen het woord na de Eerste Wereldoorlog smerig werd bevonden). Elke goede reclame kent een emotioneel aspect. Emoties verhinderen je om na te denken en te analyseren. Zoals marketingspecialisten gebruik maken van sexy vrouwen bij het verkopen van Pepsi, zo is het nodig dat er bij het verkopen van een oorlog angst en/of woede wordt opgeroepen.

Ongeveer 120 jaar geleden toen de VS Cuba van Spanje wilde afkapen verliet het zich op exact dezelfde spelregels. "Jij verschaft de tekeningen en ik zal de oorlog leveren," zei de krantenmagnaat William Randolph Hearst tegen zijn cartoonist. De tekeningen beeldden stervende kinderen en brutale Spaanse autoriteiten af. (Hoewel Spanje blank is, gebruikte de tekening hieronder een monsterlijk persoon met Afrikaans-Amerikaanse trekken, daar een oorlogsstoker toentertijd ook racistisch kon zijn.)
US-Spanish war propaganda
Vandaag de dag zegt de Amerikaanse overheid tegen de Witte Helmen, "Jullie verstrekken de video's, wij zullen de oorlog leveren." Het is dezelfde techniek die steeds opnieuw wordt toegepast. Weet u de eerste Irakoorlog nog, toen een meisje voor het Congres getuigde dat Iraakse soldaten hele jonge baby's in couveuses in Koeweit vermoordden? Natuurlijk, het bleek nepnieuws te zijn en het meisje bleek de dochter van de Koeweitse ambassadeur te zijn.

De Syrische oorlog is ook een fantastische studie naar emotionele taal: "vreselijkste chemische aanval in jaren in Syrië (een leugen van de NY Times die zijn eigen artikel over 52+ chemische aanvallen door ISIS vergat); "internationale woede", "schokte de wereld", "afgrijselijke/dodelijke/ijzingwekkende/beestachtige chemische aanval", etc. Ook wordt de Syrische overheid altijd aangeduid als "regime" en is Assad altijd een "dictator" of een "slachter" die zijn eigen mensen vermoordt. Elk woord en elke zin wordt vormgegeven om een emotionele impact te hebben.

Regel #3: Geen debat toegestaan. De media en de experts lieten er geen twijfel over bestaan wie de schuldige was. Binnen enkele minuten na het vrijgeven van de foto's/video's gaf iedereen de schuld aan Assad. Het maakte niet uit of je naar ABC, NBC, CBS, CNN, Fox luisterde of de NY Times, WaPo of HuffPo las... iedereen kraamde hetzelfde uit. Tucker Carlson was de enige mainstream persoon die het script niet volgde, maar we zullen het later over hem hebben.

Dit soort stelligheid is echt belangrijk in een succesvolle propagandacampagne. Niemand zou andere alternatieven mogen overwegen - kan de aanval geënsceneerd zijn, kan het een valse vlag zijn, hoe weten we wanneer/waar de video's werden gemaakt, waarom doden Assads chemische wapens alleen kinderen en burgers en nooit de jihadi's, waarom vinden deze aanslagen alleen plaats wanneer Assad aan de winnende hand is, etc.?

Er werd ook geen discussie over bewijsmiddelen gevoerd. We bekijken foto's en video's en dat is voldoende. We hebben een arts ter plekke die zegt dat het sarin of chloorgas is ... en daar eindigt het mee. Niemand bespreekt opties zoals moeten we niet een internationaal team van dokters en experts naar de locatie sturen, moeten we niet wachten op een lijkschouwing, moeten we Assad deze tenlasteleggingen (snakkend naar adem!) niet laten beantwoorden enzovoort.

Het Amerikaanse establishment is (scherp)rechter, jury en uitvoerende macht. De getuige is Al Qaida die de foto's en video's verstrekt, maar de gemiddelde persoon weet dat ook niet.

De secondaire boodschap werd ook nooit overwogen. Zelfs als je ervan uitgaat dat de Syrische overheid chemische wapens gebruikte, waarom zou de VS daar iets aan moeten doen? Is het een morele verplichting die alleen de VS raakt? Is het een juridische verplichting? Grijpt de VS elke keer in als een bepaald land chemische wapens inzet? Hoe zit het met niet-chemische wapens? Zulke discussies worden niet toegestaan.

Zelfs de kruisraketaanval was zo belachelijk, maar de gemiddelde persoon bemerkt niets verdachts. Bijvoorbeeld, we bombardeerden de Barzeh onderzoeksfaciliteit die vele keren door de OPCW geïnspecteerd en vrijgesproken werd, inclusief die ene keer in november 2017. Het feit is dat het een civiel onderzoeks- en onderwijscentrum is:
Barzeh research center
Bovendien was het OPCW-team op 13 april net in Syrië gearriveerd toen het trio VS/VK/Frankrijk de locaties bombardeerden. Zou het niet zinnig zijn om het OPCW-team ernaar toe te sturen om de gebouwen te inspecteren voordat ze gingen bombarderen? Tevens, als de gebouwen werkelijk chemische wapens bevatten, zou het bombarderen ervan de chemicaliën niet verspreiden en duizenden burgers in de omgeving doden? Het echte bewijs dat deze gebouwen bedoeld waren voor burgers is dat binnen enkele uren na de bombardementen Syrische journalisten en soldaten door het puin van deze dodelijke "chemische wapenfabrieken" die net door Amerikaanse raketten waren opgeblazen, liepen.

Ik weet het, ik weet het, erover nadenken compliceert de zaken alleen maar en ruïneert de comfortabele leugen. Daarom moet propaganda alles simpel houden.

Regel #4: Je moet iedereen die twijfelt aan het officiële verhaal op een venijnige manier aanvallen. De aanval op onafhankelijke journalisten en bloggers, dat hebben we heel goed gedaan. Vanessa Beeley, Eva Bartlett en Twitter-beïnvloeders zoals @PartisanGirl en @Ian56789 werden allen verguisd als "Russische bots". Ian werd zelfs een paar dagen van Twitter verbannen. Websites zoals 21st Century Wire en Russia Insider werden door onze hackers tijdens de luchtaanvallen op Syrië platgelegd.

Regel #5: Herhaling is een sleutelfactor in welke succesvolle campagne dan ook - het verkopen van een product, een politicus of een oorlog. Zodoende doordrenkten de media de ether en internet met choquerende taal en foto's en video's. Het westen heeft slechts een mediakanaal, maar het verschijnt onder honderden en duizenden verschillende namen zodat er een illusie van keuze en diversiteit wordt gepresenteerd. Wanneer op die manier dezelfde boodschap zo vaak herhaald wordt door zoveel mensen, dan wordt het de waarheid.
Goebbels big lie
Ziet u, het maakt niet uit of Assad nog steeds aan de macht is. Het belangrijkste punt is dat mensen goedgelovig en vormbaar zijn, daar dat ons in staat stelt om de oorlog gaande te houden en om uiteindelijk onze doelen te bereiken. Ik verzeker u, Syrië zullen we nemen en dan pakken we Iran. Ja, het zal een humanitaire ramp van epische omvang worden, maar wees ervan overtuigd dat de mensen uit het westen zich goed zullen voelen. Dat is de kracht van propaganda!